Tíminn - 08.09.1965, Blaðsíða 7

MIÐVIKUDAGUR 8. september 1965
TÍMINN
INGÓLFUR DAVÍÐSSON:
GENGIÐ UM GARÐ
Á VESTFJÖRÐUM
-
Mánudag. 16- ágúst. Vest
fjarðabíllinn rennur úr
hlaSi í Reykjavík áleiðis
til ísafjarðar. 14 tíma linnu
lítill akstur framundan.
Kaffi í Bjarkalundi síðan
liggur leiðin um bugðóttar
brautir inn fyrir ótal firði
og er Vatnsfjörður þeirra
gróskumestur. Þar er allt
vafið í skógi og blómgresi
á fornum slóðum Briems-
ættarinnar eða Brjánsiækj
armanna. Hvergi hef ég
séð jafn reyniríkt land;
teygja laufmiklar reyni-
viðarhríslur sig hvarvetna
upp úr birkiskóginum. Hér
hlýtur að vera veðursælt
og jarðvegur góður. Þyrfti
að girða og friða aðalskóg
lendið.
Brátt er lagt á langan; grýtt
an og tilbreytipearlítinn fjall-
veg, Þingmannaheiðina. Nokkr
ar jurtir hafa þar búið um sig
í rökum lægðum og i skjóli
steina. Enn er löng leið til
ísafjarðar og förinni flýtt eft-
ir megni. Mánakaffi og „Her-
inn“ bíða gestanna. Garðar
skoðaðir daginn eftir undir
leiðsögn tveggja fjölvísra ís-
firðinga, Jóns Jónssonar og M.
Simsons. Jón er umsjónarmað-
ur garða bæjarins. Var fyrrum
í mörg ár klæðskeri með Bret-
um. M. Simson er fjölhæfur
með afbrigðum. Kom fýrir
löngu frá Danmörku sem fim
leikamaður, stúndaði lengi ljós
myndagerð á ísafirði og einn-
ig höggmyndalist og loks skóg
rækt, náttúrulækningafræði
og heimspeki. Hefur nýlega gef
Jón Arnfinnsson vi8 svarSar-
hrauk í DýrafirSi.
ið út bók; „Hugleiðingar um
vaxtakerfið og hinn skynsama
óvita”. Simson hefur haft for
göngu um gróðursetningu barr
trjáa í kjarrskógarhlíð Tungu
dals og virðast hríslurnar í góð
um vexti. Uppeldisstöð trjá-
plantna rekur hann einnig og
á mjög fagran heimagarð. í
vor tók hann eftir því, að blæ-
ösp óx innan við hliðið á hin-
um gamla trjáreit Kvenfélags
ins Óskar. Var öspin nú vel
hnéhá, en allgömul samt að
sjá, og hafði skotið 6 rótar-
sprotum. Engin blæösp hefur
verið gróðursett þarna svo að
menn viti. Um 1910 voru gróð
ursettar í reitinn trjáplöntur
reynir og birki, sem e.t.v.
komu frá Noregi, segir Jón
mér. Getur öspin hafa slæðzt
með þeim, eða er hún gömul
þarna líkt og aspirnar á Aust-
urlandi? Um það verður ekk-
ert fullyrt að svo stöddu. En
hafið augun hjá ykkur, ísfirð
ingar,, ef leynast skyldu aspir
í hlíðinni fyrir ofan. Grósku-
leg tré standa í sumarbústað-
hverfinu í Tungudal.
Úti í kaupstaðnum á trjá-
gróður mun erfiðar uppdrátt-
ar sökum særoks og skjólleys
is. Garður Blóm- og trjárækt
arfélags ísfirðinga var stofn-
aður árið 1921 með fulltingi
Jóns Jónssonar. Trén eiga auð
sjáanlega allerfitt uppdráttar,
og rykið er geysilegt þarna í
brekkunni. Þó hafa birki, reyn
ir, víðir, alaskaösp, greni og
fura náð nokkrum þroska og
VegavinnustöS á Breiðdalsheiði.
þarf að sýna garðinum sóma
áfram. Niðri á eyrinni er ný-
legur mjög snotur garður í
umsjá Jóns, Austurvöllur fsa-
fjarðar, með miklu blómskrúði.
blómrunnum og vöxtulegu
dökkvíðigeTði til skjóls. ís-
firðingar ættu að gera fleiri
steinhæðir í görðum sínum
og rækta steinhæðablóm. Þau
eru lágvaxin og þola jurta bezt
stormana. Og ekki vantar fjöl
breytni þeirra og litskrúð.
Matjurtarækt þyrfti að auk
ast á ísafirði. Kartöflugarða-
hverfið hefur dregizt saman og
mun líklega fara undir bygg
ingarlóðir í framtiðinni. En
plássið er nóg annars staðar.
Stöngulsýki sást í kartöflum
hér sem víðar og kartöflugrös
gulnuð á blettum af þurrki
Frá ísafirði lá leiðin til Ön
undarfjarðar yfir Breiðadals-
heiði, þar sem menn hyggjast
grafa jarðgöng undir hæsta og
snjóþyngsta hlutann. Var unn-
ið að vegagerð á heiðinni Ön-
undarfjarðarmegin.
Á Flateyri eru allmikil og
góð kartöflugarðlönd, aðallega
í sendinni brekku ofan við
eyrina. Uppskeruhorfur virtust
góðar, en þó sáust nokkrar
skemmdir af þurrki og stöngul-
sýki. Trjágróður mun eiga erf-
itt uppdráttar á Flateyri, en
lóm og runnar geta vel þrif-
izt J skjóli.
Á Þingeyri er stórt kartöflu-
garðahverfi í sandi við sjó-
inn, og virðist ástand garðanna
og uppskeruhorfur svipað og
á Flateyri. En trjágróðurland
er þarna stórum betra. Vaxa
á Þingeyri og Sólbakka mörg
vöxtuleg reynitré 4—6 m há.
Einnig birki, silfurreynir,
greni og Alaskaösp og mikið
af blómum, Vaxtarkjör auð-
sjáanlega betri en á Flateyri
og á eyrinni í ísafjarðarkaup-
stað. Talsverður kjárrskógur
er í Dýrafjarðatrbotni og búið
að friða þar skógræktarland.
Mikill og fagur burknagróður
í skóginum, t.d. í DragaMeif-
um, og vöxtulegur reyniviður.
Stórar flækjur af lyngjafna og
skollareipum, skollaber á
stangli. Talsverður ryðsveppur
í sumum birkihríslum. Inni á
Lambadal er líka nokkurt
Framhald a ols 12
GENGIZT VIÐ NÓA
Guðmundur Þorlákssori réði því
alveg hvernig hann merkti grein
arkornið í þessum þætti 18. ág.
ís.L Samtíðlarmenn mínir munu
fáir brigzla mér um það, að mig
langi að dylja mig í skjóli ann
arra manna eigi ég í deilu, hvað
þá fyrir slíkum hégóma eins og
þættinum 18. ág. s. 1.
Til þess að greiða leiðina var
það ég undirritaður sem var bréf
ritarinn nema að kaflanum kapp
reiðalok. — Pétur Hjálmsson er
álitlegur ungur ráðunautur, meðal
annars þessvegna er gott að heyra
í honum hljóðið um hestamennsk
una. En vegna hvers P.H. hefur
í glettingum við bréfritara skil ég
ekki.
í bréfinu er aðeins missögn, sem
með öllu fánýt. Það, sem ég sagði
rangt og bið afsökunar á, sé það»
þess vert, var hvaða sprettur hefði
fallið niður hjá vissum hesti, ég
sagði milliriðill, en rétt var fyrsti
sprettur. Leiðrétting á þessu er j
vart efni í blaðagrein. bar eð það i
skipti engu máli. Það, sem gildi
hafði hefur P.H. nú staðfest. -Þessi
hestur (Þytur) hljóp aðeins tvo
spretti. hinir hestamir í úrslita
spretti þrjá. Það var þetta, sem
ég sagði að hefði átt sér stað í
sumar. Yfirsjónin lá í því, að með
þessu varð áreynsla *á hestana
ekki jöfn. Að vísu hafði þetta
enga úrslitaþýðingu þá, yfirburð
ir Þyts voru svo miklir og raun
ar einstæðir að ég held. Ég hygg
þetta þó nægilegt klúður til þess,
að ekki verði hægt að staðfesta
met og er það illa farið. Hitt er
annað, að P.H. skýrir frá því, að
ræsir gætti sín ekki. í kappreiða
reglum L.H. stendur þetta í IV.
kafla: .
„Strax og allir hestarnir standa
rétt*r og kyrrir við ráslínu, skal
ræsir o. s. frv.“
Komi ræsir og tilkynni dómara
að sér hafi fatast í réttum regl
um, er sjálfsagt að láta hest, sem
stóð öfugt hlaupa aftur. en ekki
sleppa hestinum við sprettinn.
Fordæmi um þetta er til frá Faxa
borg í sumar. Þar stóðu tveir
hestar eftir og fengu báðir að
hlaupa sprettfærið Annar þeirra
komst svo i úrslit Ég óska. að
L.H. taki upp þess háttar aðferð
af hvaða ástæðu sem hestur ekki
tekur á rás\ Þessa myndi afstýra
leioindum hestaeigenda og greiða
fyrir á einfaldan hátt þegar illa
tekst tii vegna smávægiiegra mis
taka.
Að undanteknu þessu um nest
ana, sem stóðu eftir, hefi ég ein
göngu gott um stjórn Skógarhóls
mótsins að segja enda aldrei sagt
um það hnjóðsyrði, þvert á móti.
Þras Péturs til mín sem bréfrit
ara, er sennilega vegna þess, að
hann hefur getið sér þess til, að
gagnrýni á einu og öðru í þætt
inum 18. ág. s. 1. væri beint að
stjórn hans á þessu móti, en svo
var alls ekki. Til þess, að P.H.
verði enn ljósara að ég hefi á
nógu að taka almennt séð, þó að
ég sleppi honum, get ég sagt frá
þvi, að ég hefi fylgzt með kapp-
reiðum síðan 1905 og ætíð all vel.
Sumarið .1910 átti ég fyrst hest
á kappreiðum, þá á hlaupabraut
íþróttamanna innan girðingar á
Melavellinum, næst árið 1928 á
Fáksvellinum við Elliðaár og æði
oftsíðan
Ég held, að ég gæti gert skrít
inn þátt um eitt og annað, sem
gerzt hefur á skeiðvelli þessa sex
áratugi, sem ég hefi fylgzt með
kappreiðum Oftast hafa góðir
hestamenn stjórnað. en líka hefur
brugðið f.vrir Iræði stærilæti og lé
legri stjórn í fórum mínum á
ég ýmislegt um hestaíþróttir í
sambandi við skeiðvöll, góðar end
urminningai og misjöfn sjónar
mið. sum þeirra ekki uppörvandi.
Enn er þörf umvandana og ætti
enginn áhugamaður að reyna að
slæva þær raddir til umbóta, sem
hóflegar eru og á rökum reistar.
Ég held t.d. að störf eftirlits
manna hljóti að vera óljós. Hef
ég áður bent á ósamræmi í skýrsl
um eftirlitsmanna. Til gamans
bendi ég á tvö atriði, sem áttu
sér stað á síðustu kappreiðum við
Arnarhamar. Ég ætlast ekki til að
þessu verði svarað heldur get ég
þess til góðlátlegrar umhugsunar.
Vegna þess hve veðrið var vont
hópaðist fólkið í blaktandi yfir
höfnum við snúruna og bílar voru
þar einnig fast við og oft á hrejrf
ingu í tíma og ótíma. Þetta ástand
olli því, að unghestur þorði ekM
að halda forustu alla leið, hljóp
útundan sér og stöðvaðist, litlu
munaði að drengurinn dytti af
baki.
Hitt óhappið var þannig, að þeg
ar ræst var, stökk foli á þann flat
an, sem næstur var girðingunni
að vestan, sá lenti í snúrunum
með þeim afleiðingum að knap
Framhald á 12. síðu
Frásögn af félagsferð
Flest hestamannafélögin munu
hafa þá venju að fara a. m. k.
eina sameiginlega skemmtiferð á
sumri hverju og er af flestum
eftirsótt að verða þátttakandi þar
í. — Hestamannafélagið Hörður í
Kjósarsýslu hefur jafnan farið
eina slíka skemmtiferð árlega og
oftast farið um sömu slóðir. Hefur
þetta verið eins dags ferðalag, en
félagssvæðið er þannig að ekki
hefur verið aðstaða til mikillar til
breytni ef almenn þátttaka hefur
áft að nást
Nú í sumar var tekin upp sú
nýbreytni að farið var i tveggja
daga ferð. (um 17. helgina) og
frá henni er hér sagt af því. að
hún þótti svo vei takast að frá
sagnarvert væri —■ Farið var aust
ur í Skógarhóla fyrri daginn og
dvalið þar um nóttina, en það
an svo farið daginn eftir um
Leggjabrjót niður í Brynjuda] og
þar suður yfir Reynivallaháls og
sem leið liggur suður yfir Svína
skarð. Þessi leið er sérstaklega
falleg og skemmtileg og verður
vafalaust fjölfarin þegar lagaðir
hafa verið smákaflar, sem nú eru
leiðinlegir yfirferðar. Standa von
ir til að það verði gert áður en
langt urn líður.
— Vegna nýgenginna blaða
skrifa um drykkjuskap hesta
manna þar sem svo var blandað
málum að segja má að bakari hafi
verið hengdur fyrir smið, þykir
rétt að geta þess að í þessari
Harðarferð sást ekki vín á nein-
um manni alia ferðina. Hins veg
ar urðu menn fyrir „heimsókn“
drukkinna manna í bíl, meðan
dvalið var í Skógarhólum og þóttu
þeir engir aufúsugestir.
— Að öllu leyti tókst þessi fé
íagsferð með ágætum, og ef ein-
um, frernur en öðrum ber þar eitt
hvað sérstakt að þakka, þá er það
fararstjóranum, en hann var Jó
hann Jónsson í Dalsgarði.
G. Þ.