Morgunblaðið - 12.12.1984, Blaðsíða 52
52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 12. DESEMBER 1984
Minning:
Lára Thoraren-
sen frá Kotvogi
Fædd 29. september 1913
Dáin 28. september 1984
Fyrir u.þ.b. 40 árum bundumst
við nokkrar vinkonur á Vífils-
staðahæli og í félagsskap SÍBS í
Reykjavík vináttuböndum, em
aldrei hafa rofnað, nema af því
eina óhjákvæmiiega að deyja.
Kölluðum við vinahópinn
„saumaklúbb" og hittumst reglu-
lega a.m.k. mánaðariega að vetrin-
um, til skrafs um dægurmál auk
mála SÍBS, sem við bárum mjög
fyrir brjósti.
Á síðastliðnum árum höfum við
misst þrjár úr okkar hópi og nú
síðast þá sem við kveðjum með
þessum fáu orðum, frú Láru Thor-
arensen, sem andaðist 28. sept. sl.
Ekki viijum við láta hjá líða að
senda þessari vinkonu okkar
kveðju og bestu þakkir fyrir sam-
fylgdina, þó síðbúnar séu vegna
verkfalls og veikinda í okkar hópi.
Lára fæddist vestur í Dölum 29.
sept. 1913, en missti föður sinn,
Boga Thorarensen, á unga aldri.
Ur Dölum er Lára flutt, þá
kornabarn, til föðursystur sinnar
Hildar Thorarenssen í Kotvogi í
Höfnum og manns hennar Ketils
Ketilssonar.
Þar var hennar heimili sem hún
talaði um og vitnaði til við ýmis
tækifæri.
En það fór eins fyrir Láru og
fleirum að þegar lífið og framtíðin
virtist blasa björt við, hún nýgift
og sonur fæddur, að hún veiktist
af berklaveikinni, sem í einu vet-
fangi kippti burtu öllum framtíð-
aráætlunum um ókominn tíma, ef
bata var að fá, sem einnig gat ver-
ið tvísýnt um á þessum árum.
Einkasonurinn Björn var tekinn
fóstri hjá Hildi frænku, sem gerð-
ist amma hans og fóstra, en Láru
biðu mörg ár á hælum og sjúkra-
húsum.
Lára var strax virkur félagi í
samtökum berklasjúklinga og
gerðist sölustjóri Reykjalundar í
Reykjavík þar sem hún starfaði í
mörg ár.
Enn hrakar heilsu Láru og
bregður hún þá á það ráð að leita
iækninga á heilsuhæli í Noregi
Mesnalien, nálægt Lillehammer,
en þar höfðu nokkrir berkiasjúkl-
ingar héðan náð bata.
Innrömmun
Innrömmun Gests Bergmanns auglýsir: Tek aö mér
hvers konar innrömmun. Tilvaliö tækifæri til aö láta
ranna inn myndir fyrir jólin.
Hristu rykiö af rammalausu myndunum og líttu inn,
ódýr og góö þjónusta. Ramma einnig inn útsaums-
myndir.
Innrömmun Gests Bermanns
Týsgötu 3, sími 12286.
Gunnar Guömundsson
læknamiöill
Þú ert vinsamlegast beöinn um aö leggja inn síma-
númeriö þitt strax á auglýsingadeild Mbl. merkt:
„A — 1000“.
Dansk-íslenska félagið
hefur samið viö Feröamiöstööina um
áramótaferö til Kaupmannahafnar.
Gist á SAS Royal. Verö kr. 12.490,- fyrir sex daga
ferö. Veisla á gamlárskvöld. Verö kr. 560,- dkr.
Brottför 28. des.
Allar frekari upplýsingar hjá Feröamiöstööinni, s.
28133.
Bladburóarfólk óskast!
„i l &
Austurbær
Lindargata 40—63 Bergstaðastræti 1—57.
Grettisgata 37—98 Hverfisgata 63 120.
Miöbær I
JflorjpmMíiíuíi
Það gerði Lára einnig og tók til
starfa á ný, fyrst hjá Reykjalundi
og síðan við einkarekstur.
Hvar sem Lára fór eða dvaldi
varð henni vel til vina enda fór svo
að stóri vinahópurinn frá hælis-
dvölinni í Noregi hvatti hana
óspart til utanfarar og heimsókn-
ar sem varð til þess að hún átti
tíðar ferðir til Noregs og Dan-
merkur þar sem hún einnig starf-
aði um skeið.
Síðasta ferðin til Danmerkur
varð skemmri en til stóð, en þá
ætlaði Lára að heimsækja góða
vini sína í Silkeborg. Dvölin varð
að þessu sinni styttri þar sem hún
veiktist skyndilega í Kaupmanna-
höfn og var sótt af syni og tengda-
dóttur og flutt á Landspitalann
þar sem lokastríðið hófst og lauk
því þann 28. sept. sl. sem fyrr seg-
ir.
Þrátt fyrir áratuga veikinda-
sögu með sjúkrahúsvistum á hæl-
um hér á landi og erlendis var
kjarkur, dugnaður og lífsgleði
Láru slíkað við vinkonurnar mátt-
um hafa okkur allar við með að
fylgjast með framtíðaráformum
hennar um sjálfa sig og félags-
starfsemi okkar í SÍBS.
Þrátt fyrir veikindi sín var Lára
hamingjusöm með sitt hlutskipti
og stóri ljósgeislinn hennar var
sonurinn, tengdadóttirin og
barnabörnin, sem öll voru svo kær
ömmu sinni.
Sérstaklega var kært með þeim
nöfnunum Láru og sonardóttur-
inni sem oft bjó hjá ömmu sinni
og urðum við oft varar við þann
kærleika sem var milli þeirra ekki
hvað síst nú í lokin.
Um leið og við þökkum Láru
Thorarensen fyrir langa og hug-
ljúfa samfylgd sendum við einka-
syninum og fjölskyldu hans inni-
legustu samúðarkveðjur.
Saumaklúbbur SÍBS.
Elskuleg frænka mín, Boghildur
Lára lézt þ. 28. sept. sl. eftir stutt
veikindi, sem þó höfðu haft langan
aðdraganda. Margar minningar
koma upp í hugann við lát hennar.
Lára var fínleg og ungleg kona
og samsvaraði sér vel og var ávallt
í góðu skapi. Hún kunni að gleð-
jast í vinahópi, hafði alltaf frá
mörgu að segja og fjölfróð um
ólíklegustu efni.
Oft kom Lára í heimsókn til
okkar. Henni fylgdi alltaf hress-
andi blær, þrátt fyrir að heilsa
hennar væri upp og niður. Alltaf
fannst mér gaman að heyra á tal
hennar og föður míns, en þau eru
bræðrabörn, er þau rifjuðu upp
bernsku sína og unglingsár í Kot-
vogi.
Lára var alltaf góð við mig og
gerði mér margan greiða, sem ég
minnist með þakklæti. Hún var
mikill ferðagarpur og fór oft til
Noregs og Danmerkur, en þessi
lönd voru í miklu uppáhaldi hjá
henni, og átti hún þar marga góða
vini, enda dvaldi hún í báðum
þessum löndum lengur eða skemur
og starfaði hún í því síðarnefnda í
nokkur ár við hótelstörf. Á síðari
árum fór hún að jafnaði einu sinni
á ári til Danmerkur, þar sem hún
dvaldi 2—3 mánuði í senn. f eina
slíka för hafði hún lagt, er hún
veiktist skyndilega og kom heim
til að leggjast á spítala hér, þaðan
sem hún átti ekki afturkvæmt.
Hún hafði sagt okkur fyrir um það
bil 10 árum, að hún yrði ekki eldri
en sjötug, og enda þótt við tækjum
það ekki trúanlegt, stóð það
heima, að hún lézt daginn fyrir
afmælisdaginn sinn.
Eftir að Lára hætti sölustjóra-
starfi hjá SÍBS og dvöl erlendis,
rak hún um tveggja ára skeið litla
vefnaðarvöruverzlun á Hagamel.
Var þá stutt að líta inn til hennar
þar. Var þá stundum Lára yngri,
sonardóttir hennar og yngst af
sonardætrum hennar, að aðstoða
hana við verzlunarstörfin og fórst
það vel úr hendi. Hún er nú út-
lærður mublusmiður og vinnur
hjá Kristjáni Siggeirssyni hf. Hin-
ar sonardætur hennar, Hildur og
Díana, eru húsmæður, önnur f
Reykjavík og hin í Mallorca á
Spáni. Yngsta ömmubarnið,
Gunnar Friðrik, er enn í foreldra-
húsum.
Við, fjölskyldan, kveðjum Láru
með söknuði og þakklæti. Hennar
verður sárt sakað af ömmubörn-
um, ættingjum og vinum, en heim-
koman verður henni góð. Þar verð-
ur henni vel fagnað. Á nýjum ævi-
brautum fylgja henni okkar hlýj-
ustu kveðjur frá öllum hér. Birni
Helgasyni, syni hennar og fjöl-
skyldu, hans vottum við innilega
samúð.
Elín Karitas Thorarensen
Lára, eins og hún var kölluð
daglega, frænka og fóstursystir,
andaðist í Landspítalanum að
morgni hins 28. sept. síðastliðinn.
Boghildur Lára Thorarensen,
eins og hún hét fullu nafni, var
fædd 29. sept. 1913 í Hvammsdal í
Saurbæ í Dalasýslu. Foreldrar
hennar voru Bogi Thorarensen,
búfræðingur frá Olafsdal og bóndi
í Hvammsdal, og kona hans Guð-
rún Guðmundsdóttir.
Ári 1913, 24. febrúar, andaðist
faðir hennar af slysförum, en Lára
fæddist í september það ár.
Ástæður voru því erfiðar á
Hvammsdalsheimilinu, fyrirvinn-
an farin, horfin, en börnin fjögur
og ung fyrir, en Lára nýfædd og
það fimmta.
Hjónin í Kotvogi í Höfnum,
Hildur og Ketill maður hennar,
tóku þess vegna Láru svo að segja
nýfædda og ólu hana upp. Hildur
var föðursystir nýfæddu telpunn-
ar og Ketill maður hennar ávallt
hinn göfugi og hjartahlýi vakandi
Elma Björk Guö-
jónsdóttir - Minning
Fædd 28. maí 1935
Dáin 4. desember 1984
Ég kynntist Elmu síðastliðið
sumar á hvíldarheimilinu að
Varmalandi í Borgarfirði. Hún bjó
í næsta herbergi við mig, svo ég
kynntist henni kannski meira
fyrir það. Það var ótrúlegt hversu
miklu hún fékk áorkað í starfi
sínu þarna yfir daginn, þessi litla
netta kona, sem var jafnaldra mín
og við áttum svo margt sameigin-
legt. Hún var tónlistarunnandi og
hafði samið mörg lög. Einu sinni
heyrði ég hana leika á píanóið og
hún gerði það með tilþrifum, en
seinna frétti ég að hún hafði aldr-
ei lært nótnalestur. Ég vissi að
hún bar sjúkdóm, sem hún hlaut
af bifreiðaslysi og sem gat hrifið
hana burtu hvenær sem var. Ék
kom aftur aö Varmalandi seinna í
sumar með vinkonu minni og
kynntist hún Elmu þar. Vinkona
mín komst lengra en ég. Hún kom
til hennar á heimili hennar síð-
astliðið haust og hafði Elma leikið
lög sín fyrir hana. Ég hafði við
hana símasamband og ætlaði að
koma til hennar þegar hún væri
búin að láta máia íbúðina hjá sér,
en þá ætlaði ég að fara út með
henni, því hún mátti aldrei fara
ein út. Hún var glöð síðast þegar
ég talaði við hana. Hún var nýbúin
að fá bréf frá frú Hambling, sem
hafði glatt hana mjög og nú var
íbúðin máluð og fín, við ætluðum
að hittast bráðlega. Nú er hún öll,
en við vitum það vinir hennar frá
Varmalandi að nú liður henni vel
og eins og Jón Sigurgeirsson sagði
maður í því að gjöra gott. í Kot-
vogi ólst því Lára upp á mann-
mörgu og merku stórheimili og við
allsnægtir er óhætt að segja.
Heimilið og uppeldið mótaði hana
og okkur öll, fósturbörnin á marg-
an hátt, meir og lengur en hér
verður talið.
Lára giftist þann 17. nóvember
1934 Helga Helgasyni, sjómanni i
Höfnum á þeirri tíð. Þau hjónin
eignuðust einn son, Björn, sem lif-
ir og er kvæntur og búsettur hér í
Reykjavík og starfsmaður Hjálp-
artækjabankans. Þau hjónin slitu
síðar samvistir. Þær Lára og Hild-
ur föðursystir hennar og fóstur-
móðir okkar bjuggu saman alla tíð
og mörg síðustu árin hér í Reykja-
vík.
Hér í Reykjavík byrjaði Lára
snemma störf hjá SÍBS og vann
hjá því félagi svo að segja alla tíð
að undanteknum tveimur árum er
hún stundaði sjálfstæð verzlun-
arstörf.
Þegar litið er yfir lífsferil Láru,
þá er þar margt bjart, sem blasir
við, en líka sárt og erfitt. Þar á ég
við baráttu henna við langvinn
veikindi lengst af. I uppvextinum
naut hún alls þess bezta, sem völ
var á, hún bæði lærði og kynntist
þeim mörgu störfum, sem voru á
stóru útvegsheimili. Slík reynsla
og þekking er ómetanlegur skóli
fyrir lífið og árin, sem framundan
eru. Uppvaxtarárin mótuðu hana.
Hún var traust, dugleg og áreið-
anleg við öll störf, sem henni voru
falin. 1 löngu starfi hjá SÍBS naut
hún viðurkenningar og þakklætis
sem trúr, traustur og vel gerður
starfsmaður, sem vildi hag og
heill félagsins í einu og öllu.
Og starf hennar hjá SÍBS er
ekki síður merkilegt vegna þess,
að sjálf átti hún við skerta
starfskrafta að stríða og við-
kvæma heilsu. Hún varð snemma
að fara á Vífilsstaði vegna veik-
inda og ganga undir erfiðar lækn-
isaðgerðir, en hún náði sér alltaf
upp aftur. Það var ekki sízt vegna
þess, að hún hafði óbilandi kjark
og lífsþrótt í hverju, sem á gekk.
Bjartsýni hennar og von um bjart-
ari lífsstundir voru hennar leið-
arljós alla tíð, sem sköpuðu henni
upprisu og sigur eftir hverja raun
og sjúkdómslegu. Ég hefi ekki
þekkt neinn, sem gerði eins lítið úr
veikindum sínum og sjúkdómsleg-
um og hafði um slíkt jafn fá orð.
í þrálátum veikdinum og mót-
læti sigraði hún stöðugt með fá-
dæma kjarki og bjartsýni og svo
miklu sálarþreki, að hún loks virt-
ist hafin yfir þetta allt og þekkti
þetta ekki lengur.
Hún gat tekið undir orð stór-
skáldsins:
„Mér þótti sem hefði ég þolað allt stríð
allt sem þola má skjálfandi reyr,
og mér fannst sem ég þekkti ekki háska
[né hríð,
og að hjarta mitt bifðist ei meir.“
Syni sínum og fjölskyldu hans,
ömmubörnunum, ættfólki og vin-
um og okkur fóstursystkinum
verður Lára ætíð fordæmi um
trausta og vandaða konu, sem með
hetjulund barðist gegn óblíðu and-
streymi til hinztu stundar.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Thorarensen
við mig í símann: „Hún hefur skil-
að góðu dagsverki og á því góða
heimkomu." Börnum hennar, föð-
ur hennar og öðrum aðstandend-
um sendi ég samúðarkveðjur mfn-
ar. Aldís Ragnarsdóttir