Morgunblaðið - 23.12.1984, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. DESEMBER 1984
/
Stutt spjall um jólin
— Hvað ætlið þið að gera um
jólin?
Við tókum viðtal við ung hjón
á dögunum og spjölluðum svolít-
ið um komandi hátíð. Hjónin
heita Gunnar R. Matthíasson og
Arnfríður Guðmundsdóttir og
stunda þau bæði nám í Háskóla
íslands.
— Hlakkið þið til jólanna?
„Jááá! Auðvitað! Enda til ein-
hvers að hlakka!"
— Hvað er best við jólin?
Gunnar: „Maður vildi auðvitað
segja tilhugsunin um að í dag sé
frelsarinn fæddur. En jóla-
stemmningin, undirbúningurinn,
fjölskyldan og allt það hefur
óneitanlega mjög mikið gildi,
sem gerir jólahátíðina að sér-
stökum tíma ólíkum hversdegin-
um og störfum hans.“
Arnfríður: „Já, við undirbúum
okkur og gerum okkur þessa há-
tíð að hátíó. Hreingerningarnar,
gjafakaupin o.s.frv. verða um-
gjörð og skemmtileg tilbreyting.
En við gerum okkur ekki daga-
mun bara til að gera okkur daga-
mun því að tilefnið er gefið.“
— Tilefni jólanna er eins og
þú sagðir, Gunnar, frelsari
okkar sem fæddist á jólunum.
Hvernig finnst ykkur hann gefa
jólunum gildi?
A.: „Jesús kemur til okkar,
Guð verður maður á þessum jól-
um, núna. Guð kemur til okkar í
dag. Tilhugsunin, staðreyndin,
að Guð varð maður, verður mað-
ur, og opnar fyrir okkur faðm
sinn finnst mér gefa jólunum
innihald."
G.: „Já, við höldum upp á
eitthvað sem er, ekki bara
eitthvað sem verður, vil ég und-
irstrika."
G.: „Fara norður til pabba og
mömmu."
A.: „Og nota hvert það færi
sem gefst til að fara í guðsþjón-
ustur. Þannig verður inntak jól-
anna virkt fyrir okkur þar sem
viö hlustum á boðskap jólanna,
biðjum og þökkum með öðru
fólki.
SMÁ HUGVEKJA
Við höldum upp á jólin
með ýmsum ólíkum hætti
og það er vel. Innihald
jólanna talar líka ólíkt til
okkar, stundum horfum
við á hina hátíðlegu
stundir þeirra, og okkur
finnst þær brot himna-
ríkis á jörðu, eða því sem
næst. Samvera með
okkar nánustu gefur
okkur tilfinningu inni-
leika og hefur áhrif á
þann frið jólanna sem við
getum ekki skilgreint. En
ég held að við getum ver-
ið sammála um að bestu
jól eru þau jól sem við
getum deilt með þeim
sem við elskum.
Jesús lagði eitt sinn
elsku til náunga okkar
jafnt elsku til Guðs.
(Mattheusarguðspjall
22:34-40.)
íhugum því nokkur vers
um jólin: Matt. 25:40,
Hvað gerum við Guði?
Lúkas 7:36—46, Hvernig
tökum við við Jesú?
Við skulum og minnast
þess að þótt það sé lítið
sem við virðumst geta
gert í ýmsum hlutum þá
er lítið betra en ekkert.
Munum eftir sögu Jesú af
eyri ekkjunnar. (Lúk.
21:1-4.)
Gleymum því ekki söfnun
hjálparstofnunar kirkj-
unnar og annarra hjálp-
arstofnana, notum þjón-
ustu þeirra er þær hjálpa
okkur að hjálpa öðrum.
Gleymum heldur ekki
að tenda friðarljós kl. 21
á aðfangadagskvöld, því
að þótt það sé e.t.v. ekki
vandasamt verk, getur
það þó sýnt friðarvilja
okkar.
Gleðileg jól.
JÓLA-
VERTÍÐIN
„Nú eru aðeins sex dagar
eftir," sagði Fríða. Hún reyndi
að blístra „Bjart er yfir Betle-
hem“.
„Aðeins sex dagar,“ sagöi
mamma hennar hugsi. Rómur-
inn var ekki glaðlegur, svo
stundi hún og sagði: „Bara það
væri allt búið.“ Fríðu brá svo
að hún snarhætti að blístra.
„Hlakkar þú ekki ti'j,
mamma?"
„Jú, jú. En ég er bara búin
að fá nóg af öllu umstanginu."
Það var komið jólafrí hjá
Fríðu, svoð að hún fór með
vinkonu sinni niður á Tjörn
með skautana, en þegar kvöld
var komið fór hún niður í
vinnu til mömmu sinnar, en
hún vann í stórmarkaði. Það
var alveg einsog í mauraþúfu
þar, svo mikið var að gera.
Mamma sat á stól við einn
kassann. Vörurnar komu til
hennar á færibandi og meðan
mamma notaði vinstri hendi
til að taka og snúa vörunum
þannig að hún gæti lesið á
verðmiðann stimplaði hún
verðið í búðarkassann með
þeirri hægri. Svo lagði hún
saman. Þegar allar vörurnar
voru komnar, tók hún við pen-
ingum, gaf til baka og sneri sér
að næsta viðskiptavini.
„Ofsalega er það flott hvern-
ig þú gerir þetta, mamma. Ef
ég ætti að gera eins og þú væri
ég óralengi að þessu og myndi
slá helminginn vitlaust inn.“
„Seisei nei,“ sagði mamma
og hló. „Eg var heldur ekki
svona flínk þegar ég byrjaði.
Þá gerði ég líka vitleysur og
viðskiptavinirnir urðu að bíða
af því að ég var svo sein. En nú
kemur þetta alveg af sjálfu
sér, alveg sjálfkrafa."
„Þú ert bara eins og vél-
menni," sagði Fríða og hló.
Mamma vélmenni? Þá hefði
hún aldrei höfuðverk, yrði
aldrei þreytt á kvöldin. En
vélmenni hefur ekki hjarta og
kann ekki að þykja vænt um
nokkurn. Þá var miklu betra
að eiga mömmu eins og hún
var þótt hún yæri stundum svo
þreytt á kvöldin að hún gæti
varla talað.
Þrír dagar til jóla.
Tveir dagar.
Biðraðirnar við kassana
urðu lengri og lengri. Fólkið
keypti svo mikið af mat til jól-
anna að maður gæti haldið að
jólin væru hálfsárs hátíð.
Sjálfvirku hurðirnar á versl-
uninni opnuðust og lokuðust,
gustur lék um salarkynnin og
bærði allar pappajólabjöllurn-
ar og pappaenglana. Englarnir
héldu á stórum listum og voru
næstum eins og englarnir sem
búið var að setja upp í kirkj-
unni, en á listunum stóð ekki
„Friður á jörðu", heldur „Jóla-
sælgætið á sértilboðsverði", og
svo var verið að leika öll jóla-
lögin í gegnum hátalarana
meðan fólkið keypti og keypti.
Mamma stundi og þurrkaði
svitann af enninu. Konan sem
hún var að afgreiða horfði út
og tvísteig órólega, hún var að
hugsa um heimleiðina með all-
ar hendur fullar í troðfullum
strætisvaginum. Úff! Eftir tvo
daga yrði þetta allt yfirstaðið.
„Ég ætla að hafa svínasteik í
jólamatinn eins og í fyrra,
rækjukokteil í forrétt og
súkkulaðibúðing og perur í eft-
irmat," sagði mamma við
Fríðu þá um kvöldið.
Aðfangadag var bara opið til
12 í versluninni, eftir lokun gat
starfsfólkið keypt allar vörur
með 15% afslætti. Mamma
hafði beðið með jólainnkaupin
þangað til, af því henni fannst
það borga sig að spara svona.
Hún keypti skólatösku handa
Fríðu, dúkku, tússliti, frakka
fyrir pabba og allt jólasælgæt-
ið og fíneríið.
Síðan bauð verslunareigand-
inn öllu starfsfólki sínu upp á
kaffi og kökur um leið og hann
þakkaði því fyrir að hafa stað-
ið sig vel í jólavertíðinni. Eftir
snarlið skildi mamma plast-
pokana sína eftir á kaffistof-
unni. Hún tók ekki eftir þvi
fyrr en hún var komin upp í
strætó. Henni brá.
„Gjafirnar. Allt gotteríið í
jólamatinn," hugsaði hún. En
það var búið að loka verslun-
inni, hún yrði ekki opnuð aftur
fyrr en 27. desember. Mamma
kom því tómhent heim.
Samt héldu þau heilög jól
það kvöld. Pabbi kveikti á jóla-
trésseríunni og Fríða söng
jólasálm. Hún kunni hann að
vísu ekki allan en það gerði
ekkert til. Mömmu fannst
hann fallegur og pabbi tók
ekki eftir að hann átti að vera
lengri. Maturinn var heldur
ekki eins mikill og hann átti að
vera. Að vísu var steikin til, en
hvorki forrétturinn né eftir-
matur, það er að segja, þau
borðuðu bara epli og muldu
hnetur í eftirmat af því að það
var til. „Ég fæ þá ekki í mag-
ann eins og síðustu jól,“ sagði
pabbi og fannst það bara allt í
lagi.
Það var heldur ekki mikið af
pökkum til að opna. En nógur
tími var til.
Fríða náði því í útvegsspilið
sem hún hafði fengið í jólagjöf
í fyrra og enginn hafði haft
tíma til að spila við hana.
Pabbi hafði aldrei farið í út-
vegsspilið. Svo var farið í
spilagaldra og pabbi var bara
ekkert sár þótt Fríða þekkti
alla galdrana sem hann lagði
fyrir hana. Loks fóru þau í
drepskák og myllu. Um mið-
nætti fóru þau út í glugga að
horfa á jólaljósin.
„Núna fyrir næstum 2000
árum fæddist frelsari okkar,"
sagaði mamma, og nú fann
Fríða að mamma var bara feg-
in að jólin væru komin. Þegar
Fríða fór að hátta sagði hún
við mömmu: „En hvað þetta
voru skemmtileg jól.“
„Meinarðu þetta?" spurði
mamma hissa. „En við höfðum
engan almennilegan jólamat
og aðeins fáar gjafir."
„En nógan tíma,“ sagði
Fríða.
og < ndur.H*tjt. Ilöf. Kveline Ifuler)