Morgunblaðið - 25.01.1985, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 25.01.1985, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 1985 Athugið: með fiöurpúöum. Furuhornsófar Minnum á okkar frábæru og ódýru húsgögn í barnaherbergiö flnBA laugardag W. »-W U|JIU Sunnudag kl. 14-16 Komdu við um heigina Húsgagnavnralun Reykjavíkurvegi 68, Hafnarfírði, aími 54343. íslenska hljómsveitin: Operutónleikar í Bústaðakirkju Tónlist Jón Þórarinsson íslenska hljómsveitin Ópenitónleikar í Bústaðakirkju 17. janúar 1985 Stjórnandi Marc Tardue Efnisskrá: Erik Satie: Sókrates, sinfónískt drama. Söngvarar: Sigrún Hjálm- týsdóttir, Sigrún Valgeróur Gests- dóttir, Margrét Pálmadóttir, Elísa- bet F. Eiríksdóttir. Kjartan Ólafsson: Púfubjarg (frumflutningur). Söngvarar: Jón Porsteinsson, Bruce Kramer. Jean Francaix: Le diable boiteux, gamanópera. Söngvarar: Jón Þorsteinsson, Bruce Kramer. Það er villandi í efnisskrá þessara tónleika að kalla „Sókrates" óperu. Með því er ein- mitt stuðlað að því viðhorfi sem annars staðar er varað við í efn- isskránni með þessum orðum: „Sá sem ekki getur kastað vænt- ingum sínum og gengið þannig rór til móts við gátu sannleikans mun að líkindum ekki ná áttum í tónmynd Saties af Sókratesi." Torráðin eru orðin, en það er verkið ekki ef aðeins er litið á það sem ljóðræna (fremur en sinfóníska eða dramatíska) túlk- un textans. Sá sem býst við ein- hverju sem líkist óperu hlýtur að verða fyrir vonbrigðum. Og óneitanlega er það nokkurt undrunarefni að allur þessi texti sem í bókmenntunum er lagður Sókratesi og (karlkyns) vinum hans í munn er hér fluttur af fjórum sópransöngkonum. En söngkonurnar stóðu sig með mikilli prýði, og er sérstök ástæða til að nefna í því sam- bandi Sigrúnu Valgerði Gests- dóttur sem fór með viðamesta hlutverkið og gerði furðu mikið úr langdregnum og tilbreytinga- litlum tónbálki. Titillinn á verki Kjartans Ólafssonar mun vera sóttur í Þjóðsögur Jóns Árnasonar (eða Áfanga Jóns Helgasonar), því að Þúfubjarg held ég að hvergi sé nefnt í rímnabálki Stephans G. Stephanssonar þeim sem hefur orðið Kjartani yrkisefni. Sá staður þar sem Kolbeinn „kvaðst á við hann úr neðra" er þar nefndur Draugasker. Litlu skiptir það. Kjartan hefur valið sér til viðfangs hluta úr tveimur „rimum“ úr bálkinum sem Stephan nefndi Kolbeinslag, sem sé verulegan hluta af orðaskipt- um þeirra Kolbeins og Kölska. Hann stiklar furðu fimlega um leirflög og rímklungur Kletta- fjallaskáldsins og verk hans er litríkt og stundum gamansamt en minnir annars öðru hverju á Jón Leifs eins og annars staðar hefur verið bent á. Það verður vissara að fylgjast með Kjartani Ólafssyni í framtíðinni! „Halti skrattinn" gæti kamm- eróperan eftir Jean Francaix heitið á íslensku. Hér er um ósvikið skemmtiefni að ræða, bráðsnjallt og fyndið. En hér og í „Sókratesi" hefði textaþýðing á islensku komið sér vel. Marg- háttuð blæbrigði fóru forgörðum fyrir þeim sem þetta skrifar vegna ónógrar frönskukunnáttu hans, og kynni því að vera líkt farið um fleiri. Jón Þorsteinsson er íslenskum áheyrendum áður best kunnur sem háalvarlegur óratóríusöngv- ari. Hér sýndi hann á sér aðra hlið. Hann er bráðskemmtilegur karakterleikari og verður með- ferð hans á hlutverki „halta skrattans" lengi minnisstæð. Bruce Kramer er bandarískur bassasöngvari sem verulega kveður að og lét sig ekki muna um að syngja hlutverk „hans úr neðra" á hreinni og hljómmikilli íslensku. Öllum flutningnum stýrði Marc Tardue, sem er orð- inn óperuunnendum hér að góðu kunnur, af nákvæmni og mynd- arskap. Ólíkindi og ofbeldi Kvíkmyndir Sæbjörn Valdimarsson Tónabíó: Rauð dógun ★★ (Red Dawn) Rauð dögun er mynd mikilla ólíkinda og ofbeldis. Hún hefst undir sögukennslu í mennta- skóla í Colorado, í hjarta Banda- ríkjanna. Skyndilega hefst helj- armikill darraðardans, framandi fallhlífarhermönnum rignir yfir héraðið, kennarinn hyggst kom- ast að hvað um er að vera en er þá umsvifalaust skotinn til bana og skyndilega breytist friðsæll smábærinn í blóðidrifinn vigvöll. Rússarnir eru komnir til að leggja undir sig Bandaríkin. Hér með er tónninn gefinn, rautt blóðið streymir í þessari framtíðarstríðsfantasíu. Nokkr- ir krakkar komast undan til fjalla og hefja skæruhernað á hendur Rússunum, sem njóta að- stoðar hermanna frá Kúbu og Nicaragua. Aumur væri Rauði herinn ef geta hans væri eitthvað í líkingu við það sem sýnt er í þessari furðulegu hasarmynd. Krakk- arnir hreinlega leika sér að því að murka í hrönnum líftóruna úr þessum veifiskötum, þó þúsund séu á móti einum. Afraksturinn er hressileg afþreyingarmynd sem tæpast er nokkra vitglóru að finna í. Tíminn líður vissu- lega hratt undir henni en hins vegar er efnið óttaleg rökleysa, hálfkæringsleg föðurlandsást blönduð daufri löngun komma- haturs og stríðsádeilu. Vitað er að Milius er stríðs- elskandi maður og hefur hann sjálfsagt haft talsverða ánægju af gerð þessarar myndar, og oft smitar það frá sér. Rauð dögun er nefnilega ein af þessum skelfilegu myndum sem æsa upp villidýrið í friðelskandi borgur- um. Maður stendur sjálfan sig að því í marggang að hnykla brýrn- ar, kreppa hnefana og óska „vondu körlunum“ alls hins versta! Þetta eru ekki geðsleg áhrif — en áhrif samt. Tæknilega er Rauð dögun vel úr garði gerð og myndatakan oft með ágætum í hinu fagra fylki Colorado. Leikur hinna óþekktu aðalleikara er ósköp hversdags- legur en aukahlutverkin eru hinsvegar flest skipuð gamal- kunnum skapgerðarleikurum. Milius á langt í land að láta rætast úr þeim vonum sem við hann voru bundnar eftir athygl- isverðan feril í upphafi. Til þess þarf hann einfaldlega að gera betri myndir. Með suðrænum blæ — góður draumur sem varð að veruleika Hljóm- plotur Árni Johnsen Hljómplata Hauks Heiðars Ingólfssonar og félaga, Með suð- rænum blæ, er sérlega vinaleg og þægileg plata, létt og leikandi eins og lagavalið býður upp á. Haukur leikur á píanó eins og hann er þekktur fyrir hin síðari ár sem undirleikari Ómars Ragnarssonar, en auk hans eru í hljómsveitinni þeir Árni Schev- ing, Rúnar Georgsson, Alfreð Alfreðsson, Vilhjálmur Guð- jónsson, Björgvin Halldórsson, sem syngur einnig nokkur lög, Jón Kjell Seljeseth og Ásgeir Óskarsson að ógleymdum Ómari Ragnarssyni sem syngur á plöt- unni nokkur lög. Það segir á plötuumslagi í limiui íi’iðnr «(Ki rtJAtrtí* pistli sem Jónas Jónasson ritar að það hafi lengi verið draumur Hauks Heiðars að spila inn á plötu og því hafi verið ýtt úr vör og aflað fullfermis suðrænna laga sem kitla hvers manns gleðitaugar. Haukur Heiðar spil- aði á sínum tíma á Hótel KEÁ á Akureyri, síðan nam hann lækn- isfræði og sinnir því starfi af sinni alkunnu alúð, en hann hef- ur ekki gleymt að gæla við tón- listargyðjuna og afraksturinn af þeim þætti lífs hans er á þessari sérlega hugljúfu plötu þar sem tónlistin brosir við manni eins og Hauki Heiðari er sjálfum lag- ið í lífsins melódí. Andi læknis- ins svífur á þessari plötu, því hún er örugglega indælis medi- sín fyrir sálarlíf nútímamanns- ins, sem fer vart fetið án þess að spana áfram. Augun þín blá, Brasil, Ástin er söm við sig, La Golondrina, Ást Ítalíanó, Ella og Lalli, Sway, Ástarbréf, Green Eyes, Spönsku augun, Arrivederci Róma og Sucu sucu, allt eru þetta kunn lög sem laða fram fótafimi dans- arans í ýmsum útgáfum. Með suðrænum blæ er ein af þessum plötum sem verður heimilisvinur, óþvinguð, laga- syrpa sem gott er að leita til, góður draumur sem varð að enn betri veruleika.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.