Morgunblaðið - 02.03.1985, Blaðsíða 37

37
MORGUNBLAÐÍÍ); LAUGARDAGUR 2. MARS 1985
Guðmann Isleifsson
Jórvík - Minning
Fæddur 11. nóvember 1901
Dáinn 22. febrúar 1985
Guðmann bóndi í Jórvík í Álfta-
veri er dáinn. Hann kvaddi þetta
líf að kvöldi þann 22. febrúar, þá
vistmaður í hjúkmnarheimili Suð-
urlands — Ljósheimum á Selfossi.
Þar var honum búinn staður af
aðstandendum síðustu mánuði til-
veru sinnar eða frá seinni hluta
ársins nýliðna 1984. Hann rómaði
með velvilja veru sína þar er varð-
aði hjúkrun og alla umönnun enda
er þetta dvalarheimili, Ljósheim-
ar, útbúið svo frábærlega er varð-
ar allt, sem að gagni má koma
sjálfum heimilisgestunum til vel-
ferðar og gildir þar einu hvort
heldur það er þjónustan sjálf til
líkama og sálar eða viðmót við-
mælendanna, það er allt svo full-
kommið sem best verður kosið
vistfólkinu öllu til heilla. — Þetta
var vitnisburður Guðmanns bróð-
ur míns er varðaði dvöl hans í
hjúkrunarheimilinu Ljósheimum
á Selfossi og með hans fallegu um-
mælum læt ég fylgja innilegar
þakkir frá mér, börnum hans og
venslafólki fjær og nær til starfs-
fólksins í Ljósheimum, til hjúkr-
unarfræðinganna og lækna, allt
viljum við þakka stórt og smátt,
sem Guðmanni var veitt í þjón-
ustu og viðmóti varðandi hans síð-
ustu skref þessa heims, við biðjum
þess, að gæfa og gifta megi fylgja
dvalarheimilinu Ljósheimum á
Selfossi alla tíð og öllum þeim sem
þar eiga eftir að búa og þjóna.
Guðmann fæddist í Hraungerði
í Álftavershreppi, bóndabýli í
nokkurri fjarlægð frá sjálfu höf-
uðbólinu Jórvík. — Hann var
þriðja barn foreldra sinna, Ingi-
bjargar Jónsdóttur og ísleifs
Jónssonar, sem hófu búskap sinn í
Hraungerðinu 1896. Á vordögum
1902 flytja foreldrar Guðmanns að
Jórvík í sömu sveit, en sú jörð
hafði tilheyrt föðurætt Guðmanns
langt fram í ættir, var eins konar
ættaróðal ættarinnar. í Jórvík búa
foreldrar Guðmanns til ársins
1928 eða til þess tíma er Guðmann
giftist unnustu sinni, Guðríði
Bárðardóttur frá Holti í Álfta-
vershreppi. í Jórvík er Guðmann
ábúandi og kona hans Guðriður
samfellt til síðustu daga ársins
1983 en þá flytja þau til Víkur í
Mýrdal á vistheimili aldraðra, en
sökum vanheilsu varð vistin þar
skammvinn, næsti áfanginn varð
að Selfossi og jafnframt lokaspöl-
ur þeirra beggja, Guðríður kona
Guðmanns kvaddi þetta líf 10.
nóvember sl. og svo maður hennar
Guðmann 22. febrúar.
Guðmann bróðir minn ísleifs-
son var merkur maður í víðri
merkingu þess orðs. Það fór lítið
fyrir honum að því leyti, að hann
lét alla nágranna sína í friði er
varðaði daglegt líf og búsýslu.
Hann nærði sitt bú til áberandi
ávaxtar með ráðdeild konu sinnar
og barna og gerði það að fyrir-
myndar höfuðbóli sem samkomu-
lag varð um meðal sérfræðinga í
bændastétt að verðlauna fyrir.
Haglega gerður postulínsskjöldur
með heiðraðri áletrun var Guð-
manni færður að gjöf, sem þakk-
lætisvottur frá Búnaðarfélagi
Suðurlands fyrir frábæran mynd-
arskap er varðaði ræktun lands,
bústjórn og húsaskipan til afnota
bústofni jarðarinnar að Jórvík í
Álftavershreppi. Sveitungar Guð-
manns gátu mikið lært af honum
er varðaði hyggni og hagræðingu,
ef hugvit þeirra hefði verið þrosk-
að að geta með góðu móti innbyrt
tæknina, sem Guðmanni var með-
fædd og erfð frá gengnum ættlið-
um.
Ekkert var það, sem bilaði í bú-
vélakosti Guðmanns bónda, er
hann kunni ekki ráð til að gera
við, þess vegna urðu aldrei verk-
föll í hans búskap er heyvélar eða
jarðræktartæki efndu til, ef hlut-
ur vélarinnar neitaði að verka svo
sem til var ætlast af sjórnandan-
um, þá var farið í smiðjuna og
gerð bragarbót, allt varð nýtt sem
áður og öll hjól snerust samkvæmt
sínum uppruna. En hvað voru það
margir, sem notfærðu sér hyggni
og vitsmuni bóndans í Jórvík er
allt varð stopp á engjaslætti? Því
svara ég ekki en viljið þið gera
það, sem kunnið að segja satt, get-
ur það verið að Guðmann hafi yf-
irgefið akur sinn í braka þurrki til
þess eins að koma rakstrarvélar-
druslu í gang fyrir náungann og
haft að launum 0,00 krónur um
tímann?
Út frá hæfileikum Guömanns
og greindargráðu voru honum fal-
in margskonar trúnaðarstörf við-
komandi sínu byggðarlagi og allt
var það unnið án launa og máske
einnig án þakklætis sveitunganna.
Þau margvíslegu störf verða ekki
rakin hér nema að því leyti er
snerta kirkju- og trúmál. Faðir
Guðmanns ísleifur Jónsson var
um langan aldur einn af leiðandi
mönnum síns hreppsfélags og
meðal annars formaður sóknar-
nefndar safnaðarins um tugi ára
og einnig meðhjálpari. Þessi
ábyrgðarstörf færðust að verulegu
leyti yfir til sonarins, Guðmanns,
einkum er varðaði tónlistarmálin í
sóknarkirkjunni, Þykkvabæjar-
klausturskirkju. Hann leysti þau
af hendi miklu betur en óað-
finnanlega og þáði að launum 0,00
krónur fyrir næstum hálfrar aldar
þjónustu. Þessum störfum sinnti
Guðmann með stakri alúð og sam-
viskusemi og lét sig aldrei vanta
við hljóðfærið, ef kirkjuleg þjón-
usta fór fram í Klausturskirkju.
Kunnátta Guðmanns í organleik
byggðist næstum því einvörðungu
á sjálfsmenntun, i þeim efnum
sem öðrum var allt opið og auð-
skilið í vitund Guðmanns, hann
var afbragð annarra til allra átta
hvað vitsmuni snerti og einnig
kom það glöggt og skýrt fram
varðandi tónlistina. Guðmann
Helena Sjöfn Svans
dóttir - kveðja
Fædd 22. maí 1984
Dáin 25. febrúar 1985
Með þessum fáu orðum viljum
við kveðja Helenu litlu, sem við
fengum að njóta svo stutt. Minn-
ing hennar lifir með okkur áfram.
Foreldrum hennar, Gerði og
Svani, vottum við okkar dýpstu
samúð. Megi Guð styrkja þau í
sorg þeirra.
Vertu sæl, vor litla hvíta lilja,
lögð í jörð með himnaföður vilja,
leyst frá lífi nauða,
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
(Sb. 1945 - M. Joch.)
Steini og Hildur
Gunnar Ólafsson
forstjóri - Kveðja
hafði frábært hljómminni. Hann
mundi glöggt til síðustu stundar
það sem vel var gert á æskuárun-
um er viðkom söng og raddbeit-
ingu í Klausturskirkju. Hann dáð-
ist sí og æ að frábærri hæfni ein-
stakra söngmanna, sem létu Ijós
sitt skína í helgum stundum í
sóknarkirkjunni á Þykkvabæjar-
klaustri. Einkum og sér í lagi var
Guðmanni minnisstæð söngrödd
sóknarprestsins síns séra Bjarna
Einarssonar ábúanda að Mýrum í
Álftaveri. Hann þjónaði í þrem
byggðarlögum, Meðallandi Skaft-
ártungu og Álftaveri, í full 27 ár.
Guðmann fullyrti að söngrödd
prestsins, séra Bjarna Einarsson-
ar, hafi borið af öðrum söngrödd-
um, sem þar heyrðust og raddbeit-
ing hans svo frábær að engir
söngmenn cg söngvarar siðari
tíma hafi þolað þar samanburð.
Hér mun hafa reynst gagnkvæm
skoðun hvors á öðrum, sóknar-
prestsins Bjarna Einarssonar á
Mýrum og Guðmanns — síðasta
fermingarbarnsins hans í presta-
kallinu. Guðmann taldi prestinn
afbragð allra annarra er söng
varðar og heyrir enn eftir 70 ár
með innra eyra sínu prestinn tóna
í Klausturskirkju. En prófastur-
inn þakkar með útréttri hönd
samveruna með fermingarbarninu
og segir: „Alla tíð verður þú mér í
fersku minni vegna greindar og
námsgetu — Far þú í friði Guð-
mann minn ísleifsson." Hjónin í
Jórvík Guðríður og Guðmann
eignuðust sex efnileg börn, fjórar
dætur og tvo syni. Tvö systurbörn
konu sinnar Guðríðar tók Guð-
mann á heimilið sitt og gekk þeim
í föðurstað.
1 dag, laugardaginn 2. mars kl. 2
e.h., verður Guðmann ísleifsson
jarðsettur frá Þykkvabæjar-
klausturskirkju í Álftaveri. Hug-
heilar samúðarkveðjur sendi ég
börnum hans, ættingjum og vin-
um‘ J.Í.
Sú fregn, að Gunnar Ólafsson
forstjóri Rannsóknastofnunar
landbúnaðarins væri fallinn frá á
besta aldri, kom mjög á óvart. Þó
ég vissi að hann gengi ekki alveg
heill til skógar grunaði mig aldrei
að orsökin væri svona alvarleg.
Það fylgdi honum alltaf sá blær
atorku, starfsemi og snerpu þar
sem hann fór að kyrrstaða eða
dauði var víðs fjarri. Gunnar Ól-
afsson var óvenju vel gerður mað-
ur, greindur vel og fjölmenntaður
í fræðigrein sinni, landbúnaðar-
fræðum, einkum öllu því er snertir
næringar- og fóðurfræði búfjár.
Þar hafði hann lokið æðstu
prófgráðum, unnið að ýmsum
rannsóknum og skrifað um þær
fræðigreinar. Á sviði íslensks
landbúnaðar og innan stofnunar
sinnar, Rannsóknastofnunar land-
búnaðarins, hafði honum hlotnast
margvíslegur frami og verið falin
trúnaðarstörf að vinna, þau síðast
að vera skipaður forstjóri Rann-
sóknastofnunar landbúnaðarins
fyrir fáum árum.
Það var því mikill fengur fyrir
Vísindasjóð þegar Gunnar var
skipaður í stjórn Raunvísinda-
deildar sjóðsins árið 1978, en þar
átti hann sæti til dauðadags. í því
starfi komu hæfileikar hans vel
fram. Hin víðfeðma þekking, sem
náði langt út fyrir starfsgrein
hans, en var þó laus við allan
ofmetnað, og snerpa og áhugi vís-
indamannsins á að athuga hvert
mál til hlítar, kryfja það til
mergjar og meta siðan eftir mála-
Búnaðarþing:
„BÚNAÐARÞING tekur harða af-
stööu gegn síöustu lækkun niöur-
greiöslna á kjöti og mjólkurvörutn
fyrir innlendan markaö, á sama tíma
og snöggur samdráttur er talinn
nauðsynlegur í framleiöslu þessara
vara vegna versnandi markaöa er-
lendis.“ Svo segir í ályktun Búnaö-
arþing, um áhrif lækkunar niöur-
greiðslna.
vöxtum. Samtímis var hann
óvenju hlýr og mannlegur í við-
móti og viðhorfi til allra mála.
Það var mikil ánægja að starfa
með slikum mannkostamanni sem
Gunnari í stjórn Raunvísinda-
deildar Vísindasjóðs. Við sem höf-
um unnið með honum þar undan-
farin ár þökkum honum af alúð
samstarfið og þá ósérplægni og
vandvirkni sem hann sýndi þar í
hvívetna, við munum lengi geyma
minninguna um góðan dreng.
Jafnframt sendum við fjölskyldu
hans okkar hlýjustu samúðar-
kveðjur vegna fráfalls hans.
Eyþór Einarsson
í ályktuninni segir einnig:
„Sá samdráttur sem af því leiðir
veldur framleiðendum nú þegar
þungum búsifjum. Með lengri að-
lögunartíma að breyttum bú-
skaparháttum, að hluta til, gæti
betur tekist að vernda byggð að
þeim hagkvæmnismörkum sem
eðlileg verða talin. Þá er lækkun
niðurgreiðslna neikvæðari og
óraunsærri á sama tíma og kaup-
máttur þorra fólks í þjóðfélaginu
er svo skertur að neysla land-
búnaðarvara er vart orðin sá
hollustugrunnur i manneldi sem
nauðsyn ber til og matvælainn-
flutningur eykst á kostnað dýr-
mæts gjaldeyrisforða.
Búnaðarþing telur því beinast
að niðurgreiðslur verði auknar á
ný og vill benda á að sú efnahags-
aðgerð ætti m.a. að auðveida frið á
vinnumarkaði og koma einkum
láglaunafólki til góða.“
^Vpglýsinga-
síminn er 2 24 80
Útfaraskreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar og krossar meö stutt-
um fyrirvara. Sendum um
allt land.
Flóra, Langhottsvegi.
Sími 91-34111.
Opið til kl. 22.00.
t Þökkum innilega hlýhug og vináttu viö andlát og útför móöur okkar
og tengdamóöur.
GUÐRÚNAR SOFFÍU GUNNARSDÓTTUR,
öldustig 5, Sauöárkróki.
Stefán Pálsson, Rannveig Sturludóttir,
Aöalfrföur Pálsdóttír. Steinn Sveinsson,
Sigurlaug Pálsdóttir, Þorkell Eggertsson.
Legsteinar
granít -
Opéð ada
•innéo kvAkf
^wwe ■■ wvp w viw
og iMtgar.,
marmari
xf.
Unnarbraut 19, S*ltiamam««i,
aimar 820809 og 72818.
Kransar, kistuskreytingar
BORGARBLOMiÐ
SKiPHOLTÍ 35 SÍML 322I3
Niðurgreiðslur
verði auknar á ný