Morgunblaðið - 07.05.1985, Blaðsíða 43

Bremsttborðar
í MAZDA 323 kosta
656 krónur.
Hvað kosta bremsuborðar
í bílínn þínn? BILABORG HF Smiðshöfða 23. S. 81265
því aö eftir að hann fór að starfa í
höfuðborginni datt honum ein-
hverju sinni í hug að taka þar þátt
í víðavangshlaupi með mörgum
þekktum hlaupagikkjum þess
tíma og sigraði í því.
Þegar árið 1934 fór Hallgrímur
að fara suður til starfa og vann
þar við ýmis störf, þar á meðal
skósmíði, en um tíma hljóp hann
drengilega undir bagga þegar Jó-
hann bóndi á Núpi í Olfusi, bróðir
Elínar fóstru hans á Klaustri, lést
frá konu og stórum barnahópi, og
hjálpaði þeim að komast yfir örð-
ugasta hjallann.
Árið 1937 geröist Hallgrímur
húsvörður hjá Sláturfélagi Suður-
lands í Reykjavík og fluttist Þór-
anna þá til hans suður með son
þeirra Jónas, nú prófessor í lækn-
isfræði, sem fæddist á Klaustri
árið 1931. Árið 1938 fluttust þau í
litla húsvarðarhúsið við Lindar-
götuna og þar bjuggu þau í fjóra
áratugi, uns Elli kerling og heilsu-
brestur komu í veg fyrir að þau
gætu lengur sinnt störfum.
Kringumstæður og lífsviðhorf
voru ólík því sem nú er þegar þau
Halli og Tóta fluttust í húsvarð-
arhúsið hjá Sláturfélaginu. Borgin
var miklu smærri en nú og kunn-
ingsskapur því á ýmsan hátt nán-
ari, kerfið var varla fætt. Strax á
fyrstu árunum skall stríðið á og
hernámið í kjölfar þess, og má
nærri geta að hinn stóri vinnu-
staður sem var ein af miðstöðvum
matvælaframleiðslu landsmanna
fór ekki varhluta af því. Erillinn
þá og allt til starfsloka var að
heita mátti ótakmarkaður, vinnu-
tíminn hvenær sem einhverjum
öðrum þóknaðist. Þau nutu þeirr-
ar gæfu að eignast marga góða
samstarfsmenn sem á ýmsan hátt
léttu þeim störfin, enda sjálf
greiðviknasta fólk sem hugsast
getur.
í sláturtíðinni á haustin mynd-
aðist flutningabrú milli æsku-
stöðva þeirra og miðstöðvar Slát-
urfélagsins í Reykjavík. Sláturaf-
urðir voru fluttaf daglega að aust-
an til Reykjavíkur. Margir gömlu
sveitunganna notuðu þá tækifærið
að afloknum slætti og smala-
mennsku og tóku sér far með
kunningjunum sem óku sláturbfl-
unum suður, bæði til langrar og
stuttrar dvalar í kaupstaðnum. Þá
var litla húsvarðarhúsið oftast
fyrsti áfangastaðurinn í höfuð-
borginni. Þaðan var hringt í
MORGUNBLAÐID, ÞRIDJUDAGUR 7, MAÍ1985
skyldmennin sem greiddu veginn
áfram og á meðan beðið var eftir
þeim var drukkið kaffi og sagðar
fréttir bæði að austan og sunnan.
Þannig varð húsvarðarhúsið nokk-
urs konar upplýsingamiðstöð fyrir
þá sem frétta vildu að austan og
einnig þá sem vildu vita hvernig
fólki hefði reitt af í hringiðu borg-
arlífsins.
Kynni mín við húsvarðarfjöl-
skylduna rofnuðu aldrei á þessum
árum vegna hinna nánu tengsla,
en þau jukust enn þegar leið mín
lá suður til náms og síðar starfa.
Þar var minn fyrsti viðkomustað-
ur og að ýmsu leyti einnig annað
heimili, því þangað var ég alltaf
velkominn hvernig sem á stóð, og
alltaf átti Tóta kaffi á könnunni.
Oftast sáumst við Halli einnig, en
gjarnan stutt, þvi ég man varla
eftir honum öðruvísi en á hlaup-
um á þessum árum, naumast að
sest væri til þess að renna úr
kaffibollanum. Friðhelgi heimilis-
ins var harla lítil á virkum dögum
í húsvarðarhúsinu. Þó vakti hús-
móðirin vandlega yfir einum hluta
hennar. Sonur þeirra hjóna skyldi
fá næði til þess að stunda sitt
nám. Þegar hann og félagar hans
sátu yfir námsbókunum urðu aðr-
ir að vera þöglir. Árangur hans og
þeirra varð líka slíkur að hana
þurfti ekki að iðra þess. Gleði
þeirra hjónanna yfir gæfusporum
hans var líka mikil og fölskvalaus,
ekki síst þegar hann kvæntist
sinni ágætu konu, Önnu Margréti
Lárusdóttur. Þau hjón eiga nú
fjömir mannvænleg börn.
Árið 1976 var heilsa Þórönnu á
þrotum og síðan hefur hún dvalist
á sjúkrastofnunum, siðustu árin í
öldrunardeild Landspítalans í Há-
túni, þar sem hún naut góðrar um-
önnunar. Hallgrímur lét af störf-
um 1979 eftir meira en fjörutíu
ára þjónustu hjá Sláturfélaginu,
nær áttræður að aldri. Hann var
hress og ern til æviloka, en hann
lést í júlímánuði 1983 af völdum
umferðarslyss. Það var Þórönnu
þá líkn með þraut að minni henn-
ar var mjög tekið að bila og ást-
vinarmissirinn því ekki eins
þungbær og ella.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka Tótu og Halla fyrir sam-
veru og fölskvalausa vináttu í
marga áratugi. Jónasi og fjöl-
skyldu og öðrum ástvinum sendi
ég samúðarkveðjur.
Magnús Bjarnfreðsson

\]€>Ar
mz
PÉTUR SNÆLAND HF
V/SUÐURSTRÖND,
SELTJARNARNESI. S. 24060
SlÐUMÚLA 23,
REYKJAVlK. S. 84161
PÓSTHÓLF1227,
121 REYKJAVÍK
Engin ein dýna er rétt fyrir alla.
Óskir um verð og gerð eru margbreytilegar eftir efnum og ástæðum.
En þar komum við inn í málið og hönnum þá einu réttu fyrir hvem og einn
- fyrir öll hugsanleg rúm og aðstæður.
Og það er mesti misskilningur að slík persónuleg þjónusta sé dýrari.
Verðið fer eftir gerðinni og gerðirnar eru margar - já allt niður í ótrúlega ódýrar.
Rétt dýna
í rúmið
Nýtt tölublað
Eiðfaxa komið út
NÝIT tölublað tímaritsins Eiðfaxa
er komið ÚL f blaðinu er fjöldi
greina og frétta sem tengjast hestum
og hestamennsku.
Jón Sigurðsson bóndi í Skolla-
gróf skrifar grein sem hann nefnir
„Hrossin og heiðafrelsið". Sigurð-
ur Sigmundsson segir frá heim-
sókn sinni í Rangárvallasýslu í
marsmánuði þar sem hann ræddi
við hestamenn á nokkrum bæjum
um undirbúning fyrir fjórðungs-
mótið í Reykjavík í sumar. Jón
ólafur Sigfússon ritar hugleiðingu
um vanhugsaða tímasetningu
Landsmóts 1986 er nefnist „Hvers
eiga Norðlendingar að gjalda?" og
knúið er dyra hjá Áma Hraundal
á Hvammstanga.
Þá er sagt frá Equitana-sýning-
unni sem haldin var í Essen í
Þýskalandi í mars sl., Hjalti Jón
Sveinsson ritstjóri ritar um hunda
og hestahald i Reykjavík, Björn
Steinbjörnsson heldur áfram um-
fjöllun sinni um járningar og Har-
aldur Magnússon skrifar greinina
„Það er skeið í honum Mána“. Áuk
þessa eru í blaðinu fastir þættir og
fréttir úr ýmsum áttum.