Morgunblaðið - 19.06.1985, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. JÚNÍ 1985
Myndlistar-
sýning á
Akureyri
KÁRI Sigurðsson opnar myndlist-
arsýningu í Jaðri, skála Goirklúbbs
Akureyrar, laugardaginn 22. júní
ntestkomandi.
Á sýningunni eru verk unnin í
olíu, pastel og olíukrit. Þetta er 10.
einkasýning Kára en auk þes hef-
ur hann tekið þátt í nokkrum sam-
sýningum.
Sýningin stendur til 30. júní.
(Úr rrétUUIkjnningu)
Kári Sigurðsson myndlistarmaður
Með Teroson
þess að
bílinn!
★ Betra endursöluverðs.
★ Ryðvarnarefnis í hæsta gæðaflokki, sem sett hefur verið í
meðfærilegar og þægilegar umbúðir fyrir leikmenn.
★ Lífsins eftir vel heppnaða aðgerð til bjargar eigin verðmætum.
Leitaðu nánari upplýsinga um þessa v-þýsku gæðavöru á
bensínstöðvum okkar um allt land.
Olíufélagið hf
yrði til á einfaldari hátt, eins og
fylgdi formunum og væri að end-
ingu samtvinnaður sjálfu mynd-
efninu. Það er einnig mikið drama
í þessum verkum Gunnlaugs. Úr
sjávarmyndum hans má alltaf
lesa vissa frásögn, sem er nátengd
tilveru hins íslenska sjómanns.
Það er hið mónúmentala afl þess-
ara verka, sem fyrst og fremst
kemur þessum þáttum til skila; í
því var Gunnlaugur Scheving
meistari.
Þessi sýning er í einu orði sagt:
Meistaraverk. Hún er ágætlega
valin og nýtur sín vel. Stóru
myndirnar fá að njóta sín til fulls,
og litlu vatnslitamyndirnar eru
perlur. 41 verk er að finna á þess-
ari sýningu, og hér er á ferð meiri-
háttar viðburður, sem opnar al-
menningi dyr til að njóta enn einu
sinni þeirrar snilldar, sem Gunn-
laugur Scheving miðiaði í verkum
sínum. Ég efast um, að margar
nágrannaþjóðir okkar gætu komið
annarri eins sýningu á framfæri
eftir samtíðarmann. Persónulega
vil ég segja hér frá því, að ég hafði
sérlega mikið yndi af að sjá þessi
verk, og sýningin í heild verkaði
afar sterkt á mig.
Þegar sýning sem þessi kemur
manni fyrir sjónir, dettur manni
ýmislegt í hug. Til að mynda, hve
sá hópur af íslenskum málurum
var sterkur, sem var einna
þróttmestur upp úr heimsstyrjöld-
inni síðari, eða fyrir fjórum tug-
um ára; Þorvaldur, Snorri og
Scheving. Og maður spyr: hvenær
fáum við að sjá viðlíka sýningu á
verkum Snorra Arinbjarnar og
þessa sýningu af Scheving? Að öll-
um ólöstuðum; Hefur hann ekki
orðið ofurlítið útundan?
Ég vil að lokum þakka öllum,
sem eiga hlut að máli, hvað þessa
sýningu Gunnlaugs Schevings
snertir. Hún er frámunalega
skemmtileg og sýnir styrk og snilli
Gunnlaugs á ágætan hátt. Það er
skemmtilegt að skrifa um list í
Reykjavík eins og stendur: Fjórir
meistarar í Listasafni íslands.
Sigurjón Ólafsson í listasafni ASl,
og Ásmundarsafn með sýningu.
Scheving í Norræna húsinu og ým-
islegt annað á ferð. Farið og sjáið
sýninguna í Norræna húsinu. Hún
svíkur engan.
Sigurjónsvaka
Tónlist
Egill Friöleifsson
LLstasafn ASÍ 15.6/85
Flytjendur: Hlíf Sigurjónsdóttir,
fiðla, Anna Guðný Guðmundsdóttir,
pfanó
Efnisskrá: Lv. Beethoven, sónata í
F-dúr op. 24 „vorsónatan**, G.
Fauré, sónata í A-dúr op. 13.
Nýlega var stofnað Listasafn
Sigurjóns Ólafssonar. Það var
ekkja listamannsins, Birgitta
Spur, sem að því þarfa verki stóð
og hyggst hún með þvi hlú að
verkum manns síns og forða því að
tímans tönn vinni á þeim. Nú
stendur yfir i Listasafni ASÍ við
Grensásveg, sýning á síðustu
verkum Sigurjóns, en í tengslum
við hana var efnt til tónleika sl.
laugardag. Það voru tvær góð-
kunnar tistakonur sem þar stilltu
saman strengi sína, dóttir Sigur-
jóns, Hlíf fiðluleikari og Anna
Guðný Guðmundsdóttir, píanó-
leikari og léku sónötur eftir Beet-
hoven og Fauré. Án þess að ætla
að gera þcnnan stutta pistil að
myndverkaumfjöllun, verð ég að
láta þess getið, að nálægðin við
verk Sigurjóns orkaði sterkt á
mig, og það svo að ég átti stundum
erfitt með að einbeita mér að tón-
listinni er ég virti þau fyrir mér.
Þær stöllur hófu tónleikana með
sónötu í F-dúr op. 24 „vorsónöt-
unni“ eftir Beethoven. Það var
ekki verið að ráðast á garðinn þar
sem hann er lægstur. Vorsónatan
er ein þekktasta fiðlusónata sem
um getur og samanburður við
heimsvirtúósana því nærtækur.
En túlkun þeirra á þessu unaðs-
lega verki var hlý og elskuleg og
minnti á sjálft sólskinið sem
flæddi inn um þakgluggana og gaf
þessari notalegu stund bjartsýnis-
blæ. Hlif er vandaður fiðluleikari,
hefur fallegan tón og ætlar sér
ekki um of í leik sínum, gefur
frekar eftir í hraða, en skilar öllu
farsællega og snyrtilega í höfn.
Sömuleiðis er Anna Guðný hinn
öruggi meðleikari og fylgir vel eft-
ir, þó svo hljóðfærið, sem hún lék
á, væri ekki fyrsta flokks.
Eftir hlé Iéku þær svo sónötu í
A-dúr op. 13 eftir Gabriel Fauré,
fallegt verk og dýrt kveðið, sem
þær gerðu einnig ágæt skil, ekki
hvað síst rismiklum fyrsta þættin-
um. Þó var eins og greina mætti
þreytumerki hjá fiðluleikaranum í
lokin.
Þetta var gott innlegg á Sigur-
jónsvöku. Nú er eftir að sjá hvort
listvinir og opinberir aðilar hlýði
kallinu og styðji þannig við bakið
á nýstofnuðu Listasafni Sigurjóns
Ólafssonar, að það geti sinnt hlut-
verki sínu. Við vonum að svo verði.
Með notkun á Teroson
ryðvarnarefninu nýtur þú:
Sjávarmyndir
Schevings
Myndlist
Valtýr Pétursson
Sumarsýningin í Norræna hús-
inu í ár er á sjávarmyndum eftir
Gunnlaug Scheving. Oft hafa
þessar sýningar í Norræna húsinu
verið ágætar og gefið nokkra
hugmynd um íslenska list, en nú
er meistari á ferð og það ekki af
lítilli stærðargráðu. Gunnlaugur
Scheving var einn allra fremsti
málari okkar meðan hans naut
við, og eftir hann liggur mikið og
merkilegt starf, sem er algerlega í
sérflokki, hvað málverk á íslandi
varðar. Hann var mjög bundinn
umhverfi sínu, um leið og hann
vann myndir sínar á mjög nýstár-
legan hátt. Gunnlaugur hefur al-
gera sérstöðu í listasögu okkar og
líklegast íslenskastur allra okkar
horfnu listmálara.
Þessi sýning er mjög vönduð og
vel valin. Sýnir eina af helstu hlið-
um Gunnlaugs sem málara, en
hann einskorðaði sig nokkuð við
hafið og allt, sem tengdi það
mannfólkinu. Ekki má samt horfa
framhjá sveitalífsmyndum Gunn-
laugs og ást hans á dýrum. Ein-
kum og sér i lagi var honum kær
mjólkurkýrin og samband þessa
rólega dýrs við konuna, sem
mjólkaði hana. Gunnlaugur var
einnig frábær túlkur á gömul hús
og sjávarþolV £em sagt allt, sem
var mannlegt, var honum kært og
virðing hans fyrir fyrirmyndum.
leyna sér ekki, ef vel er að gáð. Og
hugsa sér þá fjarstæðu, að hann
var í eina tíð álitinn hrjúfur og
jafnvel sóðalegur í vinnubrögðum
sínum, af því að hann málaði
þykkt og náði þannig vissum
styrkleik i litina og spilaði á sér-
lega mjúka tóna, sem stundum
voru álitnir útvatnaðir litir. Já,
Gunnlaugur var um langan aldur
talinn klessumeistari og þurfti
ekki að mála abstrakt til að flokk-
ast sem slíkur. En eins og öll góð
list unnu verk hans hug og aðdáun
allra, sem kynntust þeim náið, og
seinustu árin, sem hann var á
meðal okkar, var Gunnlaugur
Scheving dáður jafnt utanlands
sem innan og ekki að ástæðulausu.
Verk Gunnlaugs Schevings
þóttu meira nýmeti á erlendum
vettvangi en margra þeirra, sem
menn héldu, að væru nútímalegri í
vinnubrögðum. Gunnlaugur mál-
aði í sínum persónulega stíl, sem
var runninn frá samvistum hans
við umhverfið og túlkun á því, sem
hann upplifði hverju sinni. Þannig
eru verk hans ef til vill besta út-
flutningsvara í myndlist okkar
enn í dag og frumlegri en margur
heldur. Myndbygging Gunnlaugs
var afar sterk og lógisk. Hann
hnitmiðaði hlutina, og jafnvel lít-
ili hnútur á línu eða í seglabúnaði
gat verið spilandi form í sjálfu
sér. Sjómennirnir eru stórir, af
því að myndflöturinn krafðist
þess, en ekki af því að þeir væru
sterkir karlar, sem drukkið höfðu
lýsi. Eitt sinn man ég eftir, að
Gunnlaugur sagði við mig, að mest
vinna færi í það hjá sér að byggja
myndina upp í formum; liturinn