Morgunblaðið - 25.06.1985, Blaðsíða 44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 25. JÚNÍ1985
Lára Þorsteins-
dóttir — Minning
Lára Þorsteins eins og hún var
oftast nefnd, hefði orðið 77 ára í
dag 25. júní, en hún andaðist í
Borgarspítalanum 4. maí síðast-
liðinn eftir tiltölulega stutt veik-
indi.
Blómastofa
FriÖfmm
Suðurtandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið ölí kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar viö öil tilefni.
Gjafavörur.
Lára fæddist í Reykjavík 25.
júní 1908. Foreldrar hennar voru
Björnína Kristjánsdóttir og Þor-
steinn Sæmundsson sjómaður.
Þau slitu samvistir og var þá erf-
itt fyrir konu með mörg börn að
halda hópnum saman. Björnina
fór með Láru, sem var á öðru ári, í
kaupavinnu, í Flekkudal í Kjós,
þar leitaði hún ráða hjá húsráð-
endum, hvar væri líklegast að fá
góða fósturforeldra fyrir dóttur-
ina ungu. Það réðist þannig að þau
mæltu með því að henni yrði kom-
ið fyrir á írafelli hjá afa mínum
og ömmu, þeim Guðmundu Vig-
fúsdóttur og Guðmundi Eyjólfs-
syni, sem þá bjuggu þar. Þeirra
börn, Guðrún og Gísli, voru þá
bæði komin um tvítugt, er ekki að
orðlengja það, að þangað fór Lára
og var þar öll sín uppvaxtarár, í
miklu dálæti hjá öllum, hún hefur
áreiðanlega verið sem sólargeisli á
heimilinu. Var hún strax og ætíð
upp frá því, sem ein af þeirri fjöl-
skyldu.
Irafellsheimilið og Kjósina mat
hún mikils og naut þess alla tíð að
heimsækja þá sveit.
Ég minnist þess ávallt þegar ég
var að alast upp á írafelli, hvað
það var mikið tilhlökkunarefni
þegar von var á Láru í heimsókn á
sumrin. Dvaldi hún þá tíma og
tíma hjá okkur, aðallega með tvö
elstu þörnin, Guðrúnu og Björn.
Eftir að börnunum fjölgaði urðu
hennar ferðir færri, en Rúna og
Bjössi eins og þau voru kölluð,
komu þá ein og voru alltaf ein-
hvern tíma af sumrinu, það var
eins og viss vorboði þegar þau
komu. Lára giftist ung Haraldi Jó-
hannssyni stýrimanni og var hann
yfir 20 ár af þeirra sambúð til sjós
og sigldi hann t.d. öll stríðsárin.
Lára og Haraldur áttu 6 börn auk
Guðrúnar og Björns sem fyrr get-
ur, voru það eftir aldursröð: Guð-
mundur, Einar, Jóhann og svo
stúlka, sem þau misstu kornunga.
Þau áttu miklu barnaláni að
fagna og talaði Lára oft um það
hvað börnin og síðar tengdabörn
væru sér góð og vildu allt fyrir sig
gera. Kom það best fram þegar fór
að bera á veikindum hennar. Har-
aldur var mikill öðlingsmaður og
voru þau mjög hamingjusöm hjón,
en það skeði þar eins og svo oft er
sagt að það er ekki vandalaust
fyrir hjón að aölaga sig þeim
breyttu aðstæðum sem skapast
þegar maðurinn kemur alkominn í
land eftir svo langan tíma, og fór
það svo hjá þeim þrátt fyrir að
bæði voru dásamlegar manneskj-
ur, að þau slitu samvistir, en hvor-
ugt þeirra tók upp sambúð með
öðrum meðan Haraldur lifði.
Eftir að Björnína móðir Láru
missti mann sinn, bjuggu þær
saman í mörg ár, eða þar til
Björnína dó, það var gaman að
koma til þeirra og sjá hvað mikla
umhyggju þær báru hvor fyrir
annarri.
Lára var afar jákvæð mann-
eskja og hrifnæm, hún hafði yndi
af að vera innan um fólk, hafði
gaman af að dansa og sótti gömlu
dansana í mörg ár. Lára var alveg
sérstaklega ungleg í útliti eftir
aldri, hvort það hefur verið af
dansinum eða hennar jákvæða
hugarfari læt ég ósagt, nema að
hvorutveggja hafi hjálpað til. Hún
hafði einnig mjög gaman af að
ferðast bæði hér heima og erlend-
is.
Fyrir um 8 árum hitti hún
ekkjumann sem hét Sigurður
Hannesson og leiddu þau kynni til
sambúðar, sem var alveg einstök.
Attu þau mörg sameiginleg
áhugamál og fylltu svo líf hvors
annars með elsku og umhyggju
svo til fyrirmyndar var. Það var
því Láru mikið áfall er hún missti
hann fyrir rúmu ári, eftir stutt
veikindi. Þegar ég hitti Láru síð-
ast var mikið að gera framundan
hjá hmni, fernar fermingarveisl-
ur, það átti að ferma einn dóttur-
son og 3 barna-barna-börn og svo
utanlandsferð, sem dóttirin og
tengdasonurinn voru búin að
bjóða henni í með sér eftir hvíta-
sunnuna. Hún komst í aðra ferm-
ingarveisluna hjá dótturdóttur-
inni í Keflavík, en sjálf var hún
farin í ferðina miklu, sem við eig-
um öll vísa, áður en til hins kom.
Lára sýndi mér og minni fjöl-
skyldu ætíð mikla tryggð, sýndi
t
Eiginkona mín
SIGURLAUG EINARSDÓTTIR,
lést aö heimili okkar Öldulóö 46. Hafnarfiröi, aö kvöldi 23. júní.
Ólafur Einarsson.
Móöir okkar,
MAGNFRÍDUR ÞÓRA BENEDIKTSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum 22. júní.
Guörún Guömundsdóttir,
SigurAur GuAmundsson,
Erla GuAmundsdóttir,
HreiAar GuAmundsson,
Marínó GuAmundsson.
t
Móöir okkar,
GRÍMA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Strandgötu 17,
PatreksfirAi,
andaöist í sjúkrahúsi Patreksfjaröar laugardaginn 22. júni.
Fyrir hönd vandamanna,
Gríma Sveinbjörnsdóttir,
Jónas Sveinbjörnsson,
Kópur Sveinbjörnsson.
' i Tökum að okkur að rétta og lagfæra legsteina í kirkjugörðum.
i £ S.HELGASON HF ISTEINSMIÐJA ■ SKEMMUVEGI48 SlMI 76677
Legsteinar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf um gerð og val legsteina.
i fi S.HELGASON HF ISTEINSWIIÐJA ■f SKEMMUVEGI 4& SJMt 76677
t
Móöir okkar,
GUÐRÚN ÓLAFÍA ÁSBJÖRNSDÓTTIR
fró Hvammi I Dýrafiröi,
andaöist 16. þ.m.
Útförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinar látnu.
Börn hinnar lótnu.
t
Eiginmaöur minn,
SÓLMUNDUR SIGURÐSSON,
fró Borgarnesi,
andaöist í Landakotsspitala 24. júni.
F.h. aöstandenda,
Steinunn Magnúsdóttir.
t
Ástkær eiginmaöur minn,
ÞÓRARINN SVEINSSON,
Bergstaöastrseti 82,
andaöist í Landspítalanum laugardaginn 22. júni.
Ingibjörg Árnadóttir
og fjölskylda.
t
Ástkær eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
MARINÓ KRISTINN JÓNSSON,
Dragavegi 6,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 26. júní kl.
13.30.
Katrín Kristín Hallgrímsdóttir,
Sigurlaug Marinósdóttir,
Hallgrímur Marinósson,
Arndís Sigurbjörnsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda hluttekningu og vinsemd viö andlát og
útför,
KRISTJÖNU G. BJARNADÓTTUR
húsfreyju, Birkihvammi 8,
Kópavogi.
Kjartan Ólafsson
fró Strandseli,
María Erla Kjartansdóttir,
Bolli Kjartansson, Hrefna Pólsdóttir,
Einar Kjartansson, Hildur Kristjónsdóttir,
GuöríAur Kjartansdóttir, Guömundur Markússon,
Halldór Kjartansson, Birna Hilmarsdóttir,
barnabörn
og barnabarnabörn.
það sig best er við misstum yngri
son okkar í flugslysi 1968 og mað-
urinn minn lá á sama tíma þungt
haldinn á spítala, kom hún þá
strax til mín og var hjá mér fram
yfir jarðarför, mér og mínum
börnum til hjálpar og huggunar.
Þetta var ómetanlegt og gleymist
ekki.
Það er margs fleira að minnast,
mér fannst hún alltaf eins og
stóra systir, frekar en uppeldis-
systir föður míns, og verður henn-
ar skarð vandfyllt í mínum huga,
en við verðum að vera raunsæ og
líta á það jákvæða eins og Lára
gerði alltaf, í því ljósi held ég að
hún hafi verið sátt við að kveðja,
og það hafi verið það besta fyrir
hana þegar heilsan var farin. Hafi
hún þökk fyrir allt.
Börnum, tengdabörnum, barna-
börnum og öðrum ættingjum
sendi ég minar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Guðrún Gísladóttir
ATHYGLI skal vakin í því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
St. Fransiskusystur
í Stykkishólmi:
Sjúkra-
húsrekstur
í 50 ár
Stykkishólmi, 24. júní.
I ÞESSUM mánuði eru liðin 50 ár
síðan St. Fransiskusreglan hóf starf-
semi í Stykkishólmi og lét reisa hér
fullkomið og stórt sjúkrahús á þess
tíma mælikvarða.
Var þetta stór stund í lífi Hólm-
ara sem um margra ára skeið
höfðu safnað fé til að reisa hér
sjúkraskýli og því mikill fögnuður
þegar þessi ágæta regia kom inn í
dæmið. Var þegar hafist handa og
á ótrúlega skömmum tíma reis
þetta veglega hús upp og var það
undrunarefni þegar litið er til
hinna fábreyttu véla sem þá voru
til staðar. Svo var sjúkrahúsið
opnað og fyrsti læknir þar var
ólafur Ólafsson, sem hér var lengi
héraðslæknir, ötull og samvisku-
samur og ferðagarpur sem kom
sér vel þegar samgöngur voru erf-
iðar og vegir svo að segja engir.
Fyrsti sjúklingurinn var Guð-
mundur Jónsson í Konráðsbæ,
eldri maður einbúi hér og um öll
jól minntust systurnar hans með
gjöfum meðan hann lifði.
Starfið hefir alltaf aukist og
ekki nóg með hjúkrun sjúkra held-
ur hefir fólkið hér fengið alls kon-
ar þjónustu, börn og unglingar
föndurtíma, og eins leikskóla og
fullorðnir leiðbeiningar í tungu-
málum. Það gerðu hinir ágætu
prestar sem hér voru þessi ár.
Um tölu sjúklinga á þessu tíma-
bili er ekki vitað en þeir eru orðnir
margir og systurnar sem nú eru
hér 14 talsins hafa lifað sig svo
inn í hugi fólksins að betur verður
ekki gert og nú taka þær þátt í
kjörum bæjarbúa, bæði í gleði og
sorg. Þær halda nú upp á 50 ára
afmælið með því að bjóða öllum
vinum sínum til samfagnaðar
sunnudaginn 30. þ.m. Þá kemur
biskupinn og flytur hátíðarmessu
og ýmislegt annað verður til gleði
og ánægju. í tilefni þessa merkis-