Morgunblaðið - 12.07.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐID, FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 1985
mmtm
£?• 50 © 1985 Umversal Press Syndicate
„ tók uppcmdardráttinn í kcttinum."
ásí er ...
... að vilja hana
frekar en „Hrís-
eyjar-Mörtuu
TM Refl. U.S. Pat. Oft.—all rlghts reeerved
* 1978 Los Angetea Times Syndtcate
Kg spurði aðeins hvort hægt
vaeri að fá kaffið fært í rúm-
ið?
Með
morgunkaffimi
Ef ég ætla að koma pening-
unum fyrir á öruggum stað
hvort á ég að kaupa happ-
drættismiða eða taka happ-
drættislán?
HÖGNI HREKKVlSI
Kvennabarátta hefur leitt
til ófarnaðar hér á landi
íslendingur skrifar:
Svokölluð kvennabarátta, öðru
nafni barátta fyrir jafnrétti kynj-
anna, hefur náð hingað til lands,
einkum fyrir tilstilli og með milli-
göngu ungra kvenna i mennta-
stétt, sem komið hafa hingað frá
námi á Norðurlöndunum.
Þær hafa ánetjast áróðri stall-
systra sinna sem þær hafa kynnst
í skólum og á vinnumarkaði að
námi loknu. Áróðri, sem gengur út
á það að þessar ungu konur, sem
lokið hafa námi, skuli ganga inn á
vinnumarkaðinn með fullri reisn,
ef svo má segja. Sú reisn á fyrst og
fremst að felast í jöfnum launum
á við þá, sem áður höfðu verið
fyrir á vinnumarkaðinum og öðl-
ast reynslu með „praktiskri"
vinnu en síður notið menntunar
viðurkenndra skóla.
Þessi barátta hefur lengi verið
við lýði í Bretlandi, en eftir að
Skandinavar tóku að tileinka sér
jafnréttisbaráttuna, var ekki að
sökum að spyrja, íslendingar voru
komnir með í leikinn.
En svo einkennilega ber við, að I
þessum helstu löndum kvenna-
baráttunnar eru konur einna verst
settar og það er eins og allar bar-
áttuaðferðir kvenna séu eins kon-
ar svipuhögg á þær sjálfar! — Þær
heimta að komast út á vinnu-
markaðinn strax á unga aldri,
helst að loknum barnaskóla, og
vinna skal það heita. Að „vinna“,
komast í einhver störf og helst
karlmannastörf, nema auðvitað
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 14 og 15,
mánudaga til Töstudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heirailisföng
verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafn-
leyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að
þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja
hér í dálkunum.
þau sem þær ekki ráða við, eins og
hásetastörf á togurum. — Eftir
slíku sækjast þær ekki!
í þeim ríkjum, þar sem kvenna-
baráttu gætir lítt eða ekki, eins og
t.d. í Bandaríkjunum og Sviss, lifa
konur við miklu betri kjör en t.d.
hér á landi og í Svíþjóð. — í þess-
um löndum eru greidd mun betri
laun öllum til handa og þar gegna
konur miklu oftar sambærilegum
og vel launuðum störfum — til
jafns við karlmenn.
En hver er ástæðan fyrir því að
konur eru enn að hópa sig saman í
eins konar grátkóra hér á landi og
reyna að vekja athygli á bágum
kjörum sínum — sem þau eru hjá
mörgum, það skal játað?
Það er vegna þess að konur hér
hafa hópast út á vinnumarkaðinn
að ástæðulausu, bara vegna þess
að þær hafa lokið einhverju
„pungaprófi" frá hinum eða þess-
um skólanum. Það er kannski rit-
vélapikk úr einum, það getur verið
fóstru- eða leikskólamenntun frá
Svíþjóð, það getur verið minni-
háttar próf úr háskóla, eitthvert
BA-próf, engum til gagns, ekki
einu sinni þeim sjálfum eða þetta
sígilda „kennarapróf", til að láta
stríðalda strákaslöttólfa í barna-
skóla standa uppi í hárinu á sér,
og hljóta taugabilun að launum!
Og það sem verra er. Flestar
þessar konur eru giftar, sumar vel
giftar í þeim skilningi að þær hafa
enga þörf fyrir að afla sér meiri
tekna en eiginmaðurinn hefur til
að sjá heimili farborða.
Það að vera að byggja er engin
afsökun fyrir því að hlaupa út á
hinn þrönga vinnumarkað hér á
landi til þess eins að geta kallast
Jafnoki" eiginmannsins. — í
flestum tilvikum er þetta til þess
eins að konan fær að erfiða helm-
ingi meira en eiginmaðurinn. Hún
fer á fætur á morgnana, klæðir
barnið eða börnin, dregur þau í
kerru í myrkri og kulda á leikskól-
ann eða dagheimilið, eins og
hverja aðra „Olivera" og hleypur
svo sprengmóð úr vinnu klukkan
fimm til að sækja barnið, versla,
elda, sofa ...
Niðurstaðan verður svo að bæði
konan og barnið enda sem tauga-
hrúgur, konan um fertugt, barnið
innan við fermingu. — Síðan tekur
við skilnaður, eða kappdrykkjan
yfir íslenska þjóðardrykknum,
brennivíninu. Jafnréttinu hefur
verið náð, konan fór út á vinnu-
markaðinn, en eiginmaðurinn
vann bara sitt starf eins og venju-
lega. Konan tók að sér tvöfalt
starf!
Já, það má fullyrða það að kon-
ur hér a landi hafa það margfalt
verra en áður, þrátt fyrir hina
svokölluðu „kvennabaráttu" eða
baráttu fyrir „jafnrétti". Hér áður
fyrr var það algengt að giftar kon-
ur og ekkert frekar þær efnaðri,
höfðu vinnukonu sér til aðstoðar.
Nú þrælar konan bæði heima og á
vinnumarkaðinum. — Hún hefur
hlotið til þess tilskylda „menntun"
og sóst eftir þrældómnum!
Það er vel skiljanlegt að ein-
stæðar mæður, og það geta þær
orðið af ýmsum ástæðum, þurfi að
vinna meðan þær eru að ala upp
barn sitt eða börn. Og það er
sjálfsagt að slíkur vinnukraftur
sitji í fyrirrúmi með þá best laun-
uðu vinnu sem hverri og einni
hæfir.
Hitt er til ófarnaðar íslensku
þjóðlífi að giftar konur, jafnvel
þær sem eru menntaðar til eins
eða annars, sem þær eru auðvitað
ekki nema að litlum hluta, séu að
fylla vinnumarkaðinn til þess eins
að auka spennu í þjóðlífinu og
skapa grundvöll fyrir lyklabörn-
um, leikskólum og opinberum
barnahælum á borð við það sem
gerðist þegar Mr. Bumble réð hús-
um í Modfog á Englandi. — Við
íslendingar þurfum ekki á þessum
jafnréttiskröfum kvenna að halda.
Þær hafa ekkert gildi, en leiða til
ófarnaðar eins og á daginn er
komið.
Við mótmælum
9036—3476 og 5745—6450
skrifa:
Við viljum mótmæla því að
textar Duran Duran séu bara
ástarvæl. En það rugl! Þú ættir
bara að hlusta á Wham-textana.
Við viljum einnig mótmæla
því að Duran Duran-aðdáendur
séu eitthvað skrýtnir. Við erum
ekkert á móti U2 og Frankie
Goes to Hollywood og það eru
ágætar hljómsveitir, en okkur
finnst Duran Duran samt betri
og það er bara okkar smekkur.
Við viljum einnig þakka sjón-
varpinu fyrir að sýna Dallas
aftur.