Alþýðublaðið - 24.12.1931, Blaðsíða 5

ALÞVÐUBLAÐIÐ
j353ni33W&2S2san£inn£íö£5n£i£iS3ncsEí£ia
53 53
| Gleðilegra jóla g
óskum öllum félagsmönnum og að- 0
0 standendum peirra. 0
0 0
15 Stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur. }Zi
33 g
V; ££
'SS2S2S2S2S2S2S2?252S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S252S2S2
XS2Xi2XS2XS2XS2XS2S2X52X52XS2XS2XS2Xg
§ 8
$ Gleðileg jól! §
x
Verzlunin Brynja. g
X
XS2XS2X52X52XS2XS2XS2XS2XS2XS2XS2XS2X
S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2SU52S25252S2S252S2S2S2S2S2g
S3 : : N g
S3 53
g Gleðileg jól! |
52
S2
J3*
S2
52
52
| 52
Í2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S2S252S2S2S2S2S2S2S2S2S252S2
Bræðurnir Ormsson ^
0
0

0
3$S
0
S8S
0
38S
0
Verkamannafélagið „Dagsbrún
óskar öllum félögum sínum 7
gleðilegra jóla.
Stjórnin.
0
0
38S
0
38S
0
38S
0
.^0TO^0^0^0^0^0^0^0^0^0^0^
0000000000000000000000000
0 g
0 z 0
n GLEÐILEG JOL! 0
0 0
0 Mjölkuriélag Reykjavíkur. 0
0 0
0 0
0 0
0 0
0 0
0000000000000000000000000
0X0X0X0X0X0X0X0X0X0X0X0XK
X 0
I Gleðileg jól! g
8 Olíuverzlun íslands h.f. X
x sa
8 x
X 52
8 ' x
S2XS2XS2XS2XS2XS2XS2XS2XS2X52XS2XS2XS2
Þrjátíu púsund
ástabréf.
Eftir Maurice Dekobra.
Beverly Hills heiitir gatan, þar
sem helztu kvikmyndaleikkon-
urnar, „stjöTnurnar“, í Holywood
eiga heima. Þar búa þær í fektríaut-
legum byggingum, en í göröun-
um kringum húsin gnæfa pálmar
og marglit skrautblóm. Þarna
lifa þær lífi sínu i sorg og gleði
og að þessum stöðvum beiinast
hugir aðdáenda þeirra, — aðdá-
enda, er fylgjast svo vel mieð;
þeim, að þeir vita, að Gloria
Swanson drekkur te sykurlaust og
aÖ Dolores del Rio spMar á gítar,
Ein af þessum kvikmyndaleik-
konum hefir að öllu samantöldu
fengið 30 000 ástarbréf. En hvier
þeirra var það? Því fer ég nú
ekki að skýra frá, því um það
er betra „aö þegja um en segja
um“, því að ef ég segði, að það;
hefði verið Greta Garbo, yrði
Marlene Dietrich öfundssjúk. Ef
ég á hinn bóginn segði það hafa
verið Corinnu Griffith, yrði Mary
Pickford gramt í geði, því hún
hefir einungis fengið 19 000 ást-
arbréf. Líklega yrði Lillian Tas-
hanan svo öfundsjúk, að hún
fengi gulu, og Mary Brian kæmi
ekki dúr á auga, en Marion Da-
vies myndi rjúka upp, rífa blað-
ið, sem hún læsi, í sundur
og fara að hnakkrífast við Dou-
glas yngri.
Jæja þá! Sögunni víkur þá að
því, að ég heimsótti „stjörnu" þá,
er flest fékk ástiarbréfin. Hún lét
afhenda mér dálítinn böggul af
bréfum, sem sýnishorn af þeim.
Hún lét þess jafnframt get-
ið við mig, að hún léti í lok
hvers mánaðar brenna stórum
bunka af þessu „drasli“. Að svo
mæltu fór hún að rita nafn sitt
á allmikið af Ijósmyndum af sér
sjálfri, og voru þær ætlaðar aðdá-
endum hennar. (Það tíðkast mik-
ið erlendis, að frægir kvikmynda-
leikafar og leikkonur séu fengnir
til að rita nafn sitt á myndir af
sér. Aðdáendur þeirra fá þá til
þess og taka þeir síðan við rnynd-
unum og geyma þær eins og
helga dóma.) — Nú fór ég aö
blaða í bréfunum. Sum voru rituð
á fínasta handgerðan pappír, önn-
ur á gljápappír og enn önnur á
tíglóttan pappír, og loks voru
sum rituð á óbrotinn ritvélar-
pappír. Þessi bréf voru hvaðan-
æfa úr heiminum. Þau voru frá
mönnum af öllum stigum.
Ég greip nú af handahófi eitt
bréfið. Frímerkið utan á umslag-
inu sýndi, að bréfið vár frá 'Ast-
ralíu. Ég fór að lesa. }
„Kæra ungfrú X! Þér þekkið
mig nú reyndar ektó, en það get
ég sagt yður, að í þrjú ár hefi
ég horft á hverja þá kvikmynd,
sem þér hafið leikið í. Ég er
kominn á þá sfcoÖun, að þér séuð
góður kvenkostur, og ég leyfi mér
því að bjóða yður hönd mína og
hjarta ef svo er, að þér eruð ó-
giftar. í Tasmaníu á ég landar-
eign, sem er 450 ferhyrningsmíl-
ur að stærð, og enn fremur á ég
38 000 nautgripi. Ef þér haldiö
að þér getið felt yður við að
lifa uppi í sveit mieð mér, bið
ég yður að svara mér með sím-
skeyti. Ég myndi síðan sækja yð-
ur til Holywood, og bezt væri
líklega að við létum gifta okkurí
þar á staönum, til þess að þurfa
ekki að lenda í neinum örðug-
leikum út af vegabréfi. Ég finn,
að ég muni koma til að elska
yður heitt . . . .“
Svo er bréf frá alt öðrum stað.
Það er af Norðurlöndum. Það
ber það með sér, að það er sikrif-
að af námsmanni, og er heldur
einfeldningsilegt. Það er á þessa
leið: „Kæra ungfrú X! Þér eruð
svo fallegar, að það má telja
hreinasta furðuverk náttúrunnar.
Á kvöldin, þegar ég er búinn að
horfa á yður í bíó, sný ég aftur
heim í litla herbergið mitt, og
finst mér þá, að mér ttxyndi ganga
miklu betur með námið, ef ég
væri giftur yður. Hafið þér gaman
að börnum? Ég vildi gjarnan
eignast fimm eða sex með yöur.
Við getum rætt betur um þetta
þegar við sjáumst. . .
Þá varð næst fyrir mér bréf
frá Austurríki. Á það var prentað
skjaldarmerki með einkunnarorð-
um (sem sýndi, að bréfritarinn
var aðalsmaður). Bréfið var ritað
á þýzku, en byrjaði með nokkr-
um setningum á frönsku: „Ung-
frú! Ég heyri tiil elzta Mið-Ev-
rópu-aðais'ins. Mér er sagt, * að
ein af starfssystrum yðar hafi
gifzt frönskum aðalsmanná. Nú
er komi'n röðin að mér að leata
gæfunnar, að leita ásta yðar. Eins
og þér sjáið (inynd fylgár) er
ég heldur laglegur. Hæð mín er
1,70, þungi 81 kg., blá augu, sterk-
ir vöðvar. — Það hefir mörg
meyjan orðið ástfangin af mér um
dagana. — Ég elska yður. Ég
gerist svo djarfur að segja, að ég
er sannfærður um, að ég geti gert
yður hamingjusama. Þér ættuð
ekki að rífa bréfið mitt í þunduir
eða kasta því í pappírskörfuna.
Ég get fullviissað yður um ein-
lægni mínia í þessu máli. Ég mun
ávalt unna yður. Ef yður geðjast
að myndinni af mér, þá sendið
mér peninga tifl ferðarinnar í
póstávísun. Ég mun þá koma til
Hollywood og gera yður að bar-
ónsfrú. Náðuga ungfrú! Ég sé
yður fyrir mér í anda og kysisdi í
lotningu hendur yðar. . . .“
Næsta bréf er frá Ameríku. Þrír
stúdentar rita eitt bréf, í s§mei(n-
ingu.
„Kæra ungfrú X! Við elskum
yður! Við erum stóirlega hriifnir
af því, hvað þér eruð yndislegar
og skemtilegar, og af því, hve
leikur yðar er glæsilegur. Við
skrifum yður allir í sameiningu
af því, að við erum svo milklir
vinir, að við getum ekki skilíð, og