Alþýðublaðið - 24.12.1931, Blaðsíða 11

VIKUÚTGÁFAN
Óskum öllum félögum og Al-
pýðuflokksfólki í Hafnarfirði
gleðilegra jóla!
Veikamannafélagið Hlif,
Veikakvennafélagið Fiamiíðin
Félag ungra jafnaðaimanna,
Jafnaðai mannafélagið,
Sjómannafélagið.
xx>ooc<>doooc<xxxxxxx>oooo<;
Gleðileg jóll
Skóbúð Reykjavtkar.
x>xxxxxxxxxxxxxx>ooooooc«::
V* W1 W* *
Gleðileg jól!
Silkibúðin.
X3a»a>Q2X32xæresiæc$caxja»2X8xx
s
§ Gleðileg jól!
I
Verzlun Símonar Jönssonar,
Laugcivegi 33.
g
X
n
X
0
X
n
X
n
x
Gleðileg jól!
Verzlunin Hamborg.

n
m
n Gleðilegra jóla
13 ■*" *
,.,
0 ’^VÍs'.
!I!
óskar öllum sinum mörgu og góðu
viðskiftavinum.
m
u
m
m
m
m
m
m
m
) i
Nýja Efnalaugin.
Gleðileg jól!
E D 1N B ORG.
(Meinlaus Ijón. Frh.)
Alt virtist nú ætla að ganga aö
óskum. Fyrst kom Ijónynja ein
hægt og sígandi í áttina til okk-
ar. Þegar hún var komin í svo
sem 10 skrefa fjarlægð, tók hún
undir sig stökk og lenti á hinu
dauða zebradýri. Og brátt var
kominn hópur, er taldist vera níu
Ijón, að veiðibráðinni. Þau voru
einungis um pað bil 15 rnetra
frá vagni okkar. Þá komu augna-
blik, er tóku á taugar vorar, enda
þótt við værum vanir misjöfnu
frá veiðiferðum vorum. — Að
svo sem tuttugu mínútumi liðnum
var einungis beinagrindin af
zebradýrinu eftir.
Þegar halda skyldi af stað,
vogaði engi'nn okkar sér að fara
út úr vagninum til að leysa stál-
vírinn af beiinagrindinni, og höfð-
um við hana pví í eftiTdragi.
Hoefler hafði tekist að ná
nokkrum góðum myndum, og
bættist fjöldinn allur við síðar,
með því að Ijónin urðu öruggari
og óvarari um sig. Ljónynja ein,
sem við kölluðum Lizzie, varð alt
af fyrst til að stökkva á hræið,'
sem við höfðum mieðíerðis. Við
biðum venjulega pangað til hún
var fariin að eta og ókum síðan
spölkorn á brott með hræið, sem
var fest við vagninn. En Lizzie
hékk við bráðina með tönnum og
klóm. Síðan stöðvuðumst við, og
lét pá Lizzie bráðina iausa og
glápti á okkur. Þennan ieik end-
urtókum við, par til við sáum
að krampakendur titringur tók að
fara um hala ljónynjunnar. Það
var hættumerkib! Því þetta voru
nú ekki cirkusljón og okkúr var
•vel kunnugt um það, hvenær bú-
ast mátti við að úti væri um'
þolinmæði Lizzies.
Næsta dag fórum við að á lík-
an hátt, og tók þá allur ljóna-
hópurinn stundum þátt í leikn-
urn. Þá er við ætluðum að taka
myndir, komum við ljónunmn
roeð þessu móti út úr runniun-
um út á bersvæði.
Að nokkrum tíma liðnum urð-
um við þess varir, að Lizzie og
önnur ljónynja höfðu alið unga
Önnur ljónynjan varð ætíð eftir
inni í runnunum á meðan hin
kom fram úr þeim til að eta.
Þegar ungarnir voru orðnir á
stærð við allstóra hunda, tók-
um við þrjá þeiirra og fórum
með þá að aðsetursstað okkar og
settmn þá í girðingu, sem við
gerðum úr staurum og vír, en
þegar við komum að girðingunni
næsta morgmi, brá okkur í brún,
því hvolparnir voru þá allir á
burt. Ljónynjan, rnóðir þeirra,
hafði þefað þá uppi og brotiist í
gégnum girðinguna og haft Ung-
ana á brott með sér. Við voirum
all-kvíðafullir yfir því, hvaða af-
stöðu Ijónin og þá sér í lagi ljón-
ynjan myndi nú taka til okkar
\