Morgunblaðið - 01.08.1985, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 1985
Karolína Hafliða-
Kjartan Ólafs-
son Minningarorð
dóttir —
Karolína Hafliðadóttir lést 26.
þ.m. á elliheimilinu Sólvangi i
Hafnarfirði. Hún fæddist 25. júní
1894 að Fjósum í Mýrdal og var
því 91 árs að aldri er hún lést.
Karolína giftist árið 1924 Skúla
Grímssyni frá Nikhól í sömu sveit.
Þau eignuðust tvö börn, Halldóru,
húsmóður, og Vilhjálm Grím, pró-
fessor, sem bæði eru búsett í
Hafnarfirði.
Mér eru í fersku minni fyrstu
kynni mín af Karolínu og Skúla.
Ég var þá í minni fyrstu sjóferð á
togaranum Sviða, sem gerður var
út frá Hafnarfirði. Skúli var þar
einnig skipverji. Veitt var á Sel-
vogsbanka. Heimili þeirra hjóna
var þá í Vestmannaeyjum. Svo
hafði talast til milli Skúla og skip-
stjórans að komið yrði við í Eyjum
að lokinni veiðiferð til að taka
fjölskyldu Skúla ásamt búslóð
með til Hafnarfjarðar, en þar
hugðust hjónin setjast að. Á þeim
árum voru allar aðstæður til
flutninga erfiðari en í dag. Sviði
lagðist undir Heimaey og beið þar
til stór opinn bátur birtist og kom
upp að síðunni. Höfð voru snör
handtök að taka fólk og farangur
um borð. Karolína varð mjög sjó-
veik þennan stutta spotta að
skipshlið og raunar alla leiðina
sem eftir var. Kom þá í ljós æðru-
leysi hennar og þolinmæði því
aldrei kvartaði hún og tok því sem
að höndum bar sem sjálfsögðum
hlut. Ferðin til Hafnarfjarðar
gekk vel og þangað komin höfðu
þau hjónin fyrst um sinn aðsetur i
Minning
lítilli tveggja herbergja risíbúð í
húsi móður minnar á Selvogsgötu
1. í dag þætti það ekki stór íbúð
fyirr fjögurra manna fjölskyldu.
Þarna bjuggu Karolína og Skúli
uns þau fluttu á Selvogsgötu 11 í
eigið húsnæði í fyrstu verka-
mannabústöðum, sem byggðir
voru hér í bæ.
Áttu þau heima þar síðan.
Hérna bjó Karolína manni sínum
og börnum fallegt heimili.
Skúli andaðist í nóvember 1964
og varð þá skarð fyrir skildi.
Með móður minni og Karolínu
hafði tekist einlæg vinátta, enda
áttu þær margt sameiginlegt I
ýmsum málum, sem til heilla
máttu horfa og efst voru á baugi á
þeim tíma. Þær voru trúnaðar-
vinkonur. Það var því eðlilegt að
tengslin yrðu náin milli þeirra
heimila. Ég man ýmislegt frá
þeim árum, kannski ósköp hvers-
dagslegt, en sem gerði Karolínu
stóra í mínum huga, og ég mun
seint gleyma.
Á kreppuárunum svonefndu
var, eins og nafnið bendir til, oft
lítið að gera og höfðu menn því
nægan tíma til að heimsækja
kunningja og vini. Því var það, að
leið mín lá oft til Karolínu og
Skúla að drekka þar kaffi og
rabba um daginn og veginn. Bar
þá margt á góma. Karolína hafði
yndi af bókum og var vel lesin.
Hún kunni einnig að segja vel frá
og sagði þá marga fyndna sögu
sem hún hafði heyrt í æsku af
sérkennilegu fólki. Fáa veit ég sem
kunnu eins mörg spakmæli og
Karolína. Hún hafði þau alltaf á
hraðbergi þegar við átti. Það var
aldrei komið að tómum kofanum
hjá henni.
Kreppuárin liðu hjá og fækkaði
þá ferðum mínum til þeirra hjóna,
en margs er að minnast.
Ekki er öllum gefinn sá hlýhug-
ur og mildi sem Karolína var svo
rík af. Allt hennar fas og fram-
koma mótaðist af því. Fáir komast
áleiðis hérna megin grafar án hins
harða gjaldeyris sem menn sækj-
ast svo mjög eftir. En skyldi ekki
sá sjóður, sem menn vinna fyrir
með gjörðum sínum og framkomu
jarðvistardagana, vega þyngra
þegar öllu er lokið og kallið kem-
ur? Sé svo, veit ég að Karolína
kvaddi ekki þennan heim með létt-
an mal.
Ég kveð þessa öldnu vinkonu
mína með þökk fyrir allt sem hún
var mér og mínum.
Aðalsteinn Þórðarson
Fæddur 3. október 1911
Dáinn 24. júlí 1985
Oft á kveðju og saknaðarstund-
um lifsins kemur upp I huga minn
ljóð sem segir svo mikið um lífið,
sem svo oft virðist vera svo stutt,
jafnvel þó að áratugir séu að baki.
Ljóðið er eftir Pál J. Árdal og gæti
það svo sannarlega borið yfir-
skriftina: „Saga lífsins" Þar segir:
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
Það er lifsins saga.
Enn á nýjan leik kom þetta ljóð
í huga minn er ég frétti andlát
Kjartans Ólafssonar þann 24. júlí
síðastliðinn. Kunnugt var mér þó,
að hann átti við erfiðan sjúkdóm
að striða sfðustu mánuðina, en
ávallt.er því þannig varið að við
erum aldrei alveg reiðubúinn að
kveðja, eigum ávallt þá von að fá
að sjást á nýjan leik.
Það var fyrir um það bil þremur
áratugum að ég átti því láni að
fagna að kynnast Kjartani þar
sem sonur hans Sigurður er æsku-
vinur minn. Þau kynni urðu mér
síðan gott veganesti á lífsins
braut. Stundirnar á heimili hans
og eftirlifandi konu hans, Stein-
unnar Jónsdóttur, kristölluðust af
gleði og innileik. Ef til vill var
ungu drengjunum þá ekki ljóst
hve umhyggja foreldranna var
mikil, hvursu mjög þeir voru
reiðubúnir til að gera allt fyrir
börnin sín og hve oft þeir þurftu
að fyrirgefa öll prakkarastrikin
sem á þeim árum voru framin.
Ekki voru árin mörg að baki er
mér varð Ijóst hve mikill áhugi
Kjartans var á að mennta börnin
sin og gera allt fyrir þau sem á
hans valdi var, um það sameinuð-
ust þau hjónin, Steinunn og hann.
Þau áttu margt sameiginlegt allt
frá fyrstu kynnum. Bæði voru þau
fædd fyrir austan fjall, hvar þau
kynntust.
Kjartan var fæddur í Hauka-
dalskoti í Biskupstungum, sonur
hjónanna Sigríðar Jónsdóttur og
ólafs Guðmundssonar bónda þar.
Hann var einn átta systkina, sem
öll voru alin upp í Haukadalskoti
en síðar á Hólum í Biskupstung-
um, en lengst af á Kjóastöðum í
sömu sveit.
Kjartan dvaldi I foreldrahúsum
þar til að leiðin lá til Reykjavíkur.
Þegar að þangað var komið leitaði
hugurinn oft heim til æskustöðv-
anna og heim að Miðfelli í Hruna-
mannahreppi hvar Steinunn var
fædd og uppalin. Það var ánægju-
legt að fylgjast með því hvað
sveitin hans og sveitirnar austan
fjalls áttu ávallt hug hans allan,
þó að starf hans væri bundið og
tengt sjálfu borgarlífinu.
Hann hóf störf við Reykjavík-
urborg fyrir nærri fjórum áratug-
um. Ekki þarf að greina frá því að
einmitt á þessum áratugum
breyttist Reykjavík úr bæ I mynd-
Minning:
Bragi Sigurbergsson
húsasmíðameistari
Fæddur 31. október 1929
Dáinn 24. júlí 1985
Bragi Sigurbergsson fæddist á
Eyri við Fáskrúðsfjörð 31. október
1929, sonur hjónanna Sigurbergs
Oddssonar og Oddnýjar Þorsteins-
dóttur. Þar ólst hann upp ásamt
tíu systkinum sínum. í uppvextin-
um vann hann við öll venjuleg
störf, bæði við sjávarútveg og
sveitastörf. Hann var tápmikill
unglingur og tók þátt í íþróttum
og leik barna eftir því sem tök
voru þar á. Sextán ára gamall fór
hann til Reykjavíkur og hóf nám í
húsasmíði. Hann lauk sveinsprófi
í þeirri iðngrein árið 1951.
Hann fluttist svo ásamt foreldr-
um sínum og systkinum alfarinn
til Reykjavíkur og átti þar heima
eftir það. Hann lauk meistara-
prófi í húsasmíði á tilsettum tíma
og vann að þeirri iðngrein á með-
an hann lifði.
Kynni mín, sem þessar línur
rita, og minnar fjölskyldu af
Braga og fjölskyldu hans hófust
þegar við fluttum í Goðheima 9
hér í borg.
Bragi hafði ásamt félögum sín-
um byggt þar fjögurra íbúða hús,
kjallara og þrjár hæðir, og ég varð
eigandi að annarri hæðinni. Bragi
og hans fjölskylda bjó á þriðju
hæðinni og við höfðum sameigin-
legan útidyrainngang. Við hjónin
áttum sex börn á aldrinum fjög-
urra til sextán ára. En fjölskylda
Braga voru þau hjónin og ein dótt-
*r. þriggja ára. Að sjálfsögðu var
það umhugsunarefni okkar hvern-
ig sambúðin kæmi til með að
verða við svo ólíkar aðstæður hvað
barnafjöldann varðaði.
En það kom fljótt í ljós. Það
myndaðist með okkur þessum fjöl-
skyldum órjúfandi vinátta, sem
alltaf hefur haldist og varir enn.
Þau Bragi og Hidda, sem alltaf
gekk undir því nafni, tóku börnum
okkar svo vel og sambúðin var alla
tíð með ágætum, og börnum
okkar, sem aldrei fengu ákúrur frá
íbúunum á efri hæðinni, þótti
vænt um þau.
Bragi var atorkusamur bygg-
ingameistari. Hann hafði marga
menn í vinnu hjá sér og hafði allt-
af nóg að gera. Hann byggði fjölda
húsa, bæði íbúðarhús og ýmiskon-
ar atvinnuhúsnæði, meðal ann-
arra bygginga fjölbrautaskólann i
Ármúla.
Á árunum 1%9—70 var Bragi
meðal stofnenda að byggingafé-
laginu Einhamri. Á vegum þess
félags voru byggðar á fjórða
hundrað íbúðir og Bragi hafði á
hendi stjórn bygginganna allan
tímann, seinast 25 einbýlishúsa
sem Einhamar byggði í Kögurseli.
Bragi mun alltaf hafa haft gott
lag á að ná samkomulagi við
viðskiptaaðilana og koma málum
félagsins í gott lag, og koma þeim
heilum í höfn.
Með fyrri konu sinni átti Bragi
þrjá syni. Yngstur þeirra, óskar,
lést af slysförum 19. mars 1975.
Hinir eru: Halldór, kvæntur Sig-
rúnu Valgeirsdóttur, þau eiga þrjá
syni. Trausti, kvæntur Ingunni
Magnúsdóttur, þau eiga tvo syni.
Brynhildur og Bragi áttu eina
dóttur, Bylgju, hennar maður er
Kristinn Rúnar Kjartansson, þau
eiga eina dóttur. Bylgja átti áður
einn son, Brynjar Braga, sem hef-
ur alist upp hjá ömmu sinni og
afa, Hiddu og Braga.
Þegar Hidda og Bragi fluttust
úr Goðheimunum byggðu þau sér
fagurt hús í Hléskógum 10. Það er
vönduð bygging, sem þau unnu
bæði að hörðum höndum. Við hús-
ið er fallegur garður, sem skrýdd-
ur er margskonar blómum og
ýmsu öðru til fegrunar umhverf-
inu. En húsið allt utan sem innan
og garðurinn með öllu og því sem í
kring er, ber vott þeirrar vinnu og
vandvirkni, smekkvísi og dugnaði
þeirra hjóna, sem þeim var lagin.
Bragi var félagslyndur maður.
Hann átti marga góða vini og fé-
laga. Hann var söngelskur og góð-
ur söngmaður. Það var líf og fjör I
kringum hann og góður félags-
skapur. Hann tók mikinn þátt í
félagsskap átthagafélaga af
heimaslóðum sínum og studdi þá
viðleitni af lífi og sál. Hann var
félagi í Oddfellow-reglunni og
vann þeim félagsskap af miklum
áhuga.
Braga verður lengi saknað af
öllum sem hann þekktu.
Þau Brynhildur og Bragi slitu
samvistir.
Bragi hefur búið í sambýli með
Hjördísi Einarsdóttur deildar-
stjóra á annað ár. Og þau voru
búin að ákveða framtfð sina. Bragi
veiktist skyndilega um miðjan
maímánuð. Hann lá fársjúkur í
Landspítalanum og Iést 24. júli.
Eg votta öllum skyldmennum
hans, ættingjum hans og nánum
vinum innilega samúð mína. Ég
bið Guð að styrkja þá og styðja.
Guð veri með sálu hans.
Baldur Guðmundsson
Hve sæl, ó, hve sæl
er hver leikandi lund,
en lofaðu engan dag fyrir
[sólarlagsstund
24. júlí sl. lést í Landspítalanum
mágur minn, Bragi Sigurbergsson
húsasmíðameistari. Bragi var son-
ur sæmdarhjónanna Oddnýjar
Þorsteinsdóttur og Sigurbergs
Oddssonar er lengst bjuggu á Eyri
í Fáskrúðsfirði. Þar fæddist Bragi
31. október 1929 og var hann
yngsta barn foreldra sinna ásamt
Baldri tvíburabróður sínum. Hann
ólst upp á Eyri í glöðum hópi
systkina sinna, sem voru ellefu, og
er Bragi fyrstur að kveðja þetta
líf, langt um aldur fram.
Ég kynntist Braga ungum að ár-
um er ég tengdist fjölskyldu hans
og ég man hann vel ljósan yfirlit-
um, glaðan og með sitt fallega
bros sem yljaði um hjartarætur.
Og ég gleymi ekki heldur siðasta
brosinu sem hann sendi mér og
systur sinni, sem var honum mjög
kær, er við stóðum við sjúkrabeð
hans örfáum klukkustundum áður
en hann lést. Þá var þrekið búið og
augun virtust brostin og löngu séð
að hverju stefndi.
Bragi var mjög félagslyndur
maður. Hann var í Oddfellowregl-
unni, Félagi Fáskrúðsfirðinga og
fleiri félögum og starfaði þar af
heilum hug. Bragi var eftirsóttur
félagi vegna síns ljúfa og góða við-
móts.
Bragi var tvíkvæntur og eignað-
ist fjögur myndarleg bðrn, Hall-
dór, Trausta, Óskar og Bylgju.
Hann varð fyrir þeirri sáru sorg
að missa óskar son sinn í hörmu-
legu vinnuslysi. Það varð Braga og
öllum aðstandendum mikið áfall
og munu þau sár seint gróa. Að
undanförnu átti Bragi samleið
með Hjördísi Einarsdóttur. Þeim
leið vel saman og er óhætt að
segja að hún hafi komið eins og
sólargeisli inn í líf Braga. Hans
eigin orð um sambúð þeirra: „Mér
líður svo vel að ég er eins og ferm-
ingardrengur," tala sínu máli.
Hjördísi, börnum Braga,
tengdabörnum, barnabörnum,
systkinum og öllum þeim sem
hann unni og unnu honum, sendi
ég samúðarkveðjur.
Fari minn kæri mágur í friði.
Helga
Fæddur 31. október 1929
Dáinn 24. júlí 1985
Þegar fólk deyr fyrir aldur fram
í blóma iífsins er erfitt að sjá
nokkurn tilgang í slíku. Það er
eins og lífið sé eilífur táradalur.
Hvers vegna þurfti að skera á
mannleg bönd sem nærðu og
veittu slíka hamingju?
f stað þess að sýta það sem aldr-
ei verður og láta sorgina heltaka
sig, finn ég líka þakklæti í hjarta
mínu. Þakklæti fyrir að hafa náð
að kynnast Braga og njóta þeirrar
gleði og hlýju sem hann gaf frá
sér. Ég hef séð móður mína fyllast
af gleði til lífsins sem við systurn-
ar verðum Braga ævinlega þakk-
látar fyrir. Hún hefur misst mik-
ið, eins börnin hans, en þeim er
mikill auður að geta minnst föður
síns sem heilsteyptrar og góðrar
manneskju.
Orð eru fátækleg. Sorg ræður
nú ríkjum meðal ástvina Braga, en
minning hans lifir og þegar öllu er
á botninn hvolft er það sú minning
sem gefur okkur trú á fegurð lífs-
ins og mannskepnunnar. Sú minn-
ing er okkur veganesti og hvatn-
ing til að rækta okkar betri hliðar.
Erla Sigurðardóttir
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
Ijóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.