Morgunblaðið - 01.08.1985, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 1985
Bróöir okkar. + BALDVIN SVEINSSON
Iré Álfatröðum,
andaöist í Fjóröungssjúkrahúsinu á Akranesi að kvöldi mánudags-
ins 29. júlí sl. Systkini hins létna.
t
Elskulegur eiginmaöur minn,
CLAUS P.K. BRYDE,
Lindarhvammi 8,
Hafnarfiröi,
lést 30. júli.
Karen Bryde.
t
GUDRÚN JÓNSDÓTTIR,
Kirkjuvegi 5,
Hafnarfiröi,
andaöist þriðjudaginn 30. júlí sl. á Sólvangi, Hafnarfiröi.
Helga Jónaedóttir
og fjölskylda.
t
Eiginkona mín og móöir mín,
HELGA Þ. KRÖYER,
lést í Landspítalanum þriöjudaginn 30. júlí.
Ásgeir Kröyer,
Anton B. Kröyer.
Minning:
Péturína Björg
Jóhannsdóttir
„Mínir vinir fara fjöld, feigðin
þessa heimtar köld", sagði Bólu-
Hjálmar eitt sinn, er hann frétti
lát vinar. Mínir vinir frá bernsku-
dögunum í Vatnsdalnum hafa far-
ið fjöld; nú síðast Péturína í
Grímstungu. Hún lést þriðjudag-
inn 23. júlí sl., nær 89 ára að aldri,
var fædd 22. ágúst 1886.
Þegar ég lít til baka um og yfir
60 ár, þá hefur svið þess samfé-
lags, þar sem ég átti mín æskuár,
tekið miklum breytingum. Með
mínum barnsaugum leit ég heim-
inn sem ákveðna, óumbreytanlega
staðreynd; svona var hann og
hafði verið, og svona mundi hann
verða. Og minn heimur var stór,
það var fyrst og fremst heimili
foreldra minna, og svo næstu ná-
granna, Grímstungu og Saur-
bæjar. Stór og góður heimur.
Þegar heimurinn var orðinn
þetta stór, bjuggu Péturína og
Lárus Björnsson í Grímstungu;
fyrir mér fulltíða fólk, sem vissi
skil á öllum hinum margbreyti-
legu viðfang8efnum Hfsins. Mat
Lárusar á því, hvað var hægt og
hvað var ekki hægt í átökum við
hin óblíðu náttúruöfl, var óbrigð-
ult. Hann var líka oft til kallaður
af sveitungunum, þegar mikið lá
við í fangbrögðum við óbrúuð
vatnsföll í foráttu vexti, eða þá
illviðri. Aldrei brást rétt álit eða
kjarkur. Péturína hafði aftur á
móti óvenjulega næmt auga og til-
finningu fyrir öllu, er lífsanda dró,
hvort heldur það voru menn eða
málleysingjar. Hún var líka oft
sótt til hjálpar, er illa horfði, og
Hknaði mörgum og kom til bata,
þar sem á annað borð mannlegur
máttur gat við ráðið.
Ung gafst Péturína Lárusi. Þau
gengu í hjónaband 13. maí 1915;
hún tæplega 19 ára, en Lárus var
nær 7 árum eldri, og þegar orðinn
gildur og umsvifamikill bóndi í
Grímstungu. Það hefði mátt ætla,
að hlutskipti Péturínu hefði orðið
erfitt að setjast þar í húsfreyju-
sætið, ekki síst, þar sem Lárus
gerði miklar kröfur til annarra,
eins og sjálfs sín, og það svo að
stundum virtist nálgast yfirgang.
En Péturína mun hafa verið fljót
að skapa þar jafnvægi og hefur
haldið hlut sínum til hinstu stund-
ar. Hvorki hefur hún þó beitt háv-
+
Faöir okkar og tengdafaöir,
GUNNARÁRNASON,
fyrrum sóknarprestur,
andaöist 31. júlí.
Börn og tengdabörn.
+
ATLI R. ÓLAFSSON
lést i Landakotsspítala 31. júlí.
Ásta Bjarnadóttir
og börn hins lótna.
+
Ástkær eiginkona mín, móöir tengdamóöir og amma,
HÓLMFRÍDUR INGIMUNDARDÓTTIR,
Þykkvabae 21,
veröur jarösungin frá Langholtskirkju föstudaginn 2. ágúst kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er vinsamlegast bent á
Krabbameinsfélag íslands.
Ágúsf Friöþjófsson,
Ragnar Ágústsson,
Linda Ágústsdóttir, Einar Ágústsson
og barnabörn.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
KRISTJÁN JÓHANNESSON,
lasknir,
Sævióarsundi 7,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 2. ágúst kl.
10.30. Þeim sem vildu minnast hins látna er vinsamlegast bent á
Hjartavernd.
Guórún Árnadóttir,
Ámi Þór Kristjénsson, Sigrún Siguröardóttir,
Híldur Kristjénsdóttir, Einar Kjartansson,
Gunnar Kristjénsson, Katrín Andrésdóttir,
Sigrún Jóna Kristjénsdóttir, Ragnar G. Bjarnason
og barnabörn.
+
Útför eiginmanns mins, fööur og bróöur okkar,
PÉTURSJAKOBSSONAR,
Rauöhélsi, Mýrdal,
fer fram frá Skeiöflatarklrkju mánudaginn 4. ágúst kl. 14.00.
Þorbjörg Þorsteínsdóttir,
Bergsteinn Pétursson,
Jakob G. Pétursson,
Eyjólfur Þ. Jakobsson
Ólöf G. Jakobsdóttir,
Jakobína G. Jakobsdóttir.
+
Jaröarför
BJÖRGVINS KÁRASONAR
veröur gerö frá Bústaöakirkju föstudaginn 2. ágúst kl. 13.30.
Kristin Björgvinsdóttlr, Kéri Kaaber,
Birgir Kérason,
Jónína Ásgeirsdóttir, Knud Kaaber.
+
Innilegar þakkir fyrir samúö og vlnarhug vlö andlát og útför konu
minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu,
HÖLLU MAGNÚSDÓTTUR,
Sólvangi,
éöur Hverfisgötu 21B, Reykjavfk.
Jón Helgason,
Magnús Jónsson, Dagný Pedersen,
Jón Magnússon,
Halla Magnúsdóttir,
Anna Magnúsdóttir.
+
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns
míns, fööur okkar, tengdafööur, afa, langafa og bróöur,
SIGTRYGGS EIRÍKSSONAR,
Eskihlfö 5.
Sérstakar þakkir skulu hér færöar tll starfsfólks lyfjadeildar Borg-
arspítalans.
Vilhelmína Þórdfs Vilhjélmsdóttir,
Vilhjélmur Sigtryggsson, Herdis Guömundsdóttir,
Halla Sigtryggsdóttir, Baldur Bjarnasen,
Þórdís Sigtryggsdóttir, Höróur Halldórsson,
barnabörn, barnabarnabörn og syatkini hins létna.
aða né kröfum, heldur hógværð og
sínum sterka persónuleika. Hún
hafði óvenjulegt jafnaðargeð til að
bera.
Hjónaband þeirra Péturínu og
Lárusar var mjög gott, en ekki
mun hlutur Péturínu aíltaf hafa
verið auðveldur. Heimilið var
stórt og athafnir miklar, auk
hinna sífelldu ferðalaga Lárusar
um byggðir og óbyggðir, og mörg
þeirra langt frá því að vera hættu-
laus. En aldrei brást húsfreyjan.
Ekki er þó ólíklegt, að Péturína
hafi haft áhyggjur af ferðum og
athöfnum bónda síns, en á því bar
ekki út á við. Mér hefur aldrei ver-
ið ljóst, hvort hennar eigin kjark-
ur var svona mikill, eða þá trúin á
óskeikulleika Lárusar svona al-
gjör, hvað sem svo að höndum
bæri. En hvort heldur hefur verið,
eða hvoru tveggja, eru þetta ómet-
anlegir og öfundsverðir eiginleik-
ar.
Bú þeirra Grímstunguhjóna
blómstraði, og um tíma teygði það
sig langt út yfir heimajörð og
sveitarfélag. En fáir komast svo í
gegnum lífið, að ekkert gangi á
móti. Þau urðu fyrir þeirri sorg að
missa sitt fyrsta barn, Helgu Sig-
ríði, aðeins fjögurra ára að aldri.
Hún var fædd 19. maí 1916 og lést
2. nóvember 1920. Þá misstu þau
einnig sitt þriðja barn, Helga Sig-
urð, nær tvítugan, f. 11. ágúst
1920, d. 13. apríl 1939. Þetta var
mikið áfall, en hvorugt lét bugast.
Alls eignuðust bau átta börn.
Lárus hóf búskap í Grímstungu
vorið 1910 og býr enn. Þau hjónin
hafa þó hin síðari ár verið í skjóli
dóttur sinnar og tengdasonar,
Kristínar og Jóns Bjarnasonar, að
Bakka í Vatnsdal, og notið þar
sérstaklega góðs aðbúnaðar og
umhyggju. Þótt Lárus búi enn, þá
hefur Péturína ekki getað staðið
við hlið hans þar hin síðari ár.
Hún hefur verið rúmliggjandi um
alllangt skeið og hefur nú fengið
endurgoldna hjá þeim Bakkahjón-
um þá umhyggju og alúð, er hún
sjálf veitti öðrum áður fyrr. Dauð-
inn er ávallt kaldur, hvar sem
hann fer, en óvíst er, hvort hann
hefur verið með öllu óvelkominn
nú. Péturína hafði lifað líf sitt til
enda og mun hafa dáið sátt við
Guð og menn.
Nágrenni míns æskuheimilis við
Grímstunguheimilið var með af-
brigðum gott, og sú vinátta, sem
skapaðist milli fjölskyldnanna,
hefur aldrei rofnað þótt skipt hafi
um kynslóðir og vegir greinst til
fjarlægra byggða. Sjálfur stend ég
í mikilli þakkarskuld við Péturínu;
á henni jafnvel Hf að launa, er ég
eitt sinn veiktist og hún var til
kölluð. Síðar, er ég kom að Gríms-
tungu með minni konu, fann hún
fljótt, að það var greið leið að
hjarta þeirra hjóna, og hennar til-
finningar í þeirra garð hafa verið
óbreyttar frá þeim fyrstu kynn-
um. Þótt samgangur hafi verið
minni hin síðari ár, hefur vináttan
verið rækt og við haldið. Við
kveðjum því Péturínu með þakk-
látum huga.
Péturína var búin að Iifa langa
og farsæla æfi og skila miklu hlut-
verki í þessu Hfi. Hún var góð eig-
inkona, góð móðir og góð náunga
sínum, eins og það er skilgreint í
Biblíunni. Ekkert heimili veit ég,
sem hefur skotið skjólshúsi yfir
fleiri gamalmenni, sem höfðu í fá
eða engin hús að venda, en Gríms-
tunguheimilið. Það hefði ekki ver-
ið gert gegn vilja Péturínu. Pétur-
ína naut þess að vaxa frá því að
vera fátæk og umkomulítil telpa
til þeirra metorða og gæfu að
eignast mikilhæfan og virtan eig-
inmann, sem mat hana og virti, og
búa með honum í farsælu hjóna-
bandi í 70 ár.
Nú hefur Péturína verið að
heiman í all mörg ár, eins og fyrr
er getið, en hún fer heim að
Grimstungu í dag. Útför hennar
verður gerð frá Undirfellskirkju,
en jarðsett verður hún í heima-
grafreit, sem þau hjón létu gera
fyrir nær 40 árum. Þar verður
hinsta bið hennar eftir Lárusi.
Við Lára vottum hinum aldna
bændahöfðingja og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð, og
þökkum vináttu undangenginna
ára.
Haukur Eggertsson