Alþýðublaðið - 29.09.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLA ÐIÐ
2 drengi,
ötula og skilvísa, vantar til að
bera út Alþýðublaðið til kaupenda.
Tækifæriskaup.
i ' ■
Hálft steinkús er til sölu, laus 3 herbergi, eldhús og geymsla. Verð
17000 kr. Utborgun strax 6000 kr. Annars góðir borgunarskilmálar.
Jönas H. Jónsson,
Báruhúsmu (útbyggingin). — Heima í kvöld frá kl. 6—9. Sími 970.
V. K. F. Framsókn
heldur fund fimtudaginn 30. þ. m. á venjulegum stað og tíma. —
Mörg mál á dagskrá. — Konur beðnar að fjölmenna. StjÓffHÍH.
JColi konitngur.
Eítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaslcrá Kola konungs.
(Frh.).
Hann greip hana. „Við gleym-
um ekki hvort öðru, Mary“,
tnælti hann dálftið skjáifraddaður.
„Nei, vinur minn!" sagði hún.
„Einhvern tíma lifum við saman
annað verkfall, eins og við gerð-
um í Norðurdalnuml"
Hann þrýsti hendi hennar. En
svo mundi hann eftir því, að
bróðir hans var á eftir þeim, og
haetti við að segja öll þau fögru
orð, sem komin voru fram á
varir hans.
XXVIII.
Þau komu til húss þess, er
john Edström átti heima í, og
fóru upp á kvistinn þar sem
hann lá í rúmi sínu. Hann sagði,
að batinn færi hægt. Læknirinn
hefði komið, en það værj meira
að athuga við jafn gamlan skrokk
ea það, sem læknir gæti gert við.
Andlit hans var eins og brauð-
deig á litinn — eins og Jefi
Cotton sagði einu sinni — og
vingjarnlegu augun voru innfallin.
Halli datt í hug, að hann hafði
sagt við sjálfan sig, þegar hann
sá Edström í fyrsta skifti, að ef
til vill gæti maður unnið í kola-
námu sextugur, en ekki sextíu
og eins árs.
Öldungurinn spurði hvað gerst
hefði upp í Norðurdalnum. Hann
hafði lesið það í blöðunum, að
náman hefði verið opnuð, en
hann vissi ekki hvað Hallur hafði
unnið, eða það, að Joe Sinith
hafði kastað gríraunni og gefið
sig fram sem Hall Warner. Hall-
ur sagðist bara hafa náð taii af
syni Kola konungs, og að hann
hefði svo farið upp eftir til þess
að athuga ástandið.
Því næst sagði hann frá verk-
fallinu, og þátttöku Marysr í því.
Hann sagðist í anda hafa séð
Mary á mjallhvítum fák í hvítum
hjúpi, eins og Jeanne d’Arc, eða
foringja fyrir kosningaskrúðgöngu.
„Já, auðvitað", mælti Mary
hlægjandi, „þarf hann alt af að
leiða athyglina að þessum bláa
kjólræfli mínum!“
Hallur leit á hann. Jú, alt af
var það sami upplitaði blái bóm-
ullarkjóliinn.
„Það er eitthvað yfirnáttúrlegt
við þennan kjól“, sagði hann.
„Það er einn þeirra, sem maður
les um í æfintýrunum, sem bætir
sig sjálfur, og alt af er nýr og
hrukkulaus. Þegar maður á hann,
þarf p. engum öðrum kjóli að
halda".
„Þetta er nú rétt“, mælti hún,
„en í kolahéraði eru engin æfin
týr — nema ef vera skyldi, að
eg þvoi hann sjálf á kvöldin,
þurki hann við ofninn á næturnar
og slétti úr hrukkunum að morgn-
inum til“.
Þetta mælti hún fjörlega, en
jafnvel gamli kolamaðurinn, sem
lá þama í rúminu, skyldi, hverja
þýðingu það mundi hafa fyrir
stúlku á hennar aldri, að eiga að
eins einn slitinn kjól. Hann Ieit
rannsóknaraugum á ungu hjúin,
sem sýnilega voru hrifin hvort af
öðru, og hann langaði til að
hjálpa þeim lítils háttar. „Hún
þyrfti kannske að fá fáeinar rósir
til að skreyta með hvíta kjólinn",
sagði hann til að þreyfa fyrir sér.
„Bull“, sagði Mary hlægjandí.
„Laukrétt", flýtti Hallur sér að
segja, „hún er sjálf blóm! Rós í
kolahéraði — og skáldin eru
ekki á eitt sátt um hana. Sumir
segja, að hún eigi að vera óhreifð
á stilknum, en aðrir halda því
eindregið fram, að það eigi að
slfta blómið af stilknum, áður en
það verður um seinan!“
„Eg verð þó svei því að halda
á spöðunum", mælti Mary, „rétt
áðan .settuð þið mig á bak hvít-
utn fákí I"
„Já", sagði Edström,. „og það
er ekki langt sfðan að þú varst
maur, Mary. Þu sagðist fara út
úr röðinni — en þú gerðir það
víst eklci".
Unga stúlkan varð a!t í einu
alvarieg. Hún gat vel gert að
gamni sínu, en ekki hent gaman
að verkfallinu. „Nei, þú varst
mér hyguari, Edström".
„Já, sjáum til, þetta kemur
með aldrinum, Mary. Það vegur
dálííið á móti gigtinni". Hann
lagði krepta og æðabera hendina
ofan á hendi hennar. „Og nú
heldur þú víst áframf" spurði
hann. „Nú ertu í verklýðssam-
bandinu?"
„Já, sannarlega", svaraði hún
áköf.
óskast nú þegar
eða 1. október. Upplýsingar á
Klapparst. 11 uppi eða í síma 286.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiöjan Gutenberg,