Alþýðublaðið - 24.01.1932, Síða 1

Þeir hræða kveæifélk
og bðrn.
Því hefði enginn trúað fyrir fá-
um dögum, að slikur menná'ngar-
snauður óaldalýður væri til á Is-
landi, eins og nú er fcomið fram
að er, og |)að ekki lengra frá
sjálfum höfuðstaðnum en véga-
lengdin nii'lli Reykjavíkur og
Keflavíkur.
En nú kemur líka í Ijós pað,
sem að eins kunnugir hafa vitað,
að í Keflavík hefir um langan
tíma ríkt fullkomið stjórnleysi, og
að par hefiitr hver ofbeldis-
seggur gert það, sem honuro
sýndist. Nokkur dæmi má tiifæra.
Fyrir nokkru bar pað við, að
maður, sem svaf á gistihúsinu,
vaknaði alblóðugur. Var læknir
sóttur og sagði hann, að maður-
inn hefði verið svæfður og dnegin
úr honum tönn. Þetta höfðu ein-
hverjir ofb'eldi'Siseggjanna gert aó
gamnd sínu!
fram í skeyti því frá útgerðar-
mgnnafélaginu í Keflavík, sem
birt er á öðrum stað í blaðinu, aö
stjórnarskráin heimili honurn , ó-
takmarkað athafnafrielsi".
Það er vert að athuga, að þessi
keíiviski . óaldarlýður er ekki
nema tiltölulega lítill hluti þorps-
búa, alveg eiins og berserkir og
iiiþýðii voru hér í gamla daga
■ekkí nema 'iítill hlutá af þjöðinni.
Það iná því ganga út frá því
vísu, að það séu raunverulega
ekki1 nema fimrn ti‘1 tíu menn,
sem ráða aðförunum nú í "Keíla-
vík, hræða konur og börn um
nótt, og það þannig, að sumar
íkonur bera þess. ekki bætur í
liangan tíma, og sumiar másike
aldrei.
Þar sem hér því raunveruliega
er um fáa menn að ræða, ætti að
vera auðvelt að uppræta þennan
löglausa lýð, og sennilega þyrfti
ekki, að taka nemia nokkra þeirra
höndum, tiil þess að hinár sæu,
að þeir timar eru löngu liðnir.
að mönnum sé vært, sem hafa i
hótunum um að Limilesta og
drepa mótstöðumsnn sína, og hlif-
■ast ekki' við að hafa þessar hót-
(anir í frammi svo konur heyri.,
Það er krafa Alþýðusambands-
ins, að sldpaður verði tafarlaust
sérstakur dómari i þetta mái, og
að landsstjórmiin greiði götu þeirra
manna, er oröið hafa að flýja úr
Keflavík undan ofbeldiismönnun-
um.
Menningarástand
forráðamanna útgeröarnumnafé-
dagsins í Keflavík má sjá á eftir-
farandi skeyti', er barst Alþýðu-
siambandii fslands í gærkveMi um
kl. 7.
Keflavík, 23. jan. 1932.
Við telijum, að þér hafið með
verkbannsofbeldii tekið af okkur
þann borgaralega rétt, er við eig-
um samkvæmt stjórnarskránni,
siem er ótakmarkað athafnafnelsi.
Þess vegna krefju.mst vér þiess,
að þér léttið af okkur nú þegar
því verkbanni, er á okkur iiggur,
og að það veröii gert án alílra
skilyrða, því annars munum við
taka til annara ráða.
Útgfiraarmannafélag Keflmnknr.
Skeytá þessu var skiJjanlega
engu svarað.
Astandið í Keflavfk
Mðikkrir verkameiaii weria ai flýja a£ heimilum
síuiim og em komuir fll Eeykjawikur o§ airir til
Hafnarfjariar.
Verklýðsféfiag Eeflavfkur er ekki uppleyst.
Eru útiidyr gistihúsisinis orðnar
þannig, að þaö er ekki hægt að
iæsa þeim, því það er húið að
brjóta þær svo oft upp, þar eð
óaldarlýðurinn brýtur tafarlaust
upp hurðina, ef hún er lokuð!
Einn formaður' úr Keflavík elti
í haust tryl'iubát, þegar deillan var
út af dragnótaveiÖum, og reyndi
að sökkva honum. En af þvi fljöt-
legra var aö snúa tryllubátnum1
sdtt á hvað en mótorbátnum.
komst hinn fyrnefndi undan um
hríð. En á endanum braut ber-
serkurinn, er stjórnaði vélbátnum,
tryMubátinn upp viö línuveiÖara.
Hér hefiiir vierið sagt í blaöinu
frá manninum frá Keflavík (út-
gerðarmianni þar), siem reyndi að
nauðga konu hér í Reykjavík. Þaö
hefir verið reynt að bera blak af
honum með því að segja, að
hanri hafi veriÖ svo drukkinn, að
hann hafi ekki vitað hvað hann
gerði. En hann var ekki drukkn-
ari en þa'ð, að þegar hamn stóð
upp, af því fögreglan kom að
honurn, hafði hann „vit“ á að
ljúga því, að hann hefði veriö að
reyna að bjarga konunni frá
manni, sem hefði ætlað að niauðga
henni.
Næmi liggur að halda, a'ð þessi
maður, sem vogaði sér þessa til-
raun á tiltö'lulega fjölfaimni
Reykjavíkurgötu, þó um nótt
væri, hafi verið búinn að gera
þetta nokkrum sinnum áður, þar
sem hvorki er lög né réttur, það
er í Keflavík, og að hann hafi
veriö sömu sko'öunar og kemar
Úfsyen’iamenm skrlÍÞ-
nges s|álf£i9 flllðgniia
um að slíta verklýðs*
félaginn, bárra hana
npp á verkmanna"
fnndinuni og sendn
s|álfir símlelðls fil
Reykjavíknr.
I gærdag kom verkamaður
hingað til Reykjavíkur, sem flúið
hafði frá heimili sínu í Keflavík.
Gaf hann stjórn AlþýÖusambands
Islands eftirfarandi skýrslu. Er
nafn mannsins ekki nefnt hér.
Skýrsla mannsins hljóðar svo:
Um morguninn 21. þ. m. boð-
ar stjóií’n tJtgerðarmannaféiags
Keflaví'kurhiiepps á fund til sín
stjórn verkalýðsféliagsinis og mæta
þar þrír úr stjörn Verklýð'sfélags
Keflavíkur, og spurði stjórn út-
gerðarmannafélagsins þá að því,
Irvort nokkuð hefði gers't í því a'ð-
leysia bannið í Keflavik, en stjórn
verklýðsféliagsins kvað það eltki
vera, og kvað hún málið vera nú
í höndurn Verkamálaráðsins, og
sögðust útgerðarmenn þá ekkert
hafa við þá að tala.
Kl. 3 sama dag kalla útgerðar-
menn saman fund og stendur s.á
fundur til kl. að ganga 9 um
kvöldið. Létu þá útgerðarmehn
það boð ganga út um þorpið, að
þeir skoruðu á verklýðsfélags-
menn að koma á fund til sín uro
kvöldið, en ekki kvá’ðu þeir aðra
verklýðsmenn mega koma á þenn-
an fund en þá, sem væru í veirk-
lýðsféilaginu í Keflavík, þ. e., að
þangað máttu ek.ki koma félagar
úr öðrum verklýðsfélögum, siern
staddir voru í þoirpimu, í afvinn'u-
leit. Af þeim fundi get ég ekki
gefið skýrslu, því á honum var ég
ekki.
22. þ. m. kl. 2 var settur fund-
ur í verklýðsfé'Iaginu, og stýrði
Helgi Eyjólfsson honum. Voru
aMflestir verklýðsimenn á fundin-
um.
Fundarefni var að ræðia um
laustn vin'nudieiiiluinnar.
Þegar umræður höfðu staðið
um stund komiu útigerðarmienn og
fylktu liði' kring u;m fundarhúsið.
Þegar þetta skeður eru verka-
menn að ræða tillögu um aö
senda simleiðfs fyrirspurn til
Verkamálaráðsins því viðvíkjandi.
hvort verklýðsfélagið mætti ssmja
við útgeröarmenn, siem þeir töjdu
sig eiga kost á. — Var tillaga
um þetta samþykt af félagsmönn-
um, og var Kristmn Jónsson
verkamaður fenginn til að fara
með skeytið, en hanin komist ekki
nema út í dyrnar. Voru þá úti
fyrir útgerðarmenn og kváðu þeiir
Kristinn ekki mega fara lengra,
neroa hann læsi upp símskieytið.
Kristinn meitaði því. Varð þá að
ráðii, að stjórn útgerðarmianinia-
félagsins var boðið inn á fundinn
og var þar lesið upp skeytiö fyrir
.þeim. Þótti útgerðarmönnum
skeytið eigi fuLnægjandi og
sögðu, að nú væri nóg komið, þar
sem líkur væru til að bátur með
fjórum mönnum væri farinn af
okkar völdum.
Með stjórn útgerðarmannafé-
lagsins ruddist inin á fundinn Sig-
urður Pétursison formaður, talaði
hann á fundinum og gaf í skyn,
að enginn þeirra verklýðsmanna,
sem hér væru inni nú og ekki
hefðu farið á fund útgerðarmanna
kvöldið áður, skyldi fara heill út
úr húsinu, nema félagimu væri
slitdö.
Voru verklýðsmenn með ýmsar
uppástungur, en stjórn útgerðar-