Morgunblaðið - 24.01.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR1986
„Sja&u barcc &Jugun í homum ■'
þcnu llkjast mannsoiugum
Með
morgunkaffínu
Ég notaði handklæðið bara
öðrum megin.
HÖGNI HREKKVÍSI
„ /ELNE'... KE/V1UR. pÖBKKt &R3ÁLPDA BíKJA • ■
... OG PÍÆMIK SaKNAVAGNINUAA' "
Fyrirspurn
um vaxta-
frádrátt
húsbyggjenda
Til Velvakanda.
A þeim tíma sem mikið er rætt
um húsbyggjendur og vanda þeirra,
vil ég bera fram nokkrar fyrirspum-
ir varðandi vaxtafrádrátt þeirra
húsbyggjenda eða húskaupenda
sem era að eignast sitt fyrsta hús-
næði. Vona ég að fjármálaráðuneyt-
ið sjái sér fært að leysa úr þessum
fyrirspumum — það kæmi sér mjög
vel að fá svörin áður en skilafrestur
á skattskýrslum rennur út.
1. Hver er mismunur á vísitölu- og
vaxtaskuld húskaupanda:
a. við banka
b. við byggingarsamvinnufélag
c. við verkamannabústaðakerfíð
d. við þá sem eiga viðskipti beint
við byggingaraðila
e. við þá sem festa kaup á eldra
húsnaeði?
2. í hvaða tilfellum gagnar 51. gr.
laga nr. 75/1981 og hvaða for-
sendur vora fyrir setningu þess-
ara laga?
3. Hvemig stendur á því að farið
er eftir orðalagi í kaupsamning-
um, um hvort vextir og vísitala
era frádráttarbær til skatts?
4. Því sitjum við ekki allir við sama
borð þegar um er að ræða vaxta-
og vísitölufrádrátt á opinberam
gjöldum?
3668-5700
GÓÐ SJÓNVARPSDAGSKRÁ
Til Velvakanda.
VS skrifar.
Mig langar til að þakka hinum
nýja dagskrárstjóra sjónvarps,
Hrafni Gunnlaugssyni, fyrir ein-
staka framtakssemi. Bubbi, Megas,
Stuðmenn, nýr afþreyingarþáttur
fyrir unglinga — er hægt að hugsa
sér það betra? í mörg ár, kannski
frá upphafí sjónvarpsins, hefur
dagskráin verið með eindæmum
léleg, — engin furða þó myndbönd
hafí selst vel. Það hefur lítið verið
um breytingar í allan þennan tíma.
Einnig má fullyrða að bæði Bubbi
og Megas hafa verið útilokaðir frá
þessari stofnun. En svo kemur nýr
dagskrárstjóri og dagskráin er
gerbreytt. Vonandi verður haldið
áfram á þessari braut, en síðast en
ekki síst: Þakka þér Hrafn.
Víkverji skrifar
Islendingar era ekki einir um það
að hafa áhyggjur af móðurmál-
inu. Ekki slorlegri karlar en Frakk-
ar gerast kvíðnir og órólegir. Mit-
terrand forseti hvatti menn til þess
að sofna ekki á verðinum þegar
hann ávarpaði Vísindaakademíuna
frönsku nú á dögunum. Hann full-
yrti þá meðal annars: „Ef franskri
tungu auðnast ekki að aðlaga sig
rafeindavísindunum mun hún verða
fyrir óbætanlegu tjóni;“ og bætti
við að það yrði þá enn einn sigurinn
fyrir engilsaxann.
En það er hægara sagt en gert
að verjast áföllunum í þeirri hol-
skeflu nýyrða sem er ein afleiðing
tæknibyltingarinnar. Smádæmi úr
hversdagslífínu: Enskur blaðamað-
ur kvartaði undan því í greinarkomi
fyrir skemmstu hvemig ýms orð
sem væra honum ennþá töm vektu
kátínu með yngri kynslóðinni ef hún
skildi þau þá á annað borð. Hann
hafði til dæmis verið að rabba um
hljómlist við unga stúlku þegar hún
byijaði allt í einu að flissa. Hann
hafði notað orðið „grammófónn",
og hún hafði haldið hann vera að
gera að gamni sínu.
XXX
Ef franskan er á undanhaldi —
höfðingjamálið sem var alls-
ráðandi í glæsisölum hallanna þar
sem furstamir og erindrekar þeirra
réðu ráðum sínum — þá er ekki að
undra þó að við eigum í vök að
veijast íslendingar. Það er enda
ekki heiglum hent að smíða orð sem
ná að slqóta rótum í íslenskunni.
Hún er að því leyti vandlátust
tungumála. Við getum samt að
minnsta kosti sýnt henni þá ræktar-
semi að forðast ótímabærar og
einatt alls óþarfar slettur. Það er
satt að þær era stundum óhjá-
kvæmilegar ef menn vilja koma
hugsun sinni til skila; og sem krydd
eiga þær vissulega líka rétt á sér
í stflbragðaglímunni.
En slettur geta orðið árátta og
skálkaskjól hins lata og kæralausa
og hjá okkur blaðamönnum sýnist
að minnsta kosti alls óþarft að
hampa þeim í flennistóram fyrir-
sögnum. Tíminn birti grein um
daginn um málarann Sir Joshua
Reynolds. Þar var okkur kunngert
í fímm dálka undirfyrirsögn: Snill-
ingur portraitmyndanna í enskri
málaralist.
Vfkveiji leyfír sér meira að segja
að efast um að sumir af lesendum
hins ágæta blaðs hafí haft hugmynd
um hvað þessi speki þýddi.
Hefur það nokkurntíma verið
kannað nógu rækilega hvemig
íslenskir sjónvarpsgláparar skiptast
í aldursflokka? Nú er líf í tuskunum
hjá sjónvarpinu þar sem menn era
í óða önn að snerpa undir dag-
skránni og búa sig undir átökin við
„fijálsu" stöðvamar. Hveijir era þá
tryggustu áhorfendumir og hveijir
þeir brokkgengustu?
Því er spurt hér að flugfélögin
bandarísku vöknuðu upp við vondan
draum fyrir einum áratug eða svo
þegar þau uppgötvuðu að þau höfðu
verið að hamast við að viðra sig
upp við alrangan aldurshóp í áróð-
ursherferðum sínum. í hinum
skræpóttu og rándýra auglýsingum
þeirra í blöðum og tímaritum og svo
á skjánum trónuðu nær alltaf
myndir af glaðværa og glæsilegu
ungu fólki að skoppa upp í flugvél-
amar. Við könnun kom hinsvegar
upp úr dúmum að það vora bara
hæglátar og ósköp hversdagslegar
miðaldra manneskjur sem voru
traustustu viðskiptavinimir. Og að
auglýsingagjammið með hinum
trallandi táningum var raunar byij-
aðaðfælaþærfrá.