Morgunblaðið - 04.02.1986, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. FEBRÚAR1986
55
íslenska liðið sterkt
en hefur sína veikleika
Geir Hallsteinsson, Hilmar Björnsson
og Ólafur Jónsson ræða um stöðu landsliðsins nú þegar4 vikur
eru fram að heimsmeistarakeppninni í Sviss
Þremenningarnir Geir, Hilmar
og Ólafur eru öllum hnútum
kunnugir í íslenskum handknatt-
leik. Geir er einn okkar þekktasti
leikmaöur og þjálfari, Hilmar
þjálfaði m.a. landsliöið f 7 ár, og
Ólafur var landsliðsfyrirliði um
árabil og lák þá með flestum
núverandi leikmönnum liðsins.
Þeir settust niður eftir Flugleiða-
mótið um helgina og rœddu fram
og aftur um landslið okkar f
handknattleik. Útdráttur úr spjalli
þeirra fer hér á eftir:
Um reynsluna
Geir: Styrkleiki þessa liðs felst
ekki síst í því að nú eigum við
7—10 ieikmenn sem gera ekki
annað en að leika handknattleik. í
öðru lagi erum við farnir að spiia
30 til 40 landsleiki á ári sem þarf
til að vera í fremstu röð, og stór
hluti liðsins er búinn að leika yfir
100 landsleiki.
Hilmar: Og þessir leikmenn eru
enn á besta aldri.
Ólafur: Ég fullyrði að ekkert lið
í heiminum hefur eins jafna og
mikla leikreynslu og við. Það er
einsdæmi að fyrstu 7 leikmenn
landsliðs séu allir meö yfir 100
leiki.
Hilmar: Gallinn er sá að þessi
mikla reynsla er ef til vill að hluta
til neikvæð, vegna þess að leik-
mennirnir hafa reynslu af því að
mistakast í stórmótum.
Geir: Mér sýnist líka eftir mótiö
nú um helgina að leikmennirnir séu
í mjög misjafnlega góðri æfingu,
eftir því með hvaða liðum þeir
leika, og það veikir liðið ákaflega
mikið þegar leiknir eru nokkrir leikir
á stuttum tíma. Menn sem ekki
eru í algjörri toppæfingu leika aldr-
ei af fullri getu dag eftir dag. Mér
sýnist t.d. að Bjarni, Siggi Gunn,
Einar, Þorbjörn og Steinar ekki
hafa nægilega snerpu. Þetta kem-
ur fram t.d. hjá Sigga Gunn i því
að hann missir svolítið jafnvægið
undir lok leikja, og einbeitinguna.
Um andlegu hliðina
Ólafur: Ég er dálítið smeykur
um að Bogdan ætli að keyra liðið
of stíft áfram í æfingum nú á síð-
ustu vikunum. Ef allt væri til fyrir-
myndar ætti tíminn fram að móti
að fara í uppbyggingu á sálinni
fremur en líkamanum. Á stórmóti
eins og því sem er framundan
skiptir andlega hliðin tvímælalaust
jafn miklu máli og sú líkamlega. Ég
er þess vegna ánægöur með leik-
inn á móti Pólverjum í Flugleiða-
mótinu — mér fannst greinilegt að
sigurviljinn var mikiil. Á mótinu í
Sviss komum við til með að leika
30—40% undir getu, eins og önnur
lið. Spennan er svo mikil. Spurn-
ingin er hvernig við vinnum úr því.
Hilmar: Þetta er lykilatriði.
Reynslan hefur margsagt okkur að
við eigum erfitt með að leika
marga leiki á skömmum tíma, og
sérstaklega ef við byrjum dapur-
lega. Austantjaldslöndin líta á ís-
lendinga sem hættulega keppi-
nauta í upphafi svona móts, en
undir lokin erum við orðnir mjög
viðráðanlegir. Þá er sigurviljinn og
grimmdin ekki sú sama og í upp-
hafi. Raunveruleg geta liða kemur
í Ijós á erfiðum alvörumótum á
útivelli.
Geir: Hvers vegna fáum við t.d.
aftur og aftur flengingu á borð við
þá sem Sovétmenn gáfu okkur á
Baltic-mótinu um daginn? Hvers-
vegna hafa Danir allt annað hugar-
far gagnvart þessum risum en við?
Þeir virðast oft vera með allt niðr-
um sig fyrir svona mót, en þegar
á hólminn er komið fara þeir eigin-
lega aldrei niður fyrir 4. sæti, hvort
sem um heimsmeistaramót eða
Ólympíuleika er að ræða. Þetta er
eitthvað sálrænt auðvitaö, og er
flóknara en svo að það verði leyst
með sálfræðingi á nokkrum vikum
fyrir mót. Það hefur verið reynt og
ekki gengið.
Um leik liðsins
Ólafur: Þrátt fyrir þetta er
ástæða til bjartsýni. Þetta er jafnt,
sterkt og samheldið liö. Óneitan-
lega samt mun veikara ef Þorgils
Óttar verður ekki með. Þorbjörn
Gelr: Hversvegna fáum vlö fleng-
ingu á borð við þá sem Sovét-
menn gáfu okkur um daginn?
og Geir eru ekki týpurnar til að
leysa hann af.
Hilmar: Ef Þorgils vantar miss-
um við svona 7 marka mann að
meðaltali í leik, í mörkum sem
hann skorar og vítum sem hann
fiskar. Sömuleiðis missir Kristján
Ari nokkuð af sínum styrkleika,
því hans ógnun felst svo mikið í
línusendingum.
Geir: Þetta sást vel í mótinu um
helgina. Viö skoruðum sáralítið af
hreinum Knumörkum. Mér sýnist
þetta verði sérlega bagalegt á móti
Kóreumönnum, litlum, léttum
mönnum. Þá er nauðsynlegt að
hafa skorandi línumann til að halda
vörninni við línuna.
Hilmar: Ég tel að nú þurfi Bogd-
an að leita útfyrir hópinn og fá t.d.
Hilmar Sigurgíslason eða Magnús
Teitsson til að leysa Óttar af. Þeir
vinna með hendurnar uppi, og eru
sífellt að leita eftir sendingum á
meðan t.d. Þorbjörn er meiri blok-
keringamaöur og nýtist reyndar
oft vel sem slíkur á móti stærri
og þyngri vörnum.
Geir: Það er reyndar einn af
veikleikum þessa liðs hvað okkur
gengur illa á móti 6—0 vörn, eins
og t.d. Sovétmenn leika. Allir reyna
að hoppa og skjóta yfir fingurgóm-
ana á varnarmönnunum, fjöl-
breytnina vantar. Einstakir leik-
menn vilja týnast á móti svona
vörnum, t.d. Kristján Ara, þó mikil-
vægi hans fyrir liðið sé auðvitað
óumræðilegt.
Ólafur: Þetta er mjög mikilvægt
atriði vegna þess að þegar út í
alvöruna er komið og spennan í
leiknum orðin þrúgandi, þá dregur
úr vægi leikkerfanna og áherslan
á einstaklingsframtakið eykst.
Bæði vegna þess að liðin þekkja
hvert annað og leikkerfin sem þau
leika, og eins vegna þess að
spennan er svo mikil í hverri ein-
ustu sókn. Þetta verður spurning
um að þora að gera eitthvað óvænt
— og geta það. Mér sýnist þetta
Ólafur: Það er einsdæmi að fyrstu
7 leikmenn landsliðs séu allir
meðyfir 100 landsleiki að baki.
reyndar vera að koma hjá þessu
liöi, sérstaklega í hraðaupphlaup-
unum, þar sem menn keyra áfram
á miklum hraða og finna hvern
annan með sendingum.
Hilmar: Flest mörkin sem við
skorum koma af miðsvæðinu. Ef
því er lokað t.d. af mjög hávöxnum
mönnum, þá höfum við lítið annað.
Það er lítið um að vera í hornunum.
Bjarni fer nánast aldrei innúr horn-
inu með gabbhreyfingum, og
Guðmundur ekki heldur — þ.e.
ekki utanvert við varnarmanninn.
Um vörn og
markvörslu
Geir: Ef við minnumst aðeins á
varnarleikinn þá leikum við nú
undantekningalaust 5—1 vörn. Ég
tel hinsvegar að við eigum orðið
mannskap til að leika 6—0, með
Kristján, Þorbjörn, Pál, Atla og
Steinar sem lykilmenn. Við erum
líka með markmann til að standa
á bak við svona vörn. Ég tek fram
að ég er ekki ósáttur við varnarleik-
inn núna. Við verðum bara að geta
breytt um og beitt vörn eins og
hentar best gegn hverjum mót-
herja.
Ólafur: Það hefur orðið mikil
breyting, einmitt á markvörslunni
að undanförnu. Nú eigum við orðið
tvo góða markmenn, sem bakka
hvorn annan vel upp. Það er orðið
sjaldgæft að bæði Einar og Krist-
ján eiga dapran dag.
Geir: Já, en hvar stöndum við
miðað við aðrar þjóðir í mark-
vörslu? Ég held að við séum rétt
í þokkalegu meðallagi miðað við
t.d. 10 bestu þjóðir heims í dag.
Einar er að ná því að vera alltaf
mjög þokkalegur og oft frábær, en
eins og á við um liðiö í heild þá
verður að koma til stöðugleiki í
marga leiki í röð til aö verulega
góður árangur náist. Svíar eiga
svona mann, Hellgren, og fleiri
þjóðir, markmann sem þeir geta
Hilmar: Austantjaldslöndin Irta é
íslendinga sem hættulega keppi-
nauta f upphafi stórmóta, en
undir lokin erum við orðnir við-
ráðanlegir.
reitt sig á leik eftir leik, ár eftir ár.
Hilmar: Þessir markmenn, og
ég tel Einar kominn í þeirra hóp,
verja 10—20 skot í leik og það
skiptir að sjálfsögðu sköpum um
úrslit.
Um kröfurnar
til liðsins
Ólafur: Markmiðssetningin er
geysilega mikilvæg. ytri markmiös-
setningin, ef má kalla hana það —
það sem handknattieiksmenn
almennt telja raunhæfan árangur,
skiptir kannski ekki svo miklu —
en sú innri, sá árangur sem leik-
menn og þjálfari stefna að, skiptir
miklu. Mér finnst t.d. að spá þjálf-
arans um 10. sætið sé dæmi um
að nú þegar er byrjað aö verja
hugsanleg áföll.
Hilmar: Tölfræðin segir okkur
að við eigum að lenda í 8.—12.
sæti. Þetta er í raun einfalt. Við
eigum að vinna Kóreu. Engin
spurning. Annaö væri slys. Tékkar
hafa hinsvegar vinninginn á móti
okkur — ef miðað er við alvöruleiki
á útivelli. Rúmenar eiga að vinna
okkur. Og í milliriðlinum eiga Svíar
hikstalaust að vinna okkur, þeir
rúlluðu okkur upp t.d. á Ólympíu-
leikunum. Danir eiga sömuleiðis
að vinna okkur, þeir gera það nán-
ast alltaf í alvöruleikjum. Þó eigum
við möguleika á móti þeim. Ung-
verjar eru okkur sterkari. Ef allt
er lagt saman þá eigum við í mesta
lagi að fá 3—4 stig. Og það þýðir
8.—12. sæti. Ef öðruvísi á að fara
þurfa að koma til stórviöburðir —
sigrar t.dv á Tékkum, Dönum og
hugsanlega Svíum. Þá fyrst eigum
við möguleika á sjötta sætinu. Það
sem ég óttast er að ef t.d. við
vinnum ekki Tékka að þá hrynji
þetta.
Geir: Þessi hópur á að þola
meira álag og meiri kröfur en þau
landsliö sem við höfum sent í
svona keppnir hingað til. Þetta er
agað lið, bæði sem heild og ein-
stakir leikmenn. Bogdan er búinn
að vera með þá í á þriöja ár, og
hefur með sínum aöferðum, þó
þær séu ekki alltaf skemmtilegar,
náð að slípa þessa leikmenn vel
til. Hann hefur náð árangri.
Ólafur: Ég þekki Bogdan vel og
stjórnunaraðferðir hans. Hann
heldur mönnum sínum í járnklóm
og keyrir áfram af mikilli hörku.
Aðferð sem ég er ekki alltaf hrifinn
af.
Um áframhaldið
Hilmar: Ég er sammála Geir í
því að þessi hópur á tvímælalaust
að fá þá athygli sem hann fær.
Svona árgangur, margir góðir leik-
menn á svipuðum aldri, koma ekki
upp hér á fslandi nema með
margra ára millibili. Við þurfum
því að halda vel utan um þá þegar
■ þeir koma.
Ólafur: Bogdan tekur að mörgu
leyti við góðu búi frá félagsliðun-
um. Vinnubrögð landsliðsmann-
anna sjálfra hafa batnað mikið, og
það er ekki síst félögunum að
þakka.
Gelr: Við megum ekki gleyma
því að Valur, FH og Víkingur hafa
verið í toppbaráttu í Evrópukeppn-
um undanfarin ár, og reynslan úr
slíkum leikjum er landsliösmönn-
unum ómetanleg.
Ólafur: Það verður hinsvegar
ekki auðveit að halda áfram eftir
keppnina í Sviss, ef útkoman verð-
ur eins og flestir búast við. Ég
held að landsliðsmenn sprengi sig
á þessari keppni, verði búnir að fá
sig fullsadda af þessu álagi. Þjálf-
unaraðferöin krefst svo mikils að
eftir verður ansi mikið tómarúm.
Hafi veriö erfitt aö ná þessum hóp
saman fyrir keppnina, verður það
nánast ómögulegt eftir hana.
Hilmar: Ég held nú að þessi
kjarni eigi eftir 3—4 ár á toppnum,
og að hann eigi eftir að mynda
eitt af allra bestu landsliðum heims
— ef vel gengur í Sviss!