Morgunblaðið - 14.02.1986, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR14. FEBRÚAR1986
Minning:
Kristín Sigurðar-
dóttir, Hafnarfirði
Fædd 10. október 1921
Dáin 6. febrúar 1986
Nú hefur Didda verið kölluð úr
húsinu sínu við Selvogsgötuna til
þess eilífa áfangastaðar, sem okkur
öllum er fyrirhugaður. Það skiljast
leiðir um stund. Hún skilur eftir sig
skarð á meðal okkar, sem Guð einn
getur fyllt. En minningin um Diddu,
mágkonu okkar, trygglyndi hennar
og fómfysi, mun lifa. Fátækleg
þakklætisorð á kveðjustund
hrökkva þó skammt.
Kristín var dóttir hjónanna Sig-
urðar Valdimarssonar, húsasmiðs í
Hafnarfírði og Sigríðar Böðvars-
dóttur. Hún fæddist í Hafnarfírði
árið 1921 og ólst upp í foreldrahús-
um við Hamarinn ásamt átta systk-
inum sínum. Árið 1941 giftist Krist-
ín Ólafi bróður okkar, sem nú horfír
á bak sfnum traustasta förunaut.
Það varð foreldrum okkar, Frí-
manni Þórðarsyni og Guðrúnu Ól-
afsdóttur, mikið lán, að hin nýgiftu
hjón tóku hús hjá þeim á Selvogs-
götu 18. Foreldrum okkar reyndist
Didda svo vel, annaðist þau af slfkri
ræktarsemi og fómfysi, að seint
verður fullþakkað með orðum. Hún
bjó þeim ævikvöld, sem þau nutu
ríkulega.
Jafnan var þröngt í búi í litla
húsinu á Selvogsgötunni. Ólafur og
Kristín eignuðust fjögur böm, sem
öll eru á lífí, þau Birgi, Sigurð,
Guðrúnu og Einar. Fjölskyldan var
stór, en húsið lítið. En undir hand-
leiðslu Diddu, rúmaði húsið langtum
fleiri en þar bjuggu, enda gestimir
oft margir. Þar skipti sköpum
umburðarlyndi hennar og stöðug-
lyndi. Við minnumst þess hversu
gott var að leita til hennar þegar
erfiðleikar steðjuðu að. Hún hafði
af svo miklum styrk að miðla og
alltaf virtist hún hafa nægan tíma
til að sinna þörfum hvers og eins,
þó hin daglegu störf hafí verið ærin.
Aldrei mátti Didda vita af ættingja
eða vini þjáðum eða sjúkum. Hún
vitjaði þeirra, annaðist og studdi.
Allt fram á sfðasta dag heimsótti
hún sjúka vini og ættingja, er á
sjúkrahúsi dvöldu. Þeim gleymdi
hún ekki. Þann tíma er foreldrar
okkar dvöldu á sjúkrahúsi, kom hún
í heimsókn hvem einasta dag.
Oft þurfti Didda sjálf að reyna
hve lífsbaráttan getur verið hörð.
Um miðjan aldur veiktist hún af
berklum ásamt tveimur bömum sín-
um. Þá lagðist hún ásamt bömun-
um inn á sjúkrahús og fengu fullan
bata. Fyrstu búskaparárin var Ólaf-
ur til sjós. Þá fór hún ekki varhluta
af starfa sjómannskonunnar á þeim
ámm. Og nú síðustu sjö árin kenndi
hún sjúkdóm þann, er leiddi hana
til dauða. Hún skynjaði hvert
stefndi. En þrátt fyrir þjáningu og
andstreymi, þá var krafturinn og
viljinn til þjónustu sá sami.
Kristín tók virkan þátt í safnað-
arstarfi Fríkirkjunnar í Hafnarfírði.
Hún unni kirkjunni sinni og sótti
til samfélags trúarinnar styrk og
kraft, sem var henni dýrmætt vega-
nesti í Iffínu. Og í dag verður Didda
kvödd hinstu kveðju í kirkjunni
sinni, sem henni þótti svo vænt um.
Megi góður Guð taka á móti ást-
kærri mágkonu og launi henni öll
fómarverkin góðu, sem hún vann í
okkar þágu.
Guð styrki ættingja og vini nær
ogfjær.
Gróa, Ella, Gaui,
Svana og Einar.
Þérkærasendikveðju
með kvöldstjömunni blá.
Þaðhjartasemþúátt,
enersvolangtþérfrá
Þar mætast okkar augu
þótt ei oftar sjáumst hér
Ó guð minn ávallt gæti þín,
éggleymi aldreiþér.
I dag kveðjum við ömmu Diddu.
Þau eru ófá sporin sem við höfum
átt á Selvogsgötuna á stuttri ævi
okkar.
Alltaf var sama hlýja viðmótið.
Amma Didda var ekki kona sem
mikið lét að sér kveða utan heimil-
is. Hennar veröld var fjölskyldan,
og hún sinnti henni vel. Það var
hægt að koma með öll sín vanda-
mál og ræða við ömmu, hún hafði
tíma, þolinmæði og áhuga á jafíivel
smæstu hlutum sem skifta okkur
oft svo miklu máli í hita dagsins.
Og oftar en ekki mátti hugga litla
vansæla sál með rabbi yfír kleinu-
bita eða kökusneið, því að í þeim
efnum var aldrei komið að tómum
kofanum. Ekki var síðra að deila
gleði í litla húsinu hennar. Hún var
að eðlisfari glaðlynd og hláturmild
og átti gott með að sjá spaugilegar
hliðar á tilverunni.
Þó svo amma Didda væri lengi
búin að ganga með þann sjúkdóm
sem að lokum reyndist henni ofjarl
var það ekki að merkja á dagfari
hennar. Hin trausta lund hennar
brást henni aldrei þótt á móti blési.
Við kveðjum ömmu með miklu
þakklæti fyrir allt það góða sem
hún kenndi okkur og deildi með
okkur. Það eru gjafir sem ekki
verða frá okkur teknar og eiga eftir
að fylgja okkur sem gott veganesti
útílífíð.
ÓIi, Matti og Ásdís
Þann 6. febrúar barst okkur sú
harmafregn að tengdamóðir okkar
Kristín Sigurðardóttir, eða amma
Didda eins og hún var oftast kölluð,
hefði orðið bráðkvödd þá um dag-
inn.
Kristín fæddist í Hafnarfírði
þann 10. október 1921. Hún var
dóttir hjónanna Sigríðar Böðvars-
dóttur og Sigurðar Valdimarssonar,
húsasmiðs. Þau hjónin eignuðust 9
böm og hafa nú sex þeirra látist
um aldur fram. Þau eru: Böðvar,
Þorvaldur, Guðríður, Valdimar,
Anna og Kristín. Þau sem eftir lifa
eru: Gunnar, Sigurrós og Emil.
Þetta var stór og samhentur hópur
og minntist,Kristín oft góðra stunda
t
Sonur okkar,
ÁKI GÍSLASON
bókasafnsfrœðingur,
lést fimmtudaginn 13. febrúar.
Sigríður Guölaug Brynjólfsdóttir,
Gfsli Friðrik Petersen.
t
Faðir minn og tengdafaðir,
ÓSKARS. JÓNSSON,
Njálsgötu 49,
lést í Borgarspítalanum fimmtudaginn 13. febrúar.
Theodór Óskarsson, Arnheiður Árnadóttir.
t
Maðurinn minn,
JÓN JÓSTEINN GUÐMUNDSSON
frá Kleifum,
sem lést 8. febrúar, verður jarðsunginn frá Hvalsneskirkju laugar-
daginn 15. febrúar kl. 14.00. Fyrir hönd vandamanna,
Margrét Kristjánsdóttir.
Bróðir okkar. t JÓN EINARSSON
frá Húsatóftum, Grindavík,
verður jarðsunginn frá Grindavikurkirkju laugardaginn 15. febrúar
kl. 14.00. Valdimar Einarsson, Sólveig Einarsdóttir, Þórhallur Einarsson, Einar Kr. Einarsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
konunnar minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ERNU GUÐMUNDSDÓTTUR.
Stefán Pétursson,
Gunnar Jones, Hildur Eysteinsdóttir,
Rósa Jones, Jónas Jóhannesson
og barnabörn.
t
Föðurbróðir okkar,
JÓHANNES KRISTJÁNSSON,
fulltrúi,
er lést að heimili sínu, Skeiðarvogi 127, þann 6. febrúar síðastlið-
inn, verður jarösunginn frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn 15.
febrúar kl. 14.00.
Kristján Sigurðsson,
Elfn Sigurðardóttir,
Jón Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
MATTHÍAS HELGASON,
Skólavegi 14,
Keflavfk,
sem lést 9. febrúar sl. verður jarðsunginn í Keflavíkurkirkju
laugardaginn 15. febrúar kl. 14.00.
Stefanfa Bergmann,
Hulda B. Matthíasdóttir, Magnús Björgvinsson,
Stefán B. Matthfasson, Ingunn Ingimundardóttir,
Ingólfur H. Matthfasson, Sóley Birgisdóttir,
Magnús B. Matthfasson, Mekkfn Bjarnadóttir,
Guðlaug B. Matthfasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Alúðarþakkir til allra þeirra sem auösýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og jarðarför móður okkar,
JÓHÖNNU GUNNARSDÓTTUR
fyrrum húsfreyju,
Brautarholti,
Skagafirði.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Skagfirðinga.
Guð blessi ykkur öll.
Synir, tengdadætur og aðrir
ættingjar.
Lokað
Vegna jarðarfarar KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR
verður lokað frá kl. 13.00-16.00 í dag.
Verslunin Draumaland,
Keflavík.
á æskuheimili sínu „Hamrinum".
Meðan hún var enn í foreldrahúsum
lærði hún fatasaum og eru ófáar
þær flíkur sem hún hefur saumað.
Það var sama hvers konar efni eða
gamla flík hún fékk á milli handa,
úr því gat hún gert hátíðarflík.
Þann 9. september 1941 giftist
hún eftirlifandi eiginmanni sínum,
Ólafí Frímannssyni vélvirkja. Stofn-
uðu þau heimili og bjuggu allan
sinn búskap á Selvogsgötu 18, í
sambýli við foreldra Olafs, þau
Guðrúnu Ólafsdóttur og Frímann
Þórðarson. Eignuðust þau Kristín
og Ólafur 4 böm. Þau eru: Birgir,
Sigurður, Guðrún og Einar. Barna-
bömin em orðin 9 og eitt bama-
bamabam.
Kristín var óvenju vel gerð kona.
Þrátt fyrir harða Hfsbaráttu stóð
hún ávallt sem klettur. Hennar aðal
starf var á heimilinu og verður það
aldrei full þakkað. Henni féll aldrei
verk úr hendi. Annað hvort var
setið við sauma, pijónað eða annað
sem til féll. Nutu margir góðs af
saumakunnáttu hennar, bæði §öl-
skyldan og aðrir. Það var sama
hvort vantaði smávægilega aðstoð
eða heila flík alltaf var amma Didda
tilbúin að hjálpa. Hún var einstak-
lega bóngóð og hafði alltaf nægan
tíma fyrir þá sem til hennar leituðu.
Bamabömin sóttu mikið til hennar.
Oft var skotist til ömmu Diddu í
frímínútum og ætíð var hún boðin
og búin að gæta þeirra ef með
þurfti. Ekki var fyrr komið inn úr
dyrunum en búið var að leggja alls
konar krásir á borð. Það fór enginn
svangur frá ömmu Diddu. Hún var
mikill vinur bamanna og er hennar
nú sárt saknað.
Kristín var aðdáunarverð kona
og kom ætíð auga á björtu hliðar
lífsins. Maður er ríkari eftir að hafa
kynnst slíkri konu sem hún var.
Elsku Óli. Missir þinn er mikill
og tómarúmið stórt, en minningam-
ar em margar og hjálpa okkur á
erfíðri stund.
Guð blessi minningu hennar.
Tengdadætur
Dynskógar, rit
V-Skaftfell-
inga komið út
DYNSKÓGAR, rit Vestur-Skaft-
fellinga, þriðja bindi kom út fyrir
nokkru. Ritið er að þessu sinni
rúmar 250 blaðsíður og er allstór
hluti þess helgaður eitt hundrað
ára minningu Jóhannesar S.
Kjarval listmálara, segir m.a. í
fréttatilkynningu um ritið.
Séra Siguijón Einarsson á
Kirkjubæjarklaustri hefur skráð
frásagnir allmargra Skaftfellinga
af kjmnum þeirra við Kjarval.
Þeirra á meðal em Valgerður Páls-
dóttir á Kálfsfelli, Þórdís Ólafsdóttir
á Núpúm, hjónin á Hörgslandi
Jakob Bjamason og Róshildi Há-
varðardóttur, Jón Bjömsson á
Kirkjubæjarklaustri og bræðumir
Siggeir og Valdimar Lámssynir á
Kirkjubæjarklaustri, sem báðir em
látnir. Þá era þættir um Kjarval
ritaðir af Sigurlaugu Helgadóttur
frá Þykkvabæ, Brandi Stefánssyni
í Vfk og Vilhjálmi Bjamasyni frá
Heijólfsstöðum. Auk þess segir
Erró frá fyrstu kynnum sínum af
Kjarval. Björgvin Salómonsson
segir frá kynnum Kjarvals og Halls
L. Hallssonar tannlæknis.
Þá er í ritinu efni frá hátíðahöld-
um á Kirkjubæjarklaustri í tilefni
200 ára afmælis Eldmessunnar.
Æsa Siguijónsdóttir ritar um
Einar Jónsson málara frá Fossi í
Mýrdal og birtar em litprentanir
af nokkmm mynda hans. Ingimund-
ur Ólafsson kennari frá Nýjabæ í
Meðallandi skrifar greinar um kirkj-
ur, klerka og sóknaskipan í Meðall-
andi.
Aftast í ritinu era annálar frá
ámnum 1983 og 1984 úr öllum
hreppum Vestur-Skaftafellssýslu.
Afgreiðslu ritsins annast Björgvin
Salómonsson, Skeiðarvogi 29 í
Reykjavík.