Morgunblaðið - 20.02.1986, Blaðsíða 40
40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR1986
fclk f
fréttum
Nokkur hænsni fara með
hlutverk í leikritinu „Ella“
EGGLEIKHÚ SIÐ:
10 verstu
illfyglin
Þessir persónuleikar sem hér
getur að líta á meðfylgjandi
myndum eru að áliti gagnrýn-
enda vestra, mestu illfylgin í
bandarískum sjónvarpsþáttum.
Furðulegt að Joan Collins (Alex-
is) skuli sleppa.
Monty og Sarah.
Monty baða sig í kaffi-
bollanum.
Adam Carrington úr Dynasty.
Hann gerir, eins og lesendum er
eflaust kunnugt, allt til að skap-
rauna fjölskyldu sinni og minna
hana á að honum hafi verið rænt
í barnæsku. Það er þó ekki allt,
þvi drengurinn nauðgar svo dóttur
þjónsins á heimili sínu, reynir að
kála mági sínum, giftist fyrrver-
andi konu bróður sins ... uss uss
„Finnst stykkið hæfa Eggleikhúsinu mjög vel“
segir leikstjórinn Michael Scott
Dorian Lord í þáttunum „One
Iife to live". Sú kona neitar að gefa
bónda sínum nayðsynleg lyf til að
hann geti haldið liftórunni.
Hvað er eðlilegra, þegar egg er nefnt á nafn,
að hænur komi í hugann líka. Þessi hugrenn-
ingatengsl hafa eflaust gert það að verkum að í
Eggleikhúsinu er nú fært á fjalimar ieikrit þar sem
sjö hænum er ætlað að fara með hlutverk og vappa
um sviðið. Annar verður aðeins einn leikari sem
hefur uppi mannamál í téðum leik, Viðar Eggerts-
son, sem verður á sviðinu allan tímann, auk Kristín-
ar Önnu Þórarinsdóttur sem þó mælir ekki orð af
vörum. Leikstjórinn er írskur, Michael Scott, sem
er verkefnastjóri við „Dublin Theatre Festival" en
einnig þekktur leikstjóri. Hann var tekinn tali og
inntur nánar eftir efnivið leikritsins sem ber heitið
„Ella“.
„Þetta er leikrit eftir Herbert Achtembusch, en
þýtt á íslensku af Þorgeiri Þorgeirssyni og íjallar
um konu sem býr í hænsnakjallara og heitir Ella.
Það er sonur hennar sem segir frá ævi hennar og
er klæddur sem móðirin. Það er áhorfandans að
finna út hvort hann er aðeins hugarórar Ellu eða
til í verunni."
Viðar (sonurinn) er sá eini sem fer með talaðan
texta en hreyfingar leikara og athafnir skipta líka
afar miklu máli og hafa síður en svo minna hlut-
verki að gegna en textinn sjálfur. Samspil þessara
tveggja þátta er nátengt.
„Við höfum þijár til fjórar vikur til að æfa stykk-
ið áður en við heljum sýningar," segir Michael
aðspurður hvemig æfingar gangi. „Þetta er að mér
skilst dálítið strangt, en mér er ómögulegt að skilja
hvemig leikhópar hér á landi geta verið að æfa
sama leikritið svo mánuðum skiptir. Ég borða að
vísu alla jafna mjög hratt tala hratt og líklega er
ég því einnig tiltölulega snöggur þegar leikstjómin
er annarsvegar, en ég væri orðinn hundleiður á
verkinu eftir 2 til 3 mánaða æfingar.
Ég vona að vel eigi eftir að takast með Ellu og að
skýringamar geti orðið frábmgðnar hver annarri,
enda getur ýmislegt gerst í þessu leikriti með hjálp
ytri aðstæðna og hver veit nema hænumar geri
uppsteit eða þvíumlíkt."
Þegar það ber á góma hvemig standi á því að
hann sé staddur hér á landi til að leikstýra hjá
Eggleikhúsinu kemur svarið um hæl: „Við Viðar
kynntumst fýrir nokkm og ræddum þá þann mögu-
leika að vinna saman. Þetta leikrit sem á að gerast
í hænsnahúsi fannst mér eiga vel við þegar Eggleik-
húsið er annars vegar og þegar Viðar bauð mér svo
að koma hingað og leikstýra því þáði ég boðið með
þökkum.
„Húsnæðið sem við æfum í,“ heldur Michael
áfram „og komum til með að nota til sýninganna
er frábært fyrir þetta stykki (Kjallaraleikhúsið) þar
sem það á raunvemlega að gerast í kjallara. Það
er hálf haliærislegt að ímynda sér það sett á svið
í íburðarmiklu leikhúsi með öllu tilheyrandi og því
heppilegt að þetta húsnæði skuli hafa verið í boði.
Aðstæður geta vart verið betri."
Þegar farið er út í sígilda spumingu og Michael
inntur eftir hvemig honum falli við land og þjóð
segir hann að sér líki mjög vel það sem hann hafi
séð og kynnst og fyrir það fyrsta sé veðrið miklu
betra en heima hjá honum í Dublin þar sem rakinn
sé auk þess óþolandi.
„Það eina sem mér þykir virkilega miður héma
er verðlagið á öllu. En það virðast allir hafa ráð á
því að lifa sómasamlega þannig að þetta virkar
kannski bara svona á aðkomufólk.
Ég hef séð nokkrar leiksýningar héma og það
má segja að ég hafi hrifist sérstaklega af uppsetn-
ingunni og leiknum á Tom og Viv hjá Alþýðuleik-
húsinu.
Ég hef séð það Ieikrit sett á svið áður og að
mínum dómi er það smekklegar gert hér.“
Þegar talinu er vikið að því hvað taki við að
þessu verkefni loknu segir Michael að strangir dagar
séu framundan, sama kvöld og hann komi til
Dublin bíði hans fundir um næsta leikstjómarverk-
efni.
»Ég mun leikstýra leikriti í Dómkirkjunni í
Dublin sem heitir „Those Three Days“. Þar koma
við sögu hundrað manns, tveir kórar og þekktustu
leikarar írlands.
Fyrir þær sýningar fæ ég einungis tíu daga til
að æfa hópinn, þannig að þessar vikur héma eru
hreinn munaður, segir hann að lokum.
Michael Scott, Viðar Eggertsson
og ein hænan úr leikritinu.
Morgunblaðiö/Júlíus
1188 . . .