Alþýðublaðið - 12.02.1932, Síða 3

«bP?»ÖBE)«Ð!Ð
íyfir afurðum allrai {jjóðarinnar
«g gera hana ánauðuga valdi
Jieirra og yfirgangi.
R. F.
SprengiMlnm varpað á bín-
verskar konnr.
Shanghai, 11. febr. UP.-FB.
Japanskax flugvélar hafa gert
árás á varnarslöö Kínverja við
Markham-brúna. Vörpuðu þær
niður spr.engi'kúlum, m. a. á kín-
verska baðm;ulilarverksmið]'u, par
sem þrjú þúsund , konur vinna.
Biðu 5 þeirra bana, en 16 særðust.
Óttast menn, að manntjón sé
rneára en vitað verður með vissu
að svo stöddu. Verksmiðjubygg-
ingin skemdist mikið. Alt komst í
'uppnám í verksmáðjunni og upp-
þot varð í hverfunum í nánd
við verksmiðjuna, er fregn barst
út á meðal fólksins um þetta.
Sjúkrabifreiðir og slökkvilið kom
á vettvang. — Mikið er barist 1
nánd við aðalstöð japanska sjó-
Isðsins.
ðtakmarkað atkatnafrelsi
eftir stjórnarskrásmi.
í Keflavik er kornið salt,-
kneppan fer að skána.
Líttu’á! Hérna leyfist ált.
Lestu stjórnarsikrána!
' . • . ’! , l.l
Eftirtekt ég á mér vek,
allar venjur smána.
í Njarðvíkum ég „tankinn" tek
og teygi stjórnarskiiána!
Ef útgerðin og auðvaldsistétt
af þér flettir hánni,
sjálfur Claessen setur rétt
samkvæmt stjórnar&kránndi!
Alt af lasiin veröld var.
Vart mun henni skána,
skjóti'st allir óþokkar
undir stjórnarskrána!
9. febr.
Keflvíkingur.
Veiði- op loð-ðírafélagið
hélt fund í Baðstofu iðnaðar-
manna í fyrrakvöld, eins og þá
var getið um hér í blaðinu. Þar
fl'utti ritari félagsins, Ársæll Árna-
son, erindi um hið svo nefn.da
Karakúl-fé og sýndi jafnframt
um 40 skuggamyndiir. Af fé þessiu
(lömbunum nýfæddum) fæst
sikinnavara sú, sem þektust er
. undir enska vöruheitiniu Persian
lamb. Fullorðna féð er Ijósgrátt
á lit, en lömbin eru tinnusvört
og svo krokkiin, að áferðiin er lík-
ust og óreglulegiir garðar á stór-
gerðu prjónlesdi, og greiðist ekki
úr lokkunum þó að skinnin séu
verkuð og notuð til klæðnaðar.
Maður sér þau á alhnörgum loð-
kápum karlmanna hér, þar sem
þau eru höfð í kragann.-Flieira er
eánkenniilegt við þetta fé, svo sem
það, að dindili’inn er það len,gur,
að hann nær niiður á hæikilbeinið
eða lenigra, er venjulega með
hilykk á endanumi, og á þennan
dindfl safn,ar féð fitu sem hæring-
arforða, eins og íslenzka féð siafn-
ar mör utan á vömbina. Vdl aliið
fé myndi verða sem vanskapað í
okkar augum vegna diindil&ins.
Enn er það emkennilegt viö þetta
fé, að eyrun eru stór pg lafa
niður. Áuk 'hinna mjög dýru
lambskinna heör féð ýmsa aðra
kosti; það er nægjusamt, kjötið
af því mjög bxagðgott, mjólkin,
sem oft er notuð þegar lömb-
unum er silátrað, er óvenj'ulega
fitu- og kjarna-mikil og er því
ágætlega fallin bæði tií smjör-
og osta- gerðar.
Formaður, Gunnar Sigurðssiou,
sagði miarkaðsfréttir og taldi, að
verðáð á loðskinnavöru hefði
haldáist vonum fremur hátt.
Náttúrufræðifélagið hafði æskt
eftir siamistarfi' við félagið um
náttúrufniðun. Var farið fram á,
að tveir menn væru kosnir ti,l
þess að starfa með nefnd úr Nátt-
úrufræðifélaginu, og voru kosinir
þeir Daníel Daníe’sson dyravörð-
ur og Ólafur Friðriksson ritstj.
ðr BangðrvaHasýsIn.
gerðar á Þverá, til þess að verkið
verði framkvæmt á komandi vori.
Hafa mann von um að safnist um
70.000 kr„. og er það talið nægilegt.
Féð er lánað ríkissjóði til þriggja
ára .Áhugi manna fyrir þessari
samgöngubót er mjög mikill,
En það er ekki nóg að brúa
Þverá. Til þess að Pverárbrúin
komi að fullum notum þarf að
brúa Affall, Ála og Markarfljót. Þá
er leiðin opin austur i Skaftafells-
sýslur.
Hallur.
íhaldið
■ '• <:ý i ' ■' •' ‘ jC "•
i felumyndum.
Þeir eru furðu iðnir við það,
íhaldsritstjórarnir, að reyna að
læóa því inn í meðvifund al-
mennlngs, að launalækkun sá
nauðsyníegasta raðstöfunin vegna
kreppunnar, sem steðjar nú að at-
viinnuvegununr. Hálaunamennirn-
ir og atvin nurekend urni r hér í
Rcykjavík skrifa daglega í í-
haldsblöðin mjög fáránlegar
gxednar um kauplækkun og setja
undir þær „Verkamaður“ eða
önnur slík gervinöfn. E:n slík
grein birtist í „Vísi“ fyrir skenrstu.
Þesisar greinar sverja sig allar í
9. febr.
„Sjálfstæðis“- félag hefir verið
stofnað hér í sýslu og eru allir
velkomnir í það, að söen, er náð
hafa 12 ára aldri. Þeir eldri og
reyndari munu eiga að kenna
krökkunum hin „einu sönnu“ í-
haldsfræði.
Þá mun og „Framsóknar'* -félag
vera í uppsiglingu hér. — Af
þessu má sjá, að félagsmálaáhugi
er að vakna í héraðinu. Þarf tæp-
lega að efa að slík fé ög vinni
mikil þjóöþrifaverk!! Hér eru
„Sjálfstæðis“- menn í töluverðum
meirihluta, Pólitiskar skoðanir
manna nálgast beinan átrúnað.
Jafnaðarstefnan vita menn ekki
hvað er, og eru hugmynðir sumra
um hana all- fáránlegar.
Yfiileitt er pólitísk menning hér-
aðsbúa á lágu stigi.-----------
Þingmálafund héldu þingmenn
okkar nýlega. Var m. a. fnllist á
tillögur „Framsóknar“ í kjördæma-
málinu á þeim fundum. Munu
„Sjálfstæðis“-hetjurnar nú ætla að
gugna, er á skal herða, að fá fram-
gengt réttlátum kröfum í kjördæma-
málinu. En réttlát verður kjör-
dæmaskipunin ekki fyr en fengin
er þingmannafjöldi í hlutfalli við
atkvæðatölu. — Á fundum þessum
voru menn ásáttir um, að aldurs-
takmark við alþingiskosningar verði
fært niður í 21 ár.
Samþykt var tiilaga um að fella
niður dýrtiðaruppbót embættis-
manna, Einnig var samþykt tillaga
um afnám bannlaganna, með litl-
um atkvæðamun. Fjöldi manna
greiddi ekki atkvæði. — Verið er
að safna fé í sýslunni til brúar-
ætt burgeiisianna með þvi, að í
þeirn er ekki vikið einu orði að
launalækkun hjá hálaun.amiönnun-
um, sem sitja í hægum og trygg-
um embættum í þjóðfélaginu.
Þær bergmála einungiis gamla og
nýja kröfu atvinnurTekendannia tum
lækkun á kaupi þeirra, sem lægst
eru launaðir og mest leggja á sig
í framleiðslustárfi þjóðarinnar.
Gróði yfirstéttarinnar, „Mxus“
hennar og ' býlífí annars vegar,
en fátækt og skortur verkalýðs-
ins hin,s vegar eru talandi tákn
þess, að vinnuarðinum hefir verið
rangt skift á undanförnum árum.
Mismunurinn á sannvirði vinn-
unnar og þess, sem kaupendiur
hennar hafa greitt fyrir hana, hefir
verið meiri en verðugt var og á
tiltölulega skömmum tíma hleypt
ískyggilega miiklum vexti í stétt-
arandstæður auðval d sþjóðfélags-
ins, þar sem verkalýðsstéttm er
borin tiil fátæktar og skorts, en
yfirstéttin til eyðslu og býlífis.
M. ö. o.: Knup verkafólksins l
lámdiM’ heftr verid oflágt á und-
anförnum áirum.
Með greinum sínum 1 „VísiT og
„Morgunblaðinu“, sem skreyttar
eru með vierkamannsnafninu, ætl-
ar íhaldið að telja fólki trú um,
að verkalýðurinn sé svo þyrstur í
að lækka kaup sitt, að hann sjálf-
ur geri kröfur um það og biirti
iþær í íhaldsblöðunum. En hverjir
ætli trúi því, að lægst launaða
stéttin í Tandinu, sem býr \ið
stopulasta atvinnu, hlatipi fram
fyrir skjöldu og krefjiist launa-
lækkumar sér til handa? Það er
álíka trúlegt og að atvinnurek-
endur fari að skrl'fa í Alþýðu-,
blaöið og krefjast þess að kanp-
verkalýðsilns hækkaði(!). En það
virðast en,gin takmörk fyrir því,
hvað íhaldsskrifaramir hugsa sér
blaðlesendur heiimska, þegar þeir
ætlast til þess, að fólk trúi því,
að verkamenn standi að greimuia
þeirra, bara ef Páli hugkvæmist
að setja „Vinnukona" undir skrif
*ín í „Vísi“ eða Valtý, Sigurði 4
Co. kemur það snjallræði í hug
að setja „Sjómaður" undir grein-
»rr sínár í „Morgunblaðinu”. Fleist-
iir, sem lesið hafa „Vísi“ undan-
farin ár, munu hafa veitt þvf
eftirtekt, að þar er fjöldl greina,
sem hafa að undiirskrift: Verka-
kona. Hefír Jakob Möller eink-
um þótt djarftækur ti!l þessa
nafns undir sínar greinar. Þessí
vesialdaTlega tilraun íhaldsfor-
sprakkanna til þess að fela úlfs-
hárin, ýmist undir úlpum
verkamanna og s jómanna eða
pilsföldum kvenna, er^óbetn við-
urkenning þerirra sjálfra á því, að
sporin, sem þeiir eiga í Opinberu
lífi, hrœáa, og að greinar, sem
þeir sjálfir skrifa nöfn sín undir,
muni lítil áhrif hafa meðal þjóð-
arinnar. En ætli þessi sjálfsvitund
rhaldsritaranna um vantrú þjóðar-
innar á þeim sem trúverðugum
blaðamönnum sé þeám ekki þung-
bær, eð;a líkjast þeir þeiim mun
meira Helga en Skarphéðni að
þeir láti sér lynda að svíkjast'
út úr brennukofa sínum í gervi-
klæðum með fölsk bjargráð og
svákin mæliker? En takist íhalds-
forsprökkupum á þennan hátt að
varna þvr, að skuggarnir, sem
hvíla yfír nöfnum þeiirra i opin-
beru lí.fi, falli, á greinarnar með
verkamann s- og viinnukonu-und-
irskriftunum, er líklegt að Val-
týr, Jón og Sigurður iðrist þess,
að hafa ekki skrifað bónda fyrir
greiniinni í „Mörgunblaðinu”, þar
sem ísilenzku bændunum er líkt
við lítt siðaða viillimenn með>
nrosa í skegginu.
A. A.
Anumaðkur.
Þannig er hann nefndur í dag-
legu tali, þessi' saklausi, mjói og
langi jarðarmaðkur, sem er rauð-
bleikur að lit, eins og hrátt sauða-
kjöt, og þykir mesta tálbeita á
„ósýnilega" silungsöngla. — Ein-
stöku sinnum heyriiist sagt ána-
maðkur, en án«- er tíðara.
f orðabókmni' ísfenzku, stóru,
er á það bent, að nafnið á. kunni
að vera afmyndað úr agrafiaðk-
ur, þ. e. beitumaðkur, því að i
norsku sveitamáte befir fundist:
agmmakk og auk þesis sé ég, áð
sveitamáls'orðasafn I. Aasens
nefnir að „Örjemark”, á Norð-
ur-Hörðal., sé r rauniinni cmrrián-
m., en sú mynd þekkiist þó ekki
svo víst sé.
Á dönsku heiitir hann „Regn-