Morgunblaðið - 11.06.1986, Blaðsíða 51
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR11. JÚNÍ 1986
51
Jón Ólafsson, Mýrar
húsum — Minning
Fæddur 20.júní 1916
Dáinn 31. maí 1986
og djúpur niður þessa mikla flóðs
bjó honum löngum í sefa. Um margt
hefði hann getað tekið undir við
hinn einmana veiðimann sem Krist-
ján Fjallaskáld orti um í samnefndu
kvæði:
Hér vil eg una hinstu lífs um stundir
og hvílast eftir runnið æviskeið;
í bjarkaskjóli blöðum visnum undir
ég blunda sætt og laus við alla neyð;
náttgalinn ansar andlátsstunum mínum
og aftangolan feykir þeim með sér,
en heimurinn með heimskupörum sínum,
hann hlær þá dátt og veit ei grand af mér.
Stundum þegar vinir manns
hverfa ófyrirséð og um aldur fram,
blöskrar manni blind sóun lífsins.
Við sóum lífinu — lífið sóar okkur.
Þó er mér tamara að skoða lífið sem
veislu og freista þess að njóta gleði
hennar fremur en angrast yfir sóun
hennar.
í kirkjusögu Beda prests er sögð
eftirfarandi dæmisaga:
„Munið þér, að í fyrra vetur efndi
Játvini konungur til mikillar veislu
í höll sinni. Þar brunnu kyndlar og
eldar miklir á ömum, en úti fyrir
var stormur og niðadimmt. Gluggar
voru opnir undir upsum beggja
vegna. Þá kom spörr fljúgandi inn
um glugg einn, flögraði um þvera
höllina, bjarta og hlýja, og hvarf
um annan glugg út í náttmyrkrið.
Líf manns er líkt flugi þessa fugls
gegnum höllina."
Þessi gamla saga kom mér nú í
hug. Öll eigum við stutt flug utan
úr myrkri gegnum bjartan sal —
síðan aftur út í myrkur.
Um leið og við Vigdís sendum
systkinum Hauks samúðarkveðjur,
þakka ég frænda mínum samveruna
í gleðisalnum er hann nú flýgur út
á hið myrka fljót sem allra okkar
bíður.
Sveinn Skorri Höskuldsson
ins í New York og Eleanor í Minnea-
polis.
Hjörvarður hlaut ýmsar viður-
kenningar fyrir störf sín. Hann var
sæmdur frönsku orðunni Chevalier
de L’Ordre des Arts et des lettres.
St. Olavs-orðunni norsku og ís-
lensku Fálkaorðunni. Eftirlifandi
systkini Hjörvarðar eru Ingólfur
Gilbert í Winnipeg og Ólöf Blöndal
í Harbor Springs, Michigan.
Við sem kynntumst Hjörvarði
Ámasyni á stríðsárunum í Reykja-
vík eigum bjartar og skemmtilegar
endurminningar frá þeim tíma. í
áðumefndri grein Valdimars
Bjömssonar segir hann frá því, sem
rétt er og satt, að Hjörvarður var
„glaður á góðri stund". En hann
kunni og að nota sér heilræði síra
Hallgríms í Saurbæ, „að best sé að
hætta hveijum leik þá hæðst fram-
fer“. Þegar við hittumst á ný, rúm-
lega 30 ámm eftir fyrstu fundi
okkar í Reykjavík, hafði Hjörvarður
lítið breyst, en er líða tók á ævina
var auðséð að hann þjáðist af þeim
sjúkleika, sem varð hans bani,
krabbameinið. En hann bar sitt
hlutskipti með einstakri ró. Það féll
í minn hlut sem embættisverk að
færa honum Fálkaorðuna. Það vom
létt spor því ég fann hve innilega
hann mat þessa viðurkenningu, sem
hann átti í alla staði fyllilega skilið.
ísland hefír misst góðan vin og
ættingja á erlendri storð. Blessuð
sé minning hans.
New York,
ívar Guðmundsson.
Hann Nonni frændi er dáinn. En
á ný fyllumst við systkinabömin
trega og hugurinn leitar til bemsku
og æskuáranna þegar við vomm
áhyggjulaus við leik. Eftirvænting
ríkti þegar Nonni frændi kom heim
af sjónum, því alltaf færði hann
okkur eitthvað fallegt, og sagði
okkur sögur af sjónum, oft frá sjáv-
arháska í vondum veðmm og sigl-
ingum á stríðsámnum. Jón fæddist
að Tjamarhúsum á Akranesi þann
20. júní 1916 og ólst þar upp fyrstu
æviárin. Hann var elstur 5 bama,
3 drengja og 2 stúlkna. Foreldrar
hans vom hjónin Ólafur Kristjáns-
son málarameistari og Oddrún Á.
Jónsdóttir sem bæði em látin, og
aðeins 2 systkinanna em á lífí, þau
Halldóra og Ólafur Kristján. Níu
ára fluttist Jón með foreldmm sín-
um og systkinum að Mýrarhúsum
og átti þar vísan samastað meðan
foreldrar hans lifðu. Fermingarár
sitt fór Jón til sjós og um 25 ára
aldur lauk hann Stýrimannaskólan-
um, á námsámm sínum eignaðist
hann dóttur, Unni Þóm, fædda
1941, en hún lést í blóma lífsins
frá eiginmanni sínum, Reyni Sig-
urðssyni, og ungum syni þeirra,
Sigurði. Haustið 1952 kvæntist Jón
Sigrúnu Bárðadóttur og yarð þeim
tveggja bama auðið, Bárðar Ragn-
ars nema f. 26.8. 1953 og Margrét-
ar Sigrúnar kennara f. 4.2. 1955.
Síðar slitu þau hjónin samvistir.
Um tíma tók Jón sér hvíld frá sjón-
um og nam málaraiðn hjá föður
sínum og þótti bæði fljótur og vel-
virkur að því jafnt sem öðm. Er
heilsa hans tók að bila vann hann
mikið sem beitingamaður suður
með sjó. Aðaláhugamál Jóns vom
lestur og íþróttir, hann var sund-
maður góður og synti daglega
meðan hann gat og fáir knatt-
spymuleikir Skagamanna fóm
framhjá honum.
Að lokum viljum við votta börn-
um hans og bamabömum, systkin-
um og ekki síst Sigrúnu Línu
Helgadóttur, sem reyndist honum
mjög vel, okkar dýpstu samúð. Ævi
Jóns var oft stormsöm því biðjum
við „Herra lát þú þjón þinn í friði
fara“.
Kveðja frá systkinabörnum
I REIKJAVIK 7.-15. JIEVI
F^ninamefiid Reykjavíkur
,
!