Alþýðublaðið - 10.03.1932, Blaðsíða 3

«fcpV»UBfe«ÐTÐ
3
skifti, sem rökin hafa snúist vi'ö
í munni Jóns Ólafssonar. —
Frv. var afgreitt til 3. mnræðu
með 13 atkvæðurn gegn 9, en
nokkrir deildarmenn voru fjar-
staddir. Sú breyting var þó á pví
gerð, að tillögu meiri hluta sjáv-
arútvegsnefndar, en gegn atkvæö-
um Alþýðuflokksfulltrúanna, að
sektir fyrir brot gegn lögunum
voru lækkaðar um helming frá
því, sem Vilmundur hafði farið
fram á. Nafnakall fór fram þegar
aðálgrein frv. var samþykt.
Greiddu íhaldsflokksmennirnir all-
ir atkv. gegn henni og ásamt
þeim Hannes. á Hvammstanga og
Halldór Stef., en aðrir deildar-
menn með henni.
Sterlingspundið.
Lundúnum 9./3. Mótt. 10./3.
UP.-FB. Þótt milril kaup á ster-
lingspundum færi fram í gær
varð þess þó vart, að áhugino
fyrir kaupum í gróðaskyni væri
dvínandi. Gengi sterlingspunds
komst upp í 3,77 dollara, en
hrapaði brátt aftur í 3,70 dollara.
— Eftirspurn eftir sovereigns má
beita búin; verðið, sem var í gær
26 shillings, lækkaði enn í dag í
25 shillings.
Lundúnmn, 10. marz: Gengi
sterlingspunds miðað vi'ð dollar
3,741/2 er viðskifti hófust, en
3,693/4, er viðsikiftum lauk.
New Yoxk, 10. marz: Gengi ster-
lingspunds 3,70 dollara, er við-
sikifti hófust, en 3,683,4, er við-
isikiftum lauk.
HlaðatU
togarann.
Njörður kom af ísfiskveiðum í
gær með fullfermí í lest og tölu-
vert á þilfari, sem hann hafði
fiskað í Jökuldjúpinu, mest síð-
ustu dagania. Hann fékk alt af
4—5 poka í togi eftir stuttan tíma.
Hann fór til Englands í gær með
aflann. Hannes Ráðherra, sem er
nýfarinn á saltfiskveiðiar hafði
legið með fult dekkið frá kl. 10
f. h. til kl. 5 e. h. Gulltoppur
hafði líka orðið að hætta að toga
eftir að hafa fengið 14 poka í
einu togi, og Belgaum kom inn
í morgun drekkhlaðinn, eftir p
daga. Seldi hann þorskinn hér
við bryggju á 5 aura pundið og
20 þorsika á 6 krónur, og mun
þetta vera í iyrsta sinn sem Reyk-
víkingar hafia átt kost á að kaupa
fisk úr íslenzkum togara. Max
Pemberton kom af veibum í 'gær-
kveldi, hlaðinn afla; fór áleáðis
tiil Englands í nótt. Franskur tog-
ari kom í gær, og hafði hann
fiskað 170 smál. á stuttum tíma.
Hvenær skyldu ráðamenn útgerð-
arxnnar álítia að það borgi sig
að gera út, ef ekki í svona upp-
gripum? Menn stynja undan at-
vinnuleysinu og bjargarskorti í
landi, en tækin fást ekki til þess
að hægt sé að afla þessara verð-
mæta, af því þiau eru ekki keypt
í því augnamiði að framfleyta
fjöldanum, heldur til þess að
safna auði á fáar hendur.
Leikhúsið.
Helge Krog: Áfritið.
Þetta er þrýðilega saiminn smá-
ldkur eftir norskan höiund. Það
er dálítil rannsókn á kvenmanni,
sem er ástfanginn alment og yfir
höfuð. Ást hennar er nokkurs
konar fljótandi, óhlutrænn eigin-
leiki, sem á erfitt að semja sig
að nakkrum hugsanlegum siðum;
— hún er bara skotin í „öllum“,
svo þannig er þetta í rauninni
sorgarlieilíur. En hann er ákaf-
lega hlægilegur. Það er frámuna-
lega skoplegt, að stúlkan skuli
vera svona mikið ástfangin, og
um leið ákaflega leiðinlegt, að
hana skuli vanta þá farisælu gáfu
að geta gert sér grdn fyrir af
hverjmxi hún sé ástfangin. Maðm’
fer ósjálfrátt að leita í hug sér
að einhverjum ráðum til þess að
hjálpa stúlkunrá; — væri ekki
heppilegra að hún skildi við
manninn og færi í fiskvixmu, —-
eða ætti hún að giftast sjóræn-
ingja? Sem sagt, það var erfitt
að komast hjá því að láta sig
varða hlutskifti kvenmiannsins og
elskhuga hennar þriggja meðaxx á
þessu stóð, og ástæðan var sú, að
maður gleymdi sem snöggvast, að
hér væri veriö að leika, en síík
æfintýri eru sjaldgæf í Iðnó.
Svona vel er þá hægt að leika
hér eftir alt saman! Ég man t. d.
aldrei eftir að hafa séð Brynjólf
jafn-óþvingaðan í hieyfingum á
lieiksviðinu, og Mnn marglyndj
Indriði var hé!r í isínu bezta gengi,
— að ógleymdri ungfrú Arndísi,
sem fékk mann blátt áfram til
að fara í alvöru að leita sam-
bærilegra dæma úr eigin reymslu
— og þykjast finna þau.
Það verðux ekki sagt um þenn-
an leik, að hann sé dramla í ífullri
stærð, en hann er miklu fróðlegri
en margt, senx meira er fyrir-
ferðar, og samansettur með" lið-
ugu handbragði, og honum voru
sem sagt gerð mjög sæmileg skil
bæði frá leikenda hálfu og leik-
stjórans.
William Heinesen: Ranafeli
Þetta leikrit er dns og það
væri eftir íslending. Það gerist
svo mikið í því, að efnið væri
nóg í mörg leikrit og kanski
nokkrar doktorsritgerðir, ef vel
væri á haldið, — og það engu
síður, þótt álitlegur hundraðshluti
tilsvaranna væri strikaður út Höf-
undinum hefir að eins láðst að
ávinna sér vald yfir þeim vinnu-
brögðum í sjónleikasmíð, er fela
í sér þá þýðingarmiklu tegund
áhrifsmeðala, sem verja áhorfand-
ann fyrir hinum dularfulla mætti
svefnsins. Þessi vinnubrögð eiga
ekkert skylt við þau undantekn-
! ingarfyrirbrigði úr miamxlegu lífi,
sem viðvaningum er tamast ab
álíta nauðsynlegust til að skapa
] drama. Þrátt fyrir þetta er íeikur-
xnn ekki með öllu ógáfulegur;
jxótt stígandin sé ekki að sama
skapi leiksviðshæf sem atburðiitrn-
ir eru stórkostlegir, og að minsta
kosti þrjú geróskyld leikritsefn/i
dragi áhuga áhorfandans hvert
frá öðru í þessum stutta tvíþátt-
ungi, þá hvílir þó ákveðinn blær,
ákveðin örlagakend, ef svo mætti
segja, yfir leiknum, — skyldi höf-
xmdurinxi ekki vera ljóðskáld?
Þessi stemning liggur meðal ann-
ars í hinu kaldia, snauða leiksviði,
en einkanlega er hún saman dreg-
in í hið ömurlega gervi Ólafar,
sem frú Ingibjörg Steinsdóttir lék
nneð mikilli ábyi*gðartilfinningu,
og sýndi um leið, enda þótt hún
virðiát hafa nokkra tillxnei'gingu
til „yfirleiks“, að hún býr yfir
athyglisverðri gáfu, sem Leikfé-
lagið ætti að sjá við hana eóns
og verðugt væri næst, þegar það
fer á stúfana með stykki, sem
gefur verulegt tilefnj til vandaðs
leiks.
H. K. L.
Öðnæoia með lðprealuna.
Það geiar verið óheppi-
iegt að eiga heima par í
nánd sem pjófnaður er
framinn.
Atriði málsins eru þessi:
Á þriðjudagsmiorguninn kl. 5—6
voru teknax 3 myndir frá Ólafi
Magnússyni ljósmyndara, Templ-
arasundi 3. íbúar í húsinu, sem
hljóta að vera mjög árvakrir, köll-
uðu á lögregluna.
Eftir lauslega rannsó,kn á staðn-
um komst okkar ágæti Sherlock
Holmies að þeirri sjálfsögðu nið-
urstöðu, að þýfið myndi vera í
einhverju húsi ekki langt frá
Templarasundi.
Og af þessum sökum fór fram
nákvæm húsrannsókn á öllum eða
flestum heimilum í nánd, en þó
sérstaklega hjá þeitn, sem talið
var að befðu áhuga fyrir bstum.
— Eða að minsta kosti verð ég að
álíta, að svo hafi verið, þar sem
ég varð einn af þeim óheppnu,
sem féll í klær lögreglunnar sem
grunaður. Maður getur varla á-
litið að það hafi verið vegna þess J
að ég er danskur; skyldi það ekki
hafa verið fyrst og fremst vegna
þess að ég fæst nokkuð við liti;
ég er nefnilega málari
Kl. 2 e. h. á þriðjudaginn kom
lögregluþjónn inn í verkstæði
xnitt á Suðurgötu 3 og bað mig
kurtelslega að fylgja sér á lög-
reglustöðiria til að tala við yfir-
lögregluþjóninn. — Ég gerði það,
og var ég yfirheyrður á löglegan
hátt, og hlustuðu tvö vitni á fram-
burð minn. Ég var spurður að
því, hvenær ég hefði háttað og
hvenær ég hefði klætt mdg, og
svaraði ég því: „Klukkan átta um
kvöldið og klukkan 9 um nxorg-
uninn“. — Þetta fanst lögreglunni
þó ekki nauðsynlegt að spyrja
konu mína um, þegar við komuiM
aftur heim til mín, fjórir að tölu,
þrír lögregluþjónar og ég — hinn
grunaði þjófur. Áttu þeir að fram-
kvæma húsrannsókn hjá mér. Ég
vxl þó geta þess hér, að yfirlög-
regluþjónninn hafði gefið lög-
regluþjónunum skipun urn að
láta ekki bera mifciö á sér, er þeir
færu inn á heimili nxitt. En þessu
var ©kki framfylgt. Þegar við
komum heim var konan mín alls
ekki yfirheyrð, en undir eins
hyrjað á því að rannsiaka húsa-
kynni mín.
Auðvitað fundust þessi dýr-
mætu listaverk alls ekki hjá mér
— og skildu lcg egluþjónarnir því
við mig með kveðju og kurteisi.
En er það sjálfsagt, að menn
þoli slíka framkomu og þessa
mótmælalaust. Lögreglan hafði
ekkert tilefni til að fremja hús-
rannsókn hjá mér.
Ég álít að menn eigi ekki að
þola slíkt mótnxælalaust.
Henry Nielsen,
stafamálari,
Suðurgötu 3.
Drotíinsvik í Berlín.
í morgun voru þrír lögreglu-
nienn í Bedín handteknir vegna
þess, að þeir eru grunaðir um,
að hafa gefið þýzku Naz-istunum
uþjjíjýsingar um vopnabirgðir lög-
reglunnar, en Nazistar hyggja
eins og kunnugt er til byltingar.
Aipingi.
Svo sem nrjnar er sagt í annari
grein var í gær frv. Vilm. Jóns-
sonar um viktun síldar afgreitt
txl 3. umræðusí n. d. í jsömu deild
var frv. Jónasar Þorbergssonar og
Vilmundar um rafmagnsverð og
rafmagnstæki og eftirlit með raf-
orkuvirkjum, sem nýlega hefir
verið skýrt nánar frá hér í biað'-
inu (endurbætur og viðaiikar við
lög um raforkuvirki), afgreitt til
2. tunr. og allsherjarnefndar.
Frv. um innflutningsbann á
kartöflum fór til 2. timræðu. Frv.
um iÖnaðarnefndir á alþingi var
afgreitt til efri deildar.
Efri deild afgreiddi brúarlaga-
frv. til neðri deildar.
Bergur Jónsson og Magnús
Guðmundsson flytja frumvarp
uxn, að „Dreka“-félaginu, sem
veitt hefir verið hvalueidasérleyf-
id, xneð því skilyrði, að það liafi'
íslenzk skip til Yeiðanna, verði
leyft að hafa þrjú erlend skip
þetta ár og næsta ár. Svo sem
kunnugt er, hefir félag þetta ekki
byrjað á neinurn hvalveáðum enn,
þrátt fyrir 'veiðileyfið.
Meiri hluti f járhagsnefndar n. d.
flytur að ósk fjármáiaráðherra