Morgunblaðið - 26.10.1986, Page 55

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 1986
55
hefur þekkt allt sitt líf og vita að
maður muni ekki hitta hana aftur.
Minningamar ryðjast að, hver yfir
aðra, tilviljanakennt og samhengis-
laust. Sumar minningamar verða
sterkari í vitund manns en aðrar
og sumt skilur maður og gerir sér
betur grein fyrir nú heldur en þeg-
ar maður var yngri.
Amma var sterk og ákveðin
kona. Sem kona sjómanns með stórt
heimili varð hún að vera það. Hún
þurfti að hugsa um og stjóma stóru
heimili og oft taka mikilvægar
ákvarðanir einsömul. Þetta tókst
vel hjá henni.
Amma vann lítið úti eftir að hún
gifti sig og fór að eignast böm.
Um tíma vann hún samt nokkuð
við kjólasaum heima eftir pöntun-
um. Hún var fær saumakona og
saumaði marga ótrúlega fallega
kjóla. Þegar við vomm að byija að
sauma leiðbeindi hún okkur og
kenndi okkur réttu aðferðimar. Oft
kom hún með einfalda lausn á þvf
sem okkur fundust flókin vandamál.
Heimili afa, ömmu og Didda á
Kirkjuteignum var einstaklega fal-
legt og hlýlegt. Það var mikill
gestagangur hjá þeim, enda var
öllum tekið tveimur höndum, jafnt
nánum ættingjum og vinum og nær
ókunnugu fólki sem kom við. Fæst-
ir sluppu við að innbyrða kaffí og
kökur í ómældu magni, ef þeir lentu
þá ekki bara í mat líka. Amma al-
veg naut þess að taka á móti fólki
og gera vel við það. Margir erlend-
ir vinir mínir tala ennþá um
heimsókn sína til ömmu þegar þeir
voru á íslandi. Maður gat alltaf
verið viss um að það yrði tekið vel
á móti manni inni á Kirkjuteig.
Kristín amma var ekki bara
gestrisin, heldur líka gjafmild. Hún
hafði gaman af því að gefa og
gleðja aðra. Ef hún var aflögufær
um eitthvað, þá gaf hún og hjálp-
aði öðrum. Ef hún vissi af ein-
hverjum í neyð, þá var hún óðara
komin til hjálpar. Þegar hún kom
í heimsókn, þá kom hún yfírleitt
með eitthvað í pokahominu,
kannski nýjan fisk, vöfflur, bijóst-
sykurspoka eða jafnvel ljómandi
túlípana. Hún gaf okkur líka oftast
eitthvað þegar við komum í heim-
sókn. Núna síðustu árin pijónaði
hún sokka og/eða vettlinga handa
okkur flestum ef ekki öilum krökk-
unum í fjölskyldunni.
Amma fylgdist vel með tímanum
og tíðarandanum. Það var alls ekki
hægt að kalla hana gamaldags. Hún
mundi vel gamla tímann og kunni
vel að meta þær framfarir sem
höfðu orðið á æviskeiði hennar. Það
má eiginlega segja að hún hafi ver-
ið hálfgerð tæknidellumanneskja.
Hún var alltaf með þeim fyrstu að
fá sér nýjar gerðir af heimilistækj-
um, svo sem uppþvottavél. Hún var
líka stöðugt að prófa og þróa ný
tæki og/eða aðferðir við að létta
sér störfin. Núna síðast hafði hún
áhuga á að læra eitthvað á tölvur,
en fékk því miður ekki tækifæri til
þess.
Amma tók lítinn þátt í félags-
störfum eða slíku utan heimilis.
Hún hafði fyrst og fremst áhuga á
velferð og samvistum við vini og
vandamenn. Ef eitthvað var að ger-
ast í lífínu hjá manni, t.d. afmæli
eða útskrift, þá kom hún og tók
Blötnasíofa
fíiðfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við Öll tilefni.
Gjafavörur.
þátt í því með manni.
Síðustu árin varð amma fyrir
mörgum áföllum í lífí sínu, svo sem
veikindum sínum og sviplegum
dauða afa. Þá fann maður virkilega
hvað hún var ennþá sterk og ákveð-
in. Þegar á reyndi stóð hún sig og
lét hvergi bugast. Hún komst yfír
þetta allt saman og stóð sig eins
og hetja, svo aðdáunarvert var. Hún
var hress í bragði og missti ekki
lífslöngunina.
Þann 12. september síðastliðinn
varð amma áttræð. Hún hélt upp á
afmælið með þeim glæsibrag sem
hennar var vandi, með fullt af fólki
og fullt af kökum. Hún leit vel út
á afmælisdaginn og var hress og
ánægð með daginn.
Núna, aðeins mánuði seinna, er
amma dáin. Dauði kemur alltaf flatt
upp á mann. Maður býst við að fá
að njóta sinna nánustu endalaust.
Þegar þeir deyja missir maður eins
og part af sjálfum sér, sem maður
fær ekki aftur. En enginn getur
víst lifað endalaust.
Amma er núna horfín úr lífi
mínu, en allar góðu minningamar
um hana lifa í huga mínum og allt
það sem hún kenndi mér. Ég mun
aldrei gleyma henni og ég býst við
að að mörgu leyti verði hún mér
til fyrirmyndar í lífínu.
Ég kveð ömmu með trega, en
þakka fyrir að hafa þó fengið að
njóta samvista við hana þetta lengi.
Svana
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
Hjálp í veikindum
Ég hef verið kristinn alla ævi en nú er ég veikur og
hef stöðugar þrautir. Þegar tilveran er ekki annað en
sársauki er svo erfitt að hugsa um Guð. Er þetta eðlilegt?
Já, kvalir virðast geta lokað allt annað úti, jafnvel hugsanir um
Guð. En við þurfum þó ekki að láta hugfallast og halda að öll von
sé úti. Um allar aldir hafa ótalmargir trúaðir, kristnir menn komizt
að raun um að sársauki og sjúkdómur urðu þeim til blessunar en
ekki til hindrunar. Þeir fundu að í veikindunum öðluðust þeir hjálp
til að sjá lífið í réttu ljósi.
Minnumst t.d. Páls postula. Hann talar sjaldan um líkamlegan
veikleika. (Af því ættum við að læra að verða ekki um of bundin
við okkar eigin vandamál en beina augum okkar til Krists.) Samt
er augljóst að hann átti við veikindi að stríða og þau ollu honum
miklum sársauka og voru honum til trafala í þjónustu hans.
Hann segir frá því að hann hafi þrisvar beðið drottin þess að taka
þetta í burtu, en í hvert skipti hafi drottinn svarað neitandi. En
vegna þessarar reynslu sá hann á nýjan hátt hversu nauðsynlegt
það var að treysta Kristi fullkomlega í stað þess að reiða sig á
mátt sinn og megin. „Því vil ég mjög gjama hrósa mér af veikleika
mínum til þess að kraftur Krists megi taka sér bústað hjá mér...
því að þegar ég er veikur þá er ég máttugur“ (2. Kor. 12,9-10).
Ég veit að það kann að láta illa í eyrum sumra að þakka Guði
fyrir þrautirnar. En bið Guð að kenna þér það sem hann vill kenna
þér þennan tíma. Ef til vill þarft þú, eins og Páll, að læra að treysta
honum betur. Ef til vill þarftu að læra hversu ævin er stutt og hve
miklu máli skiptir að elska Guð um alla hluti fram. Guð vill hugsan-
tega líka nota þig til þess að sýna öðrum hvernig hann getur veitt
þér gleði og frið þrátt fyrir þjáningarnar.
Vera má að þú sért ekki eins þróttmikill og þú varst einu sinni,
og þér fínnst þetta dragi úr þér kjarkinn. En gefðu þig Kristi á
vald. Neyttu jafnvel þess litla styrks sem þú kannt að eiga til að
dragast nær honum. Minnstu þess að þú ert honum ákaflega kær.
O O O O O
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓHANN SIGURÐSSON,
Blönduhlfö 6, Reykjavík,
lést í Landspítalanum 23. október.
Sigríöur Guðjónsdóttlr,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Útför
SIGRÍÐAR LIUU ÁMUNDADÓTTUR,
Eirfksgötu 35,
veröur gerö frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 28. október kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu
minnast hennar, er bent á Menningar- og minningarsjóð kvenna.
Guömundur Ámundason, Stefanía Ágústsdóttir,
Guörúni Ámundadóttir, Karl Guðmundsson,
Loftur Ámundason, Agústa Björnsdóttlr.
t
Útför eiginmanns mfns, föður okkar, tengdafööur og afa,
JÓNS ABRAHAMS ÓLAFSSONAR,
sakadómara,
fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriöjudaginn 28. október kl.
13.30.
Sigrfður Þorsteinsdóttir,
Jón Einar Jónsson,
Ingveldur Jónsdóttir,
Helga Jónsdóttir,
Sigrún Jónsdóttir,
tengdasynir og barnabörn.
t
Þökkum innilega hlýhug og samúö við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐBJÖRNS PÁLSSONAR,
bifreiðarstjóra,
Sólvallagötu 21.
Guðmunda Gfsladóttir,
Sigrfður Guðbjörnsdóttir,
Gyða Guðbjörnsdóttir, Stefán Björnsson,
Sigurlaug Guðbjörnsdóttir, Jóhannes Bragason,
börn og barnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóöir, amma og langamma,
GUÐRÚN ÞORVARÐARDÓTTIR,
Mávahlfð 32,
veröur jarösungin frá Áskirkju mánudaginn 27. október kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð. Þeim sem vildu minnast hennar er
bent á Gigtarfélag íslands.
Sverrir Hermannsson,
Sigrún Sverrisdóttir,
Margrét Sverrisdóttir,
Hermann Sverrisson,
Erna Sverrisdóttir,
Gunnar Sverrisson,
Guðrún Jóhannesdóttir,
Arnar Sigurbjörnsson,
Viðar Guðmundsson,
Margrét Erlingsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR G. THEÓDÓRSSON,
Háaleitisbraut 51,
verður jarösunginn frá Fríkirkjunni mánudaginn 27. október kl.
13.30. Blóm og kransar afþakkaöir en þeim sem vildu minnast
hans er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Ásta Sigurðardóttir,
Börkur Helgi Sigurðsson,
Ingibjörg Þórdfs Sigurðardóttir, Ingólfur Torfason,
Ellert Helgi Sigurðsson, Dfanna Ármannsdóttir
Hlynur Helgi Sigurðsson,
Auður Herdfs Sigurðardóttir,
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MARÍNÓ HAFSTEINN ANDREASSON,
lést á heimili sínu 17. október.
Jarðarförin hefur fariö fram í kyrrþey að ósk hins iátna.
Monza Andreasson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Faðir minn,
BJARNI JÓHANNESSON,
vörubifreiðarstjóri,
Strandgötu 23
Akureyri,
andaðist miðvikudaginn 22. þ.m.
Jaröarförin fer fram í Fossvogskapellu þriðjudaginn 28. október
kl. 16.30.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Jóhannes Viðar Bjarnason.
t
Alúðarþakkir fyrir samúö og vináttukveöjur við andlát og útför
SÓLRÚNAR JÓNASDÓTTUR
frá Sílalæk,
Álfhólsvegi 53,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir eru til lækna og starfsfóiks Vífiisstaðaspítala
fyrir góða umönnun.
Alfreð Friðgeirsson,
Friðgeir Már Alfreðsson,
Gunnar Alf reðsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Friðjón Alfreðsson, Margrót Jónsdóttir.
■BBMBH