Morgunblaðið - 10.12.1986, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 1986
Stykkishólmur:
Aðventuhátíð
í nýju kirkjunni
höfnin hófst með því að nokkrir
blásarar úr Lúðrasveit Stykkis-
hólms léku undir stjóm Daða Þórs
Einarssonar sem lék með. Þá flutti
formaður sóknamefndar Bjami
Lárengsinusson ávarp þar sem
hann fagnaði þessum áfanga og
þakkaði öllum sem hér hafa lagt
hönd á plóginn. Unnur Jónasdóttir
sagði nokkur orð og síðan voru ljós
tendmð af bömum sem lásu ljóð
Stefáns frá Hvítadal Kveikt er ljós
við ljós. Kirkjukórinn söng undir
stjóm Jóhönnu Guðmundsdóttur.
ÞAÐ VAR mikil stund og virðu-
leg í lífi Stykkishólmsbúa
sunnudaginn 7. desember sl., en
þá var aðventuhátið haldin í nýju
kirkjubyggingunni okkar sem nú
i haust komst undir þak og hægt
var að halda þama inni mikla
hátið, enda fjölmenntu Hólmarar
til þessarar stundar.
Komið hafði verið fyrir bekkjum
og stólum í kirkjuskipinu og kirkjan
var upplýst. Borð og ræðustóll vom,
og við kórinn var íslenski fáninn,
sem setti svip á alla athöfn, en at-
Kirkjukórinn söng undir stjórn Jóhönnu Guðmundsdóttur.
Morgunblaðið/Ámi
Fjölmennt var á aðventuhátíðinni sem haldin var í nýju kirkjubyggingunni.
Bragi Húnfjörð sagði frá eftirminni-
legum jólum sem hann hefði lifað
í sveitinni fyrir mörgum ámm.
Ungmenni undir stjóm sóknar-
prestsins tendmðu ljós og gengu
með í kór og sungu Bjart er yfir
Betlehem, þá vom aðventuljósin
tendmð. Séra Gísli Kolbeins flutti
því næst hugvekju.
Hver kirkjugestur hafði fengið
kerti í hönd og nú vom þau tendmð
og sungið Heims um ból. Þá var
athöfninni Iokið. En síðan bauð
sóknamefnd og kórinn öllum í kaffi
í hliðarálmu og þar var safnast
saman og þegnar ágætar veitingar.
Var þessi stund öll hin hátíðlegasta.
Stómm áfanga í byggingu nýju
kirkjunnar er lokið. Þetta gefur svo
fólkinu byr undir báða vængi um
að halda áfram. Það má segja að
byggingin hafi flotið áfram á bjart-
sýni Bjama Lárentsinussonar sem
hefir verið yfirsmiður. Hrepps-
nefndin, fyrirtæki hér, skelveiðibát-
amir og fijöldi annarra hafa styrkt
þessa byggingu.
Sóknamefndin hefir nú fyrir jólin
gefið út 3. tbl. af bæklingi sínum
„Við byggjum kirkju", og má þar
lesa að byggingarkostnaður í dag
miðað við 15. nóv. er kominn í
tæpar 25 millj. Skuldir em hins
vegar rúmar 7 millj. En miklar von-
ir em bundnar við að ná þeim niður
á næsta ári. Þetta mun ábyggilega
takast því bjartsýnisfólk og dugnað-
ar er í sóknamefndinni og lætur
enga erfiðleika stöðva sig. Kirlq'an
verður mikil prýði staðarins þegar
hún er upp komin og vænti ég að
hún verði vel sótt af bæjarbúum
og þeir fái þar andlegan styrk og
leiðbeiningar á tímum misvinda-
samrar æfi og ekki mun af veita.
Eins og áður segir er Bjami Lár-
entsinusson formaður sóknamefnd-
ar og safnaðarfulltrúi er Láms Kr.
Jónsson.
Þess má að lokum geta að milli
4-500 manns sóttu þessa aðventu-
hátíð. Elsti var 91 árs en sá yngsti
1 árs — 90 ára munur.
Arni.
BEGGJA
SKAUTA BYR
eftir Ingibjörgu Sigurðardóttur
Hinar hugljúfu ástarsögur
Ingibjargar Sigurðardóttur
eru í algjörum sérflokki
og njóta mikilla vinsælda
almennings.

Verðkr. 750,00
Ketill Jensson
HlJómplStur
Egill Friðleifsson
Það hefðu víst fæstir búist við
því fyrirfram, að Ketill Jensson
ætti eftir að senda frá sér plötu
árið 1986. Það er nú eigi að síður
staðreynd og má segja að lengi
sé von á einum. Til Ketils hefur
nefnilega ekki heyrst í þijátíu ár
og því ráku margir upp stór augu.
Það sannast á Katli að þeir, sem
einu sinni ganga sönggyðjunni á
hönd, losna ekki svo glatt við
áhrif hennar, og ástríðan til
söngsins blundar undir niðri, þó
brauðstrit og aðrar ástæður
kæmu í veg fyrir að hægt væri
að helga sig listinni á sfnum tíma.
Ketill nam fyrst söng hjá Pétri
Á. Jónssyni, en hélt til Ítalíu árið
1949 og dvaldi þar um þriggja
ára skeið. Hann vakti hrifningu
að námi loknu er hann hélt tón-
leika í Gamla bíói. Ketill söng í
uppfærslu Þjóðleikhússins á Leð-
urblökunni árið 1952 og einnig í
Cavallera Rusticana nokkmm
ámm síðar. En frá árinu 1955
hefur ekki heyrst í Katli fyrr en
nú, þó margir minnist hans enn
frá þessum tíma.
Á plötunni em nokkrar gamlar
upptökur frá ámnum 1954—55,
lög eins og t.d. „Á Canzone ’e
napule" eftir De Curtis og „Qu-
esta o jquella“ úr Rigoletto eftir
Verdi. Á þessum gömlu upptökum
syngur hann með dæmigerðum
ítölskum glæsibrag og af umtals-
verðri reisn. Röddin er þróttmikil
og tjáningarrík og er ekki að furða
þó hann hafí vakið hrifningu á
sínum tíma, þegar hann var upp
á sitt besta, og er fengur að þess-
um gömlu upptökum.
Með því að hefja upp raust sína
á ný og spreyta sig á ítölskum
glæsilögum eftir þriggja áratuga
þögn sýnir Ketill vissan kjark en
tekur um leið töluverða áhættu.
Röddin er ekki söm og áður —
eðlilega ekki. Hún er dekkri og
Ketill Jensson
hefur ekki sömu fyllingu og áður,
tæknin er stirðari og sjarmi radd-
arinnar hefur dofnað. Það er því
spuming hvort Ketill hafi erindi
sem erfiði, enda ekkert smámál
að þegja í þrjátíu ár. En sem sagt,
Ketill er kominn á kreik. Það er
rétt að ítreka, að fengur er að
upptökunum frá 1954—55 sem
hafa ótvírætt söfnunargildi.