Morgunblaðið - 08.01.1987, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 1987
15
Borerarspítal-
inn - 31eiðir
eftir Margrétí
Tómasdóttiir
Það hefur ekki farið framhjá
neinum sem eitthvað fylgjast með
þjóðmálum að Davíð borgarstjóri
hefur hugmyndir um að selja ríkinu
Borgarspítalann. Honum datt þetta
snjallræði í hug þegar tilkynnt var
að Borgarspítalinn, sem hefur haft
tekjur sínar frá ríkinu í formi dag-
gjalda, færi á föst fjárlög árið 1987.
Fjármagnið, sem spítalanum er
skammtað, dugar ekki fyrir rekstr-
inum út árið. Davíð sá fyrir sér að
borgarsjóður borgaði það sem á
vantaði. Lái ég honum það ekki að
neita að borga með útsvari Reyk-
víkinga fyrir þjónustu sem allir
landsmenn geta gengið að vísri.
Davíð virðist, án þess að hafa svo
mikið sem rætt tillöguna í borgar-
stjóm, hafa valið auðveldustu
lausnina sem hægt var að finna,
þ.e. að losa sig og þar með borgar-
sjóð við spítalann. Er Davíð að segja
með þessu að hann treysti sér ekki
að laga þá hluti sem betur mega
„Ef það skeður að
Borgarspítalinn verði
innlimaður í Ríkisspít-
alakerfið, sjáum við
fyrir okkur Landspít-
alabákn sem er af
þvílíkri stærðargráðu
að því er erf itt eða ill-
mögulegt að stjórna. I
því bákni sé ég fyrir
mér litlar stjórnir hér
og þar sem ekkert geta
gert fyrr en stóra yfir-
stjórnin hefur gefið
grænt ljós.“
fara í rekstri spítalans eða fjár-
mögnun hans, eða sér hann fram á
að það er tilgangslaust að reyna
að vinna af einhverju viti að heil-
brigðismálum — spítalarekstri með
Qármála- og heilbrigðisráðuneyt-
inu? Þar er jú fólk við völd úr sama
stjómmálaflokki og hann svo
stjómmálaskoðanir ættu ekki að
hamla góðu samstarfi. Er Davíð
virkilega að gefast upp?
Það em þrjár leiðir færar í þessu
máli, sem er, hvemig á að reka
Borgarspítalann? Sú fyrsta er að
Reykjavíkurborg haldi áfram að
stjóma rekstri spítalans. Aður en
annað rekstrarfyrirkomulag er
ákveðið verður að fullkanna hvort
það sé virkilega ósk borgarbúa að
láta af stjóm spítalans.
Þegar haft er í huga hvemig
Borgarspítalinn er til kominn, að
ríkið veitti borgarbúum ekki öryggi
í sjúkrahúsþjónustu á sínum tíma,
er illveijanlegt gagnvart borgarbú-
um að rétta ríkinu forræði spítal-
ans. Þó að fjármagn frá ríkisvaldinu
hafí verið takmarkað til spítalans
hefur Reykjavíkurborg haft fmm-
kvæði um uppbyggingu þeirrar
starfsemi sem er að fínna í Borg-
arspítalanum. Má þar sérstaklega
neftia slysadeild og endurhæfinga-
deild.
Önnur leið, sem tryggir sjálf-
Margrét Tómasdóttir
stæði og sjálfstjóm spítalans, er
stofnun sjálfseignarstofnunar.
Kostir þessa fyrirkomulags em þeir
að 20—30 manna fulltrúaráð kýs
úr sínum hópi 5—7 manna stjóm
sem fer með stjóm spítalans. Stofn-
skrá sjálfseignarstofnunar er hægt
að aðlaga núverandi starfsfyrir-
komulagi Borgarspítalans, þar með
talið launakerfí starfsmanna (á ég
þar við að launakerfi verði ekki það
sama og á sjálfseignarstofnuninni
Landakoti). Stofnunin heyrir þá
beint undir heilbrigðisráðuneytið og
fjármagn til rekstrarins kemur frá
ríkinu sem daggjöld eða föst fjár-
lög. Eini ókostur þessa fyrirkomu-
lags er að ríkið getur svelt
sjálfseignarstofnun, sem er á föst-
um fjárlögum til hlýðni, með því
að veita of litlu fjármagni til rekstr-
arins. Bestu dæmin um það em
einmitt Landspítalinn og Landa-
kotsspítali. Þar er þjónustan
minnkuð þegar fjármagnið er búið,
þ.e. rúmum er lokað, færri sjúkling-
ar fá þjónustu.
Þriðja og síðasta leiðin sem ég
vona að verði ekki valin er sala
Borgarspítalans til ríkisins. Ef það
skeður að Borgarspítalinn verði inn-
limaður í Ríkisspítalakerfið, sjáum
við fyrir okkur Landspítalabákn
sem er af þvílíkri stærðargráðu að
því er erfitt eða illmögulegt að
stjóma. í því bákni sé ég fyrir mér
litlar stjómir hér og þar sem ekk-
ert geta gert fyrr en stóra yfír-
stjómin hefur gefíð grænt ljós.
Samemingaraðili heilbrigðisþjón-
ustu á íslandi er heilbrigðisráðu-
neytið. Ef ráðuneytið gerir þá hluti
sem því em ætlaðir, þarf ekki
ríkisspítalabákn til að sameina
stærstu sjúkrahús landsins.
Það er engin spuming í mínum
huga hvort sé betra fyrir Borg-
arspítalann og borgarbúa að þeir
stjómi sínum spítala eða þurfí al-
gjörlega að treystra á ríkisforsjá.
Það sem starfsfólk Borgarspítalans
vill er að geta haft áhrif á þá starf-
semi sem veitt er, framtíðarþróun
og skipulagsmál stofnunarinnar
bæði faglega og rekstrarlega. Er
það best tiyggt með því að halda
stjóm spítalans sjálfstæðri frá öðr-
um stóram stofnunum.
Höfundur er lýúkrunarfram-
kvæmdastjóri lyfjadeildar Borg-
arspítalans.