Morgunblaðið - 08.01.1987, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 1987
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTURRAGNARSSON,
sundlaugavörður,
Ásgarðl 47,
andaðist í Landakotsspítalanum 5. janúar.
Guðrfður Gunnarsdóttlr,
Auðbjörg Pótursdóttir, Gunnar Kristjánsson,
Ragna Pétursdóttir, Hannes Stfgsson,
Hafdfs Pótursdóttir, Róbert Clark,
Guðmundur Pótursson, Þórey Pótursdóttir
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Eiginkona min, móöir, tengdamóðir, amma og systir,
HULDA PÁLSDÓTTIR,
lést á heimili sínu í Kaupmannahöfn 5. janúar sl. Bálför fer fram
í Kaupmannahöfn 9. janúar nk.
Poul Andersen,
Brynja Krlstjónsdóttir, Börge R. Jensen,
Hulda Jensen, Tómas Jensen
og systkinln.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
KJARTAN J. JÓHANNSSON
laaknlr,
er látinn.
Jóna B. Ingvarsdóttir,
Kristjana Sigrún, Þorbjörg Kolbrún,
Jóhann Armann, Ingvar Ernir.
t
Systir okkar,
UNNUR S. ÞORSTEINSDÓTTIR,
Stóragerði 32,
andaöist 6. janúar á hjúkrunarheimilinu Arnarholti.
Systkinin.
t
Útför
KRISTJÁNS E. SIGURÐSSONAR,
bónda f Hrfsdal,
fer fram frá Fáskrúðarbakkakirkju í Miklaholtshreppi laugardaginn
10. janúar kl. 14.00. Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 9.30
sama dag. Minningarkort til ágóða fyrir Fáskrúðarbakkakirkju
munu liggja frammi eftir athöfnina og bent er á að láta kirkjuna
njóta andviröis blóma eða kransa.
Marfa L. Eðvarðsdóttlr,
Úrsúla Kristjánsdóttlr,
Unnur G. Kristjánsdóttir,
Matthlldur Kristjónsdóttlr,
Sigurður Kristjánsson,
Hjördfs Kristjánsdóttir,
Guðrún Kristjánsdóttir,
barnabörn og systklni.
Þórður Slgurðsson,
Jón Hannesson,
Jón Björgvln Sigurðsson,
BJarni Kr. Þorsteinsson,
t
Ástkær eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR DAGBJARTSSON,
Ljósheimum 11,
verður jarðsunginn föstudaginn 9. janúar frá Langholtskirkju kl.
15.00. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hins látna er bent á Hjartavernd eða aðrar Ifknárstofnanir.
Björg Aróra Hallgrfmsdóttir,
Eyjólfur Halldórsson, Elsa Siguröardóttir,
Rósa Halldórsdóttir, Sæmundur Samundsson,
Haukur Halldórsson, Ásta Krlstinsdóttir,
Stella Björk Halldórsdóttir, Guðmundur Magnússon,
Jóhanna Halldórsdóttir, Guðmundur Öfjörö
og barnaböm.
t
Minningarathöfn um eiginmann minn, föður, son, tengdason og
bróður,
KOLBEIN SUMARLIÐA GUNNARSSON,
Hjallavegl 12,
Í8afirði,
sklpverja á vólbótnum Tjaldi IS116,
sem fórst 18. desember sl., fer fram fró Isafjarðarkirkju laugardag-
inn 10. janúar kl. 14.00.
Elma Björk Sveinsdóttlr,
Kristfn Jónfna Kolbeinsdóttir, Brynhlldur Kolbeinsdóttir,
foreldrar, tengdaforeldrar og systur.
Minning:
Jón Helgason,
Hafimrfirði
Fæddur 27. júní 1895
Dáinn 30. desember 1986
Það er heiðríkja um minningu
Hafnfirðingsins Jóns Helgasonar,
sem lést 30. desember sl., 91 árs
að aldri, og í dag er jarðsettur frá
Hafnarfjarðarkirkju.
Lokið er farsælli ævi góðs og
grandvars manns, sem var heil--
steyptur að mannkostum. Öðru
fremur var það hógværðin og ljúf-
mennskan, sem prýddi dagfar hans
og til fyrirmyndar var einlæg
tryggðin við hugsjón bindindis og
aðrar kristilegar dyggðir. Mér er
einkar ljúft að mega minnast hans
með nokkrum kveðjuorðum.
Hann fæddist 27. júní 1895 í
Litlabæ i Kálftjamarhverfi á Vatns-
leysuströnd. Foreldrar hans voru
hjónin Helgi Sigvaldason, fæddur á
Halldórsstöðum, Vatnsleysuströnd,
og Ragnhildur Magnúsdóttir, fædd
í Vestmannaeyjum, en fluttist það-
an um tvítugt suður á Vatnsleysu-
strönd.
Jón var yngstur fjögurra bama
þeirra hjóna. Látin eru Guðrún og
Guðlaugur, sem lengst bjó á Hverf-
isgötu 19 í Hafnarfirði. Á lífi er
Erlendsína, 97 ára, búsett hjá dótt-
ur sinni, Lovísu, í Vogum, Vatns-
leysustrandarhreppi.
Vorið 1921 réðst Jón í það að
rífa litla timburhúsið, sem foreldrar
hans höfðu byggt og búið f á Vatns-
leysuströnd. Flutti hann síðan
eftiiviðinn til HafnarQarðar i mörg-
um ferðum, en þá var nokkuð um
það, að hús vom flutt af Ströndinni
og endurbyggð í Hafnarfirði, flest
í Vesturbænum. Þegar hann svo
um haustið sama ár hafði lokið við
að byggja húsið upp á ný á Hverfis-
götu 21b, gat hann boðið foreldra
sína velkomna til búsetu í Hafnar-
firði.
Hafnarfjörður hafði heillað Jón
allt frá níu ára aldri, en þá leit
hann hafnfírska byggð fyrsta sinni,
ofan af Hvaleyrarholtinu, eftir
gönguferð sunnan af Strönd. „Ég
var innilega hrifínn af þeirri sýn,
sem þá blasti við mér,“ sagði hann
í blaðaviðtali fyrir mörgum ámm
um þessi fyrstu kynni sín af Firðin-
um. Og honum varð að ósk sinni
um búsetu þar, en um 65 ára skeið
undi hann þar vel sínum hag á
kyrrlátum stað í litla, hlýlega hús-
inu, sem alltaf var svo snyrtilegt.
Það var svo í fiskvinnu á Lang-
eyrarmölunum, sem fundum þeirra
Jóns og Höllu Magnúsdóttur bar
fyrst saman og leiddu til hjúskapar
haustið 1922. Þau hófu búskap á
Hverfisgötu 21b og bjuggu þar allt
til 1983, að einu ári undanteknu,
er þau önnuðust húsvörslu í Góð-
templarahúsinu. í heimilinu vom
einnig til dauðadags foreldrar Jóns
og móðir Höllu, Jónfna.
Þau eignuðust tvo drengi. Annar
dó skömmu eftir fæðingu, en hinn
er Magnús, minjavörður. Þau hollu
uppeldisáhrif, sem hann hlaut hjá
foreldrum sínum, afa og ömmum,
hafa vafalaust orðið honum þarf-
asta veganesti og hvatning til þess
lofsverða framtaks, sem hann hefur
sýnt í varðveislu minninga um
gamla tímann í Hafnarfirði með
bókum sínum og fleiru.
Jón lagði gjörva hönd á margt
um ævina, var fjölhæfur og eftir-
sóttur til starfa. Helstu störf hans
vom smíðar og fiskvinna. Þótti
hann snillingur í höndunum. Hann
var með verkstæði í kjallaranum
heima hjá sér og smfðaði þar ýmsa
fagra og vandaða gripi, t.d. stofu-
skápa, sem margir vildu eignast.
Þá var hann ágætur verkmaður við
fiskvinnu, en um langt skeið eða
til rúmlega áttræðis aldurs vann
hann hjá Bæjarútgerð Hafnarfjarð-
ar.
Hann var góður hagyrðingur og
átti létt með að semja ljóð og stök-
ur og leysa flóknustu rímþrautir.
Það var mjög ánægjulegt, að Magn-
ús, sonur hans, skyldi fyrir tveim
ámm ráðast í útgáfu bókar með
myndarlegu safni af ljóðum föður
síns. Það er til marks um elju og
ástundun Jóns, að 84 ára gamall
samdi hann og skrifaði með fagurri
rithönd niðjatal foreldra sinna, en
minningu þeirra sýndi hann alltaf
mikinn sóma. Þannig var hann mjög
áhugasamur um sjóðinn, sem faðir
hans stofnaði til minningar um eig-
inkonu sína til stuðnings málefnum
Kálfatjamarkirkju.
Fullyrða má, að Jón hafi verið
mikill gæfumaður. Þar vóg hvað
þyngst, að hann átti góðan og
traustan lífsfömnaut. I formála
ljóðabókarinnar kemst hann svo að
orði: „Ég held, að enginn hafi lifað
f farsælla hjónaband en við.“ Hjá
þeim hjónum stóðu gagnkvæm virð-
ing, ræktarsemi og sameiginleg
áhugamál dýpri rótum en almennt
mun gerast. Halla var mjög vel
hagmælt og ljóðelsk, og komu þau
oft fram á mannamótum til að
skemmta með kveðskap sínum. Er
mörgum minnisstætt, þegar þessi
öldnu heiðurshjón komu fram í
Kvöldstund Sjónvarpsins 1973 og
töluðu saman í vísum. Halla féll frá
1985, en síðustu árin voru þau á
Sólvangi.
Þau hjónin voru traustir máttar-
stólpar Kvæðamannafélags Hafti-
arfjarðar. Voru þar virk í starfí
næstum frá stofnun félagsins 1930
og í stjóm um árabil.
Annar félagsskapur, stúkan
Morgunsfjaman, var þeim afar
hjartfólginn. Þar var Jón félagi í
rúm 60 ár. Hollustu við málstað
stúkunnar sýndu þau meðal annars
með þeim rausnarskap að gefa fyr-
ir rúmum 30 árum stóla í sal
Góðtemplarahússins. Jón var gjald-
keri stúkunnar um langt skeið. Því
fylgdi alltaf ánægja að fá hann í
heimsókn, gangandi eða á hjólinu
sínu, þegar hann kom til að sækja
félagsgjaldið.
Alltaf var hann heill í áhuga
sínum á bindindi og bjartara
mannlífí. Það var honum eins og
fleirum erfitt að skilja, hversu
margir em sljóir gagnvart þvf mikla
böli, sem af áfenginu getur stafað
og ráðamenn áhugalausir um vam-
ir gegn þeim voða. Aukin bindindis-
semi meðal þjóðarinnar var hans
hjartans mál.
En ábyrg lífsviðhorf Jóns komu
víðar fram en í bindindismálum.
Ég gleymi aldrei spjalli okkar fyrir
mörgum ámm, þegar ábyrgðarleysi
stjómarandstöðu var í hámarki. Þá
sagði hann: „Ég er alltaf stjómar-
sinni." Þessi orð endurspegla óvenju
ríka ábyrgðartilfínningu. Færi bet-
ur, ef fleiri hefðu slíkt hugarfar.
Hann taldi það rangt að spilla
starfsfríði ríkisstjómar með óábyrg-
um vinnubrögðum í stjómarand-
stöðu og skemmdarverkum
gagnvart þjóðarhag, eins og dæmi
em um.
Hjá Jóni var ráðdeild og réttsýni
í hávegum og mikil reglusemi í
lífsháttum. Hann var mjög þægileg-
ur í viðmóti, sanngjam í viðskiptum,
en kröfuharður gagnvart sjálfum
sér. Mörgum gerði hann greiða með
vinnu og öðm án þess að ætlast til
endurgjalds. Að kvarta var honum
Qarri skapi.
Hann safnaði aldrei þeim ver-
aldarauði, sem stundum getur hijáð
fólk og skyggt á æðri gæði lífsins.
En hann var auðugur af þeim and-
legu verðmætum, sem mestu
skipta. Auðlegð hjartans var honum
uppspretta og aflgjafi fagurs lífem-
is. _
Ég kveð góðan vin og samheija
með þakklæti fyrir ágæt kynni og
einlægan stuðning við sameiginleg
áhugamál.
Guð blessi minningu göfugs
manns.
Arni Gunnlaugsson
Jón Helgason fæddist í Litlabæ
í Vatnsleysustrandarhreppi. Þar
bjuggu foreldrar hans. Móðir hans,
Ragnhildur Magnúsdóttir, fæddist
í Vestmannaeyjum 21. des. 1857
, en ólst upp í Fljótshlíðinni. Faðir
* hans var fæddur 9. maí 1859 og
uppalinn á Vatnsleysuströndinni.
Þar kynntust foreldrar Jóns og
ganga í hjónaband þ. 26. okt. 1883.
Búa fyrst í Skjaldakoti en síðan í
36 ár í Litlabæ, báðir bæimir í
Vatnsleysustrandarhreppi. Árið
1921 afráða þau að flytja til Hafn-
arQarðar. Áttu þau gott og snoturt
timburhús í Litlabæ í Kálfatjamar-
hverfi á Vatnsleysuströnd. Varð það
að ráði að flytja íbúðarhúsið til
Hafnaifyarðar.
Á þessum ámm, skömmu eftir
lok fyrri heimsstyijaldarinnar, mun
hafa verið erfítt um nýbyggingar
vegna skorts á ýmsu byggingarefni
og dýrtíð mikil. Húsið var hlutað í
sundur og flutt landveginn. Húsið
var svo reist á ný á Hverfisgötu
21B í Hafnarfirði. Jón Helgason og
faðir undirritaðs munu aðallega
hafa unnið að þessum húsflutningi
og endurbyggingu á íbúðarhúsinu
frá Litlabæ. Jón og foreldrar hans
fluttu svo í endurbyggða húsið í
októbermánuði 1921. Erfitt var um
vinnu á þessum tíma en í marsmán-
uði á næsta ári réðst Jón f físk-
vinnslu á Langeyrarmölum. Það
fyrirtæki nefndist Hlutafélagið
Höfmngur, en þar var þá verkstjóri
Guðmundur Jónasson, „fæddur
Strandaringur eins og ég,“ segir
Jón í eftirmælum eftir konu sína.
Og hann segir ennfremur í fram-
haldi af framanskráðum orðum:
„Já, vissulega var gott að fá pen-
inga greidda vikulega. En hvað var
það, samanborið við aðra hamingju,
sem mér hlotnaðist þama? í verka-
kvennahópnum var Halla Magnús-
dóttir. Við fóram víst fljótt að veita
hvort öðm athygli. En aldrei bað
ég hennar og hún ekki mín. Þama
hafa víst „augun talað ástarinnar
mál“, því 14. október 1922 göngum
við Halla Magnúsdóttir og Jón
Helgason í hjónaband réttu ári eft-
ir að ég fluttist í Fjörðinn." Og Jón
segir svo áfram: „Fyrst fengum við
til íbúðar herbergi sem var aðeins
rúmlengd á breidd en um fjórir
metrar á lengd. Svo höfðum við
fijálsa umgengni um íbúð foreldra
minna og í sameiningu notuðum við
eldhúsið. Ekki var það af ósam-
komulagi við foreldra mfna að við
fluttumst í Góðtemplarahúsið um
haustið 1923, heldur hitt að þama
fengum við frí ljós og kol til upphit-
unar og eldamennsku, þar á móti
bar okkur að skúra salargólfíð eftir
hvem fund eða hveija samkomu,
sem þar fór fram. Seinni veturinn
sem við vomm þama fæddist okkur
sonur. Það var mjög erfið fæðing.
Varð að sækja Þórð Edilonsson
lækni og varð að taka bamið með
Leiðrétting
í frétt Morgunblaðsins um
komu grænlenska vígslubiskups-
ins til Islands var ranghermt að
séra Sigurgeir Sigurðsson, síðar
biskup, hefði framkvæmt vígslu
grænlenska prestsins Sejer Abel-
sen á ísafirði 1925.
Hið rétta er að það var danskur
prófastur sem framkvæmdi
vígsluna, en séra Sigurgeir, sem
þá var prófastur á ísafirði, aðstoð-
aði við þá athöfn. Þetta leiðréttist
hér með og em hlutaðeigendur
beðnir velvirðingar.