Morgunblaðið - 24.02.1987, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRUAR 1987
kampinn og vissu með sjálfum sér
að dagurinn yrði þeim góður.
Þótt okkur finnist á stundum
lestargangur tímans rétt silast úr
stað eru þessi ár þó eins og örskots-
sund sé litið til baka. En það eru
samferðamennimir sem gáfu þeim
mest gildi og Pétur var þar með
'þeim fremstu í flokki. Hæverska,
glaðværð og kímni, svo og fas hans
allt, vom með þeim hætti að gott
var að vera í návist hans. Og nú,
þegar hann horfínn í húm næturinn-
ar, er gott að hafa það í huga, að
eftir hverja nótt kemur nýr dagur
með nýjum vonum og fýrirheitum.
Við kveðjum Pétur vin okkar og
þökkum honum samfylgdina.
Ilmur gærdagsins
býr enn
í vitum okkar
gáski þinn
rennur saman við
trega okkar
hlátur þinn
bergmál
í hugum vina
þar sem óljós
mynd þín
hverfist í myrkan skugga.
(Rúnar Ármann Arthursson)
Fyrir hönd sundlaugafélaga,
Torfi Jónsson.
Pétur Ólafsson foringi „Vaskra"
er fallinn. Hann barðist eins og
hetja uns yfir lauk. Ég fylgdist með
baráttunni síðustu mánuðina, leit
stundum inn til hans á Borgarspítal-
ann á kvöldin á leiðinni heim frá
vinnu. Sat ég því oftast einn hjá
honum í ró og næði og rabbaði við
hann um lífið og tilveruna og liðnar
samverustundir.
Við rifjuðum upp, hvemig fund-
um okkar bar fyrst saman. Hann
ásamt nokkrum „Vöskum" kom til
mín út í íþróttahús háskólans, sem
ég hafði nýtekið við af vini okkar,
Benedikt Jakobssyni, sem hafði lát-
ist fyfr á árinu (1967) langt um
aldur fram. Ég hafði ekki hitt Pétur
áður, þótt ég vissi hver hann var,
þar sem ég hafði kennt tveim sona
hans, afbragðspiltum, í MR.
Hann var nú kominn þama á
minn fund sem tilmæli frá rektor,
Ármanni Snævarr, um það, að hann
og félagar hans fengju að halda
leikfímistímunum sínum á þriðju-
dögum og föstudögum, en þeir
höfðu frétt, að ég ætlaði að taka
tímana undir leikfimi fyrir stúd-
enta. Sagði Pétur, að þeir væm
einnig gamlir stúdentar, sem hefðu
fylgt húsinu alveg frá því það var
byggt 1948. Var þeim félögum
greinilega mikið niðri fyrir og var
eins og ég væri að slíta úr þeim
hjartað með því að taka af þeim
tímana. Lét ég undan, þótt mér
væri það þvert um geð. Man ég
hvað ég hreifst af þessum glæsilega
manni, Pétri, sem var sannkallaður
foringi í allri framgöngu, og líkast-
ur sjálfum Clark Gable, þeim mikla
„sjarmör" og kvikmyndastjömu.
Ég átti ekki eftir að sjá eftir því
að hafa látið í minni pokann, því
hópurinn reyndist með eindæmum
skemmtilegur og samheldinn.
Fylgdu þeir „foringjanum" í öllu
sem einn maður. Fóru þeir saman
í fjöru og tíndu skelfisk, sem þeir
steiktu svo á hlóðum á staðnum við
mikinn fögnuð, sögn og leiki, svo
sem reiptog og naglaboðhlaup.
Gengu einnig m.a. á Hengil og um
Hellisheiði hvemig sem viðraði,
„með nesti við bogann og bikarinn
með“, og nutu lífsins fram í fingur-
góma. Ekki síður nutu þeir sín í
fínum veislum, þar sem konumar
vom með. Þá geislaði af foringjan-
um, sem var hrókur alls fagnaðar,
gæddur fágætri kurteisi og háttvísi
og höfðinglegri framkomu svo að
af bar.
Ein var sú skemmtun, sem þeim
var hvað kæmst, þorrablótin. Sýnir
best samheldni „Vaskra" og virð-
ingu fyrir foringja sínum, að ekki
kom til mála að blóta þorra að hon-
um fjarverandi, fárveikum á spítala.
Flutti ég honum þær fréttir rétt
rúmri viku áður en hann andaðist.
Þá hafði bráð svo af honum eftir
svæfingar og uppskurði, sem fæstir
hefðu lifað af í hans spomm, að
hann gat talað við mig eins og ekk-
ert hefði í skorist. Fann ég þá
glöggt, að hann vissi, að hveiju
stefndi, jafnvel þótt hann segðist
mundu komast heim eftir mánuð
og einn dag, því hann bað mig að
skila bestu kveðjum til allra vina
sinna og kunningja. Þykir mér
vænt um að geta komið þeim kveðj-
um hans á framfæri hér.
Styttra var í „heimkomuna" en
Pétur hafði gmnað, því aðeins leið
vika og einn dagur frá því við töluð-
um saman, að hann var allur. Veit
ég, að vel hefur verið tekið á móti
þessum ljúfa og góða manni. Og
eitt er víst, að margir munu sakna
hans og óska honum fararheilla og
þakka fyrir samfylgdina. Sárt þykir
mér að geta ekki fylgt honum
síðasta spölinn vegna stuttrar ferð-
ar, sem ég þurfti að takast á
hendur. En ég þykist viss um, að
vaskir öldungar muni heiðra for-
ingja sinn með því að bera hann á
höndum sér til hinstu hvílu.
Elskulegum börnum Péturs og
fjölskyldum þeirra sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Valdimar Örnólfsson
Skarð er fyrir skildi. Fallinn er
Pétur Ólafsson, oftast kenndur við
ísafold.
Við Vaskir öldungar höfum um
áratuga skeið lotið fomstu hans og
forsjá. Tvisvar í viku höfum við
komið saman svo lengi sem elstu
menn muna, og fengið bót streitu
hversdagslífsir.s og frí frá amstrinu
við æfingar í íþróttahúsi Háskólans
við Suðurgötu.
Sá sem bezt stundaði þessa iðju
var auðvitað foringinn sjálfur, Pétur
Ólafsson. Auk þessa missti hann
aldrei úr dag frá sundlaugunum og
gönguferðir á Esju var svo uppbót
á þetta allt. Hélt hann þessu áfram
meðan heilsa og kraftar leyfðu, sem
var í stíl við hugsanagang hans og
hetjuskap og oft umfram kannske
það sem deigari menn hefðu gert.
Pétur var heimsmaður, alinn upp
í menningarlegu andrúmslofti sem
aldrei fymtist. Honum var eiginlegt
að gleðjast með glöðum og nutum
við félagar hans þess á þorrablótum
okkar og öðrum skemmtunum. Þar
kom bezt í ljós hans eðlislæga
heimsmennska og ljúflyndi.
Vaskir öldungar sakna vinar,
þegar þeir kveðja Pétur Ólafsson.
Vaskir öldungar
Kveðja frá sljórn Germaníu
Á þriðja og íj'órða áratug þessar-
ar aldar lá leið allmargra stúdenta
sem lögðu stund á nám í hagfræði
til Þýskalands. Ýmsir þeirra stund-
uðu fræðin við háskólann í Kiel og
gerðust málsmetandi menn á ýms-
um sviðum þegar heim var komið.
Einn þeirra var Pétur Ólafsson, sem
í dag er kvaddur hinstu kveðju.
Hann lauk prófi við Christian
Albrechts Universitát í Kiel árið
1934.
Á námsárum batt Pétur tryggða-
bönd við Þýskaland. Hann lagði sig
síðan ávallt fram við að endurgjalda
þá þekkingu er hann varð aðnjót-
andi á námsárum sínum. Hann var
m.a. einn í hópi þeirra, sem að lokn-
um hildarleik seinni heimsstyrjald-
arinnar, tóku höndum saman og
sendu að gjöf fatnað og lýsi til
þurfandi hagfræðistúdenta við Kiel-
arháskóla. Undirritaður, sem
stundaði nám í Kiel um 10—15
árum eftir að þessar gjafasendingar
áttu sér stað, varð vitni að því
hversu einstaklega höfðinglegar
þessar gjafir þóttu. Þessa vinar-
bragðs á erfíðum tímum nutu síðar
íslenskir námsmenn við háskólann
á einn eða annan hátt.
Pétur Ólafsson var meðal þeirra
sem þátt tóku í endurreisn þýsk-
íslenska vináttufélagsins Germaníu
í byrjun sjötta áratugarins. Lagði
hann fljótlega hönd á plóginn við
útgáfu árbókar á vegum félagsins.
Var sú útgáfustarfsemi undanfari
sameiginlegrar útgáfu árbókar,
sem enn er við lýði á vegum Germ-
aníu og vináttufélaganna í Köln og
Hamborg. Þessar bækur geyma
margvíslegan fróðleik um menning-
artengsl Islands og Þýskalands.
Árið 1958 tók Pétur sæti í stjórn
Germaníu og átti þar sæti til dánar-
dags. Hann var formaður félagsins
1970—1971 og varaformaður alla
tíð síðan. Pétur var kjölfesta í fé-
lagsstarfínu. Hann lagði af mörkum
fómfúst starf, var með afbrigðum
úrræðagóður og var fljótur að leysa
af hendi vandasöm verkefni sem
vöfðust fyrir öðmm. Fyrir mörgum
árum var hann sæmdur heiðurs-
merki, Bundesverdienstkreuz, fyrir
störf sín í þágu vináttutengsla Sam-
bandslýðveldisins Þýskalands og
íslands. Hann var heiðursfélagi
Germaníu.
Pétur Ólafsson hafði á sér yfír-
bragð heimsborgarans, hressilegur
í viðmóti, en bar með sér þann
virðuleika í fasi og útliti, svo sem
ætt hans stóð til. Hann var þó innst
inni fremur hlédrægur maður og
frábitinn því að halda sjálfum sér
á lofti. Það var alltaf einstaklega
gott til hans að leita þegar vandi
steðjaði að í félagsstarfinu.
Síðustu mánuði var Ijóst að hann
gekk ekki heill til skógar. Yrði
manni það á að leiða tal að því var
hann fljótur til að eyða slíku og
beina umræðunni að þeim verkefn-
um, sem vinna þurfti. Við lok
síðasta árs var það fastmælum
bundið að við hittumst fljótlega í
byijun þessa árs til að ræða sameig-
inleg áhugamál. Af því varð ekki,
því að nokkrum dögum seinna lagð-
ist hann inn í sjúkrahús og átti
þaðan ekki afturkvæmt.
Fyrir hönd stjórnar Germaníu og
vafalaust fjölmargra félagsmanna
er Pétri að leiðarlokum þakkað af
heilum hug frábært og ánægjulegt
samstarf. Börnum hans og öðmm
vandamönnum flytjum við einlægar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Péturs Ólafs-
sonar.
Þorvarður Alfonsson
-Símakortin fástá Póst- og símstöðvum og líka þar sem kortasímarnir eru.
• HÁSKÓLI ÍSLANDS
- Árnagarður
- Hugvísindahús
- Félagsstofnun
stúdenta
- Nýi Garður
- Gamli Garður
• BORGARSPÍTALIIMINI
-Grensásdeild
• LAIMDSPÍTALIIMIM
- Móttaka
• LAIMDAKOTSSPÍTALI
V-------------------------
• HJÚKRUNARHEIMILI
REYKJAVÍKUR
• S.Á.Á
- Vogi
- Sogni
- Staðarfelli
• VÍFILSSTAÐASPÍTALI
t PÓSTUR OG SÍMI
- Landssímahúsinu
v/Austurvöll
• HÓTEL LOFTLEIÐIR
- Móttaka
0 VERSLUNARSKÓLINN
- Ofanleiti 1
0 B.S.Í.
0 KAFFIVAGNINN
- Grandagarði 10
0 FLUGLEIÐIR
- Innanlandsflug
0 S.V.R.
- Hlemmi
- Lækjartorgi
0 HVANNEYRI
0 HVERAGERÐI
- Heilsuhæli.NLFÍ
0 ÓLAFSVÍK
- Hótel Nes
0 AKRANES
- Sjúkrahúsið
- Fjölbrauta-
skólinn
0 VESTMANNAEYJAR
- Vinnslustöðin
- Fiskiðjan
- ísfélagið
PÓST-ÖG SÍMAMÁLASTOFNUNIN
Gefiir gott samband!