Morgunblaðið - 06.05.1987, Blaðsíða 34
34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. MAÍ 1987
Við hraðamælingar með lögreglunni:
Of hraður akstur
kostar ökuskírteinið
Unga konan, sem var stöðvuð á 104 kílómetra hraða í Ártúnsbrekkunni, brást hin versta við og sagð-
ist bara ekki geta keyrt svo hratt í þriðja gír upp brekku. Radarinn var þessu ósammála.
LÖGREGLAN hefur í mörgu að
snúast um helgar og telur til
dæmis mikla ástæðu til að halda
hraðanum í höfuðborginni niðri
með radarmælingum. Fylgst var
með umferðardeild lögreglunnar
í Reykjavík að störfum eina
föstudagsnótt fyrir skömmu og
fer frásögn af atburðum hér á
eftir. .
Þegar blaðamaður og ljósmynd-
ari stormuðu inn á lögreglustöðina
við Hverfisgötu á miðnætti var
fremur rólegt yfír, enda flestir lög-
reglumenn á þönum um alla borg.
Svanur Elísson og Kristján Kristj-
ánsson voru þó inni við, enda ætluðu
þeir að fara með blaðasnápunum í
leiðangur um borgina. Þeir ákváðu
að fá sér kaffísopa til að vera betur
undir átökin búnir, en síðan var
haldið út í einn af þessum hvítu
Volvo-bílum, sem lögreglan hefur
svo miklar mætur á.
Getur þú ekki
skrifað 80?
Svanur ók bílnum sem leið lá inn
á Kleppsveg svo hægt væri að
kanna hraðann þar. Fyrst af öllu
reyndu þeir félagamir radarinn með
því að slá tónkvísl í mælaborðið og
bera hana að radamum. Hann sýndi
töluna 80 og reyndist því vera með
réttu ráði. Umferð um Kleppsveg-
inn var ekki mikil fyrstu mínútumar
og meðan beðið var suðaði stans-
laust í talstöð lögreglunnar. Til-
kynnt var um rúðubrot, slagsmál á
Austurvelli, hross á leið í bæinn
eftir Vesturlandsvegi, skemmdir á
bíl, ólæti í strætisvagni og að ungl-
ingar væru að sprauta málningu á
bíla. Ekki reyndist þó vera um
málningu að ræða, heldur einhvem
ónafngreindan líkamsáburð, svo
bílaeigendur sluppu með skrekkinn.
Þegar hé; var komið sögu kom
rauðbrún Toyota æðandi eftir
Kleppsveginum og sýndi radar lög-
reglunnar 100 kílómetra hraða.
Kristján vippaði sér út úr bílnum,
gaf ökumanninum merki um að
stöðva og tók hann tali. Ökumaður-
inn kvaðst þess fullviss að hann
hefði aðeins ekið á 80 kílómetra
hraða, en að vísu hefði hann ekki
verið að fylgjast með mælinum.
Þessi ökumaður var ungur að ámm
og tæpt ár síðan hann fékk ökuskír-
teinið. Synd að glata því svo
snemma.
Ekki leið á löngu þar til annar
bíll kom þjótandi og var það rauður
BMW-bíll með G-númeri. Hraðinn
mældist 110 kílómetrar. Ökumað-
urinn var 17 ára gamall og fékk
ökuréttindi í lok febrúar í ár. Ekki
hefur hann lært fræðin sín alveg,
því hann spurði hvort það væri ekki
örugglega rétt hjá sér að hámarks-
hraði á Kleppsveginum væri 80
kílómetrar! Hann hélt því fram, líkt
og fyrri ökumaðurinn, að hann hefði
ekið á þeim hraða, en bíllinn lykt-
aði eins og hann hefði tekið þátt í
kvartmílukeppni, þ.e. „spyrnt“ og
þanið vélina. Þegar ökumaðurinn
áttaði sig á að hann hefði gert
mikil mistök með því að aka á þess-
um ofsahraða, þá spurði hann
lögregluna hvort ekki væri bara
hægt að gleyma þessu, eða skrifa
bara 80 í syndaregistur lögreglunn-
ar. Kristján og Svanur voru aideilis
ekki á því að hann fengi neina sér-
meðferð og þar við sat. Annað
ökuskírteini í vaskinn.
Þegar þessi ökumaður hafði ver-
ið afgreiddur kom þriðji bíllinn sem
lögreglan sá ástæðu til að stöðva.
Honum var ekið nokkuð rólega
miðað við fyrri tvo, eða á „aðeins"
88 kílómetra hraða. Ökumaðurinn
sagðist hafa haldið sig aka á 80,
en kvaðst ekki hafa fylgst með
mælinum frekar en aðrir. Merkilegt
hvað ökumenn voru vissir í sinni
sök án þess að hafa hraðamælinn
til hliðsjónar.
Rólegt var yfír Kleppsveginum
næstu mínútur, en á talstöð lögregl-
unnar var auðheyrilegt að ekki var
alls staðar eins rólegt. Nú var til-
kynnt um innbrot, gluggagægi,
rúðubrot í Lækjargötu og fleira
miður skemmtilegt. Þeir Svanur og
Kristján ákváðu að færa sig um set
og kanna ástandið víðar í bænum.
Ljóslaus og úttroðinn
Fiat
Á Hringbrautinni kom lögreglan
sér fyrir og beið átekta. Ekki leið
á löngu þar til ljör færðist í leik-
inn, en ekki var það vegna hrað-
aksturs. Lítill, blár Fiat kom austur
Hringbrautina, ljóslaus og engu
líkara en þama væri blá síldartunna
á ferð, svo þétt sátu farþegamir í
bílnum. Svanur beið ekki boðanna,
heldur ók af stað á eftir tunnunni
og stöðvaði hana. Kristján snaraði
sér út og tók fólkið tali.
Ökumaðurinn var ung stúlka og
við hlið hennar sat vinkona hennar.
Það var því sæmilega rúmt um þær
stöllur, en sama var ekki hægt að
segj- um piltana íjóra sem sátu í
aftursætinu. Ökumaðurinn sagðist
„bara ekkert hafa pælt í að það
væm of margir í bílnum", en vísaði
nú tveimur piltanna í aftursætinu
út. Þeir kipptu sér ekki upp við það
og röltu af stað í átt að Umferðar-
miðstöðinni. Stúlkan ók af stað
aftur, eftir að hafa kveikt ökuljósin,
eða öllu heldur ökuljósið, því bíllinn
var eineygður. Fátt í lagi á því
heimilinu, nema auðvitað hraðinn,
sem er stór kostur.
Nú tók aftur við rólegur kafli hjá
þeim Svani og Kristjáni og óku
þeir vítt og breitt um borgina. Þeir
stöðvuðu bílinn skamma stund á
Kringlumýrarbraut, en ökumenn
þar voru sérlega rólegir. Þá var enn
ekið af stað og í Ártúnsbrekkunni
mældist hraði grárrar Saab-bifreið-
ar 104 kílometrar. Ökumaðurinn,
ung kona, var aldeilis ekki á því
að hún hefði ekið á svo miklum
hraða. „Ég var í þriðja gír upp
brekkuna og kemst bara ekki svona
hratt,“ sagði hún og var vægast
sagt óhress. Hún klykkti út með
því að vísa til kunningsskapar síns
við háttsettan lögreglumann og
kvaðst ætla að ræða þessi mál við
hann. Svanur og Kristján virtust
alls ekki vera miður sín vegna þeirr-
ar yfírlýsingar.
Áuk þeirra ökumanna sem óku
um eða yfír 100 kílómetra hraða
stöðvaði lögreglan Qölda annarra,
sem voru yfír löglegum hraða. Oft-
ast bar fólk því við að það hefði
bara sýnt óvarkámi í þetta eina
skipti, en það kæmi alis ekki fyrir
aftur. Það er þó heldur erfítt að
trúa slíkum yfirlýsingum, því svo
virðist sem kæruleysið hristist fyrst
af fólki ef það lendir í óhöppum.
Þá er því miður oft of seint að iðr-
ast.
Nú var klukkan farin að nálgast
þriðja tímann og blaðamenn, sem
verið höfðu á dagvakt, töldu tíma
til að koma sér í bólið. Á leiðinni
niður í miðbæ suðaði stanslaust í
talstöðinni og var það ekki allt jafn
fagurt, fremur en fyrri daginn. Ein
tilkynning var þó nokkuð skondin.
Fólk, sem var í samkvæmi, óskaði
eftir aðstoð lögreglunnar við að
losna þaðan! Hurðin á íbúðinni var
nefnilega með þeim ósköpum gerð
að hana var aðeins hægt að opna
með lykli utan frá. Erfitt reynist
kannski að skilja hvemig slíkt getur
gengið til lengdar, en vonandi hefur
lögreglan náð fólkinu út.
Eftir að lögreglumennirnir tveir
höfðu skilað gestum sínum af sér
héldu þeir enn af stað, enda í mörg
hom að líta föstudagsnótt í
Reykjavík.
MYNDIR: JÚLÍUS SIGURJÓNS-
SON
TEXTI: RAGNHILDUR SVERR-
ISDÓTTIR
HÚSI&,
Innritun hafin! Simar 15103 og 17860.
ERTU TILBÚIN(N) í
ROSAÚTRÁS?
... EF SVO ER, KOMDU ÞÁ Á ÞETTA FRÁ-
BÆRA DANS- OG SKEMMTINÁMSKEIÐ
OKKAR. EF ÞÚ KEMST EKKI SJÁLF(UR)
ÞÁ GEFÐU EINHVERJUM, SEM ÞÉR ER
ANNT UM, GÓÐA SUMARGJÖF OG
BJÓDDU HONUM/HENNIÁ NÁMSKEIÐIÐ
HJÁ MARK HEADLEY.
MARK HEADLEY, gestakennarí frá Barbados
hefur starfað við dansleikhús í Barbados, Trinidad,
Kúbu, Bandarikjunum og Þýskalandi.
Hann hefur s.l. 10 ár starfað í Berlín sem dans-
ari og danshöfundur og m.a. samið dansverk
fyrir leikhús, sjónvarp og listasöfn.
Sérgrein hans er Jassdans og
Afró-karabískir dansar.
Brids
Arnór Ragnarsson
Bridsdeild Breið-
f irðingaf élagsins
Sl. fímmtudag komu Hafnfírð-
ingar í heimsókn með 9 sveitir.
Keppnin var jöfn og spennandi og
segja má að bæði lið hafi sigrað.
Hafnfírðingar unnu á þremur borð-
um, á einu borði varð jafntefli og
Breiðfirðingar unnu á fimm borð-
um. Hafnfírðingar höfðu svo vinn-
inginn í heildartölunum 146 gegn
119.
Á fímmtudaginn kemur verður
spilaður eins kvölds tvímenningur.
Þá verða veitt verðlaun fyrir keppn-
ir vetrarins og kaffiveitingar.
Ekkert keppnisgjald verður inn-
heimt að þessu sinni.
Bridsdeild
Skagfirðinga
Þriðjudaginn 28. apríl var sveita-
keppni milli Bridsdeilda Húnvetn-
inga og Skagfirðinga hér í
Reykjavík. Lauk þeim bardaga á
þann veg að Húnvetningar unnu á
4 borðum en Skagfirðingar á 7.
Lokatölur urðu þær að Skagfirð-
ingar hlutu 193 stig en Húnvetning-
ar 127 stig. Skagfírðingar þakka
Húnvetningum heimsóknina.
í dag
Hagkaup
Skeifunni