Morgunblaðið - 12.05.1987, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. MAÍ 1987
Flautu-
leikur
Síðustu árin hafa íslendingar
sótt margan góðan tónlistar-
manninn til Englands, er dugað
hafa vel við uppbyggingu tón-
menntar hér á landi. A laugar-
daginn var stóðu tveir enskir
tónlistarmenn fyrir tónleikahaldi
í Norræna húsinu, flautuleikar-
inn Jonathan Bager og píanó-
leikarinn Catherine Williams.
Jonathan Bager starfar við Sin-
fóníuhljómsveitina en Catherine
Williams við íslensku óperuna. Á
efnisskránni voru verk eftir
Bach, Hindemith, Faure, Cop-
land og Francois Bome.
Bager er mjög góður flautu-
leikari og lék einkar vel í ágætri
sónötu eftir Hindemith og fallega
unnu verki eftir Copland, Duo
fyrir flautu og píanó. E-dúr-
sónatan eftir Bach var einig vel
leikin og sömuleiðis lítil fantasía
eftir Faure. í verki eftir Franco-
isBorne, sem nefnist Fantasía
„brilliante" og byggt er á stefjum
úr Carmen, sýndi Bager leikni
sína. Verk þetta er heldur þunn-
ur samsetningur en var þó vel
útfærður af flautuleikaranum.
Francois Bome fínnst ekki á
skrá en ef hér er átt við um
Femand Bome, sem einnig gekk
undir nafninu Le Bome, þá er
um að ræða belgískan tónhöf-
und, er lærði hjá Franck,
Massenet og Saint-Saéns. Hann
samdi óperur, balletta, sinfóníur
og alls konar skemmtitónlist en
endaði sem tónlistargagnrýn-
andi.
Samleikari Bagers á þessum
skemmtilegu tónleikum, Cather-
ine Williams, átti ekki lítinn þátt
í ágæti tónleikanna, því leikur
hennar var frábærlega fallega
útfærður og samstilltur við ein-
leikarann.
Efnilegnr
píanóleikari
Gimse lék frábærlega vel og
mátti heyra, að honum lætur
einkar vel að leika sér með hin
fínlegri blæbrigðin. Þetta kom
vel fram í Estampes frá 1903
eftir Debussy og ekki síður í
Holberg-svítunni eftir Grieg og
sérstaklega í fjórða kaflanum,
sem nefnist Air.
Síðasta verkið á efnisskránni
var h-moll sónatan eftir Liszt og
þar mátti heyra ýmislegt vel
gert, þó fúgan hefði ekki tekist
vel. Hárvard Gimse er ekki nema
rétt rúmlega tvítugur og þegar
slyngur píanóleikari og verður
fróðlegt að heyra hann leika
þegar hann fer að endurleika þau
verk sem hann hefur þegar á
valdi sínu, heyra hvort honum
endist sú sterka tilfinning sem
hann hefur fyrir því ljóðræna,
,en á slíkri tilfínningasemi vill
tíminn oft vinna og tilfínningin
því tærast upp í reynslu von-
brigðanna, hjá þeim sem allt
leikur strax svo létt í hendi.
Hvað sem þvílíkum vangavelt-
um liður er Gimse sérlega efni-
legur píanóleikari, sem þegar
hefur margt fallegt fram að færa
i leik sinum.
Karlakórinn Fóstbræður
Tönlist
Jón Ásgeirsson
Vortónleikar Fóstbræðra voru
haldnir fyrir síðustu helgi í Lang-
holtskirkju og var efnisskránni,
eins og oft hefur verið, skipt á
milli íslenskra laga fyrir hlé og
erlendra eftir hlé. Tónleikamir
hófust á Dýravísum Jóns Leifs
sem kórinn söng ágætlega. Annað
lagið var Bára blá í raddsetningu
Sigfúsar Einarssonar og söng
ungur söngnemi, Guðjón Öskars-
son, einsöng í laginu. Guðjón er
efnilegur söngvari með feikna
góða rödd en á enn nokkuð eftir
ólært og óþjálfað raddlega séð.
Tveir klassískir söngvar, Stuttir
eru morgnar og Kveði, kveði eftir
Jón Nordal, voru ágætlega sungir
af kómum og sömuleiðis radd-
setning söngstjórans á íslenska
þjóðlaginu Gimbillinn mælti.
Flutningurinn á þessum lögum
var fágaður og vel útfærður.
Næstu lög voru í allt öðrum
„klassa" en þar er fyrst að telja
lag eftir Ingólf Möller í raddsetn-
ingu söngstjórans og þijú lög eftir
Sigurð Agústsson. Raddsetningin
á Iagi Ingólfs, sem heitir Óveður,
var á köflum utan við stíl þess.
Lög Sigurðar, sem heita Þjóðvísa,
Þjórsárdalur og Suðumesjamenn,
em mjög gallaðar tónsmíðar, þó
einstaka tónhendingar séu ágæt-
lega hljómandi. Þessir gallar
koma fram í hljómskipan og form-
gerð laganna er verða mest
áberandi í löngum tónbálki eins
og við kvæðið Þjórsárdalur. Þá
em millispil á píanó oft þannig,
að þau tmfla og draga verulega
úr spennu, sem stundum má
merkja í þessum lögum. Gunnar
Guðbjömsson söng einsöng í
tveimur fyrri lögum Sigurðar.
Gunnar hefur aldeilis fallega rödd,
eins og einnig mátti heyra í lagi
eftir Ole Bull. Vonandi nær hann
að verða vel að sér í list sinni,
því þama er á ferðinni mikið sön-
gefni.
Eftir hlé vom best sungin lögin
eftir Hugo Alven, Gryning vid
havet, Die Rose stand im Tau
eftir Robert Schumann og Nætur-
ljóð eftir Fougstedt. Fjögur lög
eftir Bela Bartok vom ekki
óþokkalega flutt en án þess að
lifna í hryn og leikræ'nni túlkun
textans. Kór prestanna úr Töfra-
flautunni eftir Mozart var ágæt-
lega fluttur og kom ágætur
einsöngur Guðjóns Óskarssonar
þægilega á óvart. Þama er einnig
á ferðinni gott efni í söngvara.
Helgisöngurinn Periti Autem eftir
Mendelssohn og sömuleiðis
Fangakórinn úr Fidelio eftir Beet-
hoven vom ekki vel fluttir, sér-
staklega miðhlutinn í Fangakóm-
um sem var einkar linlega
sunginn. Undirleikari með kóm-
um var Vilhelmína Ólafsdóttir er
lék aðeins í lögum Sigurðar og
tveimur síðustu verkunum og stóð
þar vel fyrir sínu.
Raddlega er kórinn vel sam-
stilltur og í bestu lögunum mátti
heyra Fóstbræður eins og þeir
syngja best, af fágaðri samstill-
ingu er lengi hefur verið aðals-
merki kórsins, sem stjómandinn,
Ragnar Bjömsson, kann manna
best að nýta á músíkalskan hátt.
Ungur norskur píanóleikari,
Hárvard Gimse að nafni, hélt
tónleika í Norræna húsinu í tón-
leikaröðinni Ungir norrænir
einleikarar og flutti verk eftir
Scarlatti, Debussy, Grieg og
Liszt. Fyrst á efnisskránni vom
fjórar sónötur eftir Scarlatti, er
Kammersveit Reykjavíkur
Síðustu tónleikar Kammer-
sveitar Reykjavíkur á þessu
starfsári vom haldnir í Bústaða-
kirkju sl. sunnudag, en á þessum
tónleikum var það Reykjavíkur-
kvartettinn sem flutti verk eftir
Webem, Shostakovits og Ravel.
Reykjavíkurkvartettinn skipa Rut
Ingólfsdóttir, Júlíana Elín Kjart-
ansdóttir, Guðmundur Krist-
mundsson og Amþór Jónsson, en
auk fyrrgreindra lék Guðríður S.
Sigurðardóttir með á píanó.
Tónleikamir hófust á Sex baga-
tellum eftir Anton Webem, en
þessar bagatellur, sem em ör-
stuttar, samdi hann um 1913 og
þar má merkja þá afneitun dúr-
og moll-kerfisins, sem síðar átti
eftir að kristallast í tólftóna að-
ferðum Schönbergs. Þrátt fyrir
stuttleika verkanna em þau und-
arlega stór í sér og mögnuð
tónlist, sem Reykjavíkurkvartett-
inn lék mjög vel.
Annað verkið á efnisskránni
var píanókvintett op. 57 eftir
Schostakovits og lék Guðríður S.
Sigurðardóttir á píanóið. Þetta er
glæsilegt tónverk sem Reykjavík-
urkvartettinn flutti ágæta vel.
Hlutverk píanósins er erfítt og var
leikur Guðríðar mjög vel útfærð-
ur, af öryggi og músíkalskri
næmni. Sérkennilegustu kaflamir
em annar þátturinn, sem er að
formi til fúga og óvenjuleg að því
leyti, að hún er í hægferðugum
rithætti, allt að því ljóðrænum. Á
móti henni er svo dæmigert
Scherso, þar sem snillingurinn
leikur með hljóðfall á áhrifamik-
inn máta og þar reis leikur flytj-
andans hæst.
Síðasta verkið var svo kvartett
í F-dúr eftir Ravel. Þetta er fal-
legt verk og mjög vandasamt í
flutningi og í heild var flutningur
þess mjög góður. Þriðji þátturinn,
sem er mjög hægur, og sá síðasti,
sem er andstæða hans í hraða,
vom báðir mjög fallega fluttir og
sá síðasti var sérstaklega Qömgur
og lifandi.
Þetta vom skemmtilegir tón-
leikar og gott til þess að vita að
Kammersveitin hefur haldið starfi
sínu stöðugu og ávallt lagt metn-
að sinn í að flytja góða tónlist.
Ekki vom verkin af verri endanum
að þessu sinni, auk þess sem flytj-
endum eykst þolið og festan við
hver ný viðfangsefni, svo að Kam-
mersveitin stendur nú orðið fyrir
það sem tryggt er í góðri og vel
fluttri tónlist.