Morgunblaðið - 20.05.1987, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. MAÍ 1987
23
áfram“. Sé Haraldi Blöndal þökk
fyrir þessi orð.
Og óánægjuraddimar þagna
ekki. Hvað hefur t.d. sá merki
skólamaður, Jón Á. Gizzurarson, til
málanna að leggja svo vitnað sé í
orð hans í grein, sem birtist í Morg-
unblaðinu 29. júní 1983 og hét
„Burt með báknið".
„í menntamálaráðuneyti íslands
er skólarannsóknadeild, mikið
bákn. Eitt af aðalstörfum hennar
er að semja samræmd próf í níunda
bekk grunnskóla og meta úrlausnir.
í apríl sl. efndu kennarafélög
Reykjavíkur og Reylqaness ásamt
prófanefnd til umræðufundar um
próf þessi. Frá fundi þessum segir
í júní-blaði félaganna. Enginn varð
til að mæta prófum þessum bót.
Hér koma millifyrirsagnir blaðsins:
„Sjálf hugmyndin um samræmd
próf eru í andstöðu við grunnskóla-
lögin". „Sjálf prófín hrein skemmd-
arstarfsemi innan skólakerfísins."
Hvað segir svo sjálfur formaður
prófanefndar og trúlega hug-
myndasmiður, hálærður doktor frá
Bandaríkjunum? Hér kemur í hnot-
skum samasntekt blaðsins: „Niður-
staða Ólafs var í stuttu máli sú,
að samræmdu prófín væru eitthvað
það allra versta, sem upp hefði
vakizt í skólakerfinu og væri brýn
nauðsyn að afnema þau sem allra
fyrst." Bragð er að, þá bamið fínn-
ur.“
Loks eru þetta niðurlagsorð
greinarinnar: „Nýr menntamála-
ráðherra ætti nú að taka sér kamb
í hönd og kemba óværuna úr kolli
skólakerfisins, gera stjómun alla
einfaldari og færa hana aftur inn
í skólana. Þar á hún heima.
Skólum verður ekki fjarstýrt
fremur en skipi á siglingu. Orð í
tíma töluð. Burt með fjarstýring-
una. Þótt ég gæti vitnað í athyglis-
verð skrif fleiri um sama efni, læt
ég nú hér staðar numið.
Væri ég Norður-Kóreubúi, sem
hefði gerzt svo fífldjarfur að gagn-
rýna áróðursherra Kim Li Sum fyrir
ritsmíðar þeirra, en pappírsflóð
þeirra er sýnu meira en það, sem
kemur frá skólaþróunardeildinni
okkar og er þó mikið sagt, þá hefði
ég annaðhvort verið hnepptur um-
svifalaust í varðhald eð_a hreinlega
líflátinn. Hér norður á íslandi fara
menn öðruvísi að, hér er ég sakað-
ur um „ærumeiðandi fullyrðingar“
og „atvinnuróg“ og mér hótað máls-
sókn. Þótt á ýmsu gengi á leik-
dómaraárum mínum, var mér þó
aldrei hótað málaferlum af nokkr-
um leikhúsmanni. Ríkir ekki lengur
skoðanafrelsi í okkar lýðfrjálsa
landi? Ég veit það ekki, en hitt
þykist ég vita, að dr. Jóhannesi
Nordal hefði aldrei komið til hugar
að höfða mál, ef hinn hagfróði vin-
ur minn, sem minnzt var á í upphafí
þessa máls, hefði haft uppburði í
sér til að birta opinberlega skoðan-
ir sínar um Seðlabanka íslands.
Þetta sýnir okkur og sannar, hversu
mjög misvirtrir menn eru.
Mikið hafa þeir á samvizkunni,
Piaget-postularnir þrír, þ.e. Wolf-
gang Edelstein, Andri ísaksson og
því miður vinur' minn og skólabróð-
ir, Jóhann S. Hannesson sálugi líka.
Þeir boðuðu fagnaðarerindi meist-
ara síns með ólíkt betri árangri en
Þangbrandur gerði á sínum tíma í
kristniboðsþófi sínu og hafði hann
þó mun haldbetri og merkari boð-
skap að flytja.
Ánægjulegt er til þess að vita,
að út sé komin bók eftir Amór
Hannibalsson um skólastefnu, þar
sem m.a. mun vera bent á að kenn-
ingar Jeans Piaget séu reistar á
ákaflega hæpnum forsendum.
Málið er hér með útrætt af minni
hálfu.
P.S.: Hér með afþakka ég gott
boð í skólaþróunardeild mennta-
málaráðuneytisins. Ef þið talið eins
og þið skrifíð sumir hvetjir, þá held
ég, að ég yrði að taka að mér túlk,
jafnvel þótt ég kunni nú talsvert í
tungumálum. Auk þess gætuð þið
ef til vill tekið upp á því að keyra
mig ofan í „ástandsrúm", sem ég
veit reyndar ekki hvað er, en tæp-
lega áhættandi fyrir mig, giftan
manninn.
Hríngdi klukkum Víkur-
kirkju í síðasta sinn
Vlk, Mýrdal.
VIÐ guðsþjónustu í Víkurkirkju,
Vík í Mýrdal, sunnudaginn 10.
maí sl., hringdi Ólafur Jónsson
klukkum kirkjunnar í síðasta
sinn sem hringjari. Það hefði i
sjálfu sér ekki verið í frásögur
færandi nema vegna þess að
Ólafur á að baki lengsta starfs-
feril sem starfsmaður kirkjunnar
í Vík. Hann hringdi klukkunum
þegar kirkjan var vígð 1934, og
hefur gert það samfellt síðan,
eða í 53 ár.
Ólafur, sem varð 92 ára þann
22. mars sl., er mjög hress líkam-
lega sem andlega, en taldi tímabært
að einhver annar leysti sig nú af
sem hringjara. Ólafur starfaði
lengst af sem verslunarmaður í
Vík. Hann hefur starfað með sex
skipuðum prestum sóknarinnar á
53ja ára starfsferli auk fjölda ann-
arra. Við guðsþjónustuna voru Ólafí
þökkuð frábær störf í þágu kirkju
sinnar og safnaðar frá upphafí.
Við þessa guðsþjónustu var
minnst Agnesar Jakobsdóttur Sand,
sem búsett var í Bandaríkjunum
og lést 2. mars sl. Hún var ættuð
úr Mýrdalnum. Þá var og veitt við-
töku tveimur gjöfum til kirkjunnar.
Nýrri fagurlega útskorinni sálma-
númeratöflu frá bömum Guðlaugs
Jónssonar og Guðlaugar Matthildar
Jakobsdóttur í Vík, sem gáfu hana
til minningar um foreldra sína, og
grindum undir blómakransa frá
Siguijóni Bjömssyni og Sigur-
björgu Guðmundsdóttur í Vík.
Fjölmenni var við guðsþjón-
ustuna og að henni lokinni var efnt
Ólafur Jónsson á tröppum Víkurkirkju.
til kaffídrykkju í félagsheimilinu Víkursóknar.
Leikskálum í boði sóknamefndar — R.R.
Peugeot 309
Aukasending
er komin
til landsins
Höfundur er forstöðumaður Mála■
skóla Halldórs.
Nýbýlavegi 2 • Sími 42600