Morgunblaðið - 24.06.1987, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. JÚNÍ 1987
45
Minning':
Eyyólfur H. Þórarins-
son rafvirkjameistari
Fæddur 26. nóvember 1918
Dáinn 30. mai 1987
Laugardaginn 6. júní sl. fór fram
frá Keflavíkurkirkju útför Eyjólfs
Þórarinssonar sem lést á sjúkrahúsi
Keflavíkur 30. maí. Eyjólfur hafði
þá verið rúmfastur þar á annað ár,
en undir læknishendi langt á þriðja
ár.
Við félagar Eyjólfs úr rafmagns-
deild Keflavíkurverktaka höfðum
löngu ákveðið að halda upp á 30
ára afmæli deildarinnar með því að
fara erlendis í lok maímánaðar en
einmitt á meðan þessu ferðalagi
okkar stóð kom kallið.
Eyjólfur var fæddur 26. nóvem-
ber 1918 í Keflavík. Foreldrar hans
voru Þórarinn Eyjólfsson trésmiður
og kona hans Elínrós Benedikts-
dóttir, ljósmóðir. Þórarinn og
Elínrós áttu 4 syni, eina dóttur og
eina fósturdóttur. Eyjólfur er sá
þriðji af sonunum, sem fellur frá,
hinir voru Benedikt, sem búsettur
var í Kópavogi og Jón á Akureyri.
Á unglingsárum sínum stundaði
Eyjólfur almenna vinnu í landi og
þó sérstaklega hjá Hraðfrystihúsinu
Keflavík hf. og stundaði síldveiðar
fyrir Norðurlandi á sumrin.
19 ára gamall hóf hann nám í
rafvirkjun hjá Samúel Kristbjarnar-
syni á Akureyri en fluttist að námi
loknu til Keflavíkur setti þar á stofn
Raftækjavinnustofu Keflavíkur.
Árið 1947 kaupir Eyjólfur fyrirtæk-
ið af Samúel Kristbjamarsyni og
flytur þá til Akureyrar, rekur þar
verslun og verkstæði til ársins
1956, þá flytur hann aftur til
Keflavíkur. Hann starfaði um tíma
hjá Sameinuðum verktökum og
síðan íslenskum aðalverktökum á
Keflavíkurflugvelli til ársins 1959.
Hann rak síðan Raftælqavinnustofu
Keflavíkur til ársins 1971. Þá stofn-
aði hann Altanator hf. sem fram-
leiddi rafala. Nú seinustu árin vann
Eyjólfur að þróunarverkefni, sem
var rafeindastýrður riðstraumsraf-
all óháður snúningshraða aflvélar.
Þennan rafal hafði Eyjólfur hugsað
sér sem framtíðarlausn fyrir fiski-
skipaflotann, en entist ekki aldur
til að ljúka þessu verkefni.
Þann 16. ágúst árið 1941 giftist
Eyjólfur eftirlifandi konu sinni,
Maríu Sigríði Hermannsdóttur frá
Akureyri. Þau eignuðust 5 myndar-
leg og vel gerð böm. Þau em: Eydís
gift Hafsteini Guðnasyni skipstjóra
í Keflavík, Elínrós gift Sigurði Jóns-
syni yfírmanni sjónvarpsstöðvar-
innar á Keflavíkurflugvelli, Guðrún
gift Ævari Guðmundssyni flug-
virkja, Þórarinn giftur Jóhönnu
Viðarsdóttur, hann starfar sem raf-
tæknifræðingur á vegum Samein-
uðu þjóðanna í ísrael og Anna
María gift Þorsteini Sigurðssyni
rafverktaka hér í Keflavík. Eyjólfur
átti dóttur fyrir hjónaband, Elsu
Lilju sem var gift Garðari Vil-
hjálmssyni, en hann lést árið 1976.
Sambýlismaður Elsu Lilju er Birgir
Axelsson, útgerðarmaður í
Keflavík.
Ekki er unnt í þessari minningar-
grein að fara í smáum atriðum yfir
það sem Eyjólfur Þórarinsson hefur
tekið sér fyrir hendur, eða gera því
skil svo vel færi, svo yfirgripsmikill
var hann á svo mörgum sviðum.
Hann hlaut aðeins bamaskóla-
menntun á sínum unglingsámm hér
í Keflavík, en brennandi áhugi hans
á fróðleik um alla skapaða hluti var
óstöðvandi. Hann tók inntökupróf
beint upp í 3. bekk Iðnskólans á
Akureyri, lauk þaðan prófi með
hárri einkunn, kenndi rafmagns-
fræði um tíma við Vélskólann á
Akureyri og teikningu við Iðnskól-
ann í Keflavík um tíma, var sjálf-
menntaður tungumálamaður, las öll
erlend tæknirit sem hann komst
yfir og teiknaði og byggði mörg
íbúðarhús hér syðra.
Eyjólfur var mikill félagsmála-
maður, var einn af stofnendum
Keflavíkurverktaka, stjómarfor-
maður rafmagnsdeildarinnar um 9
ára skeið. Hann var nokkur ár
framkvæmdastjóri systurfélags raf-
magnsdeildarinnar „Ramma hf,“ og
í stjóm þess fyrirtækis í mörg ár,
hann var formaður Rafverktakafé-
lags Suðumesja um tíma og í stjóm
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjóm blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki em tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta ljóð
eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir
ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningargreinar birtist
undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar em birtar af-
mælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Iðnþróunarfélagsins. Eyjólfur var
mikill og ötull sjálfstæðismaður, tók
virkan þátt í félagsstarfsemi hér í
Keflavík. Hann var einn af stofn-
endum Frímúrarastúkunnar Sindra
í Keflavík og starfaði þar vel frá
upphafi.
Ég kynntist Eyjólfi fyrir liðlega
20 ámm. Við höfum meðal annars
setið í stjóm Rafmagnsverktaka,
um árabil átt sæti í stjóm annars
félags um ólík málefni. Eyjólfur var
stórhuga og framsýnn, hafði sterk-
an persónuleika og var á mörgum
sviðum langt á' undan sinni samtíð,
hann var vinur vina sinna og góður
þeim sem minna máttu sín, hann
var tengdabömum sínum sem faðir,
umhyggjusamur gagnvart sinni
fjölskyldu og snyrtimenni á öllum
sviðum.
Hjónaband þeirra Maríu Her-
mannsdóttur og Eyjólfs Þórarins-
sonar var til mikillar fyrirmyndar,
hlýtt og elskulegt viðmót mætti
hveijum þeim sem kom inn á þeirra
heimili. Gleði og vinátta sat þar í
fyrirrúmi, María sýndi það nú á
meðan Eyjólfur lá sína löngu legu
á sjúkrahúsi hvaða persónu hún
hefur að geyma, því þrátt fyrir erf-
iða vaktavinnu sem hún vinnur, leið
aldrei sá sólarhringur að hún heim-
sótti Eyjólf ekki amk. tvisvar
sinnum. Nú er þessari baráttu lok-
ið, en langt er síðan það varð ljóst
að þessi sjúkdómur yrði ekki sigrað-
ur. Þrátt fyrir það kvartaði Eyjólfur
aldrei, hann tók með karlmennsku
þess sem beið hans, fullviss um að
hinn hæðsti höfuðsmaður mundi
úthluta honum þeim launum sem
honum bæri að afloknu vel unnu
dagsverki.
Um leið og við félagar hans
ásamt eiginkonum okkar úr Sindra
og Rafmagnsverktökum minnumst
góðs félags og sendum honum okk-
ar hinstu kveðju, biðjum við Guð
að gefa þér María mín og þinni fjöl-
skyldu styrk og blessun um ókomin
ár. Blessuð sé minningin um Eyjólf
Þórarinsson.
Jóhann Líndal Jóhannsson
Halldóra Björns-
dóttir - Minning
Látin er í Reykjavík Halldóra
Bjömsdóttir húsfreyja, níræð að
aldri. Halldóra var fædd á Fá-
skrúðsfirði 5. janúar 1897 dóttir
hjónanna Sigurlaugar Stefánsdótt-
ur og Bjöms Einarssonar. Þar ólst
hún upp, en síðan stundaði hún
vinnu á ýmsum stöðum þar til hún
giftist eftirlifandi manni sínum,
Brandi Vilhjálmssyni frá Neskaup-
stað árið 1925. Brandur var sonur
Vilhjálms Stefánssonar í Hátúni og
fyrri konu hans, Sveinhildar Hildi-
brandsdóttur. Þau Sigurlaug og
móðir Halldóru og Vilhjálmur faðir
Brands vom hálfsystkin svo að
Brandur og Halldóra vom systkina-
böm.
Þau Brandur og Dóra, eins og
hún var ævinlega kölluð, settust að
í Reykjavík þaðan sem Brandur
stundaði togarasjómennsku fram
yfir seinni heimsstyijöld, en síðan
ýmiss konar verkamannavinnu. Þau
bjuggu fyrst vestur í Skerjafirði en
síðan lengi á Laugamesvegi 41.
Á Laugamesveginum tókust með
okkur kynni er foreldrar mínir flutt-
ust með mig á fyrsta ári í kjallara
hússins hjá þeim Dóm og Brandi,
sem var elsti bróðir föður míns. Þau
hjón vom bamlaus en fljótlega
stækkaði bamahópurinn í kjallaran-
um. Vafalaust hefur það verið þeim
viðbrigði að fá allan þennan skara
í húsið en það reyndist okkur böm-
unum mikið happ. Daddi var smiður
og Dóra saumakona, sögðum við,
enda vom þau óþreytandi að útbúa
fyrir okkur alls konar hluti. Brand-
ur smíðaði kistla og skemla og
Dóra saumaði á dúkkumar. Svo fór
Brandur með okkur í gönguferðir
niður í fjöm og sýndi okkur bátana
í Laugamesvíkinni og þegar við
komum heim fengum við heitt súkk-
ulaði hjá Dóra. Ekkert var of gott
fyrir okkur. Mér er minnisstæð
morgunstund þegar Brandur hafði
raðað mörgum, stómm öðuskeljum
í hring á stórt kefli sem við notuð-
um fyrir leikborð, og þessir dýrgrip-
ir blöstu við okkur systmnum þegar
við komum út að leika okkur.
Þótt ys og þys væri í kjallaranum
var kyrrð og friður uppi og þangað
máttum við stundum fara eitt og
eitt þar sem við fengum að njóta
okkar sem sjálfstæðar persónur.
Þar vom húsgögn klædd rauðu
/ár
Kransar,
krossar og
kistu-
skreytingar.
Blómahornið
Garðabæ
Simi 656722.

&
t
Þökkum af alhug öllum þeim sem auösýndu samúö og hlýhug
við andlát og útför systur okkar,
INGIBJARGAR SÓLVEIGAR JÓNSDÓTTUR
frá Staöarbjörgum.
Sérstakar þakkir til fyrrverandi samstarfskvenna í eldhúsi Land-
spítalans.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Sigurlaug Jónsdóttir,
Jónanna Jónsdóttir,
Vllhelm Jónsson.
plussi og kristalsgripir sem mátti
handfjatla og skoða ljósbrotið í, í
sólskininu. Stundum fengum við að
hjálpa Dóm að strauja vasaklúta
eða þá að hún las fyrir okkur úr
Morgunblaðinu. Þegar fram liðu
stundir fór ég þangað með stafrófs-
kverið mitt og Dóra kenndi mér að
kveða að. Þegar við vomm búnar
að lesa sýndi hún mér myndir í
tímaritinu LIFE sem hún fékk
reglulega sent frá systurdætmm
sínum sem flust höfðu til Ameríku.
Þar kynntist ég lífinu í borginni
Nevíork, sem ég kvað að eins og
Dóra hafði kennt mér á stafrófs-
kverið og setti ekki í samband við
borgina Njújork sem rædd var í
fréttunum fyrr en ég var komin á
unglingsár.
Þar kom að, að kjallarinn var of
lítill fyrir bamaskarann og við flutt-
um okkur um set inn í Hlíðar. En
í áratug á eftir vom sunnudags-
heimsóknir á Laugamesveginn
fastir liðir í tilveranni og ófáar
myndimar sem við teiknuðum af
húsinu hennar Dóm fram eftir öll-
um ámm. Það var ólíkt skemmti-
legra en að teikna mynd af nýja
húsinu með 32 stofugluggum. Þar
lékum við feluleiki og eltingaleiki
innanhúss og utan og enginn kvart-
aði undan skarkalanum. Við
máttum allt.
Þótt bemskuárin sem ég hef nú
lýst standi mér ljóslifandi fyrir sjón-
um er þessi heimur löngu horfinn.
Horfín er fjaran og komin uppfyll-
ing undir Borgartúnið og Sætún.
Húsið stendur enn á sínum stað en
er orðið ótrúlega lítið innan um stór-
byggingamar sem hafa risið í kring.
Brandur og Dóra em löngu flutt
þaðan. Brandur býr nú í skjóli
Brands Kristinssonar, fóstursonar
þeirra hjóna og hans góðu konu,
Bám Bjamadóttur. Dóra hafði um
hálfs annars áratugs skeið dvalist
á hjúkmnardeild Hrafnistu. Þangað
fór hún vegna veikinda en fljótlega
fór hún að aðstoða við umönnun
annarra sjúklinga, sem hún taldi
að þyrftu meiri aðstoðar við en hún
sjálf. Dvalarheimilið varð hennar
heimur og þar naut hún hjúkranar
og alhlynningar er heilsunni hnign-
aði.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Dóm fyrir mína hönd og systkina
minna fyrir þann þátt sem hún átti
í að gera bemskuár okkar björt og
ánægjuleg. Hafi hún þökk fyrir allt.
Kristín Bjamadóttir
t
Þökkum innilega veitta samúö og hlýhug viö andlát og útför
móður minnar, ömmu og langömmu,
SVÖVU SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
saumakonu,
Laugarásvegi 39
Lilja Huld Sævars, Magnús Jóhannsson,
Svava Krlstín Ámadóttir, KJartan Egilsson,
ína Karlotta Árnadóttir, Dagur Brynjólfsson,
Lilja Kristfn Dagsdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir hlýhug og veitta samúð viö andlát og útför
bróöur okkar,
STEFÁNS SÆBERGS ÓLAFSSONAR,
Helgustööum viö Reyöarfjörö.
Magnús Ólafsson,
Ólöf Ólafsdóttir,
Unnur Ólafsdóttlr.
t
Alúöarþakkir fyrir vinsemd og hlýhug við andlát og útför sonar míns,
ODDS ELLA ÁSGRÍMSSONAR.
Fyrir hönd vandamanna.
Úlfhlldur Ólafsdóttir.