Morgunblaðið - 07.07.1987, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 1987
55
Guðrún A. Einars-
dóttir - Minning
Fædd 19. september 1904
Dáin 26. maí 1987
Eg var að enda við morgungöngu
með konunni minni, þegar við áttum
leið framhjá Bogahlíð 8. Okkur kom
saman um að fara nokkur skref til
baka og koma við hjá Guðrúnu
Andreu frænku minni ef ske kynni
að hún væri komin á fætur. í stuttu
máli komum við að lokuðum ystu
dyrum og engin leið að gera vart
við sig. Einn eða tveir dagar liðu
þangað til Sjöfn, tengdadóttir henn-
ar, tilkynnti okkur að Guðrún hefði
látist í Landspítalanum 26. maí.
Hún náði ekki að verða 83 ára en
það hefði hún orðið 19. september
næstkomandi.
Síðast þegar ég heimsótti frænku
mína var ég að efna gefið loforð.
Ég hafði eignast bók sem sagði frá
því hvemig við vorum skyld, um
það varð ég að fræða hana. í þetta
skipti var staddur hjá henni Kristján
sonur hennar, við spjölluðum saman
öll þijú og ég átti með þeim
skemmtilega stund. Þegar ég
kvaddi var frænka mín vel hress
að sjá og útilokað að ég renndi
grun í að ég væri að heimsækja
hana í hinsta sinni. Við höfðum oft
rætt saman um vonina og óvissuna
varðandi framhaldslífið. Eg sé hana
og heyri svara hugleiðingum
mínum, — heldurðu það, frændi? —
ég heyri mig svara — já, ég held
það.
Lífshlaup Guðrúnar Einarsdóttur
einkenndist af prúðmennsku, geð-
prýði og glaðværð. Frá henni
streymdi svo oft undirstraumur
góðleikans, sem yljaði mörgum um
hjartarætur, sama hvort hún var
stödd í eldhúsinu sínu eða stofunni.
Heimilið var hennar ríki, þar kunni
enginn betur til verka. Hún stjórn-
aði heimili sínu alla tíð með miklum
skörungsskap.
Það mun hafa verið eitthvað fyr-
ir 1930 sem ég kynntist Guðrúnu
frænku minni, hún var þá að flytja
með fjölskyldu sína frá Arnarfirði
til Patreksfjarðar. E.t.v. var ég á
þeim árum áhrifagjarn, enda var
það svo að mér fannst þetta fólk
flytja með sér mikla glaðværð og
framandi blæ, sem féll vel að geði
mínu, enda stóð ekki á því að fljótt
myndaðist með okkur góð kynning,
sem reyndist varanleg og bar engan
skugga á hana.
A Patreksfirði áttum við ekki
langa samleið, það er ekki fyrr en
nokkrum árum seinna hér í
Reykjavík að lá aftur saman vegur
vor, þá fjölgaði samverustundum
okkar. Frá þeim á ég margar hug-
ljúfar minningar um Guðrún
frænku mína, sem sækja nú á hug-
ann, enda eru þær geymdar en
ekki gleymdar.
Guðrún giftist ung Hermanni
Kristjánssyni. Hann er látinn fyrir
tíu árum. Þeim varð sex bama auð-
ið. Þau eru: Sólveig, hún var gift
Holger Clausen, hann er látinn;
Finnur, hann var giftur Stellu Jó-
hannesdóttur, hún er látin; Kristján,
hann var giftur Asdísi Ámadóttur,
hún er látin; Óskar, giftur Sjöfn
Kristjánsdóttur. Stella, gift Harold
L. Raatz og Björgvin, giftur Anettu
Hermannsson. Auk þess ólu þau
Guðrún og Hermann upp Hermann
Kristjánsson, dótturson sinn, hann
er sonur Stellu. Bamabömin eru
orðin 21, bamabamabömin 27. Auk
þess lifði hún að verða langalanga-
amma að 2 börnum. Þetta er stór
hópur.
Hermann Kristjánsson, maður
Guðrúnar, var mikill íjáraflamaður.
Guðrún stóð alla tlð hófsöm við
hlið Hermanns. Hann fór heldur
ekki í grafgötur með að hún var
mikil og góð húsmóðir. Þetta var í
raun stórduglegt fólk, sem sést
best á því, að þegar þau flytja suð-
ur setjast þau að í Skeijafirðinum
og þar byijar Hermann hrogkelsa-
veiðar sem urðu hvati að fiskbúðinni
á Leifsgötu 32. Síðan flytja þau á
Spítalastíginn og þaðan í Samtúnið.
I Samtúninu er opnuð nýlenduvör-
urverslun og fískbúð. Næst gerist
það að feðgamir, Óskar og Her-
mann, festa kaup á bát sem þeir
skíra Arnfirðing. Þetta gerðu þeir
í félagi við Gunnar Magnússon skip-
stjóra. í stuttu máli endaði þetta
með því að Arnfirðingarnir urðu
þrír, með heimahöfn í Grindavík.
Þar var byggð fiskverkunarstöðin
Arnarvík, hún var þá stærsta húsið
sem byggt var í Grindavík.
Þetta byijaði smátt, óx óðum og
endaði í stórútgerð. Allt hefur þetta
stóraukið umsvif húsmóðurinnar,
sem varð gegnum erfið ár að gera
lítið stórt, enda gædd þeim hæfí-
leika í stórum stfl. Þá var lífíð ekki
alltaf eilífur dans á rósum. Guðrún
missti Hermann, manninn sinn, árið
1977 af slysförum. Hún átti ekki
gott að sætta sig við þá reynslu.
Það féllu fleiri skuggar á lífsleið
hennar sem hún varð nauðug að
sætta sig við. Elsta son sinn, efni-
spilt, varð hún að horfa á bundinn
við hjólastól.e.t.v. ævilangt. Þá
mátti hún sjá á eftir tengdadætrum
sínum tveimur í gröfína, sem voru
henni mjjög kærar og hefðu orðið
henni mikils virði í ellinni. Þrátt
fyrir allt verður að líta svo á að
Guðrún frænka mín hafi verið mik-
il gæfukona, því sumt í lífí hennar
var ævintýri líkt, enda auðnaðist
henni sú gæfa að sjá land sitt rísa
úr ánauð í velferðarríki.
í þessari síðbúnu minningar-
grein, segi ég frá því í upphafi
greinarinnar, þar sem ég er að
heimsækja Guðrúnu frænku mína
í hinsta sinn, að ég er þá kominn
til að fræða hana um frændsemi
okkar. Ég var með bók, en í henni
er sagt frá ferðalagi sem Einar,
móðurbróðir minn, á að hafa farið
árið 1888. Þá lenti hann í lífshættu-
legum hrakningum. Er skemmst frá
að segja að Einar lendir í kaf-
aldshríð svo hann sér ekki út úr
augum. Og í þeim hamförum rekur
hann sig á kofa, sem hann álítur
vera Qárhús þó að engin væri þar
skepna. Einar var feginn skjólinu
og ákveður að hvíla sig þar. Þegar
Einar hafði hvílt sig fer hann að
athuga hvemig umhorfs sé utan-
dyra: „... sér hann þá skammt frá
kofanum harðspora eftir menn“.
Grunar hann þá að ekki sé langt í
mannabústað og harðsporanum
fylgdi hann þar til hann kom að
Hóli I Dalahreppi, þar fékk hann
holdvotur góða aðhlynningu. Eftir
nokkrar samræður býður húsbóndi
gesti sínum upp á loft til fólksins
og segir að þar muni hlýrra og
skemmtilegra en í stofunni. Þegar
Einar var kominn upp á loftið og
hafði heilsað heimamönnum vísar
húsbóndi honum til sætis hjá ungri,
laglegri stúlku. Var Einar nokkuð
feiminn í fyrstu, en stúlkan, sessu-
nautur hans, var alúðleg í viðmóti.
Kvaðst hún heita Sólveig og vera
dóttir Einars Hákonarsonar og hálf-
systir húsbóndans á Hóli, en móðir
sín væri Elín, dóttir Jóns Bjarnason-
Lregsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Heiluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
ar í Hvammi. Voru þau Einar því
systrabörn. Tókust nú með þeim
skemmtilegar samræður og leið svo
kvöldið." Þessi unga, laglega stúlka
var Sólveig, móðir Guðrúnar
frænku. Elín, amma hennar, var
systir Helgu, ömmu minnar —
ömmurnar okkar voru því systur.
Allar voru þessar systur kenndar
við Hvamm, þar sem þær voru
fæddar og kallaðar Hvammssystur.
í föðurætt Halldórs Jónssonar
eftir Sighvat Borgfirðing segir: „Jó-
hannes Jónsson, f. 17.61, bóndi á
Firði og Fossi, kona Sigríður
Snorradóttir Jónssonar bónda á
Vattamesi. Jóhannes og Sigríður
áttu 20 börn, eitt þeirra var Sigríð-
ur Jóhannesdóttir, f. 1802, átti Jón
Bjamason, Jónssonar, Þórðarsonar,
þau bjuggu í Hvammi á Barða-
strönd.“ Arið 1840 eru talin 13
börn heima hjá þeim í Hvammi, 4
synir og níu dætur, meðal þeirra
er Helga, amma mín, sögð vera 11
ára, og Elín, amma Guðrúnar, en
það er ekki sagt hvað hún er gömul.
Ég er ófróður um föðurætt Guð-
rúnar frænku, þó þekkti ég Einar
Finnsson, sem var faðir hennar,
hann kom oft gestur til Patreks-
Qarðar, þar sem ég dvaldist um
tíma. Hann féll mér vel í geð. Það
er því enginn vafí á að Guðrún er
komin af góðu fólki í báðar ættir,
um það bar hún best vitni sjálf.
Það er mikill sjónarsviptir að jafn
ágætri konu og Guðrun var. Á eng-
um bitnar það harðar en á bömun-
um hennar, sem voru henni svo
kær. Það fymist yfír allt, en það
mun halda áfram að gróa upp af
leiðinu hennar frænku, í engu birt-
ist okkur lífíð betur hvert sem við
lítum, ekkert nema líf, sem virðist
eiga sárafá stefnumót við dauðann.
Þessu getum við fagnað og þakkað
Guði fyrir, Drottni vomm, sem í
okkur býr, ef við viljum ljá honum
þar bústað. Það er margt sem leið-
ir hugann að eilífðarmálunum. Ég
veit að nú svarar þú ekki hugleið-
ingum mínum og segir: Heldurðu
það, frændi, nú veistu margt miklu
betur, um það er ég sannfærður.
Samferðafólk allt þakkar frænku
minni samfylgdina. Enginn þakkar
hana betur en bömin hennar,
barnabömin og bamabarnabörnin.
Þau em þakklát fyrir að hafa átt
svo góða og göfuga móður. Eplið
fellur ekki langt frá eikinni, það
hefur margur fengið að reyna, sem
kynnst hefur afkomendur Hvamms-
systkina.
Blessuð sé minning Guðrúnar
Einarsdóttur.
Bjarni G. Tómasson
Blomastofa
Friöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við Öll tiiefni.
Gjafavörur.

+
Hjartkær móðir ckkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÚLÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Suðurgötu 49,
Hafnarfirði,
er lést að St. Jósefsspítala i Hafnarfirði þann 26. júni verður jarð-
sungin frá Þjóðkirkjunni i Hafnarfirði miðvikudaginn 8. júlí kl. 13.30.
Gunnar Bjarnason,
Magnús Bjarnason,
Gróa Bjarnadóttir,
Eygerður Bjarnadóttir,
Sigríður Bjarnadóttir,
Kristrún Bjarnadóttir,
Ásthildur Bjarnadóttir,
Bryndfs Björgvinsdóttir,
Ólöf Haraldsdóttir,
Sigurður Guðjónsson,
Geir Þorsteinsson,
Magnús Magnússon,
Guðmundur I. Guðjónsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN SIGURJÓNSSON
fyrrum bóndi,
Brautarhóli,
Biskupstungum,
verður jarðsunginn frá Skálholtskirkju fimmtudaginn 9. júlí kl.
14.00. Jarðsett veröur að Torfastöðum.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hins látna
er bent á Sjúkrahús Suöuriands og Biskupstungnasjóö.
Kristrún Sæmundsdóttir,
Sigríður G. Kristinsdóttir, Alfreö R. Jónsson,
Arnleif M. Kristinsdóttir, Kjartan Runólfsson,
Hrefna Kristinsdóttir, Eiríkur Þ. Sigurjónsson,
Bjarni Kristinsson, Oddný K. Jósefsdóttir,
Sigurjón Kristinsson, Jón S. Kristinsson,
Ragnar Ragnarsson, Steinunn Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Faðir minn, tengdafaðir og bróðir,
GUÐMUNDUR SVEINSSON,
sem lést á Elliheimilinu Grund föstudaginn 26. júni, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 8. júlí kl. 15.00.
Guðrún Guðmundsd. D’Autorio, Róbert D’Autorio,
Sigurást Sveinsdóttir, Guðmundina Sveinsdóttir,
Kristin Sveinsdóttir.
+
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug við fráfall
og jarðarför eiginmanns míns, stjúpföður og fósturbróður,
ÓLAFS SÍVERTSEN ÞÓRÐARSONAR,
fyrrverandi leigubifreiðastjóra,
Mánagötu 10.
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarliði á deild 14
og 11-A, Landspítalanum.
Ingibjörg Auðbergsdóttir,
Valgerður Axelsdóttir,
Sigríður Ólsen.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR JÓNU JÓNASDÓTTUR,
frá Eyrarbakka,
Kirkjustfg 5, Grindavík.
Kristján Hreinsson,
Ásta Kristjánsdóttir, Jón A. Jónsson,
Kristjana Kristjánsdóttir, Valdimar Gunnarsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar og tengdamóður,
GEIRÞRÚÐAR HILDAR BERNHÖFT.
Sverrir Bernhöft,
Hildur Bernhöft, Þórarinn Sveinsson,
Sverrir V. Bernhöft, Ásta Denise Bernhöft,
Ingibjörg Bernhöft, Bjarnþór Aðalsteinsson.
+
Bestu þakkir fyrir vinsemd og hlýhug við andlát og útför litla
drengsins okkar,
SIGFÚSAR DAÐA.
Bryndfs Halldóra Bjartmarsdóttir,
Guðlaugur Rúnar Guðmundsson.