Morgunblaðið - 15.07.1987, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JÚLÍ 1987
t
Ástkær móöir okkar,
MAGNA ÓLAFSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Reykjavík sunnudaginn 12. júlí.
Jaröarförin auglýst síðar.
Anna Bjarnadóttlr Hrabec,
Bjarnl Valgelr Bjarnason,
Baldur Þorsteinn Bjarnason,
Bragi Guömundur Bjarnason,
Bára Helga Bjarnadóttir,
Alda Björg Bjarnadóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
ÞÓRUNN L. STURLAUGSDÓTTIR,
Brekkutanga 16,
Mosfellssveit,
lést í Landspítalanum þann 14. júlí.
Fyrir hönd barna okkar, foreldra og annarra aöstandenda,
Bragi Benediktsson.
t
Faðir minn, tengdafaöir og afi,
GÍSLI ÞORSTEINSSON
frá Laufási,
Vestmannaeyjum,
lést í sjúkrahúsi Vestmannaeyja 10. júlí sl.
Gísli Már Gfslason, Sigrún Valbergsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn,
KOLBEINN BJÖRNSSON,
Melabraut 6, Seltjarnarnesi,
lést þann 13. júlí ó Landspítalanum.
Guðmunda Halldórsdóttir.
t
Kveðjuathöfn um
ÞÓRÐ JÓNSSON
frá Látrum
verður haldin i Fossvogskapellu miðvikudaginn 15. júlí kl. 10.30.
Jarðarförin fer fram frá Breiðavíkurkirkju laugardaginn 18. júlí kl.
13.30. Þeir sem vildu minnast hins látna láti Slysavarnafélag ís-
lands njóta þess.
Haukur Þórðarson, Sigrún Huld Jónsdóttir,
Hrafnkell Þórðarson, Helga Stefánsdóttir,
Ragna Þórðardóttir, Kristján Þorkelsson
og barnabörnin.
t
Fósturbróöir og bróðir okkar,
SVEINBJÖRN MAGNÚSSON
frá Skuld,
Hringbraut 73,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn fró Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn
16. júli kl. 15.00.
Stefanfa Elfsdóttir,
Sigrfður Ketilsdóttir,
Jón Magnússon.
t
Útför eiginkonu minnar,
dr. SELMU JÓNSDÓTTUR,
ferfram frá Dómkirkjunni i Reykjavík föstudaginn 17. júlí kl. 13.30.
Sigurður Pétursson.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
KRISTJÁN ERLENDUR KRISTJÁNSSON,
Stigahlfð 4,
Bolungarvfk,
verður jarösettur frá Hólskirkju, Bolungarvík, fimmtudaginn 16.
júlí kl. 14.00.
Kristján G. Jensson,
Bjarney Kristjánsdóttir, Halldóra Kristjánsdóttir,
Erling Kristjánsson, Flosi Kristjánsson.
Gunnlaugur Péturs-
son - Kveðjuorð
Fæddur 2. febrúar 1913
Dáinn 29. júní 1987
Nú er fallinn í valinn sá mæti
maður, Gunnlaugur Pétursson, er
var fyrirmannlegur þegar á unga
aldri, vel vaxinn og fríður sýnum.
Háttvís í framgöngu, góður í við-
móti, en festulegur á svipinn. Hann
var þó frekar hlédrægur, en hygg-
inn og góður námsmaður.
Gunnlaugur Pétursson var fædd-
ur á Hellissandi á Snæfellsnesi 2.
febrúar 1913. Faðir hans var Pétur
Gunnlaugsson, bamakennari Guð-
mundsson frá Álfatröðum í Hörðu-
dal í Dalasýslu. Hann var
gagnfræðingur frá Flensborg í
Hafnarfírði og kennari í Snæfells-
nessýslu og Dalasýslu samhliða
búskap á Álfatröðum. Hann var
gáfumaður og víðlesinn, talinn góð-
ur kennari og fór starfið honum vel
úr hendi. Þá var hann skáldmæltur
og birtust ljóð hans á prenti. Kona
Péturs, móðir Gunnlaugs, var
Guðný Lovísa Ólafsdóttir frá Auð-
kúlu í Amarfírði, Ólafssonar og
konu hans, Þuríðar Pálsdóttur frá
Stapadal. Var þetta fólk í nánum
skyldleika við fólkið á Dynjanda.
Þaðan era komnir miklir og góðir
sjómenn.
Foreldrar Gunnlaugs Pétursson-
ar áttu annan dreng, Ólaf, er dó 5
ára árið 1920.
Gunnlaugur ólst upp með foreldr-
um sínum meðan þeirra naut við,
með ástúð og umhyggju móður
sinnar, Guðnýjar, er andaðist 1918,
er Gunnlaugur var 5 ára. Þá féll
faðir hans frá 1926 er Gunnlaugur
var um fermingu. Það má ætla að
Pétur hafí ætlað að styðja þennan
efnilega og skýra dreng til mennta.
Nánasta skyldmenni Gunnlaugs
var föðursystir hans, Katrín Gunn-
laugsdóttir, er styrkti hann til
náms. En sjálf var hún vel að sér
til munns og handa og hafði mennt-
ast innanlands og utan. Var hún
um árabil ráðskona á heimili Hauks
Thors og þykir hlýða að birta hér
umsögn hans úr eftirmælum. —
„Katrín var mjög greind kona,
víðlesin á góðar bókmenntir, en
hafði mest yndi af lestri íslenskra
fræðirita og sagna gamalla og
nýrra. Hún var stálminnug á allt
sem hún las og heyrði, og svo
ættvís að ég minnist ekki þess,
hafi ókunnugs manns verið getið
við hana, að hún kynni ekki strax
skil á ætt hans.“
Þessari konu hlaut að vera
áhugamál að láta Gunnlaug frænda
sinn læra. Katrín var í miklu vin-
fengi við seinni konu Ögmundar
skólastjóra í Flensborg, Guðbjörgu
Kristjánsdóttur frá Snæringsstöð-

Hótel Saga Simi 1 2013
Blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
um í Húnavatnssýslu. Kom hún nú
Gunnlaugu í þennan skóla, er var
í góðu áliti. Mátti segja að frænd-
kona hans, Katrín Gunnlaugsdóttir,
héldi í hönd með honum alla hans
skólatíð.
Gunnlaugur tók utanskólapróf
upp í 4. bekk Menntaskólans 1930,
hann bjó þá í heimavist skólans og
var síðar með þeim fyrstu er bjó á
Garði við háskólanám. Hann var á
skólaáram sínum í fæði hjá Hauki
Thors og konu hans, Soffíu Haf-
stein. Naut hann þar Katrínar
föðursystur sinnar.
Gunnlaugur fór snemma að vinna
fyrir sér að þeirra tíma hætti í vega-
vinnu heima í átthögunum. Á
skólaáranum var hann hjá Kveld-
úlfi í sílarverksmiðjunni á Hesteyri.
Einnig var hann til sjós á togaran-
um Skallagrími. Var hann allstaðar
vel liðinn og liðtækur. Gunnlaugur
var reglusamur og hélt vel á sínu.
Hann var félagslyndur þegar í
skóla, hafði yndi af hljóðfæraslætti
og góður söngmaður. Hann var í
kór menntaskólans er söng á sam-
komum skólans, þá var hann einn
þeirra er söng í kór á 50 ára stúd-
entsafmæli okkar undir stjóm
Hallgríms Helgasonar, bekkjar-
bróður okkar. Gunnlaugur starfaði
í stúdentaráði háskólans og var einn
af stofnendum stúdentafélagsins
Vöku. Hann lauk lagaprófi í vordög-
um 1938 með góðri 1. einkunn.
Nú mátti segja að hann væri
staddur á vegamótum mannlífsins.
Hann festi ráð sitt og kvæntist 20.
desember 1938 Kristínu Vilhelms-
dóttur Bemhöft, tannlæknis, og
konu hans, Kristínar Þorláksdóttur
Johnson, hinni mætustu konu er
reyndist honum góður lífsföranaut-
ur. Þau eignuðust þessi böm: Sverri
Hauk, lögfræðing, nú sendiherra í
Genf í Sviss, kvæntur Guðnýju
Aðalsteinsdóttur; Kristínu Katrínu,
húsmóðir, gift Erlendi Guðmunds-
syni, flugstjóra; Pétur lögfræðing;
Olaf, sölumann.
Á þessum áram vöknuðu hugir
manna að eigi væri langt að bíða
þess að ísland gengi úr Danaveldi.
Það var því að vonum að ungir lög-
fræðingar teldu það framavon að
starfa í utanríkisþjónustu Dana sér
til lærdóms og þekkingar. Gunn-
laugur, sem var nýútskrifaður, brá
á það ráð að flytja til Hafnar með
konu sinni. Hann var ritari í ut-
anríkisráðuneyti Dana 1939—45.
Gunnlaugur kynnti sig vel sem öt-
ull starfsmaður og vandvirkur með
sjálfstæða hugsun. Hann og §öl-
skylda hans vora öll stríðsárin í
Höfn og vegnaði vel á þessum erf-
iðu tímum er varð að hafa mikla
gát á málunum. Hann öðlaðist þar
mikla þjálfun í starfinu og var góð-
ur málamaður. Þar kynntist hann
hinni eldri kynslóð Hafnarstúdenta
er hann hafði haft spumir af. Hann
varð þeim nú málkunnugur og sótti
fundi þeirra og mat mikils Sigfús
Blöndal bókavörð og Jón Krabbe
sendifulltrúa.
1945 flutti Gunnlaugur til Stokk-
hólms ásamt fjölskyldu sinni og
starfaði þar mikinn hluta ársins við
sendiráðið undir stjóm Vilhjálms
Finsens, síðan hélt hann til íslands,
Er hann kom heim var hann gerður
að deildarstjóra í utanríkisráðu-
neytinu. Þá kom í ljós hve fær hann
var í þessu starfi. Var hann síðan
t
Útför konu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HULDU EINARSDÓTTUR,
Digranesvegi 123,
verður gerð föstudaginn 17. júlí kl. 13.30. Jarðsett verður frá
Fossvogskapellu.
Björgvin Björnsson,
Einar Magni Sigmundsson, Vilborg Valdimarsdóttir,
Björn Birgir Björgvinsson, Agnes Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Gunnlaugur Pétursson
sendiráðunautur í London og París,
en 1954 fékk hann lausn frá störf-
um í sendiráðinu eftir eigin ósk
1954. í Ameríku starfði hann í> 2
ár og kom heim 1956. Hann var
þá á lausum kili, en borgarritara-
embætti Reykjavíkurborgar laust,
en það er mikil ábyrgðar- og virð-
ingarstaða næst borgarstjóraemb-
ættinu. Sýnir það að Gunnlaugur
hefur getið sér góðan orðstír sem
ágætur embættismaður að honum
var boðin staðan eftir langa útivist
erlendis. Sat hann í þessu embætt
í 26 ár í embættistíð 5 borgarstjóra
og famaðist vel. Urðu margir þeirra
góðir vinir þeirra hjóna.
Gunnlaugur var í eðli sínu
skapríkur en stilltur vel, en allt
bendir til að hann hafí verið ráð-
hollur ef í vanda dróst og vildi gera
vel. Ber þess vott hve margir heim-
sóttu hann á sjötugsafmæli hans,
háir sem lágir af starfsmönnum
borgarinnar, svo allt var heimili
þeirra hjóna fullt af fólki. Siíkur
maður á góð ítök í fólkinu, þó hon-
um sé ei auðið að gera öllum til
hæfis. Þetta segir okkur að verk
Gunnlaugs hafi notast vel og hann
oft verið djúpvitur. Má þess geta
að hann var áram saman í stjóm
Vistheimilisins Víðiness og var
stuðningsmaður þess og kom þar
mörgu góðu til leiðar.
Einu sinni er ég var á ferð í
Reykjavík og við Gunnlaugur geng-
um saman. Spurði ég hann hvort
honum væri ekki starfið mikil byrði
svo áhyggjur sæktu á hann í vöku
eða svefni. Hann svaraði: „Ég skil
þessi mál eftir á skrifborðinu, svo
ég megi njóta næðis heima." Gunn-
laugur dáði konu sína er hann taldi
stoð sína og styttu, en sjálfur var
hann heimakær með Ijölskyldu
sinni. Kona hans, Kristín, var hon-
um tryggur lífsföranautur, heima
og erlendis. Bjó honum og bömum
þeirra gott heimili er honum var til
hvíldar og ánægju. Gunnlaugur var
mjög bamgóður og mikill afi, þar
var ekkert kynslóðabil. Ár eða aldur
skildu þau ekki að, því hann var
bamslega glaður. Þannig var góður
andi yfir heimili þeirra hjóna
Kristínar og Gunnlaugs.
Gunnlaugur var bókelskur og las
mikið er tími vannst til, þjóðleg
fræði og annan fróðleik. Þá var
hann ættfróður og hafði gaman af
ættfræði eins og frændfólk hans.
Gunnlaugur var trúmaður og átti
sína bamatrú óskerta og var bæn-
arinnar maður. Er sjúkleiki sótti
hann heim um árabil varð það hon-
um án efa mikill andlegur styrkur,
jafnhliða góðleik konu hans og
bama, er hann var sjúkur heima
og á sjúkrahúsum.
Þau hjón, Kristín og Gunnlaug-
ur, gátu litið yfir hartnær 50 ára
hjúskap, góð og blessunarrík, enda
höfðu þau haldist í hendur í lífsbar-
áttunni alla tíð.
Ég vil kveðja minn gamla skóla-
bróður með þessum orðum er ég
hefi lesið og met mikils: „Sá sem
aðhyllist Drottin verður jafnan
gæfusamur, því Drottinn er með
honum og meiri hamingju getur
ekki.“
Ég flyt hér kveðju frá bekkjar-
bræðram Gunnlaugs Péturssonar
er alltaf var í okkar augum góð-
gjam og vænn maður.
Pétur Þ. Ingjaldsson