Morgunblaðið - 15.07.1987, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JÚLÍ 1987
45
Minning:
Jónatan Jónatans-
son Litlu-Heiði
Fæddur 29. apríl 1894
Dáinn 6. júlí 1987
Það kann að vera ögrun við nú-
tímann, menninguna og hagvaxtar-
fræðina að minnast manns, sem frá
barndómi ól önn og annaðist sauðfé
af fágætri alúð.
Nú er sú raunin að sauðkindin
er meira til meina og skaða en
dýrbíturinn áður fyrr.
Jónatan var fæddur í Suður-Vík
í Mýrdal 30. apríl 1894. Móðir hans,
Helga Jónsdóttir var vinnukona þar
á bæ. Varla átt margra kosta völ.
Enda tók ljósmóðirin snáðann með
sér.
Ekki varð af lengri samvistum
hjá þeim Helgu og Jónatan. Hún
flutti til Vestmannaeyja, giftist þar
og eignaðist tvö börn, Ragnheiði
og Gunnar. Varð síðar mjög kært
með þeim hálfsystkinum Ragnheiði
og Jónatan. Faðir Jónatans, Jóna-
tan Jónsson Einarssonar frá Fossi
í Mýrdal varð síðar lengi vitavörður
í Stórhöfðavita í Vestmannaeyjum.
Ljósmóðirin var Þorgerður Jóns-
dóttir húsfreyja á Litlu-Heiði. Varð
það síðan heimili Jónatans til
dauðadags, utan rúm tvö sl. ái er
hann dvaldi á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja og þar andaðist hann
farinn að heilsu 6. júlí sl.
Jónatan varð 94 ára en síðustu
15 árin var hann meira og minna
sjúkur.
I 13 ár naut hann hjúkrunar
heima á Heiði, sem hvíldi mest á
fyrrverandi húsmóðir þar, Margréti
Tómasdóttur. Það var ómetanleg
umönnun, sem Jónatan mat mikils,
því heima vildi hann vera meðan
þess var kostur. Þremur kynslóðum
hafði hann léð krafta sína. Nú voru
þeir þrotnir og hann fékk þá umbun
sem hægt var að veita. Það var
vissulega þakkarvert.
Jónatan var hvorki „þrekinn né
stór“. Því voru vinnuafköst hans
með ólíkindum hvar sem hann lagði
hönd að verki. Hljóðlátt verklag,
hnitmiðuð handtök og ótrúleg seigla
fóru saman.
En Jónatan var annað betur lag-
ið en sýnast. Hann stóð ekki í því
að lyfta þungum steinum, fella
menn í glímu eða beija í rot.
Svokölluð „aldamótabörn" þrif-
ust vissulega á misjöfnu. Vinnan
var fýrsta boðorð. Bóknám eftir
hentugleikum.
Það var undur hvað Jónatan lék
sér að tölum og talnaleikjum.
Aldrei sá ég Jónatan stíga dans-
spor, en hann fór á böll og spilaði
þá „þrettán aura vist“, jafnvel
Lander, sem var mikið gíæfraspil.
Það gat gerst að tvær til þijár krón-
ur skiptu um eigendur. Það var
mikil lífsreynsla á að horfa.
I minningunni er þó bjartast yfir
„Jónsmessutúrunum". Þrír smalar,
stundum fleiri þeystu með „hund á
hesti“ um haga og afrétt. Tóku
reifi af órúnum kindum. Komu heim
undir óttu með stóra ullarpoka,
glaðir og reifír í nóttleysunni — og
einhver hafði orð á því „að hann
Jónatan gæti líka sungið“. .
Löng ævi leiðir af sér lest minn-
inga. Fyrsta minning mín — fullorð-
inn, alvarlegur maður, sem við
hlýddum ekki síður en foreldrum
okkar. Síðar varð hann hæglátur,
sívinnandi, verkstjóri og félagi.
í haustsöfnum í Heiðarrétt varð
hann öðrum hærri. Konungur í ríki
sínu fannst manni þá.
Lífsferill Jónatans var hvorki
hávaðasamur né umsvifamikill.
Hógværð og hlédrægni áttu þar
samleið.
Síðustu elliárin voru honum
þung, en þá naut hann ómetanlegr-
ar umönnunar síðustu húsbænda
sinna.
Við fóstursystkinin sem nutum
samvista hans á léttasta skeiði
þökkum þeim sem hlúðu að honum
sjúkum.
Honum, sem kvaddur er, fylgja
kveðjur og þakkir fyrir allt og allt
og margar ljúfar minningar.
Jón Pálsson
Guðmundur Ö. Péturs-
son - Kveðjuorð
Fæddur 30. maí 1906
Dáinn 4. mars 1987
Guðmundur Ólafur Pétursson
fæddist í Kvíum í Jökulfjörðum
N-ís. Hann var sonur hjónanna
Jakobínu Samúelsdóttur og Péturs
Helgasonar og ólst upp með þeim
og systrum sínum, Guðrúnu og
Kristínu í Kvíum. Það var stijálbýlt
í Fjörðunum og langt að sækja
lækni ef með þurfti. Gummi varð
fýrir áfalli í fæðingu og fékk því
ekki fullan þroska. En honum var
margt vel gefíð, trúmennska og
húsbóndahollusta var honum í blóð
borið og aldrei skrökvaði hann eða
blótaði. Hann fór með bænimar
sínar, sem móðir hans kenndi hon-
um fram undir það síðasta.
Gummi vann lengst af við
skepnuhirðingar. Þegar hann fór
úr foreldrahúsum vistaðist hann til
Ragnheiðar Jónsdóttur og Tómasar
Guðmundssonar í Kjós. Þar var
hann í nokkur ár og þaðan lá leiðin
að Dynjanda til Rebekkku Páls-
dóttur og Jóhannesar Einarssonar
og flutti síðar með þeim á Bæi á
Snæfjallaströnd, þaðan fór hann
ekki fýrr en hann fór á Elli- og
hjúkmnarheimilið Grund (
Reykjavík.
Það var mannmargt á Dynjanda
og í Bæjum og þar undi Gummi sér
vel í hópi glaðværra ungmenna.
Fyrstu árin hans á Grund fór
hann vestur í heimsókn til systur
sinnar í ísafírði og inn í Bæi og
hafði mikla ánægju af, en svo fór
vesturferðum hans að fækka.
Hann undi sér vel á Grund og
allir voru honum góðir. Síðustu
mánuðina lá hann rúmfastur, en
kvartaði ekki og sagði alltaf að sér
liði vel en var þó oft þjáður.
Kveðjuathöfn var haldin í
Reykjavík og útför hans fór fram
í Isafjarðarkirkju að viðstöddum
vinum hans og venslamönnum, en
Gummi var vinmargur.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V.Br.)
S.E.
í dag verður jarðsunginn frá
Reyniskirkju Jónatan Guðni Jóna-
tansson, fyrrum bóndi á Litlu-Heiði
í Mýrdal, sem lést í Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja þann 6. júlí síðast-
liðinn. Jónatan fæddist í Suður-Vík
í Mýrdal, sonur Helgu Jónsdóttur
og Jónatans Jónatanssonar, sem
lengi var vitavörður á Stórhöfða í
Vestmannaeyjum.
Hann var tekinn í fóstur nýfædd-
ur af hjónunum Þorgerði Jónsdóttur
og Brynjólfí Guðmundssyni á Litlu-
Heiði og ólst þar upp. Hann var
síðan vinnumaður þar um árabil uns
hann hóf búskap á Litlu-Heiði
ásamt hjónunum Páli Pálssyni og
Margréti Tómasdóttur.
Jónatan fór á vertíð til Vest-
mannaeyja árlega um 34 ára skeið
og vann þar við fískverkun, lengst
af hjá Stefáni í Skuld.
Búskapurinn átti þó hug hans
allan en hann var mikill dýravinur
og umgekkst málleysingjana af
stakri nærfæmi. Sauðíjárrækt var
hans aðal hugðarefni enda var hann
einstaklega fjárglöggur og þekkti
hveija kind.
Hann var lengi fjallkóngur og
réttarstjóri í Heiðarrétt og leysti
þau störf af hendi með festu og
myndugleika.
Mýrdalsfjöllin em víða torfær
yfírferðar, djúp gil á milli brattra
móbergsfjalla. Kindur lenda því oft
í sjálfheldu eða svelti og var oft
erfítt um vik að bjarga þeim. Jóna-
tan var einn þeirra manna sem lagði
á sig ómælt erfíði og tók mikla
áhættu í slíkum björgunarferðum,
en hann var gætinn og ömggur
fjallamaður og vanur sigmaður. Á
hveiju hausti fór hann í eftirleitir
í Heiðarheiði, Kerlingardalsafrétti
og víðar og lét einskis ófreistað til
þess að ná kindum í hús, sem höfðu
sloppið í haustsmalamennskum.
Áðal annatími ársins var þó slátt-
urinn og var staðið á teig við slátt
vikum saman fyrir daga stórvirkra
heyvinnuvéla. Ekki var spurt að
veðri en staðið við slátt með orfí
og ljá á hveiju sem gekk. Jónatan
var ágætur sláttumaður og flugbeit
sem kallað var.
Hér verður ekki íjallað frekar
um einstök störf Jónatans. Hann
var gæddur þeim góða eiginleika
að öll störf, smá og stór urðu merki-
leg í sjálfu sér í höndum hans vegna
verklagni, snyrtimennsku og vinnu-
gleði. Við systkinin nutum góðs af
þessum mannkostum hans og varð
það okkur góður skóli.
Allt samstarf Páls föður míns og
Jónatans var með ágætum enda
þótt þeir væru að mörgu leyti ólík-
ir, Jónatan fastheldinn á gamlar
venjur en faðir minn áhugasamur
um nýja búskaparhætti og tækni-
framfarir.
Jónatan var lengst af heilsu-
hraustur en síðustu árin var starfs-
þrekið þrotið og naut hann þá
góðrar umönnunar Margrétar móð-
ur minnar og annars heimilisfólks
á Litlu-Heiði. Síðustu þijú árin var
Jónatan vistmaður á elliheimilinu í
Vestmannaeyjum í skjóli frænd-
fólks og vina.
Nú þegar leiðir skiljast þakkar
fjölskyldan á Litlu-Heiði samfylgd-
ina og samstarafíð á liðnum árum.
Megi minningin um traustan vin
og góðan félaga lifa um ókomin ár.
Kjartan Pálsson.
t
Útför eiginmanns míns, fööur, tengdaföður og afa,
STEINS INGA JÓHANNESSONAR,
Hrafnistu,
Reykjavfk,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 16. júlí kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sjálfsbjörg.
Sigurrós Guðbjartsdóttir,
Erla Steinsdóttir, Helgi Sigvaldason,
Kristín Steinsdóttir, Hjálmar Guðbjörnsson,
Valgerður Steinsdóttir, Magnús T ryggvason,
Ingibjörg Steinsdóttir, Kristján Björnsson,
Svanhvít Hallgrimsdóttir, Einar Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURVIN BREIÐFJÖRÐ PÁLSSON
frá Höskuldsey,
Vatnsnesvegi 24,
Keflavík,
verður jarösunginn frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 17. júlí kl.
14.00.
Júlfa Guðmundsdóttir,
Guðfinnur Sigurvinsson, Gislfna Jóhannesdóttir,
Agnar Sigurvinsson, HelgaWalsh,
Bergljót Sigurvinsdóttir, Sigurþór Hjartarson,
Ævar Þór Sigurvinsson,
Ástríður Helga Sigurvinsdóttir, Júlfus Gunnarsson,
Páll Sigurvinsson, Valdfs Skarphéðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför föður okkar,
KRISTJÁNS KRISTJÁNSSONAR
fyrrv. yfirborgarfógeta,
Reynimel 57,
veröur gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík, föstudaginn 17. júlí kl.
10.30.
Sigurlaug Kristjánsdóttir,
Ása Kristjánsdóttir,
Halldóra Kristjánsdóttir,
Sigrfður Kristjánsdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir vinsemd og hlýhug við andlát og útför,
SNORRA GUÐMUNDSSONAR,
Stekkjargerði 2,
Akureyri.
Fyrir hönd aöstandenda,
Hulda Jensson.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúö og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
PÉTURS KRISTJÁNSSONAR
frá Bræðraminni, Bfldudal,
Bólstaðarhlfð 41,
Reykjavfk,
Rannveig Pétursdóttir, Guðbjartur Eggertsson,
Ólafur Pétursson, Elfn Þorkelsdóttir,
Sigmundur Pétursson
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns mfns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ANTONS NIKULÁSSONAR,
Langholtsvegi 82,
Jóhanna Guðjónsdóttir,
Hrönn Antonsdóttir, Einar Stefánsson,
Hlynur Antonsson,
Iðunn Antonsdóttir, Garðar Eggertsson,
Elfa Rún Antonsdóttir, Eglll Bjarnason,
Hnikarr Antonsson, Jónfna Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Þeim, sem vildu minnast dr. Selmu Jónsdóttur, er að ósk fjöl-
skyldunnar vinsamlega bent á Listasafn fslands.
Minningarspjöld fást í skrifstofu safnsins og Bókaverslun
Snæbjarnar, Hafnarstræti 4.
Listasafn fslands.