Alþýðublaðið - 12.10.1920, Blaðsíða 1

6-eíid lit adC JLIþýOaiíoklcBfiuLSMi.
1920
Kaaisyiieg iþritt.
Það eru aokkur störf, eða íþrótt
ir, eða hvað menn nú viija kalia
það, semt hver íslendingur ætti að
kunna, og skulu nokkrar þeirra
taidar hér.
Það ætti t. d. hver maður að
kunna að huýta upp í, beizia og
ieggja á hest, svo og að spenna
kest fyrir vagn.
Hver maður ætti að kúnna á
^kíðum og skautum, vita hvernig
Á að spenna á sig brodda og
vita hvemig hann á að haga sér
villur vegar í stórhdð: kuntia að
grafa sig í föan.
Hver maður ætti að kunna að
róa og vita hveraig gerðar eru
tiíraunir til þess að lífga við menn
sem í vatn hafa fallið.
En eitt er það, sem hver mað-
«r öilu öðru fremur ætti að kunna,
en það er að synda.
Stór hluti þeirra manna, sem
-sirukna hér við land, tapa iífinu
af því, að þeir kunna ekki að
synda, og margir þeirra mundu
Wa iifað, hefðu þeir aðeins kunn-
;^ð örlítið til sunds, eða rétt svo
ííiikið að þeir hefðu verið lausir
við það fum, sem næstum undan-
tekningarlaust kemur á alla þá
sern ósyndir eru, þegar þeir falla
vatn.
Af þeim mönnum sem druknað
kaía í ám hér á landi mundu hér-
útnbil allir hafa bjargað sér, ef
5yndir heíðu verið, nema þeir
sem ölvaðir voru þegar þeir fóru
á voðann, og á þetta líka við
n®stum alla þá, sem druknað hafa
1 sjó inni á höfnum, eða í blíð-
v“ðri úti á hafi.
Hér um árið birti „Dagsbrún*
^ði mörg vottorð, er hinir og
sðrir, er lært höfðu sund hjá Páli
^•'lingssyni eða Eriingi syni hans,
^Öfðu gefið honum, og hijóðuðu
þ-'iu öil á einn veg að einu leyti,
óiík væru að öðru, sem var
veg, að mannsiífum var
^Íargað af því að sundkunnátta
Þriðjudaginn 12. október.
var fengin, og voru það ýmist iff
þesrra sem sycda kunnu, eða
hinna sem ekki kunnu það, en
héldu Iífi af því eiau, að sund-
maður var nærri og tii taks; en
þó var hið fyrra, af skiijaniegum
ástæðum, langtum algengara.
Sumstaðar hagar svo tii hér á
landi, að Heitar uppsprettur eru
nærri, og eigum við, sem í höfuð
stað iandsins búum, því láni að
fagna að eiga kost á því að læra
að synda í iaug. Hér í Reykjavík
hafa þeir, sem ekki kunna að
synda, því enga afsökun fyrir van-
kunnáttu sinni, og það því sfður
sem bér er völ á áhugasömum
sutidkennara, sem með óbiiandi
eljusemi um margra ára skeið
hefir unnið að útbreiðslu sund-
kunnáttunnar, þó iengst af hafi
verið fyrir lítið kaup,
Þeir, sem ekki þegar hafa Iært
að synda, ættu að nota þetta
haust til þess, en hinir, sem iítið
eitt hafa lært, en ekki nóg, ætíu
að nota tímann til þess, að full
rsuma sig í þessari þösfustu íþrótt
íslendinga, sem jafnframt er sú
holiasta sem kostur er að iðka.
Fyrir nokkrum dögum var aug
lýst hér í blaðinu, að sundkensla
færi fram í iaugunum, allan þenn-
an og næsta mánuð, og að kensl-
an væri ókeypis fyrir alla sjómenn
og aíla sem nemendur eru við þá
skóla er njóta styrks af opinberu
fé. En gjaidið, sem hinir verða
að greiða fyrir sundkensluna, er
svo lítið að það er varla nefnandi,
þegar athugað er, að vel getur
orðið seinna, að það sé fyrir þetta
gjald að þeir haida lífinu.
Hver er svo vant við látinn
— af yngri J kynslóðinni — að
hann komist ekki til þess að læra
að synda, nú á þessu hausti?
Og þið, fjöldamörgu, sem ár
eftir ár hafið verið að hugsa um
það, að þið ættuð nú að iæra að
synda, Iátið verða af því nú, dragið
það ekki lengur, og farið inn í
laugar frekar f dag en á morgurn.
234 tölubl.
Þannig er fyrirsögn á grein í
Alþýðubiaðinu þ. 9. september,
tekín upp eftir Verkamanninum,
með iliyrðum um mig og bróður
minn. Það er ekki ætiun mfn, að
fara að liggja í opinberum deilum,
eða ausa úr mér skömmum uns
aðra, heldur skal eg fara nokkr-
um orðura um gres'n þessa.
Það er látið ilia yfir því, að
fóik skuii geta keypt sér lyf, sem
innihalda vfnanda, án þess að hafa
Iyfseðii, eins og til dæmis brjóst-
saft, sem höfuadur sérstaklega til-
greinir. Greinarhöfundur vilí án efa
haída því fram, að hægt sé að
ráða bót á þessu með því, að
banna sölu á þeim lyfjum, sem
innihalda meira en 2V4% af vín-
anda, öðruvfsi en eftir iyfseðli.
En hér er tekið of djúpt í árinni
sökum þess, að þetta er ófram-
kvæmanlegt á meðan lyfsalan er
með því fyrirkorauiagi sem nú
gerist. Hvernig mundi aimenningi
verða við, ef þyrfti að kaupa lyf-
seðil fyrir 2 krónur, til þess að
geta fengið fyrir 25 aura algeng
lyf eins og Arniku og Blývatn,
eða hvað raundi greinarhöfundur
segja, ef hann þyrfti fyrst til
læknis til þess að fá iyfseðil upp
á tanndropa handa krökkunum
sínum, af því að hægt er að drekka
sig fulian í þeiro, og ætii yrði
ekki almennur kur í fólki, ef það
fengi ekki elmenn heimilislyf eins
og Krampadropa, Brjóstdropa með
Glycerini, Hjartastyrkjandi dropa,
Vínd og Verkeyðandi dropa, Den-
tin, Guderin og Fergan eða önn-
ur járnmeðul, og f stuttu máii
sagt flest fljótandi meðul, að und-
anteknum oiium, Karbólvatni og
Bórvatni, og hvað er þá eftir
handa fólki? 1 öllum þessum lyfj-
um má drekka sig fuilan og með
því misbrúka þau, eogu síður en
brjóstsaft, sem hefir þau aukaáhrif
hjá njótanda, þegar hún er tekin
í of stórum skömtum, að hann