Morgunblaðið - 06.08.1987, Blaðsíða 47

47
urskoðun. Lauk hann prófí í þeim
greinum frá Institute of Bookkeep-
ers í London, 1935.
Sama ár ræðst hann sem skrif-
stofustjóri hjá Félagsprentsmiðj-
unni hf. og vann þar í 30 ár. Síðustu
10 ár þess tímabils var hann jafn-
framt framkvæmdastjóri Analíns-
prents hf. og frá 1953-64 var hann
einnig framkvæmdastjóri Bursta-
gerðarinnar, sem faðir minn stofn-
aði og rak til dauðadags, en hann
dó 1953.1964 stofnaði Sigurbergur
fyrirtækin Bikarbox hf., Plastbox
sf. og Litprent sf. og er fram-
kvæmdastjóri þeirra frá því ári.
Hann var í mörg ár kennari við
kvöldskóla KFUM og við Náms-
flokka Reykjavíkur. Kenndi hann
bókfærslu. Hann skrifaði kennslu-
bók í bókfærslu sem var afbragðs
góð. Kom út í fyrsta sinn 1940 og
fjórða útgáfa her.nar kom út 1961.
Sigurbergur var einn af stofn-
endum Bókagerðarinnar Lilju
(1943) og var gjaldkeri í stjóm
hennar til 1956. Hann var einn af
stofnendum Gideon-félagsins
(1945) og í stjóm þess frá 1948-65.
Hann var einnig í stjóm sumar-
starfs KFUM í mörg ár. í sóknar-
nefnd Hallgrímskirkju var hann frá
1962 til dauðadags. Hann var einn-
ig virkur meðlimur í Kristniboðs-
félagi karla í Reykjavík og sótti
trúfastiega fundi hjá þeim löngu
eftir að hann fór að lasnast af þeim
sjúkdómi, sem leiddi hann að lokum
til dauða.
Sigurbergur var feikilega starfs-
samur og starfsglaður maður. Hann
var að öllum stundum. Ég sé hann
fyrir mér á sífelldum hlaupum, allt-
af fullur áhuga og allur í því, sem
tók hugann hverju sinni.
Við móðir mín og systkini viljum
tjá þakklæti okkar fyrir allt það,
sem hann gerði fyrir okkur, þegar
faðir okkar dó, 1953. Þá vorum við
öll ung að ámm og ekkert okkar
tilbúið að veita Burstagerðinni, sem
faðir okkar átti og hafði sett á
stofn, forstöðu. En þá kom Sigur-
bergur sem bjargvættur. Með öllu
öðru sem hann hafði að gera veitti
hann Burstagerðinni forstöðu í
mörg ár, eða þar til fjölskyldan gat
alveg tekið við. Ég held að við höf-
um verið of ung til að skilja fyllilega
gildi þess þá, hversu miklu Sigur-
bergur fómaði til að gera mömmu
og okkur kleift að halda Bursta-
gerðinni. En seinna, eftir að við
komumst til vits og ára, hefur
margt lokist upp fyrir okkur. Einn-
ig, hversu oft Lydía hefur orðið að
sjá af manni sínum til allra þessara
starfa. En við getum ekkert gert
annað en þakkað og beðið Guð að
launa allt það góða, sem Sigurberg-
ur gerði fyrir okkur fyrr og síðar.
Að lokum vil ég þakka fyrir það,
að hann gekk mér í föður stað,
þegar ég gifti mig. Þá var hann
svaramaður minn og leiddi mig upp
að altarinu. Brúðkaupsveislan var
síðan haldin heima hjá Lydíu og
Sigurbergi, á fallega heimilinu
þeirra. Fyrir þetta viljum við hjónin
þakka og fyrir svo margt og mikið,
sem ekki er hægt að rifja upp hér.
Lydía, kona Sigurbergs, er Pálm-
arsdóttir, ísólfssonar, hljóðfæra-
smiðs og bróður Páls ísólfssonar
tónskálds. Við þökkum Guði fyrir
hana og biðjum góðan Guð að
styrlqa hana og hugga í söknuði
og trega. Einnig vottum við sonum
Sigurbergs okkar dýpstu samúð og
öllum þeirra ástvinum.
Sigurbergur var hagmæltur vel.
Átti hann ótrúlega mikið af ljóðum
og sálmum í fórum sínum. Það
síðasta, sem hann orti var bæna-
vers, sem lýsir þeim fjafsjóði, sem
hann átti í trúnni á Drottin Jesúm.
Þetta bænavers söng hann aftur
og aftur síðustu vikumar, sem hann
lifði:
Ó, Jesús Kristur, líf mitt og ljós,
líknsami Drottinn heyr mig nú,
ó, veit mér náð að vera þitt hrós,
vegsama þig í lífi og í trú.
Ó, veit mér náð að vera þitt bam,
vegsama þig um lífsins hjam.
Og nú er hann kominn heim og
fær að líta Hann augliti til auglitis
sem hann trúði á hér, og vegsama
Hann um alla eilífð.
Við þökkum Guði fyrir líf hans
og vitnisburð.
Margrét Hróbjartsdóttir
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. ÁGÚST 1987
Sigurbergur Ámason, sem í dag
er til moldar borinn, var fæddur í
Reykjavík 27. febrúar 1910 og vann
hér allt sitt ævistarf. Hann var son-
ur Ama Runólfssonar, fyrrum
bónda, og konu hans, Margrétar
Hróbjartsdóttur. Ungur að árum
gekk hann til liðs við starf séra
Friðriks Friðrikssonar í KFUM, hins
mikla æskulýðsleiðtoga, og helgaði
sig því málefni alla tíð. Bræður
hans, Helgi, Hróbjartur og Ingvar,
og systir, Guðlaug, voru öll vígð
hinni sömu hugsjón. Helgi, sem dó
ungur, var náðargjöfum hlaðinn.
Sigurbjöm Einarsson biskup hefur
sagt frá því að Helgi hafí skrifað
sér, ungum dreng, austur í Meðal-
land og haft mikil áhrif á lífshlaup
sitt. (Drengurinn, 11 ára, hafði
skrifað grein í Ljósberann, sem
Helgi ritstýrði.) Hróbjartur (í
Burstagerðinni) er mér minnisstæð-
ur frá drengjaárum mínum. Hann
var kappsmaður mikill og glaðvær
og var af honum sögð sú gaman-
saga, að væri hann að flýta sér
niður í bæ teymdi hann reiðhjólið
og stikaði sínum löngu skrefum á
ógnarhraða niður Laugaveginn.
Ingvar, síðar verkstjóri hjá sand-
námi bæjarins, var andstæða
Hróbjarts, kyrrlátur, og geislaði af
honum íhugul góðsemi. Sigurberg-
ur var hláturmildur og hugmynda-
ríkur til allra verka, fremur
smávaxinn, lék fallega á orgel.
Hann var sveitarstjórinn minn í
KFUM, og er mér minnisstætt er
þeir bræður fóm með sveitir sínar
í gönguferð „út í sveit" í nágrenni
bæjarins og kom úrhellisrigning.
Flýðu þeir þá með okkur drengina
inn í fjárhús eitt á sveitabæ, það
hefur kannski verið Breiðholt eða
Bústaðir eða annað býli í nágrenni
Reykjavíkur, og þar sagði Hróbjart-
ur skemmtisögur (sem ég man enn)
svo við strákamir veltumst um af
hlátri og öll rigning gleymdist. Ég
hef verið 9 eða 10 ára.
Sigurbergur gerðist strax versl-
unarmaður. Enda var það einkenni
á KFUM í þá daga, að félagsskapur-
inn varð til þess að menn leituðu
sér menntunar og urðu miðstéttar-
menn. Menn tömdu sér kurteisi í
allri framgöngu. Sigurbergur lauk
prófí 17 ára gamall úr Kvöldskóla
KFUM og þrem ámm síðar úr
Verzlunarskóla íslands. Ári síðar
hélt hann til frekara verslunamáms
í Birmingham og síðar Brighton og
lauk prófí í bókhaldi og endurskoð-
un í London 1935, en jafnhliða
þessum námsdvölum var hann
starfandi verslunarmaður í Reykja-
vík og stofnaði heildverslun og rak
1932—34 (S. Ámason og Co.).
Svæði Sigurbergs sem sveitar-
stjóra í KFUM var Hverfísgatan
innanverð og götumar í kring. Ég
þáði strax boð hans að koma á
yngstu deildar fundi, sem vom eft-
ir hádegið á sunnudögum. Þar var
opið bókasafn fyrir fund og lágum
við strákamir í dönsku blöðunum
og lásum Willys og Knold og Tot
þar til hringt var til fundar. Mikið
sungið, sögur sagðar, bænir lesnar
og prédikað. Fjör og æskugleði. Ég
hef verið að fullna fyrsta tuginn
er þetta hófst. Hef ég verið þar
meðlimur síðan. Ég fékk leikfélaga
mína, Alla og Svenna, með mér á
sunnudagsfundina og man ég hve
Svenna brá í brún í fyrsta sinn er
sungið var „í öllum löndum iið sig
býr“, „rís upp með fjöri og stíg á
stokk og streng þess heit að ijúfa’
ei flokk" og allir stukku á fætur
sem einn maður með ógurlegum
gauragangi við orðin „rís upp með
fjöri".
Séra Friðrik talaði við okkur
drengina í stuttum og lifandi ræð-
um, krydduðum smásögum, hann
talaði alltaf (að mér fannst) um „að
gefa Jesú hjarta sitt“, sem ég skildi
ekki þá.
Sigurbergur réðst til Félags-
prentsmiðjunnar 1935 sem skrif-
stofustjóri. Fannst mér mikið til um
þá undraveröld, Félagsprentsmiðj-
una, ekki síst stimplana. Gaf hann
mér einn með skrifletri og gat ég
nú stimplað nafnið mitt á bækur
mínar fegurra en ég gat skrifað.
Einnig kynntist ég Hafliða Helga-
syni prentsmiðjustjóra, þeim mæta
manni, er einnig hafði verið í KFUM
á sínum yngri árum, og tók hann
mér ætíð af mikilli ljúfmennsku.
Æskuvinur minn, Steinar Magn-
ússon (Ólafssonar bílstjóra, síðast
á BSR, sem enn lifír nærri 100
ára, en Steinar dó ungur) var nú
kominn í hópinn og tók Sigurbergur
okkur með sér í Komahlíð sumarið
1937, en þá voru sumarbúðir
KFUM þar og ekki í Vatnaskógi
vegna sauðfjárveikivama. Var það
ógleymanlegur tími og stendur
ljómi af þeim fagra stað og foringj-
anum, séra Magnúsi Runólfssjmi, í
æskuminningunni.
Eitt sinn kom í heimsókn til Sig-
urbergs vinur hans, enskur læknir
frá Brighton. Var hann í Bræðra-
söfnuðinum að mig minnir. Hann
bauð mér að dvelja hjá sér og fjöl-
skyldu sinni í Brighton, en þá var
kreppan í algleymingi, og foreldrar
mínir treystust ekki til að bera
kostnaðinn af slíkri för. En samtöl-
in við þennan geðfellda lækni voru
fyrsta snerting mín við hinn stóra
heim og á ég það ásamt mörgu
öðm frá æskudögum Sigurbergi að
þakka. En ég má ekki gleyma ensku
söngvunum. Þegar farið var upp á
Akranes með Fagranesinu vom oft
allir sjóveikir, en Sigurbergur söng
með okkur enska keðjusöngva,
hvem á fætur öðmm og menn vörð-
ust sjóveikinni með því að standa
á dekki frammi við lúkar og syngja
sig hása.
Þegar séra Sigurbjöm Einarsson
kom til Reykjavíkur sem prestur í
Hallgrímssókn 1941 tók veröldin á
sig ævintýralegan blæ. Nú kvað við
nýjan tón og bækur og bókmenntir
komust í brennidepil. Sr. Sigurbjöm
stofnaði Bókagerðina Lilju 1943
ásamt nokkmm vinum úr KFUM
(þar sem hann hafði verið ungur
drengur), og sá Sigurbergur um
fjármálin. Lagði hann þar fram
ómælda sjálfboðavinnu. Ég gerðist
þýðandi og horfði með aðdáun á
hina eldri, sem gáfu út Kaj Munk,
Hallgrím Pétursson, Ronald Fang-
en, Niemöller, séra Friðrik, Bo
Giertz, Guðrúnu Lámsdóttur, C.S.
Lewis. Og ræður séra Sigurbjöms
fóm að koma út, sumpart hjá Lilju
en aðallega hjá öðmm (Setberg
t.d.).
Þegar hér er komið sögu hafði
Sigurbergur stofnað heimili. Þau
Lydía Pálmarsdóttir (hljóðfæra-
smiðs í Reykjavík ísólfssonar) giftu
sig 1939 og settu á stofn fallegt
heimili í Helgadal, nettlegu húsi
sem enn stendur nálægt Skipholti,
en var þá umgirt stómm túnum.
Þau buðu mér í mat, ég var þá 15
eða 16 ára, og þótti mér þetta ákaf-
lega rómantfskt. Lydía þótti mér
kvenna fegurst, og þykir enn. Þau
eignuðust fjóra mannvænlega syni.
Eftir stríð, þegar opnuðust leiðir,
hóf ég undurbúning að því að fara
til Uppsala til náms og einnig þá
kom Sigurbergur við sögu. Hann
og nokkrir vinir skutu saman pen-
ingum til þess að styrkja mig til
fararinnar, en aldrei fékk ég að
vita hveijir vom í hópnum. Einn
þeirra sem „mig gmnaði" var Egill
Th. Sandholt, nú nýlátinn.
Nú fækkaði fundum og elfur
lífsins bar gamla vini sinn hvora
leið. Sigurbergur tókst af dugnaði
sjnum, lagni og glaðlyndi á við
margvísleg verkefni í iðnaði, varð
framkvæmdastjóri Anilínprents,
stofnaði fyrirtækin Bikarbox hf.,
Plastbox sf., Litprent sf. og Forverk
sf. Hann gaf út Kennslubók í bók-
færslu og var í sóknamefnd Hall-
grímskirkju, svo eitthvað sé nefnt.
Þegar við vomm að hreinsa til í
Hallgrímskirkju sl. vor til undirbún-
ings fullnaðarfrágangs að innan var
Lydía þar með Sigurberg sinn.
Hrömunarsjúkdómur hafði lagst á
hann. Nú var hann líkastur fallegu
bami. Lífíð hafði farið sinn hring.
Og oft hitti ég þau Lydíu við guðs-
þjónustu í Hallgrímskirkju, þar er
hún leiðandi kona. Velgjörðarmaður
minn frá æskudögum hlaut þá
umbun að eiga sér traustan lífsföm-
naut sem annaðist hann þegar
dimmu dagamir komu, eins og hann
hafði áður veitt öðmm af glaðværð
sinni og trúnðartrausti. Uns lífíð
slokknaði. Síðustu mánuðimir urðu
honum þrautasamir.
Sigurbergur var ungur að áram
er hann „gaf Jesú hjarta sitt“ og
hefur nú séð réttlætissólina skína
frá ísraels fjöllum.
Þórir Kr. Þórðarson
t
Faðir minn, bróðir okkar og fósturbróðir,
GUNNAR FRIÐLEIFSSON,
sem lést 28. júlí veröur jarðsunginn föstudaginn 7. ágúst kl.
13.30, frá kapellunni í Fossvogi.
Steinfríður Gunnarsdóttir,
Anna Friðlelfsdóttlr,
Sólveig FriSleifsdóttlr,
Rakel Loftsdóttlr,
Aðalheiður Stefánsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur og bróðir,
GÍSLI FRIÐRIKSSON,
verður jarðsunginn föstudaginn 7. ágúst kl. 11.30 frá Akranes-
kirkju.
Sigrfður Bernódusdóttir,
Friðrik Gfslason, Jónfna S. Gfsladóttir,
Orri Gíslason, Ragnheiður Gfsladóttir,
Jónfna S. Gfsladóttir og systkini hins látna.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, bróður og afa,
SIGURBERGS ÁRNASONAR,
fyrrv. f ramkvœmdastjóra,
Eskihlfð 5, Reykjavfk,
fer fram frá Hallgrímskirkju í dag, fimmtudaginn 6. ágúst kl.
13.30. Þeir sem vildu minnast hans er bent á Hallgrímskirkju.
Lydia Pálmarsdóttir,
Pálmar Á. Sigurbergsson, Jóhanna Snorradóttir,
Ólafur V. Sigurbergsson, Sólrún Jónasdóttir,
Grétar Sigurbergsson, Kristfn Hallgrfmsdóttir,
Friðrik Sigurbergsson, Árný Sigurðardóttir,
Guðlaug Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ÁRNÝ JÓNA PÁLSDÓTTIR,
. Lyngbrekku 7,
Kópavogi,
lést þann 27. júlí 1987 á Borgarspítalanum.
Hugheilar þakkir þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát hinnar látnu.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Stefán Stefánsson, Ólöf Sveinsdóttir,
Birgir Ragnarsson,
barnabörn og aðrir ættingjar.
t
Hjartans þakkirtil þeirra fjölmörgu sem heiðruðu minningu manns-
ins míns,
SR. SIGURÐAR PÁLSSONAR,
meö blómum, skreytingum og gjöfum til kirkna. Sérstakar þakkir
til bæjarstjórnar Selfoss, Sjúkrahúss Suðurlands, trésmíðaverk-
stæðis Selós og allra í söfnuði hans sem kvöddu fyrsta heiðurs-
borgara sinna með virðingu og þökk.
Guðs blessun fylgi ykkur.
Stefanfa Gissurardóttir og fjölskylda.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug viö andlát og
útför eiginmanns míns, sonar, föður, tengdaföður, tengdasonar,
afa og bróður okkar
SKÚLA INGVARSSONAR,
Nýbýlavegi 50,
Kópavogi.
Elfsabet Sveinsdóttir,
Sigurður Skúlason,
Sveinn Skúlason, -
Skúli Skúlason,
Guðný Pátursdóttir,
barnabörn og systklni.
Valgerður Brynjólfsdóttir,
Margrót Guðmundsdóttir,
Steinunn Pótursdóttir,
Birna Guðbjartsdóttir,
Sveinn Ólafsson,
t
Þakka innilega auðsýnda samúð við andlát og útför dóttur minnar
SIGRÍÐAR DÓRU INGIBERGSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss V.M.
Ágústa Jónsdóttir.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför
GUNNARSINGÓLFS KRISTÓFERSSONAR
frá Gfslabæ.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.