Morgunblaðið - 18.08.1987, Blaðsíða 48
Ok
48
MORGUNBLÁÐIÐ, ÞMáwUDAGmTísriGÖST' Í987
BETRI
ARANGUR MEÐ
ATLAS COPCO
Öruggur búnaöur fyrir:
1. Mannvirkjagerð
2. Verktakastarfsemi
3. Þungaðiönaö
4. Léttan iðnað
Loftþjöppur með eða án loftkúts
KOSTIR:
Eftirlit auðvelt
Fyrirferðarlitlar
Margar stærðir
FYLGIHLUTIR:
Loftsíur
Loftþurrkarar
Þrýstiminnkarar
Loftslöngur
Slöngutengi
Loftkælar
Fullbúin
LE B loftþjappa
VERKFÆRI:
Borvélar
Slípivélar
Herzluvélar
Gjallhamrar
Brothamrar
Ryðhamrar
Fræsarar
Loftbyssur
Sagir
Klippur
Sandblásturstæki
Máln.sprautur
Fylgihlútir
Afköst 6-23 l/s — vinnuþrýstingur 10-30 bar
ATLAS COPCO er stærsti framleiðandi í heimi á loftþjöppum
og tækjabúnaði fyrir þrýstiloft. Fyrirtækiö þekkir 'hvernig
minnka má framleiðslukostnað með notkun á loft- og gas-
þjöppum, þurrkurum, síum, kælum, iðnaðarverkfærum og
tækjum til yfirborðsmeðhöndlunar.
■■■^■■■1 Fyrirtæki með framleiðslu er ■■■■■■■
JttlasCopcc trygg'r Þér bætta arðsemi og JJtlasCopcc
góða þjónustu.
Allar nánari upplýsingar gefur
(^LANDSSMIÐJAN HF.
^TasOLVHÓLSGÖTU 13 - REYKJAVÍK
SIMI (91) 20680
VERSLUN: ÁRMÚLA 23
Reykjavíkurdeild RKI
heldur námskeið
í skyndihjálp
Það liefst þriðjud. 18. ágúst kl. 20 í Ármúla 34 (Múlabæ) og
stendur yfir 5 kvöld.
Skráning í síma 28222. Námskeiðsgjald er kr. 1000,-
Leiðbeinandi verður Guðlaugur Leósson.
Öllum er heimil þátttaka.
Athygli skal vakin á því að Reykjavíkurdeildin útvegar kennara
til að halda námskeið fyrir félög, fyrirtæki og skóla.
Rauði Kross íslands
35408
83033
'©
Bladburöarfólk 1 óskast! I
AUSTURBÆR ÚTHVERFI
Laugavegur neðri Síðumúli
Laugavegur Ármúli
frá 101-171 Álftamýri
Lindargata frá 40-63 HEIMAR
Ingólfsstræti Álfheimar
Oðinsgata Sólheimar
Samtún Gnoðarvogur
f rá 14-42
KOPAVOGUR Heiðargerði
Borgarholtsbraut frá 2-124
Kópavogsbraut
Holtagerði fyfofetfr
Minning:
Hrund Jónsdóttír
Fædd 26. maí 1969
Dáin 11. ágúst 1987
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hijóta skalt.
(V. Briem)
Við viljum hér með fáum orðum
minnast vinkonu okkar, Hrundar
Jónsdóttur, sem var kölluð í burtu
í blóma lífsins, aðeins átján ára
gömul. Eftir stöndum við agndofa
og spyrjum okkur, hvers vegna?
En þeir sem guðimir elska deyja
ungir og við trúum því að Hrundar
bíði eitthvað mikilvægt.
Við kynntumst Hrund í 5. bekk
í bamaskóla og urðum góðar vin-
konur. Strax tókum við eftir því
hvað Hrund var dugleg og ákveðin
við það sem hún ætlaði sér og að
hún var sannur vinur vina sinna.
Eftir 9. bekk lá svo leið okkar
allra í Versló. Saman hossuðumst
við í litlu bláu Hondunni í og úr
skóla og áttum þá oft góðar stund-
ir sem munu aldrei gleymast. En
eftir áramót fór ferðum Hmndar
með okkur sífellt fækkandi vegna
þeirra veikinda sem báru hana að
lokum ofurliði, þrátt fyrir hetjulega
baráttu hennar.
Hmndar verður sárt saknað í
okkar vinahóp og við þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast henni
og eiga hana að vinkonu.
Foreldmm hennar, systkinum og
öðmm vandamönnum sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Anna Birna og Brynja Rut
í dag er borin til hinstu hvíldar
frá Hafnarfjarðarkirkju Hmnd
Jónsdóttir, aðeins 18 ára gömul.
Kynni okkar Hmndar hófust fyrir
11 ámm, þegar ég tengdist fjöl-
skyldu stjúpföður hennar. Ég
minnist hennar frá þeim tíma sem
fallegrar 7 ára stúlku með stór
augu og ljóst hár, sem settist mér
við hlið, opnaði myndaalbúm og
kynnti mig á þann hátt fyrir öllum
í fjölskyldunni. Yfirbragð hennar
var rólegt og yfirvegað en samt
skynjaði maður þá festu og einurð,
sem komu hvað best í ljós í löngu
sjúkdómsstríði hennar.
Hmnd var fædd í Hafnarfirði
þann 26. maí 1969 og var hún ann-
að barn foreldra sinna. Bróðir
hennar, Vilhjálmur, er fæddur 22.
október 1966. Foreldrar hennar
vom hjónin Halldóra Valdimars-
dóttir og Jón Vilhjálmsson. Aðeins
þriggja ára gömul varð Hmnd fyrir
þeirri miklu sorg að missa föður
sinn, en hann dó árið 1972 eftir
löng og ströng veikindi, aðeins 26
ára gamall. Má nærri geta, hverstu
nístandi sorgin hefur verið hjá ungri
konu að standa ein uppi með tvö
ung böm. Halldóra gekk síðar að
eiga mág minn, Val Svavarsson,
og eignaðist með honum dóttur,
Bjarney, sem fædd er 10. apríí
1977. Valur gekk Hmnd í föður
stað og var ætíð mjög kært með
þeim. Hmnd þroskaðist í unga og
fallega stúlku, sem var umvafin
ástúð og hlýju góðrar fjölskyldu og
vina. Hún var mjög dugleg, bæði
til náms og handmennta. Sýndu öll
hin fallegu föt, er hún saumaði, að
henni var margt til lista lagt, hafði
hún næmt auga fyrir formi og lit-
um.
Árin liðu við nám og leik í Hafn-
arfirði en svo kom að því að
framhaldsskóli skyldi valinn og þá
varð fyrir valinu Verslunarskóli Is-
lands í Reykjavík. Rétt áður en
skólagangan í Verslunarskólanum
hófst kenndu hún þess sjúkdóms,
er síðar varð henni að aldurtila.
Má því segja, að öll ganga hennar
þar hafi verið hulin dimmum
skugga frá erfiðu sjúkdómsstríði.
Þrátt fyrir þetta náði hún prýðileg-
um námsárangri. Hún var vel gefín
ung stúlka, afar samviskusöm og
hafði mjög gaman af náminu. Það
var þessi mikli áhugi hennar, sem
fékk hana til að standa upp af
sjúkrabeði aftur og aftur og gefast
aldrei upp. Það var aðdáunarvert
að fylgjast með, hversu vel móðir
hennar setti sig inn í skólanámið.
Kennari Hrundar sagði mér að það
hefði verið hreint ótrúlegt, hversu
miklu hún afrekaði á sl. vetri. Eftir
miklar fyarvistir kom hún aftur og
aftur í skólann sinn og skilaði góð-
um prófum. Þessi góði námsárang-
ur, þrátt fyrir hin erfiðustu skilyrði,
var búinn að tryggja henni örugga
skólavist á vetri komanda. En nú
hefur sá dómari talað, sem engum
þýðir að deila við, og því munu
skólafélagar hennar sakna vinar í
stað, þegar þeir á haustdögum safn-
ast enn einu sinni saman til
áframhaldandi náms og starfa. Fyr-
ir um það bil 10 vikum ræddum
við Hrund um það, hvaða valfög í
5. bekk skólans mundu færa henni
mesta framtíðarmöguleika. Kjark-
urinn var svo mikill, að þótt
mátturinn væri nær allur, þá leit
hún eingöngu fram á við.
í júní rofaði til hjá Hrund og fjöl-
skyldu hennar, þegar fréttist af
nýju lyfi í London, sem ef til vill
gæti haldið sjúkdómnum í skefjum.
Með nýjan vonameista í bijósti hélt
hún utan með móður sinni og stjúp-
föður. í för með þeim voru góðar
fyrirbænir okkar allra. Því miður
var sjúkdómurinn kominn á það
stig, að enginn mannlegur máttur
fékk ráðið við hann.
Spor hennar inn á sjúkrahúsið
urðu þyngri og þyngri en þau gekk
hún ekki einsömul. Hún átti yndis-
lega fjölskyldu, sem gekk við hlið
hennar á þessari löngu og erfíðu
ferð. Móðir hennar vék vart frá
henni og það var yndislegt að sjá,
hversu nærgætin og vakandi hún
var við að heimsækja hana dag
hvem og hafði Hrund sérstaklega
orð á því við mig, þegar við hitt-
umst í síðasta skiptið.
Þótt æviár Hmndar yrðu ekki
mörg, mætti margur eldri læra
mikið af henni. Sá einstæði kjarkur
og æðruleysi, er hún sýndi, munu
verða minnisstæð okkur öllum, sem
þar urðum vitni að. Síðast þegar
ég hitti hana, þá sárþjáða á sjúkra-
húsinu, aðeins þrem vikum áður en
kallið kom, vorum við aftur að
skoða myndir. í þetta skipti var ég
að sýna henni myndir af nýjum
heimkynnum mínum og fyölskyldu
minnar í Þýskalandi. Eins og endra-
nær bar hún sig eins og hetja og
sló á létta strengi. Þegar hún yrði
frískari sagðist hún mundu koma í
heimsókn til mín til þess að læra
meira í þýsku. Það var einlæg von
mín, að okkur mætti auðnast að
taka á móti henni, en það átti ekki
að verða. Þess í stað fór hún í ann-
að og lengra ferðalag til þeirra
heimkynna, sem okkur eru öllum
búin um síðir.
Ég, maðurinn minn og bömin
mín þökkum Hrund Jónsdóttur fyr-
ir góð kynni. Minningar okkar um
hana munu ætíð verða umvafðar
fegurð og ljóma æskunnar. Kjark
hennar og æðruleysi munum við
aldrei gleyma. Söknuður okkar er
mikill en mest er þó sorgin hjá þeim
sem henni stóðu næstir — ástkærri
móður og stjúpföður, systkinum,
iHHf
ömmum, afa og vinkonum. Við biðrj-
um góðan Guð að styrkja ykkur öll
og blessa ykkur minningarnar um
Hrund. í dag hefðum við viljað
standa yfír moldum hennar, þegar
hún verður lögð til hinstu hvíldar í
bænum sínum við fjörðinn bláa.
Þess í stað kveðjum við hana úr
fyarska með orð Reykjavíkurskálds-
ins í huga:
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfír,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifír?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki -
Frankfurt am Main í ágúst 1987.
Hrafnhildur Sigurðardóttir
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmungá og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, míns, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært
Þú lifðir góður Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson)
I dag kveðjum við vinkonu okkar
og frænku, Hrund Jónsdóttur sem
lést eftir löng og erfíð veikindi.
Erfítt er að sætta sig við þetta
því ætíð var vonin um bata yfír-
sterkari allri hugsun um dauðann.
Það er aðdáunarvert hve Hrund
barðist gegn veikindunum, og var
hún ákveðin í að sigrast á þeim.
Ávallt var Hrund tilbúin að taka
þátt í leik og starfí og í grunnskóla
stundaði hún íþróttir af kappi og
gekk henni þar mjög vel, eins og í
öllu öðru sem hún tók sér fyrir
hendur. Eftir að Hrund lauk grunn-
skóla lá leið hennar í Verslunar-
skóla íslands og þar stundaði hún
nám í tvo vetur, og stóð hún sig
þar með stakri prýði þrátt fyrir að
hún hafí misst mikið úr vegna veik-
inda.
Þar sem Hrund var voru gleðin
og kátínan ávallt í fyrirrúmi, og
áttum við margar góðar stundir
með henni sem seint munu gleym-
ast.
Við þökkum Hrund allar þær
ánægjulegu og skemmtilegu sam-
verustundir, sem við áttum með
henni. Söknuðurinn er sár og erfítt
er að sætta sig við það að svo ungt
fólk sé kallað burt úr blóma lífsins.
Foreldrum hennar, systkinum og
öðrum vandamönnum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Lilja, Jóhanna og Helga Björk
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug við andlát og út-
för móöur okkar,
EINARÍNU SUMARLIÐADÓTTUR,
Laugalœk 25.
Tómasína Einarsdóttir,
Þorbjörg Á. Einarsdóttir,
Óskar Einarsson,
Vilhelmína Þ. Einarsdóttir.