Morgunblaðið - 05.09.1987, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. SEPTEMBER 1987
51
það. Hún hefði eflaust ekki getað
óskað sér þess betra.
Mamma átti skilið það besta af
því besta. Þegar maður fær svona
fregn er erfítt að trúa því að það
sé satt, að maður hafí misst eitt
af því besta sem maður hefur átt.
Þá hvarflar hugurinn til baka og
ég minnist svo margs sem mamma
mér gaf af gimsteinum auðæfa
sinna.
Ég er í huganum þakklát fyrir
að hafa verið svo lánsöm að eiga
svona góða mömmu. Það fínn ég
best núna hvað rík ég hef verið og
er enn, því minningin lifír og henn-
ar gullkom eru geymd í hugskoti
mínu. Ég vil ekki segja ævisögu
mömmu í þessari grein. Þetta em
kveðjuorð mín sem ég vil skrifa,
því ég trúi því að hún sé hjá okkur
á þessari stundu, að hún heyri og
sjái það sem skeður í sambandi við
jarðarförina hennar.
Ég vil minnast mömmu eins og
hún var sem móðir, eiginkona og
manneskja. Hún var alltaf góð,
ekki bara við ættfólk sitt en alla.
Mamma þoldi illa að fólki eða dýrum
liði illa, þá leið hún með þeim. Sér-
staklega átti hún bágt þegar hún
heyrði um sjóslys. Mamma tók þó
öllum mótgangi með ótrúlegri ró
og stillingu. Ég minnist sérstaklega
eins kvölds í Efri-Langey. Pabbi
hafði heyrt að það væri genginn
fískur í fjörðinn og fór af stað í
róður í góðu veðri. Við vorum alein-
ar heima, þetta var að hausti til.
Ég hafði verið send upp að Hnúki
í erindagerðum fyrir pabba. Á leið-
inni niður Langeyjames og Langey
byijaði að hvessa, öldumar í flóan-
um urðu stærri og stærri, hvítfyss-
andi brim eins og það verst gat
verið. Mér varð ekki um sel en
huggaði mig við að pabbi var ótrú-
lega góður sjómaður, árvakur,
rólegur og gerði ekkert að óhugs-
uðu. Við heimkomuna fann ég að
mömmu var innanbijósts líkt og
mér. Hún sagði ekki mikið, við gerð-
um hljóðar það sem átti að gera,
að því loknu settumst við inní
fremsta herbergið, eins og við köll-
uðum herbergið sem þau sváfu í.
Mamma settist uppí rúmið með
í Reykjavík. Heyrði ég hann segja
frá mörgum mönnum sem voru
honum samferða, og þykir mér það
skrítið og um leið öfimdsvert að
hann talaði alltaf vel um alla. Það
var hans siður að sjá það sem vel
var gert en gleyma því sem miður
fór, og ekki var Gróa á Leiti honum
kær. Þessi mannkostur Valda ætti
svo sannarlega erindi til nútíma-
mannsins.
Ég hef aldrei áður skrifað í minn-
ingu nokkurs manns, en mér þótti
vænt um þennan frænda minn og
vin. Ég hafði ekki tíma til að tala
við hann áður en hann lést, svo
snöggt bar það að.
Eg vil færa honum bestu þakkir
fyrir að hafa verið til og að hafa
sagt mér allt sem hann sagði,
stundum til syndanna, en góður
hugur fylgdi máli.
Blessuð sé minning Valda.
Ég votta sonum hans, tengdad-
ætrum, bamabömum og öllum hans
vinum samúð mína.
Ef eitthvað er satt, sem ég rengi
ekki, að fólk lifí á himnum eftir
dauðann hefur í englaher Drottins
bæst góður liðsauki.
Ég kveð frænda minn.
Jói
Cterkurog
k J hagkvæmur
auglýsmgamiöill!
pti0r0wih!Wiil>
pijónana sína, með fætuma undir
sænginni. Ég settist andfætis við
hana í rúmið, þannig héldum við
hita hvor á annarri. Þama sátum
við hljóðar, það sem rauf þögnina
var glamrið í pijónunum hennar og
ýlfrið í storminum. Allt í einu sá
ég skugga pabba á glugganum.
„Pabbi er kominn," varð mér að
orði. Hún sagði róleg; „Það er ekki
satt, Kristjana." Þegar dymar vom
opnaðar og við heyrðum fótatak
pabba í ganginum flýttum við okk-
ur fram.
Alltaf var mamma jafn róleg og
æðraðist aldrei. Svona var hún líka
alltaf í gleði sinni, hljóð og blíð.
Hún tók líka alltaf þátt f gleðistund-
um annarra af heilu hjarta.
Mamma sá alltaf góðu hliðamar
á öllum, leið undir því sem ekki var
nógu gott. Með sínu árvakra auga,
sálarlegum skilningi og kærleika
hélt hún vemdarhendi yfír okkur
fjölskyldunni sinni. Ég minnist líka
hvað falleg mér fannst mamma allt-
af vera þegar hún skartaði í
upphlutnum sínum á hátíðisstund-
um. Hún var fín og tíguleg og létt
á fæti.
Létt í spori, létt í lund
lífsins var í hjarta.
Gengur hratt á góðri stund
glampar á silfrið bjarta.
K.P.
Ég kveð elskulega móður mína
með söknuði og þakklæti. Orð em
svo tóm, ég kveð hana með hennar
eigin orðum, sem hún hefur svo oft
kvatt mig með. Guð blessi minningu
hennar og varðveiti hana f Jesú
nafni.
Haust er komið, hljóðar nætur.
Húmi klæðist fjalla hlíð.
Að því skulum gefa gætur
Guð oss leiðir ár og síð.
Þ.U.
Kristjana Sig. Persson.
Danmörku.
Njótið lífsins og reynið splunkunýjan og ferskan sérrétta-
seðil auk fjölda annarra úrvals málsverða.
Víkingaskipið er á sínum stað hlaðið alskyns grænmeti og
brauðum.
Rómantískt og huggulegt kvöld í Blómasal - ánægjunnar
vegna. g
HOTEL
LOFTLEIÐIR
FLUGLEIÐA
HÓTEL