Morgunblaðið - 10.09.1987, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1987
Gestur og Rúna
MYNDLIST
Bragi Ásgeirsson
Það þykir jafnan nokkur við-
burður er þau hjón Gestur Þor-
grímsson og Sigrún Guðjóns-
dóttir opna sýningu hér í borg svo
velþekkt sem þau eru af list sinni.
Það hefur og jafnan verið stöðug-
ur straumur af fólki í Gallerí Borg
þau skipti, sem ég hef litið inn á
sýningu þeirra, sem var opnuð sl.
fimmtudag og stendur fram yfir
næstu helgi.
Aðstreymi að sýningum er ann-
ars ekki með besta móti um þessar
mundir og jafnvel ekki þó úrvals-
verk Kjarvals hangi uppi og er þá
mikið sagt.
Samkvæmt viðteknum leikregl-
um sýnir Gestur myndir í rúmtaki
en Rúna skreytingar í brenndum
leir ásamt teikningum.
Samstarf þeirra á listasviði er
orðið langt og dtjúgt því að 40 ár
eru síðan þau komu heim frá námi
og hófu fyrstu sjálfstæðu umsvif
sín á Laugamesinu, sem þau
kenndu við staðinn. Seinna fluttu
þau leirbrennsluna um set eða á
Laugarásinn en eru nú komin til
Hafnarfjarðar.
Þau hjónin dvöldu í góðan tíma
á gistivinnustofu norræna lista-
bandalagsins í Svíavirki fyrir tveim
árum og virðast hafa unað sér vel
þar. í það minnsta hafa orðið tals-
verðar breytingar á list Gests, sem
kemur fram í fjölbreyttari efnis-
hugsun. Sömu sögu var reyndar
einnig að segja um annan íslenzkan
myndhöggvara er þar dvaldist og í
báðum tilvikum hefur útkoman orð-
ið til góðs.
— Þannig getur það haft mikil
og góð áhrif á listamenn að breyta
um umhverfí og hér virðist Svea-
borg hafa sérstöðu fyrir íslendinga
og þá einkum myndhöggvara. Um-
hverfíð er það sem við gætum sagt
í hæsta máta myndrænt og
„skúlptúrellt“.
Það á vel við hinn einfalda stíl
Gests að vinna þannig í hart og
áferðarfallegt efni og raunar má
vinna á þennan hátt í ótal tilbrigð-
um. Hef ég beðið þess í fleiri ár
að sú þróun, sem hefur átt sér stað
í jarðrænum efnisskúlptúr, næði til
íslands en hér eru t.d. Finnar og
Danir mjög framarlega í flokki.
Gestur er alveg samur við sig í
þessum verkum sínum, að viðbættri
nýrri efnishugsun og hann hefur
að mínu viti ekki komið sterkari frá
sýningu í annan tíma ...
— Rúna hefur alla tíð verið
skemmtileg andstæða Gests nema
hvað þeim er báðum einfaldleikinn
hugstæður. Hún hefur alla tíð hald-
ið sig við hið skreytikennda og í
yndisþokkafullum stíl, sem um
margt minnir á hinn danska Bjöm
Wiinblad en býr þó yfír sterkum
persónueinkennum.
Engar umtalsverðar breytingar
hafa átt sér stað í verkum Rúnu á
undanfomum ámm en hún ræktar
sitt svið af miklum ágætum og
teygir það á marga vegu. Táknræn-
ar teikningar hennar, — eða
kannski heldur teikningar byggðar
á táknum, eru gerðar af miklu list-
fengi.
COMFY RIDER BARNABÍLSTÓLL
HAUSTTILBOÐ
Höfum fengið takmarkað magn
af þessum viðurkenndu stólum á
sérlega hagstæðu verði.
Nú kr. 2.967 áður kr. 3.980
*
Samsýning SIM
Samband íslenzkra myndlistar-
manna gengst um þessar mundir
fyrir sýningu á gjafaverkum í sýn-
ingarsal FIM á Garðastræti. Er
sýningin sett upp í þeim tilgangi
að afla fjár til starfsemi sambands-
ins og eru öll verkin á sýningunni
seld á hóflegu verði eins og það
heitir í fréttatilkynningum.
Mikill fjöldi mynda er á sýning-
unni enda hafa félagsmenn yfirleitt
brugðist vel við tilmælum um verk
á sýninguna — þó vantar flesta hina
eldri enda gengur víst illa að sann-
færa þá um tilgang stéttarfélags
sem þessa.
En víst er að mikil þörf var á
því er það var stofnað árið 1981
enda hafði FÍM vanrækt þessa hlið
réttindamála listamanna ekki síður
en önnur réttindamál.
Hér vek ég fyrst og fremst at-
hygli á þessu framtaki og vil hvetja
sem flesta að líta inn í hinn vistlega
sal því að þar eru ýmsar kræsingar
fyrir augað. Ekki sakar svo að festa
sér verk á góðu verði og styðja um
leið hart þurfandi samtök myndlist-
armanna.
Satt að segja er ég nokkuð
efasamur um þýðingu slíkra sýn-
inga því að reynslann hefur sýnt
að með þessu formi kemur inn æði
blandað og tilviljunarkennt samsafn
verka — eiginlega það sem nefna
mætti uppsóp, þótt ágæt verk fljóti
með.
Þegnskylda listamanna til sam-
taka sinna ætti að vera slík að hver
og einn léti af hendi rakna eitt til
tvö úrvalsverk á 5—10 ára fresti
til ftjálsrar ráðstöfunar.
Og varðandi sjálfan sýningarsal-
inn þá lýsi ég undrun minni á því
búðarholusjónarmiði, sem ríkjandi
er í þeim málum en í þeim tveim
tilvikum, sem fest hafa verið kaup
á sýningarrými, hefur um opið
verzlunarrými verið að ræða.
Sýningarsalir þurfa alls ekki að
vera í götuhæð og margan frægan
hef ég heimsótt um dagana úti í
heimi á hæðum uppi, jafnvel 4.-5.
hæð og það jafnt í Evrópu sem
Ameríku.
Hins vegar hef ég tekið eftir því
hve mikil áhersla er víðast lögð á
gott skrifstofu- og vinnslurými enda
fer þýðingarmesta starfsemin fram
þar og sú sem úrslitum ræður um
gengi starfseminnar.
Þegar slíkt er ekki tekið með í
reikninginn eða er af vanefnum er
engin furða þó að hlutir fari úr-
skeiðis.
En ég fer ekki nánar út í þá
sálma hér en vek hins vegar sér-
staka athygli á sýningunni. Að
sjálfsögðu gefur form hennar ekki
tilefni til sérstakrar umfjöllunar.
Geggjað sumar
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Geggjað sumar (One Crazy
Summer). Sýnd í Bíóhöllinni.
Stjörnugjöf: ★
Bandarísk. Leikstjóri og
handritshöfundur: Savage
Steve Holland. Framleiðandi:
Michael Jaffe. Kvikmyndataka:
Isidore Mankofsky. Tónlist:
Cory Lerios. Helstu hlutverk:
John Cusack, Kristen Goelz,
Demi Moore og Bobcat Goldth-
waite.
Síðast þegar leikstjórinn og
handritshöfundurinn Savage
Steve Holland, framleiðandinn
Michael Jaffe og unglingaleikar-
inn John Cusack gerðu mynd
saman varð útkoman Allt í hönk
(Better Off Dead). Það var kær-
komin unglingamynd af því að
hún gerði grín að sjálfum ungl-
ingamyndunum og heppnaðist
sæmilega (en ekki meira) af því
Holland hafði svolítið geggjaða
kímnigáfu og var eins óhátíðlegur
og hugsast gat.
Það eimir enn svolítið eftir af
geggjaðri kímninni í nýjustu
myndinni hans, Geggjað sumar
(One Crazy Summer), sem sýnd
er i Bíóhöllinni, en Holland er
orðinn svo hátíðlegur og hann er
farinn að taka sjálfan sig og ungl-
ingamyndina, sem hann áður
skopaðist að, svo alvarlega að það
er næstum ekkert gaman að hon-
um lengur. Það sem hann áður
hló að og spottaði er núna orðið
ofboðslega væmið og yfírborðs-
legt og ömurlega einfalt og
ófrumlegt. Þetta á einkum við
þegar Demi Moore og John
Cusack hittast frammi fyrir
myndavélunum og það gerist því
miður alltof oft. Rómantíkin á
milli þeirra er álíka rafmögnuð
og kolaofn.
Annars ætti nafnið að segja
ykkur allt sem þarf. Geggjað sum-
ar hljómar eins og enn ein fijó-
tunnin færibandaframleiðslan
handa unglingunum að gleypa í
sig í sumarfríinu. Og hún er það.
Cusack leikur Hoops sem nýút-
skrifaður úr menntaskóla fer með
vini sínum til smábæjar á eyjunni
Nantucket undan strönd Ný-
fundnalands. Demi Moore leikur
Kassöndru sem erfír land eftir afa
sinn en eftir því sækjast Bec-
kersted-feðgamir til að reisa á
því veitingahús. Bobcat Goldth-
waite leikur kunningja Hoops og
hjálparkokk með sinni venjulegu
málhelti og æsingi (maður er far-
inn að halda að hann sé löngu
hættur að leika og sé svona kolr-
uglaður).
Það örlar stundum á paródíunni
og þá virkar mjmdin best. Minnis-
stætt er atriðið þegar Hoops fer
í mat til elskulegrar ömmu vinar
sfns og hún réttir honum reikning
fyrir matnum. Örfá önnur em
hlægileg. John Cusack er einstak-
lega heppilegur fyrir fáránleika-
fyndni Hollands en fær alltof
sjaldan að sýna það hér.