Morgunblaðið - 11.10.1987, Síða 59

Morgunblaðið - 11.10.1987, Síða 59
v? MQRGUNBLABIÐ, SUNNUÐAQUR ild. OKTÓBER 1987 mín oft í Stigahlíðina til Unu. Á ,, hveiju degi eftir skóla skokkaði ég úr ísaksskóla til Unu frænku. Alltaf fanpst mér hún jafn glöð að sjá mig. í hvert skipti endurtók 5 sagan sig: Ég myndi spyija Unu hvort hún ætti nokkuð súkkulaði- n köku þann daginn og sposk á .ibr svipinn sagðist hún skyldi athuga það og kíkti í búrið, og alltaf kom hún fram með heimsins bestu súkkulaðiköku og gaf mér ískalda mjólk með. Á eftir færðum við okk- ur inn í stofu þar sem ég sagði j; n henni sögur upp úr sjálfri mér og Una hlustaði af athygli á meðan hún pijónaði, oftar en ekki föt á dúkkumar mínar. Stundum sat ég bara hjá henni og las Andrésblöð eða fylgdist með henni við handa- vinnuna. Það var alltaf jafn gott að koma til Unu, frá henni stafaði þessi hlýja og væntumþykja sem skiptir böm svo miklu máli. Ég veit fyrir víst að ég var hvorki fyrsta né síðasta bamið sem átti ömgga höfn í Stiga- hlíðinni. í þeim hópi má meðal annarra telja mín systkini. Ég votta hennar nánustu samúð. Guðrún M. Jónsdóttir ársins 1949 er hún giftist Þorsteini Thorarensen lögfræðingi. Una og Þorsteinn eignuðust tvö böm, Ástríði, fædd 1951, hjúkmnarfræð- ingur, gift Davíð Oddssyni borgar- stjóra, og Skúla, fæddur 1955, starfsmaður á geðdeild Landspítal- ans, giftur Sigríði Þórarinsdóttur skólastjóra. Fjölskylda Unu var mjög samhent og auk þess vom hún og Lilja systir hennar alla tíð mjög samrýndar og áttu mörg sameigin- leg áhugamál. Eftir lát föður míns árið 1977 kynntist ég Unu mjög vel. Ég vann þá við fjölskyldufyrirtækið sem fað- ir minn hafði stjómað um árabil og tók skömmu síðar við stjórn þess. Ég gat þá jafnan leitað til Unu og fengið holl ráð hjá henni varðandi ótrúlegustu hluti sem snertu fyrir- tækið, enda hafði Una góða dómgreind og bijóstvitið hafði hún fengið í vöggugjöf. Una hafði sterk áhrif á rekstur fyrirtækisins án þess að koma nálægt daglegum rekstri þess, sjónarmiðum foreldra sinna og systkina um einingu, hóf- semi og ósérhlífni kom hún skýrt á framfæri við mig. Una var einstök manneskja, hún hafði einlægt bros og gerði litlar kröfur til veraldlegra gæða, hún var trúuð og kirkjurækin og geislaði af lífsgleði. Hún sagði mér fyrir skömmu hver lykillinn væri að lífsgleði hennar, hún væri einfald- lega svo lánsöm að njóta þess að vera húsmóðir. Allt í því starfi félli henni vel. Heimili Unu var líka með afbrigðum myndarlegt, en jafn- framt látlaust. Öll handavinna lék í höndum hennar og einnig hafði hún mikið yndi af bamabömunum sínum þremur, sem hún eyddi dijúgum tíma með. Nú kveð ég mína góðu frænku sem hefur verið mín stoð og stytta síðastliðin 10 ár, hvort sem verið hefur á sorgar- eða gleðistundum. Ég sendi Þorsteini, Ástríði og Skúla og fjölskyldum þeirra mínar dýpstu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Unu, það var mér mikils virði að eiga hana að vini. Hildur Petersen Fótmál dauðans fljótt er stigið fram að myrkum grafarreit, mitt er hold til moldar hnigið máske fyrr en af ég veit. Heilsa, máttur, fegurð, fjör flýgur burt sem elding snör. Hvað er lífíð? Logi veikur, lítil bóla, hverfull reykur. Það er ekki að undra, þótt þetta erindi sálmaskáldsins frá Laufási kæmi upp í hugann við skyndilegt fráfall Unu vinkonu minnar, svo lífsglöð, heilbrigð og hraust sem hún var alla tíð. Kynni okkar hófust á unglingsár- um okkar gegnum Lilju systur hennar, skólasystur mína. Þá bjuggu þær á æskuheimili sínu, Petersenshúsinu sem kallað var, í Skólastræti 3, þar sem atgerviskon- an móðir þeirra, frú Guðrún Peter- sen, stýrði búi með bömunum sínum. Én frú Petersen gerði meira, hún rak fyrirtæki fjölskyldunnar með miklum dugnaði ásamt sonum sínum. Verður hún mér alltaf minnisstæð fyrir margra hluta sak- ir og svo var hún minn fyrsti vinnuveitandi. Föður Unu sá ég aldrei, hann var þá fyrir nokkru látinn með sams konar hætti og dóttir hans nú. Þá voru öll bömin sex á unglingsaldri, og má nærri geta hvað mætt hefur á móðurinni. Þótt ég hefði aldrei kynnst föður Unu, Hans Petersen, fannst mér ég nokkum veginn þekkja hans gerð, því ég varð eitt sinn áheyrandi aíð því, að móðir hennar sagði, að Una væri hans eftirmynd í sinni sem skinni. Það var mér nóg, því betur gerða mann- eskju held ég að tæpast hafi verið hægt að fínna. Á þessum ámm áttum við allar þijár saman margar gleðistundir heima og heiman á ferðalögum um landið. Enn treystust böndin, er Una gekk að eiga Þorstein frænda minn og varð að mér fannst eins konar mágkona mín. Til þeirra var alla tíð gott að koma, en minnisstæðust em mér árin er heimili þeirra stóð á Þórs- götunni. Þar fæddust bömin þeirra tvö og þar var oft glatt á hjalla í nábýli við ömmuna góðu og Ingu frænku. Una bjo alla ævi við allsnægtir og kunni að meta það. Aldrei var þar þó neinn dans í kringum gull- kálf eða gælt við gerviþarfir. Allt var vandað vel, sem til var stofnað, eða í höndunum unnið og það var margt mikið og fallegt. 59 Þessi orð em hér sett á blað til að sýna þakklæti mitt fyrir áratuga vináttu og ekki síst fyrir umhyggju hennar við tengdamóður sína, elskulega Ástu frænku mína, síðustu árin, sem hún lifði. Það var ómetanlegt. Frændanum mínum góða, Þor- steini, flyt ég mínar innilegustu samúðarkveðjur, svo og bömunum þeirra, Ástríði og Skúla, bamaböm- unum þremur og tengdabömum, og elskuðum systmm, Lilju og Margréti. Það er sárt að skilja svo skyndilega, en öllum hlýtur að verða huggun að geyma minningu um slíka sólskinsmanneskju og brosið hennar bjarta. Blessaðar séu þær minningar. Rúna Una föðursystir mín lést föstu- daginn 2. október. Hún fæddist í Reykjavík 11. marz 1921, dóttir hjónanna Guðrúnar Jónsdóttur Pet- ersen og Hans P. Petersen kaup- manns. Hún ólst upp í Skólastræt- inu í miðbæ Reykjavíkur í stómm systkinahóp, en hún var fjórða í röðinni af sex systkinum. Faðir hennar lést þegar hún var 17 ára gömul, hann hafði þá rekið verzlun í Bankastræti 4 frá því 1907, auk myndaframleiðslu í bakhúsi í Skóla- stræti. Móðir Unu varð þá ung ekkja með stóran barnahóp, en hún tók við rekstri fyrirtækisins með góðri aðstoð frá bömum sínum. Eftir að Una lauk skólagöngu sinni vann hún bæði við afgreiðslu { verzlun- inni og við myndaframleiðsluna til Legstelnar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf ________um gerð og val legsteina._ IB S.HELGASON HF ISTEINSNIIÐJA ■ SKEMMUVEGI “ta SiMI 76677 t Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, RÓSINKRANSA JÓNSDÓTTIR frá Bolungarvik, verður jarðsungin frá Aðventkirkjunni, Ingólfsstræti 19, þriðjudag- inn 13. október kl. 15.00. Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Systrafélagið Alfa eða önnur líknarfélög. Magnús V. Guðbrandsson, Hörður Magnússon, Hjördís Elinorsdóttir, Oddný Magnúsdóttir, Vincent Cerisand,. Grétar J. Magnússon, Gróta Ágústsdóttir, barnabörn og barnabarnabarn. Muriid '■^3 68 90 7nem íau/car ! f Sævari SÉRTILBOÐ ÞESSAHELGl Blómstrandi Begoniur. Aðeinskr. 170,- Rauöur jóiatuiipo". (Brilliant star) 10stk. kr.229,- (Anne Marie) 4stk. kr. 199,- Dökkblár jólakrókus (Rememberance) 10stk.kr. 169,- Riddarastjarna (Amaryllis) 1 stk. kr. 295r td. i skólumog barnaheimilum. ^tóöbeiningar gasssssss'ix-' meöferöogræktunhausúauk , laugardagog sunnudagkl. 13-.00-19.00. Ath/. Fáið litprentaöan leiöbeiningarbæklmg. Magntilboð Gerið hagstæö kaup. 50stk. túlípanar....^'490- 50 stk. krokusar .. • 4gQ’_ 25 stk. páskaliljur ■

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.