Alþýðublaðið - 13.10.1920, Síða 1

Gefið út af Alþýðuflokkirmra
1920
Miðvikuudaginn 13. október.
235 tölubi.
Smeilin samtíking.
„Sannleikskorn Alþýðublaðsins"
kallar Sig. Þórólfsson grein, sem
Morgunblaðið flytur eftir hann í
gær.
Tekur Sigurður þar upp sjö at-
riði ór Alþbl. og gerir tilraun til
þess að hrekja sum þeirra. Hann
getur þess að hann taki sjö, at
því sjö sé helgitala, en eins og
tiann hér á dögunum fór ekki með
nema hálfa vísuna, eins lætur hann
þess ógetið, af hverju sjö sé helgi-
tala, en það er hún af því, að
fornmenn þektu sjö lýsandi hnetti
fsól, tungl, Merkúr, Venus Marz,
Júpíter og Saturn) Sigurður hefir
því — ef til vill á sama hátt og
b'inda hænan fann byggkornið —
komið með samlíkingu sem er til
mikils hróss fyrir Alþbl., sem sé
að staðhæfingar þess séu sem lýs-
■andi hnettir, og er honum hér-
með þakkað fyrir meðmælin.
En það er önnur samlíking í
grein Sigurðar, sem er ennþá
smellnari.
Hann getur þess, að Alþbl. hafi
^agt um daginn að kóngar gerðu
ekkert gagn nú á títnum, en oft
•ógagn, og að þeir væru því stund-
ttm nefndir botnlangar þjóðlíkam-
ans. Þetta er eitt af þeim atriðum
*em Sigurður reynir ekki að
hrekja. Hann er auðsjáanlega á
sömu skoðun og Alþýðublaðið, að
kóngarnir séu algerlega gagnslaus-
■r nú á tífuum, eða jafn gagns-
tausir og líffæri það, sem í dag-
^egu t*li er kallað botnlanginn.
Það virðist svo, sem Sigurður
^afi fengið áhuga á að kynnast
^eltingarfærunum betur en áður
(°g mun hann þó hafa stúderað
^au nokkuð í sambandi við hrossá-
ketsát, sbr. það sem hann áður
^cfir skrifað), því hann fer að
Vlrða fyrir sér hverjum megi líkja
endaþarminn, eða hverja megi
kall^ endaþarm þjóðHkamans.
^kir að hafa brotið hínn naorgun-
^'aðslega heila sinn um þetta,
kemst hann að þeirri niðurstöðu,
að það séu jafnaðarmenn.
Þarna kom verulega góð sam-
líking.
Hvert er starf þessa líffæris,
sem kallað er endaþarmurf Það
er í flljótu bragði sagt eitt hið
þarfasta, sem sé það að losa lik-
amann við mestan hluta af þeim
efnum er gera honum skaða, en
slík efni eru bæði mörg og mikil
á hverjum degi, því jafnvel í hinu
Ijúffangasta merarketi eru skaðleg
efni, sem mundu ríða líkamanum
að fullu, ef ekki væri endaþarm-
urinn til þess að hrinda þeim út.
Jafnaðarmenn vilja koma þjóð-
félaginu þannig íyrir, að þjóðin
njóti sín sem bezt. Það vilja þeir
gera með því, að losa þjóðlíkam-
ann við það sem tefur fyrir því,
að þjóðin geti sjálf tekið atvinnu-
málin í sínar hendur, til hags-
muna fyrir heildina, í stað þess
að þau eru nú rekin með hags-
munum fárra einstaklinga fyrir
augum. Og sérstaklega er þeim
umhugað um að losa þjóðarlíkam-
ann undan áhrifum þeirra leigu-
sveina, sem auðvaldið otar fram
fyrir sig, og sem fyrir borgun þá
er þeir fá fyrir frammistöðuna,
æða sem grimmir hundar, geltandi
á ritvellinum gegn öllu sem merkir
framför í kjörum verkalýðsins.
Það er því ástæða til þess að
endurtaka það, að samlíking Sig-
urðar sé smellin.
En þar sem jafnaðarmenn og
málgagn þeirra, samkvæmt líkingu
Sigurðar, er endaþarmur þjóðlíkam-
ans, hvað er þá Sigurður Þórólfs-
son sjálfur, samkvæmt sinni eigin
líkingu?
Það er sízt ofsagt, að samlíking
hans hafi verið smeilinl
Steingrímur Arason kennari
var meðal farþega á Lagarfossi.
Hann hefir um nokkur ár dvalið
í Ameríku til þess að kynnast þar
skólahaldi.
€rlni símskeytl
Khöfn, 12. okt.
JBorgarastyrjðld í Ukraine?
Bændur í Ukraine sitja um Kiev
og hafa marga bæi á valdi sfnu.
[Þessi fregn er mjög ósennileg og
líklega uppspuni.]
Pólsk-rússneski friðurinn.
Samkvæmt bráðabirgðafriðnum
mill Pólverja og Rússa, er verk-
lýðsveldi hvftrússa viðurkent sjálf-
stætt.
Krassin og England.
Símað er frá London, að Kras-
sin hafi gert uppkast að afborg-
unarfyrirkomulagi Rússlands á
skuld þess við England.
Óeirðirnar í írlandi.
Nýjar óeirðir Sinn Feina í Bel-
fast og Londonderry.
Bifreiðarslys.
Tjarnarbakkinn hrynur.
í gær um kl. 4 kom stór flutn-
ingabifreið, er Steinolfufélagið á,
hlaðin 10 steinoííufötum, vestur
eftir Vonarstræti. Þegar hún kom
miðja vegu milli Iðnó og Bárunn-
ar, kom maður á.móti henni og
ætlaði að vfkja úr vegi fyrir henni,
en gerði það svo seint, að bif-
reiðarstjórinn þóttist ekki óhultur
um manninn nema hann viki bif-
reiðinni snögt við fram á Tjarn-
arbakkann. En bakkinn var á
þessum stað farinn að gefa sig og
þoldi ekki þunga bifreiðarinnar
jafnvel þó hún væú um meter frá
brúninni; sprakk bakkinn fram á
12—15 m. svæði, en bifreiðim
hvolfdist með öllu saman út á
Tjörnina. Tveir menn voru i bif-
reiðinni, og stökk annar þeirra út
6r hénni um leið og hún valt, upp