Morgunblaðið - 31.10.1987, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1987
Gunnar Guðmunds-
son — Minning
Fæddur 30. mai 1898
Dáinn 23. október 1987
Utan þess dags
bak við árin og fjallvegina
streyma fram lindir mínar.
Ef ég legg aftur augun
ef ég hlusta, ef ég bíð
heyri ég þær koma
eftir leyningunum grænu
langt innan úr tímanum
hingað hingað úr fjarska.
Þær hljóma við eyru mér
þær renna gegnum lófa mína
ef ég legg aftur augun.
(Hannes Pétursson)
Þá er hann afi okkar, Gunnar
Guðmundsson, genginn til hvílu
sem bíður okkar allra eftir mislang-
an ævidag. En hjá okkur geymist
minningin, minningin um hann afa
okkar á Vestfjörðum og allar þær
sumarferðir sem við fórum þangað.
Það var hápunktur og tilhlökkunar-
efni hjá litlum systkinum að fara
að heimsækja afa og ömmu á Vest-
fjörðum. Einhvem daginn eftir
sauðburð eða slátt var hlé tekið á
sveitastörfum. Nesti var tekið til,
hangilqoti, sviðum og laxi stungið
í poka til að færa afa og ömmu.
Síðan snemma morguns var lagt
af stað. Sjaldnast þurfti að vekja
fjölskyldumeðlimi því lítið var sofið
fyrir tilhlökkun nóttina áður en
ferðalagið hófst. Ferðafötin voru
tilbúin og sumir höfðu pakkað niður
farteski sínu löngu áður en ferðin
var ákveðin. Síðan var öllum pakk-
að inn í Land-Rover-inn og keyrt
af stað. En leiðin var löng fyrir litla
krakka og þá voru vegir ekki eins
góðir og nú og því gat ferðin tekið
allt upp í rúma tólf tíma og voru
þá margir orðnir þreyttir og oft var
spurt: „Erum við ekki að verða
komin til afa og ömmu? Er langt
eftir?" Leiðin virtist endalaus en
margt var hugsað á leiðinni: „Ætli
myndaherbergið hans afa sé ekki
orðið fullt? Ætli amma sé búin að
gera hundrað skeljamyndir í viðbót?
Hvað skyldi hann afi eiga margar
hænur núna? Ætli kjörvelið í garð-
inum sé orðið að skógi svo maður
geti falið sig þar?“ Svona var spáð
í fram og aftur hvað hefði breyst
síðan í fyrra þegar við fórum til
afa og ömmu og mikil var tilhlökk-
unin. Það var alltaf ævintýri líkast
að fara til afa og ömmu.
En þó leiðin virtist endalaus tók
hún nú alltaf enda um síðir og við
komumst að Hofí, en það heitir
húsið þeirra afa og ömmu, og hvað
sem lítið fólk gat orðið þreytt þá
vöknuðu alltaf allir upp þegar pabbi
og mamma sögðu að nú værum við
komin á Þingeyri.
Þá opnaðist þessi undraveröld
sem allir voru að spá í hvort hefði
breyst eftir árið. Við gátum loksins
hitt ömmu og afa eftir langa bið.
Þama voru þau og tóku á móti litla
og stóra sveitafólkinu sunnan af
Snæfellsnesi sem sumt var orðið
ansi þreytt eftir langt ferðalag.
Þama stóðu þau sæt og falleg og
góð, afi okkar og amma í þessari
undraveröld, sem húsið þeirra var
í fullt af myndum og blómum. En
nú er hún amma bara ein eftir.
Hann afi okkar, sem var svo Ijúfur
og góður, er dáinn. Eftir langan
erilsaman lífsdag fór afi að mála
myndir sér til gamans og öðrum til
ánægju. Það var undravert hve
góðum tökum hann náði á því á
stuttum tíma og án allrar kennslu.
Á myndum hans afa sjáum við að
viljinn er allt sem þarf.
Við biðjum þess að lindir minn-
inganna um góðan mann styrki
hana ömmu okkar sem nú hefur
misst þann lífsförunaut sem hún
hafði í 67 ár.
Megi Guð blessa minningu hans
afa.
Systkinin á Þverá.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
^ W SiarfsfraíðsluniiiKl
fiskvinnslunnar
150 REYKJAVÍK SÍMI 686095
Verkstjóranámskeið fískvinnslunnar eru nú í fulium gangi.
Starfsfræðslunefnd fiskvinnsl-
unnar hefur skipulagt námskeið
fyrir verkstjóra í fiskvinnslu og
verða þau haldin nú í haust og í
vetur.
Námskeiðin verða haldin í
Borgamesi og standa samtals í sex
kennsludaga sem skiptast í tvær
þriggja daga annir. Þátttakendur
mæta í Reykjavík á miðvikudags-
kvöldi og efÚr stuttan kynningar-
fund er ekið þaðan með rútu f
Borgames. Á laugardagseftirmið-
degi er ekið til Reykjavíkur og
lýkur námskeiðsönnunum þar
með kvöldverði í boði sjávarút-
vegsráðherra.
40 verkstjórar í tveimur 20
manna hópum geta setiö hveija
námskeiðsönn. Þátttökugjald er
15.000 kr. fyrir hvora önn. Inni-
falin í gjaldinu er greiðsla á öllum
kostnaði, þar með töldum ferðum
til og frá Boigamesi ásamt öllum
uppihaldskostnaði í Borgamesi.
Námskeiðin verða haldin á eft-
irfarandi tímum:
1. önn, nr. 1:
4.-7. nóvember 1987 og vikulega
eftir það, eftir þörfum.
2. önn, nr. 1:
20.-23. janúar 1988 og vikulega
eftir það, eftir þörfum.
Ekki veröur bókað á seinni
námskeið fyrr en fullbókað er á
hin fyrri. Fram til þessa hefur
framboð á námskeiðum fyrir
verkstjóra fiskvinnslunnar verið
Iítið, en þau námskeið sem nú er
boðið upp á em gerð sérstaklega
fyrir þá.
Á fyrri önn verður lögð meg-
ináhersla á samstarf og samvinnu
á vinnustað, líkamsbeitingu og
stjómun og skipulagningu starfs-
þjálfunar.
Magnús H. Ólafsson mun fjalla
um líkamsbeitingu við vinnu og
þá möguleika, sem verkstjórar
hafa í dag til að viðhalda góðri
heilsu starfsfólks.
Guðfinna Eydal og Álfheiður
Steinþórsdóttir munu kenna
verkstjórum markvissa sam-
skiptatækni og fjalla um samstarf
og samvinnu á vinnustað.
Þórður M. Þórðarson og Gunn-
ar Aspar munu síöan fjalla um
starfsþjálfun og skipulagningu
hennar, en í dag, með aukinni
Meðal
leiðbeinenda
á námskeið-
inum verða:
Álfbeióur Steinþórsdóttir,
sálfrzóingnr
Giéfuma Eydnl, GnuurAsptr,
sálfræóingnr lertstjóri
Magnús Ólafsson, ÞórinrM.Þoriarson,
sjíluajrjálfi tíluifnriinpr
tækni í fiskiðnaði og takmörkuðu
framboði af starfsfólki, er þessi
þáttur mikilvægari en nokkru
sinni áður.
Á seinni önn verður áfram
fjallað um samstarf og samvinnu
á vinnustað, en einnig um stjórn-
unarhlutverk verkstjórans, túlk-
un kjarasamninga og ýmsa aðra
þætti tengda verkstjórastarfmu.
Á kvöldin á báðum önnum
verður leitast við að fá sérfræð-
inga til að halda fyrirlestra og
stjórna umræðum um nútfma
verkstjórn, framleiðnimál, tækni-
þróun í ftskiðnaði, markaðsmál
o.fl.
Verkstjórar eru hvattir til
að skrá sig hið fyrsta á
skrifstofu Starfsfræðslu-
nefndar fiskvinnslunnar í
síma 91-686095.
Minning:
Vigfús Magnús-
son, Skinnastöðum
Það er alitaf sárt að kveðja vin
sinn, ekki síst þegar manni fínnst
hann fara fyrir aldur fram, hafa
átt svo mörg ár eftir ólifað. Þessi
orð eiga vel við Vigfús á Skinna-
stöðum sem er til moldar borinn
að Þingeyrum í dag.
Vigfús er fæddur í Skólahúsinu
í Sveinsstaðahreppi 25. september
1923. Foreldrar hans voru Magnús
Vigfússon frá Vatnsdalshólum og
Guðrún Jóhannesdóttir. Hann ólst
upp hjá foreldrum sínum fram að
fermingu. Eftir það var hann mik-
ið í Haga og víðar í Sveinsstaða-
hreppi. Um tíma vann hann í
Ofnasmiðjunni í Reykjavík og eitt
sumar í brúarvinnu. Arið 1945 fór
hann að búa með eftirlifandi eigin-
konu sinni, Lucindu Ámadóttur, í
Vatnsdalshólum, en vorið 1952
fluttu þau að Skinnastöðum og
stofnuðu þar nýbýli en þá jörð
átti Landnám ríkisins. Komu þau
með fjölskyldu sína þangað að öllu
húsalausu. Sem bráðabirgðahús-
næði byggði Vigfús skúr á stærð
á við meðalstofu í húsum nú til
dags. í þessu húsnæði voru þau í
rúm 6 ár. Undrar menn hvað þar
rúmaðist og maður skilur vart
dugnað húsmóðurinnar að þurfa
að vera með bala af bamaþvotti
á kolaeldavél í eldhúsinu ásamt
matseld á stóru heimili. Raunar
hafði hún rennandi vatn en enga
skólplögn. Þess minnist Lucinda
að þröngt hafí verið þegar 8 karl-
menn vom við matborðið sem kom
fyrir þau ár meðan Vigfús var að
byggja.
Fyrsta árið þeirra á Skinnastöð-
um byggði hann fjós, fjárhús og
hlöðu, en íbúðarhúsið síðar. Þetta
var mikið átak fyrir efnalítið fólk
og mun hafa verið þröngt í búi
hjá þeim fyrstu árin. Nú er sonur
þeirra, Vignir, búinn að ljúka
byggingu á myndarlegum fjár-
húsum með tilheyrandi haughúsi
og hlöðu.
Vigfús vann mikið að öllum
þessum framkvæmdum sjálfur
enda var hann laghentur og af-
kastamikill til allrar vinnu.
Við á Torfalæk voram mjög
forvitin þegar það fréttist að hjón
framan úr Sveinsstaðahreppi væra
að taka nýbýli á Skinnastöðum.
Það kom fljótt í ljós að þar eignuð-
umst við góða nágranna og
myndaðist fljótt vinátta milli heim-
ilanna sem haldist hefur alla tíð.
Vigfús var mjög greiðvikinn og
hjálpsamur, skiptumst við oft á
verkum og þótti mér alltaf jafn
gaman að vinna með honum fyrir
verklagni hans og dugnað.
Þótt Vigfús væri dálítið hlé-
drægur eða feiminn eins og hann
orðaði það sjálfur, þá lék hann á
als oddi í kunningjahópi með glas
í hönd, söngvinn var hann þá,
enda kunni hann mikið af dægur-
lögum. Var hann í mörg ár í
Karlakór Vökumanna. Vigfús var
góður hestamaður_ og stundaði
dálítið tamningar. Átti hann jafn-
an jgóða hesta og sat þá vel.
Eg starfaði með honum í
hreppsnefnd um árabil og lagði
hann þar ætíð gott til mála. Mörg
ár var hann deildarstjóri KH-deild-
ar Torfalækjarhrepps og í fleiri
störfum innan sveitarinnar.
Þau hjón eignuðust 5 börn og
era þijú eftirtalin á lífi: Árni, lög-
regluvarðstjóri í Reykjavík,
kvæntur Björk Kristófersdóttur,
húsmóðir; Ánna Guðrún, vinnur
við verslunarstörf, gift Kristófer
Sverrissyni, mjólkurfræðingi;
Vignir sem er bóndi á Skinnastöð-
um. Þá ólust upp hjá þeim tvö
börn Lucindu frá fyrra hjóna-
bandi, þau era Alda Þórann og
Haukur Viðar. Ég vissi af eigin
raun að Vigfús unni þeim eins og
sínum bömum, enda kunna þau
það að meta.
Vigfús hugsaði mjög vel um
heimili sitt og bú, fór lítið frá,
hefur víst fundist að þá væri hann
að svíkjast um. Gestagangur hefur
alltaf verið mikill hjá þeim hjónum,
bæði af fjölskyldunni, vinum og
kunningjum, enda vora þau bæði
mjög gestrisin.
Fyrir tveimur til þremur áram
fór hann að fínna fyrir sjúkdómi
sem læknar réðu ekki við. Það er
ákaflega sárt að sjá vin sinn tær-
ast upp og bíða síns skapadægurs,
en það gerði Vigfús með mikilli
hugprýði enda vissi hann sjálfur
fyrir nokkra að hveiju stefndi.
Nú veit ég að hans þjáningu er
lokið og hann kominn til sinna
heimkynna í sól og sumarblíðu.
Konan hans, hún Dadda, og fjöl-
skyldan öll hafa borið hans veik-
indi með stakri hugprýði og gert
allt sem þau gátu til að létta hon-
um lífið í hans veikindastríði.
Með þessum línum fylgja frá
okkur öllum á Torfalæk hugheilar
samúðarkveðjur.
Torfi Jónsson
VELDU
&TDK
ÞEGARÞÚ VILT
HAFAALLTÁ
HREINU