Morgunblaðið - 20.12.1987, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 20.12.1987, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. DESEMBER 1987 41 Jónína Helga Snorra- dóttír - Minning Fædd 20. desember 1900 Dáin 29. júlí 1987 Hún Jónína Helga Snorradóttir hefði orðið 87 ára í dag ef hún hefði lifað. Ég gat af óviðráðanleg- um ástæðum ekki fylgt henni til grafar. Því langar mig að minnast hennar nú. Jónína Helga var fædd að Húsum í Ásahreppi, Rangárvallasýslu, þann 20. desember árið 1900, yngri dóttir hjónanna Margrétar Jósefs- dóttur og Snorra Jónssonar. Hún ólst upp hjá foreldrum sínum til 18 ára aldurs. Þá flutti hún til Reykjavíkur og vann þar í nokkur ár. En hugurinn dvaldi löngum í átthögunum og þangað reyndi hún að skreppa ef þess var nokkur kost- ur. Jóna giftist ekki en árið 1930 eignaðist hún son sem hlaut nafnið Baldur Jónsson. Á þeim árum var ekki létt að vera einstæð móðir. Því taldi hún það lán er henni bauðst ráðskonustaða hjá Vémundi Ásmundarsyni, sem bjó litlu býli, Fögruhlíð í Sogamýri. Þar ólst Bald- ur litli upp í skjóli ástríkrar móður en á sumrin dvaldi hann löngum að Húsum hjá Guðbjörgu, móður- systur sinni og Einari manni hennar sem höfðu tekið við jörðinni að Snorra látnum. Þau hjón áttu 4 böm sem öll reyndust Baldri sem eldri systkini. Þá var heldur ekki amalegt að hlaupa til Margrétar ömmu, sem bjó hjá dóttur sinni og tengdasyni. Systkinabömin Mar- grét, Óskar, Sigríður og Ágústa vom Jónu einkar kær, enda sam- gangur mikill milli heimila þeirra og sýndu þau henni mikla ræktar- semi alla tíð. í Fögruhlíð undi Jóna sér vel. Hún vann sín störf, jafnt innan húss sem utan, af einstakri sam- vizkusemi og oft var vinnudaginn langur. Á stríðsámnum og í kjölfar þeirra vom miklir fólksflutningar til Reykjavíkur, smábýlin urðu þá eitt af öðru malbikinu að bráð. Þar sem áður vom græn tún og engi gnæfa nú fjölbýlishús við himin. Brátt kom röðin að Fögmhlíð, en skömmu áður en rýma skyldi jörð- ina andaðist Vémundur, þá háaldr- aður, en það varð hlutskipti Jónu að flytja út í óvissuna. Þetta var snemma vors 1961. Skömmu áður hafði sonurinn kæri orðið fyrir því óhappi að fótbrotna. Er hann komst aftur á kreik fór hann að kenna þrauta innvortis sem ágerðust. Síðla sumars 1961 auglýstum við hjónin litla íbúð til leigu gegn hús- hjálp. Þá sá ég Jónu í fyrsta sinn. Sonur hennar, sem ætlaði að búa með henni, var þá sjúklingur á Landakoti en átti því miður ekki afturkvæmt. Hann andaðist þann 13. nóvember 1961. Þetta vom daprir dagar í lífi Jónu. Á tæpu ári var allt hennar líf lagt í rúst, heimil- ið kæra horfíð og einkasonurinn dáinn. Ég tel að hin ömgga trúar- vissa, ásamt ríkri löngun til að hjálpa hinum bágstöddu, hafí fleytt henni yfír örðugasta hjallann. Á þann hátt gleymdi hún sínum eigin raunum, þótt aldrei næði hún sér að fullu eftir sonarmissinn. Eftir 2ja ára dvöl hjá okkur á Njálsgötu 29 réðst hún sem ráðskona hjá eldri manni, Valdimar Kr. Ámasyni, Laugavegi 51b. Hún annaðist hann af mikilli prýði þar til yfír lauk. Að Valdimar látnum keypti hún ásamt Sigurbjörgu Benónýsdóttur íbúðina af erfíngjum Valdimars. Þær bjuggu saman unz Sigurbjörg lézt, þá háöldmð. Þá var Jóna orð- in heilsutæp og treysti sér ekki að halda íbúðinni. Því varð það að ráði að hún seldi sinn hluta og flutti sem ráðskona til Jóns Benónýssonar, bróður Sigurbjargar, sem bjó á Njálsgötu 32b. Þar reyndi hún, veikum mætti, að annast gamla manninn unz þau með stuttu milli- bili fluttu á Elliheimilið Gmnd haustið 1984. Skömmu áður en Baldur, sonur Jónu lézt, eignaðist hann dóttur, Kolbrúnu að nafni. Hún ólst að mestu upp í skjóli móðurforeldra sinna en síðar hjá móður sinni og stjúpa. Hún er nú búsett í Ólafsvík. Hún á 2 dætur. Jóna var óvenju fríð kona, bók- hneigð var hún og listfeng og þótt hún nyti engrar menntunar nema bamaskóla var hún vel ritfær og hafði ánægju af að færa hugsanir sínar í letur. Þó fór hún dult með það enda bar hún ógjaman tilfínn- ingar sínar á torg. Hún hafði næmt auga fyrir öllu sem fagurt var og snyrtimennskan var henni í blóð borin. Ég gleymi ekki malarhominu við svefnher- bergisgluggann hennar á Lauga- vegi 51b. Þar óx ekki svo mikið sem arfakló en ekki hafði hún búið þar lengi er litfögur blóm teygðu krónur sínar mót ljósinu. Sömu sögu var að segja á Njálsgötu 32b, einnig þar ræktaði hún sinn blómareit þótt oft væri hún sárþjáð af liða- gigt sem ágerðist með ámnum. Hún lagði gjörva hönd á margt, safnaði steinum, gerði úr þeim ýmsa minjagripi, svo sem hlóðir, vörður, lukkutröll fyrir bömin o.fl. Allt þetta málaði hún svo listilega. Jóna var einstaklega frændrækin og trygglynd. Ég fæ seint full- þakkað allan hennar kærleik í okkar garð. Þau em ótal sporin hennar til fósturmóður minnar sem bjó á næsta götuhomi. Þar sat hún oft síðdegis og stytti henni stundir, allt til þess dags er hún flutti á Gmnd. Ég bið Guð að blessa minningu þessarar kæm vinkonu minnar. Eg veit að nú hefur hún eignast sinn eigin unaðsreit, þar sem aldrei ber skugga á. Steinunn G. Kristiansen r Demantar Draumaskart Gull og demantar Kjartan Ásmundsson, gullsmiður, Aðalstræti 7. Sími 11290. CiD PIOIMEER SJÓNVÖRP i. flNGELfl /O BARK\RA 1 vRartland Ástog hamingja SVÖRTU AUGUN Erik Nerlöe Hin svöriu augu unga sígaun- ans vöktu þrá hennar eftir frelsi — frelsi sem hún hafði lítið kynnst áður. Og Ijúfir tónar fiðlu hans ollu því, að hún ákvað að flýja burtu með honum. En vissi hún hvert hún var að flýja? Nei, hún var of ung og reynslulítil til að vita það. Hún skildi ekki að blind ást hennar leiddi hana aðeins út í ófyrirsjáanlegar hættur. TÍNA Eva Steen Hún er ung og fögur og hefur kynnst manni sem hún elskar. Framtíðin blasir við þeim, en örlögin verða til þess að skilja þau. Hún sér sig nauðbeygða til að hverfa úr lífi hans. Með fegurð sinni og miklum hæfileikum sínum á listskautum nær hún langt, en þegar best gengur upp- götvast að hún er haldin banvænum sjúkdómi. Einmitt þá kemur maðurinn sem hún elskar aftur inn í líf hennar. GÓÐI HIRÐIRINN Else-Marie Nohr Hún hvarf og ekkert fréttist af henni. Loks var hún talin af og álitin dáin. Dag einn birtist hún í sendiráði í Thailandi, aðframkomin og þungt haldin af hitasótt, og mundi ekki hvað hún hét. Með góðri læknishjálp nær hún sér fljótt, og nokkru seinna er hún á leið heim. Hún er full af lífs- þrótti og hlakkar til að sjá aftur manninn, sem hún elskar og hún hafði gifst stuttu áður en hún varð fyrir áfall- inu. En fjögur ár eru langur tími, og maður hennar hafði fyrir löngu talið hana af. ANGELA Theresa Charles Angela Smith sækir um læknisstarf í bænum Whey- stone. Þar ætlar hún einnig að reyna að jafna sig eftir slys, sem hún lenti í, í hreinu sveitalofti og kyrrlátu um- hverfi. Hún fær starfið, en henni er vantreyst sent lækni og litin hornauga sem persóna í fyrstu. En smátt og smátt vinnur hún traust og álit fólks. Angela missti mann sinn og dóttur.í bílslysi og líf hennar hefur verið tómlegt síðan slysið varð. En er hún kynnist Mikael Traymond, ró- legum og yfirveguðum lækni, vakna tilfinningar hennar á ný. ÁST OG HAMINGJA Barbara Cartland Aðeins tvær persónur bjargast í land, þegar skipið brotnar í klettunum við strönd Ferrara, ævintýramaðurinn Sir Harvey Drake og hin fagra Paolina Mansfield. Þau voru bæði á leið til Feneyja og faðir Paolinu fórst rneð skipinu. Sir Harvey Drake stingur upp á því við hana, að hún ferðist með honum scm systir hans áfram til Feneyja. Þar segist hann auðveldlega munu geta fundið ríkan eiginmann handa henni — og um leið ætlar hann að tryggja sína eigin framtíð. Paolina fellst á hugmyndina, og framundan er ævintýralegt og viðburða- ríkt ferðalag. SKVGGSJÁ - BÓKABÚÐ OUVERS STEINS SF PRISMA

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.