Alþýðublaðið - 10.06.1932, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBL'AÐIÐ
B "H 73] t
Bögbnrlar nm Verklýðsfélag Bolnngaviknr.
Eftir séra Pál ^igurðsson.
— (Nl.)
Sákiiarpresturimi.
Hann hvorki vill né getur lýst
yfiir hllutílieysi sínu í þiesisulni mál-
VVSgungur félag&nis.
BTéfritarinn bolvíski kemur all-
l«r fram! í dagisbirtuna er hiamm fer
•O segja sögu félagsins. Ekkert
iýsir persónunni betur en þessi
klaus-a: „Menm fara til næsta
kaupsta'ðar aó sækja salt og olíu
ttl vertíðarininar. Fá ekkert vegna
óeárðanna í Bolungavík. Kcana
tómhentir hieim. Sjá sáitt óvæmma.
Segja sig úr félaginu. Eftir verða
14 meðlimár af 60; þar af 4 um
fenmingu o. s. frv. Af slíkum
skörungsiskap eiga svo Bolvíking-
ar a'ð vaxa og v-erða ö'ðruim til
fyjirmyndar og eftirbreytni."
Nú hafa félagsimenm enga út-
gerð og þurfa því ekki á oliu eða
salti að halda til vertíðafimnar.
Og enginn skortur hefir hér ver-
Éð á olíu og salti. Og verklýðs-
félagið, sem stofnað var með 40
—50 meðlimum, befir stöðugt ver-
ið að auka meðlimatöiu sína, sem
nú er — þrátt fyrir allar árásir,
mótspyrnu, fantabrög'ð og
þrjózku sum-ra atv.rekendanna —
orðin nær 100.
Er nú bréfritarinm virkilega svo
grummhygginn a'ð halda, að Bol-
víkingar muni vaxa af þessum
skörungsskap hans í rógburðin-
um og ósannindunum ? E'ða þjáist
hann af einhverri ástríðu til að
veara ö'ðrum til fyrirmýndar og
. eftirbreytni í sliku framferði,?
Vonandi sér hann að sér og bætir
ráð sitt.
Raun-ar áttu s-ér úrsagnir úr fé-
laginu stað eitt siinn í vetur. En
esn-s og fleira hefir þetta ruglast
i k'ol/li bréfritarans, þvi það urðu
ekki 14 eftir af 60, h-eldur komu
ársagnir frá 7 af 60, og 3 af þ-eim
tóku úrsagnir sinar aftur þegax í
sta'ð, og meðlimatalan stö'ðugt
aukist síðau, einis og a'ð ofan seg-
Ér.
En hvað oili nú þessum úns-ögn-
um?
Það ætti bréfritaranum að vera
kunnugast um. Úrs-agnir komu frá
7 möninum, sem stóðust ekki
storminm, er hamn og s-amherjar
ha:n-9 — forkólfar íhaldsins- í Bol-
angavík — h-ófu þær árásir á
verkalýðsfélagi-ð, sem frægar eru
-orðmar.
Bréfritarinn ætti að miuna æs-
ingafun-dinn miiikl-a 24. jan. s. 1.,
sean han-n og samherjar hams
héldu til að svívirða og sv-erta
saklausa menm og verkaiýösÆélag-
iö í heild; þar sem skríLs-æðið,
stóryr'ðin og svívirðin-garnar
gengu fjöllunum hærra og hafa
eitrað hugi margra, og þar sem
rá'ðjst var á sóiknarprestinn, að
honum fjarverandi, með dæma-
fárri ósvífni. Skal ekki út í það
farið a'ð þessu sinni En af því að
bréfritarinn miimnist á prestinn í
kafl-a sínum af óvenjufegri hóg-
vær'ö en venjulegri ósannsöglí,
ver'ður ekki heldur fram hjá þeim
mmmælum gen-gið.
uan. Sem félagi í Pœstafélagi Is-
lands er hann því eindregið fyligj-
andi, „að samvinma sé miílli
prestastéttarinmar o-g þeirr-a, siem
Vin-na í þjóðtmáLum að bótum á
kjörum fátækra manna og bág-
staddra og að jafnrétti allra", Sentt
þjónn kirkjunnar skip-ar hann sér
eindregið í flokk þeá-rra kirkju-
manna, sem árlega fjölga um
heim allan og gera kröfu til beil-
brig'ðara skipulags atviinnum.ál-
anna og þjóðfélagsmállanna yfir-
leitt.
7 Kirkjan ber ábyrgö á því óheil-
brigða skipulagá, sern er að sliga
mannkynið. H-enni ber skylda til
— ekki að eins að imrna af hendi
iiknarstaTf, sem sjálfs-agt er, en
nær þó skamt héldur og að
gera kröfu til heilbrigðara skipu-
lags og styðja hverja viðleitni í
þá átt. Hve frálieitt það er a'ð
kirkj.au, sierni á að vinna að and-
Legri heilb-rigði fólksin-s, sé hlut-
laus um þau mál, er ljóst, þegar
þess er gætt, að and-lieg h-eilbrigði
m-an-na getur að eins átt sér stað,
-er til 1-engdar lætur, í heálhrigðú
þjóðfélagi. Þetta verð-ur kirkjau
að skilja og taka aíleiðángunum.
En þetta skilja ekki forkólfar
jhalds-ins í Bo-lung-aví-k. Telja þeir
það guðlast, að sóknarpresturinm
skuli n-okkuð vera við v-erkalýðs-
mál ri'ðinm-, sem verðskuldi mak-
feg málagjöld. V
Ekki „fór þó fólkið að grunia að
eitthva'ð væri h-æft í þes-su“, eáais
og hréfritarinn h-olvisíkii segir, því
það var öllum ljóst. Var ekki
fari’ð dult mieð það á fundinum í
fyrravor, sem „náumginn af 1-akara
taginu" hélt. En annað ei-ns ó-
dæði og það er að hvetja til
v-erkaiýðssamtaka í Bolungavík,
átti s-óknarprestinum ekki að líð-
ast. Or því h-ann gat ekki verið
þar hlutlaus bar raauðsyn til að
láta hann víkja úr vegi.
Og nú skýtur bréfritaranium
laftur upp í sinni réttu mynd með
væmið yfirklór. Því sú nauðsyn
leiddi ekki til „prúðmannfegra
hugteiðinga um hvort ekki myndi
fara v-el á að presitaskifti yrðu,
á'ður en langt um li'ði, siem sv-o
muni hafa fallið imöur“; heldur
leiddi sú mikla nauðsyn til þ-es-s,
a'ð hréfritarinn og samherjax hans
—: forkólfa'r íhaldsins í Bolunga-
vík — hófu rnjög óprúðmannifegar
árásir og ásk-oranir á presti-nn,
svo að yfir tóiku óh-ljóðin: Burt
me'ð hann; og hef'ðu þ-eir sjá-lfsagt
surnir séð han-n glaðir hengdan.
Þannig ber alt a'ð sama hrunni
fyrir þes-sum vesalings bréfrilta'ra:
Einn ósanmndavefur og rógburð-
ur frá upphafr tii enda. Og svo
hrópar hann seinast á þing og
stjórn sér til hjálpar.
Neydiaróp.
Líkt og maður með dauðann
fyrir augum fóroar bréfritarin-n
bolvíski höndum til himinis og
kallar á d-óm — vinnudóm.
Eins og allir dómax getur
vinmudómur verið bæði góður og
vondur. Og ef að nú vinnudóimur
ríkisins dæmdi atvirekendur í
Bolungavik til að unddrskriifa
saraning um 80 aura kauptaxta
— skyldi þeim vera það ljúfara
þá en nú? Því svarax bréfritaTi
þeirra n-æst.
Vonandi vandar nú þessi bréf-
ritari íhaLdsins í B-o-lungavík sig
betur í næsta skifti.
Hann hefir gext sig að flóni
með þesisum bréfkafla sínum í
„Vísi“.
Hann hefir laumast á bak við
sveitunga sína mieð rógbuxð og
ósannindi.
í Bolungavík ex ekki lakara fólk
ien annars staðax, þó verka-lýðs-
samtök séu þar hafin.
En bréfr-itarinin boilvíski og saxn-
herjar hanis hafa nú undanfarið
sett ljótan blett á fagurt bygðar-
lag og íbúa þess.
Atvinimbætnr
lá þegar.
Stór hluti venkalýðsins er nú
atvinnulaus; á það bæði við um
þá, semi á sjó og á 1-andi vininla.
Hv-e miki-1 atviinna verður í bumár
við síldv-eiðar er óvíst enn þá, en
þó það kynn-i að verða mieiri
vinna en á horfiist nú, þá er siaanit
víst, að hér verða margir atvinnu-
lausir.
Það er því fulil þörf á því að
hefja atvinnubiótavinnu nú þegar,
enda er s-um atvinnubótavinna,
sem betra er að unnin sé að sum-
arLagi. Mætti þá fi-okka menin, sem
atvinnulausir eru, og taka I su'm-
ja:r í þess-a v-innu þá rnenn, siem
mest hafa hennar þörf, en verst
eiga með að sækja vinmu annað.
Eins og margoft hefir verið
|bent á hér í blaðiinu, þá eru nóg
verkefni fyrir höndtun viið at-
t innubótavinnu. Fé er fyrir hiendi,
þar sem enn eru ónotaðar um 200
þús. kr. af því, siem veitt er á
fjárlögum yfirstandandi árs; það
þarf því ekki að kenna féteysi
um, að ekki sié hægt að hefja
þessa vinmu nú þegar.
Dr Valera í Lnndúnom.
Lundúnum, 10. júní. U. P. FB.
De Valera koih hingað kl. 6 í
njiorgun. Með h-onum eru Little-
son, varaforseti stjórnarimaiar,
Sean O’Kel-ly og ffeití ráðherrar.
De Valera heldur kyrru fyrir á
járnbrautarfes-t sinn-i á Euiston
sitöðinni, 'þang-að til J. H. Thomas
og -a'ðrir brezkir ráðh-errar koma
til fundar við hanrn. — Mikið íið
teynilögreglumanma beldur vörð
í nánd við járinbrautarlestina.
Aftur eldur
á Siglufirði.
Siglufirði, FB. 9. júní. Kl. 2 f
nótt kom upp eldur í bryggju-
húsi Ólafs Henriksens og var
slökkviliðið þegar kvatt á vett-
vang. Fiskia'ðgerðaTmenn þar á
bryggjunni sáu strax eJdiun.
Hafði kviknað frá rafma-gmstaug,
sem lá inn við mænii húsisims.
Henriksen og kona hans höfðH.
aðs-etur sitt í húsinu, en þau erw
nú b-æði erlendis og húsið marrn-
laust. Eldurinn kom-st í net eða
nætur á efsta 1-ofti í húsimu og
breiddist út efti'r því endilöngu,
unz víða 1-og-aði upp út þakiniu.
Eldurinn varð þó bráðL-ega s-lökt-
ur, en húsiö er mjög mikið skemt.
Húsmunum -eigan-dans mikið
sik-emdum var bjargað, og mokk-
uð af saltfiski, sem aðxix áttu,
Var geym't i húsinu. Húsáð vax vá-
txygt í Biunabótafélagi Isilamds,
en- ókunnugt er um laus-afjármuni
eigandans. Fiskurimn var óvá-
trygður. Önmur hús skemdust
ekki. Er þó stutt bil þarna miilli
húsa. Hefði fráteitt tekist að verja
n-æstu hús, ef veður hefði verið
óhagstætt, en stiliilogn var og
eldurinn brauzt að eims út úr
rnæni hússims.
SiBlflriiagar og ihaldið.
Á fundi þeim-, sem haldimi var
á Siglufirði nýlega, og sem getið
var lausLega hér í blaðinu, bar
Jóhann Guðmundsison fram eftir-
farandi tilLögu, eftir að rætt hafði
verið um svik íhaldsins' í kjör-
dæmas-kipunarm-álinu:
„Fundurinn 'lítur svo á, að
Sjálfs-tæðisflokkurinn hafi -eftir
all-ar sínar yfirlýsingax o-g hótan-
ir bæði á alþimgi í v-etur og í-
blöðum flokksims, ef ekki fengiist
réttlátari -kjördæmaskipun, nú al-
gerlega brotið af sér það traust,,
siem kjósendur hans b-áru tiil hans,
og svikist frá yfirlýstri stefnu
sinni í kjörd æmaskipunarmáLinii
með því að falla frá lausn þessa
'máls fyrir eitt ráðberraembættí I
xáðuneyti Framisóknar. Ut af
þessu lýsir fundurinn fylsta van-
trausti á fl-okknum í ö-llum vel-
ferðaxmálum þjóöarimnar, þó
hann öðru hv-oru þykist eitthvað
vilja fyrix hana gera.“
Enn fxemux bar hann fram eft-
irfaxandi ti-llögu að loknum u;m-
ræðum um störf alþingis
„Fundurinn lýsir óánægju siimini
yfir störfum álþingis í vetur og
vítir það harðtega, hve alþimgi
hefir algerlega komið sér hjá að
afgreiöa brýnus-tu nauðsynjamál
ijóðarinnar, eins og löggjöf um
réttláta skatta almennings og
umbætur á atvinnumá-lum þjóðar-
innar.“
Báðar tillögurnar voru saim-
lyktar -einróma. 400 manm-s var
á fundinum.