Morgunblaðið - 21.01.1988, Side 50

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JANÚAR 1988
50
Gunnar Eggertsson
forsijóri - Minning:
Fæddur 18. ágúst 1922
Dáinn 11. janúar 1988
Hann Gunnar dó í nótt. Það var
svo skrýtið þegar amma kom með
þessa frétt úr símanum, þá var eins
og ég áttaði mig ekki á því. Hann
Gunnar sem ég hafði hitt við úti-
dymar deginum áður. Nei, það gat
ekki verið. Ég veit ekki hvað langur
tími leið áður en ég áttaði mig.
En um leið og minningamar frá
því ég man eftir mér komu upp í
bugann, þá kom gráturinn.
Eg hugsaði um öll þau skipti sem
hann kallaði á mig upp, og spenn-
inginn sem fylgdi. Ég vissi að ég
átti einhveija gjöf í vændum. Hann
var ekkert að flýta sér, tók mig og
kyssti mig og stakk upp í mig
mola, sfðan kom hann með kjól eða
einhveija flík og sagði mér að máta.
Alltaf var ég ánægð með það sem
hann hafði valið á mig í öllum sínum
ferðum til útlanda og ævinlega var
um rétta stærð að ræða.
Já það var gott að eiga annan
„afa“ á efri hæðinni á Kvisthagan-
um, og ekki var hún Valdís síðri,
alltaf tók hún vel á móti mér, þau
voru partur af tilverunni. Þeirri
fiissu að vita af þeim sem ég hef
ævinlega litið á sem sjálfsagðan
hlut. En enginn veit hvað átt hefur
fyrr en misst hefur, það á ég eftir
að finna. Ég á ekki lengur von á
Gunnari óvænt niður með fullan
kassa af ávöxtum. Nú þegar Gunn-
ar er horfínn, þá finn ég að gaman
hefði verið að kynnast honum sem
fullorðin manneskja. En ég á mínar
bamsminningar um hann; góðar
minningar sem ég gleymi aldrei.
Erna Sif
Kveðja frá Freysfélögum
Gunnar Eggertsson, sem nú er
kvaddur hinstu kveðju, gekk í
Lionsklúbbinn Frey árið 1972 og
var virkur félagi til dauðadags.
Hann sat eitt ár í stjómn klúbbsins
sem gjaldkeri og átti einnig sæti í
ýmsum nefndum klúbbsins sem
meðstýrandi eða formaður. Öllum
þessum störfum skilaði Gunnar með
prýði.
Hæfíleikar Gunnars nutu sín þó
allra best í sambandi við fjáröflun
klúbbsins, sem byggist á innflutn-
ingi og sölu jóladagatala. Hann var
nokkur ár í ijáröflunamefnd
klúbbsins og vann þar mikið og
gott starf. Þessu til viðbótar var
Gunnar afar duglegur sölumaður
og var alla tíð með söluhærri klúbb-
félögum.
A meðan hann hafði heilsu til tók
hann einnig þátt í flestum merk-
ingaferðum klúbbsins, hvort heldur
þær voru famar til þess að merkja
MIÐSTOÐVAR
matvöruviðskiptanna eru
opnar sem hér segir
Laugalæk, sími 686511
Virka daga kl. 8-19
Föstudaga kl. 8-20
Laugardaga kl. 8-16
Hamraborg, Kópavogi, sími 41640
Alla daga frá k/. 8-20
Garðatorgi, Garðabæ, sími 656400
Virka daga kl. 8-19
Föstudaga k/. 8-20
Laugardaga kl. 8-18
Verið ávallt velkomin
brýr á þjóðvegum landsins eða at-
hyglisverða staði í óbyggðum.
Fyrir hönd okkar, félaga Gunn-
ars í Lionsklúbbnum Frey, vil ég
þakka honum samstarfið og sam-
veruna. Jafnframt vil ég votta
eiginkonu hans, Valdísi Halldórs-
dóttur, og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Guðjón Torfi Guðmundsson,
formaður Lionsklúbbsins
Freys.
„Kveikt er ljós við ljós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
Niður stjömum stráð,
engill framhjá fer,
Drottins nægð og náð,
boðin alþjóð er.“
(Stefán frá Hvítadal)
Þann 11. þessa mánaðar andað-
ist á heimili sínu Gunnar Eggerts-
son. Það kom okkur hjónum mjög
á óvart að fá andlátsfregn þessa
góðvinar okkar svo skyndilega þótt
það hafí verið okkur vel ljóst að
hann hafði ekki gengið heill til
skógar lengi.
En það má segja að aldrei sé
maður viðbúinn þegar kallið mikla
kemur. Okkar fyrstu kynni af
Gunnari voru er hann flutti með
ijölskyldu sína á Kvisthaga 27 og
keypti húseignina á móti okkur, og
hefur hann búið í sambýli við okkur
síðan, sem eru rúm 30 ár, og ætíð
hefur verið góður vinskapur milli
fjölskyldnanna. Gunnar var mjög
ljúfur og vingjamlegur maður og
tryggur vinur vina sinna. Okkur er
sérstaklega minnisstætt hve bam-
góður hann var, og mikið sakna
bamabömin okkar hans, því þar
áttu þau alltaf góðu að mæta, og
vom þær ófáar ferðimar sem þau
fóm upp til Gunnars og Valdísar.
Gunnar Eggertsson var starfs-
maður mikill og framkvæmdamað-
ur, en við ætlum ekki að rekja
æviágrip hans, það munu aðrir
gera. Við vitum að Gunnar er nú
komin á æðra tilvemstig, og felum
hann algóðum guði.
Konu hans, bömum og bama-
bömum vottum við okkar innileg-
ustu samúð.
Og kveðjum hann með þessum
ljóðlínum.
„Kijúptu að fótum friðarboðans,
fljúgðu á vængjum morgunroðans,
meira að starfa guðs um geirn." (J.H.)
Guðný og Kristján Sigurmundsson
Það vom óvænt og sár tíðindi
að Gunnar Eggertsson, móðurbróð-
ir minn, hefði fallið frá aðeins 65
ára að aldri. Hann var elsta bam
hjónanna Eggerts Kristjánssonar
og Guðrúnar Þórðardóttur, Tún-
götu 30.
Mínar fyrstu minningar um
Gunnar frænda em tengdar verald-
legum gæðum eins og svo oft vill
verða. Hann var frændinn sem allt-
af átti mola í munninn og honum
fylgdi jafnan klapp á vangann og
kos_s í nestið.
Ég minnist þess ekki að hafa
nokkm sinni fengið styggðaryrði
frá Gunnari þrátt fyrir hávaða minn
og strfðni. Hann hafði gaman af
frekar en hitt. Hann var sérlega
bamelskur maður og frændrækinn
að auki. Ég þori að fullyrða að allir
í fjölskyldunni hafi rúmast í hjarta
Gunnars svo fremi að þeir bæm sig
eftir að finna sinn stað.
Ég átti því láni að fagna að finna
minn og mun ég sjálfsagt búa að
því alla ævi. Þannig minnist ég hlýju
hans og vináttu á margan hátt í
gegnum árin. Ég minnist þess þeg-
ar hann dvaldi um skeið á Túngöt-
unni hjá mér, ömmu og Guddu, hve
'vel hann fagnaði mér á hveiju
kvöldi. Ég minnist þess hversu
bónlipur hann alltaf var — alltaf
tilbúinn að taka upp símann og
útvega unglingi vinnu. Ég minnist
margra símtala á síðkvöldum þegar
Gunnar hringdi til að vita hvað ég
hefði fyrir stafni og ég minnist jóla-
kveðjunnar nú fyrir síðustu jól sem
yljaði mér á erfiðri stund.
Það vom ávallt fagnaðarfundir
þegar við Gunnar hittumst nú í
seinni tíð. Ég minnist þess þegar
hann óvænt skeiðaði inn á vinnu-
stað minn í sumar, aðsópsmikill að
vanda — með skyrtuna uppúr,
hnakkann í gólf og fölsku tennum-
ar vandlega faldar í rassvasanum.
Hann bar þess merki að hann gekk
ekki heill til skógar, en lét það þó
ekki aftra sér frá að lifa lífinu lif-
andi. Hann hélt uppteknum hætti
að fá sér í staupinu og stundaði
laxveiði af kappi með Áma frænda
og Völlu sinni.
Nú er þetta allt að baki en minn-
ing um góðan mann lifír. Blessuð
sé minning vinar míns.
Inga Steinunn Magnúsdóttir
Vinur minn og fyrrum vinnuveit-
andi er látinn. Mig langar með
þessum fátæklegu orðum að þakka
honum fyrir alla hlýjuna sem hann
ávallt sýndi mér. Er ég lít til baka
hrannast minningar upp í huga
mínum, mismunandi skýrar, en all-
ar góðar.
Kynni okkar hófust í nóvember
1974 er hann réð undirritaða í
vinnu, óvana og óstyrka. Við áttum
það sameiginlegt frá upphafí að
vera uppalin í vesturbænum og vor-
um bæði stolt af.
Það var gaman og lærdómsríkt
að starfa með Gunnari. ósérhlífnari
manni hef ég ekki kynnst. Hann
var óeigingjam og alltaf reiðubúinn
til að hjálpa öðrum, hvort sem hann
þekkti þá eða ekki. Stundum lá við
að þessi hjálpsemi hans væri mis-
notuð, en þannig var Gunnar,
gæzka hans var mikil.
Hann var í eðli sínu glaðlyndur,
meinfyndinn og fljótur að svara
fyrir sig, skemmtilegur húsbóndi
og góður vinur. Einhvers staðar
stendur: Fömnauta áttum við sem
settu svip á umhverfíð, segðu aldrei
að þeir séu horfnir, vemm þakklát
fyrir að hafa fengið að njóta vin-
áttu þeirra og hlýju. Hafí Gunnar
þökk fyrir allt.
Elsku Valdís, Guð styrki þig.
Jórunn.
í dag verður til moldar borinn
Gunnar Eggertsson stórkaupmaður
og formaður Glímufélagsins Ár-
manns, en hann féll frá þann 11.
janúar sl. um aldur fram, rúmlega
65 ára gamall. Foreldrar Gunnars
vom þau Guðný Guðmundsdóttir
og Eggert Kristjánsson stórkaup-
maður og formaður Verslunarráðs
íslands um árabil. í æsku erfði
Gunnar áhuga á íþróttum, en faðir
hans var ágætur glímumaður.
Gunnar stundaði mest fijálsar
íþróttir og sund, var góður sund-
maður og keppnismaður í þeirri
grein á ámnum um og eftir Í940.
Eftir stúdentspróf 1942, heldur
hann til Bandaríkjanna til náms í
viðskiptafræðum og lýkur námi
1946. Um nokkum tíma starfar
hann þar vestra fyrir fyrirtæki föð-
ur síns áður en hann snýr til baka.
Næstu árin starfaði hann lítið að
íþróttum, en studdi félag sitt dyggi-
lega með ýmsu móti. Það er ekki
fyrr en 1959 að hann er kjörinn í
fulltrúaráð Glímufélagsins Ár-
manns og um haustið það sama ár
kosinn gjaldkeri aðalstjómar.
Tveimur ámm síðar er hann kosinn
varaformaður og tekur við forystu-
hlutverki 1964 og gegndi því starfi
er hann lést.
í þau tæp 30 ár, eða frá því að
hann tók sæti í aðalstjóm Ár-
manns, sat hann öll þing IBR og
var fulltrúi Reykjavíkur á öllum
íþróttaþingum ÍSÍ. íþróttahreyfíng-
in kunni að meta störf hans að
verðleikum og var hann bæði
sæmdur heiðursorðu ÍSÍ og heiðurs-
stjömu ÍBR. Hann var jafnframt
fulltrúi Ármanns í knattspymuráði
Reykjavíkur á annan áratug eða frá
1968 til 1981.
Þegar Gunnari var falin forysta
í Glímufélaginu Ármanai vom
breytingar í aðsigi hjá gömlu félög-
unum í Reykjavík. Hugmyndin um
deildarskipt félög var að ryðja sér
braut og var það eitt verkefna
Gunnars að breyta frá einni stjóm, ,
sem hefði með allar athafnir og
störf félagsins að gera, í aðalstjóm
og deildarstjómir sem störfuðu að
einstökum íþróttagreinum. Þetta
sem annað í störfum Gunnars tókst
með ágætum. Gunnar kom á starfs-
degi Armanns, með það fyrir augum
að efla samstöðu deilda félagsins
og þeirra einstaklinga er í hinum
ólíku íþróttagreinum störfuðu. í
samstarfi við framkvæmdastjóm
ÍBR var Gunnar ráðagóður og sann-
gjam, en fastur fyrir þegar Armann
átti I hlut, en skildi þó vel þá ábyrgð
er hvíldi á herðum formanns eins
af stærstu íþróttafélögum landsins.
Þegar litið er yfír farinn veg, og
er þó af mörgu að taka í störfum
Gunnars, ber hæst uppbyggingu
íþróttaaðstöðu á svæði félagsins við
Sigtún. Endurskipulagning íþrótta-
svæðisins, endurgerð valla, bygging
íþróttahúss með böðum, búnings-
herbergjum, fundar- og félagsað-
stöðu litu dagsins ljós í formannstíð
Gunnars. Þessum verkum er nú
lokið, en önnur bíða, verkefni sem
hann ræddi oft um, verkefni sem
Gunnar sá að yrðu og hann ætlaði
sér að ráðast í á næstu áram. Það
er auðvitað ekki einn maður sem
skilar slíku verki fyrir eitt íþróttafé-
lag, en það skiptir mestu máli hver
hefur forystuna á hveijum tíma, í
þeim efnum naut Glímufélagið Ár-
mann þess í ríkum mæli.
Nú á kveðjustund sakna sam-
heijar og samstarfsmenn í íþrótta-
hreyfíngunni góðs drengs. Það er
skarð fyrir skildi á 100 ára af-
mælisári Glímufélagsins Armanns
þegar formaður þess er burtu
kvaddur með jafn óvæntum hætti
og raun ber vitni.
Að leiðarlokum era Gunnari Egg-
ertssyni þökkuð óeigingjöm og
mikil störf í þágu íþróttamála Reyk-
víkinga.
Ástvinum öllum, sem mest hafa
misst, sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Júlíus Hafstein,
formaður íþróttabandalags
Reykjavíkur.
Kveðja frá Glímufélaginu Ár-
manni, en formaður þess félags
var hann í rúm 23 ár.
Glímufélagið Ármann verður 100
ára 15. desember á þessu ári. Fram-
undan era hjá stjóm félagsins
margþættar annir til þess að
minnast þessa íþróttasögulega at-
burðar af núverandi félagsmönnum
á sæmdarvænlegan hátt og bera
þá fram minningar þess stóra hóps,
sem fylkt hefur sér undir merki
Ármanns allt frá því að hópur
glímumanna bast félagsheiti að
loknum glímuviðureignum á tún-
fleti þar sem nú stendur Stjörnubíó
í Reykjavík. Þegar félagið varð 90
ára lét stjóm þess festa koparplötu
á framhlið kvikmyndahússins, þar
sem má lesa um stofnun félagsins.
Best gekk fram um þessa ræktar-
'semi formaður félagsins, Gunnar
Eggertsson.
Lengi hafa mánudagar verið
fundardagar stjómar Ármanns.
Fundarefni vörðuðu afmælið og þá
eigi síst afmælisritið, sem verið er
að skrá og formaður hefur haft
sérlegan áhuga á að yrði sem menn-
ingarlegast. Formaður sleit fundi
eftir að stjómarmenn höfðu tekið
að sér ýmis verkefni. Kvaðst var.
Kveðjur formanns vora hans hinstu
og sförf hans hin síðustu vörðuðu
Armann. Er hann kom á heimili