Morgunblaðið - 30.01.1988, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR.30. JANÚAR 1988
Minning:
Magnús Geir Þórar
insson skipsijóri
Fæddur 20. september 1937
Dáinn 8. janúar 1988
Föstudaginn 8. janúar síðastlið-
inn þegar Maggi hringdi og boðaði
Einar á sjóinn gat enginn séð fyrir
þann hörmulega atburð sem átti sér
stað síðar um daginn þegar mb.
Bergþór KE 5 fórst og með honum
2 menn.
** Annar þeirra var tengdafaðir
minn, Magnús Geir Þórarinsson
skipstjóri og útgerðarmaður.
Þegar harmleikur sem þessi á sér
stað og maður er sjálfur allt í einu
staddur í miðri atburðarásinni leita
margar spumingar á hugann. Af
hveiju var hann tekinn frá okkur,
hann sem var alltaf svo glaður og
ánægður og átti bara bjarta daga
framundan. En lífið heldur áfram
og við verðum að trúa því sem hann
sagði sjálfur, að það færi enginn
fyrr en honum væri það ætlað. Og
ég veit að hann mun alltaf vera hjá
okkur og fylgjast með okkur.
Magnús Geir var fæddur og upp-
alinn á Húsatóftum í Garði,
næstyngstur af 9 systkinum. For-
eldrar hans voru Sveinborg Jens-
dóttir ættuð úr Önundarfirði og
Þórarinn Guðmundsson frá Húsa-
tóftum f Garði. Maggi fór ungur
að stunda sjóinn með föður sínum
og hélt sig við sjómennskuna alla
tíð. Han hefur verið fengsæll og
góður skipstjóri í 30 ár og allan
tímann á sínum eigin bát. Árið
1959 kvæntist hann Astu Erlu Ósk
Einarsdóttur úr Keflavík. Þau eign-
uðust 3 böm. Einar Þórarin, fæddur
1959, Guðbjörg, fædd 1961, og
Siguvin Bergþór, fæddur 1968.
Hjónaband Ástu og Magga var
mjög farsælt, þau voru samrýnd
hjón og eyddu flestum sínum
fnstundum saman. Þegar ég kom
fyrst á heimili þeirra fyrir 10 ámm
fann ég fljótt hve mikið traust og
hve mikla virðingu þau bám hvort
fyrir öðm og fjölskyldu sinni.
Hans helstu áhugamál vom fjöl-
skyldan, heimilið og vinnan og þau
ræktaði hann mjög vel. Hann hafði
unun af því að hlúa að tijánum
sínum og blómunum í garðinum
heima og við sumarbústaðinn. Þar
þekkti hann hveija jurt og hvert tré.
Maggi var bömunum sínum góð-
ur félagi og þau bám mikla virðingu
fyrir honum. Það segir sína sögu
um þennan einstaka mann. Fljót-
lega átti ég eftir að kynnast því
af eigin raun að hann var alltaf
tilbúinn að leysa úr þeim vandamál-
um sem upp komu, hann hafði alltaf
réttu lausnina og við gátum alltaf
leitað til hans.
Ég tel það einstaka gæfu að
hafa fengið að vera samferða þess-
um mæta manni þó að það sé
stuttur tími þegar litið er til baka.
Minningamar sem streyma upp í
hugann em allar góðar. Við fjöl-
skyldan áttum margar samvem-
stundir og þá var oft gleði og hlátur.
Litli Sævar Magnús, sem var auga-
steinninn hans afa síns, fékk aðeins
að vera með honum f 17 mánuði.
Nú er það hlutverk okkar sem feng-
um að þekkja hann lengur að miðla
öllu því góða sem hann kenndi okk-
ur áfram til bamanna okkar.
Að lokum vil ég biðja Guð að
styrkja alla þá sem eiga um sárt
að binda vegna þeirra sem fómst
með mb. Bergþóri KE 5.
Blessuð sé minning þeirra.
Bryndís Sævarsdóttir
Það var lítill máttur og fátt um
skýrar hugsanir hjá mér þegar mér
barst fregnin um að Bergþór KE 5
væri farinn niður.
Enn einu sinni sannaði hafið yfir-
burði sína yfir mannlegum mætti.
Það tekur það sem það vill. Nút
hefur það tekið yfírburðasjómann-
inn Magnús Þórarinsson.
Ég kynntist Magga fyrir 15
ámm. Þau kynni leiddu síðan til
samstarfs sem stóð meira eða
minna í tíu ár. Allt sem um var
talað stóð. Ekkert þurfti að skjal-
festa. Samningar vom staðfestir
með handabandi. Hann skilur eftir
minningar um heiðarlegan, stað-
festan, þijóskan og einlægan mann,
sem kenndi mér að taka aðeins eitt
skref í einu. Þannig var Maggi.
Ákvarðanir hans vom ekki markað-
ar af fljótræði, heldur vandlegri
yfirvegun. Hann færðist aldrei
meira í fang en hann var viss um
að geta staðið við.
Hann var skipstjóri í 29 ár og
alltaf á eigin bát. Sagt er að um-
gengni lýsi innri mannú Bar bátur
hans og heimili þeirra Ástu honum
gott vitni um reglusemi og ná-
kvæmni.
Umhyggja Magga fyrir Ástu,
eiginkonu sinni, bömunum og fjöl-
skyldum þeirra stóð hjarta hans
næst. Þau vom ekki aðeins Qöl-
skylda hans, heldur og bestu vinir.
Þeim votta ég mína dýpstu samúð
og óska þess að samheldni þeirra
hjálpi þeim til að yfírvinna sorgina
og lifa við ljúfar endurminningar
um einstakan mann.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þennan lífsglaða, ljúfa
dreng sem skilur eftir sig óbætan-
legt skarð í íslenskri sjómannastétt.
Logi Þormóðsson
Á þessum myrku dögum hjá íjöl-
skyldu okkar langar okkur systkin-
in að minnast föður okkar með
örfáum orðum. Um huga okkar
streyma margar góðar minningar
með hlátri og gleði. Það er fátt sem
við getum sagt á þessari stundu,
en við vitum að lífið heldur áfram,
og það er skylda okkar gagnvart
honum að halda áfram að lifa í
sátt og samlyndi við aðra menn og
elska og virða náungann. Því mun-
um við reyna að lifa eins og hann
gerði með sálminn sem hér fer á
eftir til fyrirmyndar.
Þú, Guð sem stýrir stjama her
og stjómar veröldinni,
í straumi lífsins stýr þú mér
með sterkri hendi þinni.
Stýr mínu hjarta’ að hugsa gott
°g hyggja’ að vilja þínum,
og má þú hvem þann blett á brott,
er býr í huga mínum.
Stýr minni tungu’ að tala gott
og tignar þinnar minnast,
lát aldrei baktal, agg né spott
í orðum mínum fínnast
Stýr minni hönd að gjöra gott,
að gleði’ ég öðram veiti,
svo breytni mín þess beri vott,
að bam þitt gott ég heiti.
Stýr mínum fæti’ á friðar veg,
svo fótspor þín ég reki
og sátt og eining semji ég,
en sundrang aldrei veki.
Stýr mínum hag til heilla mér
og hjálpar öðrum mönnum,
en helst og fremst til heiðurs þér,
í heilagleika sönnum.
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi,
þar mig í þinni gæzlu geym,
ó, Guð minn allsvaldandi.
(V. Briem).
Fyrsta bænin sem hann kenndi
okkur og okkur þótti svo vænt um
var:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú þér ég sendi,
bæn frá mínu bijósti sjáðu,
blíði Jesú að mér gáðu.
Hugurinn reikar aftur í tímann, til
þeirra daga er við vorum lítil og
sögðum við hann:
„Elsku pabbi, leiddu mína litlu
hendi."
Einar Þórarinn, Guðbjörg
og Sigurvin Bergþór.
Stund fyrir myrkur. Hvemig lif-
um við stundimar fyrir myrkur?
Það er 8. janúar 1988 — ósköp
venulegur föstudagur í byijun nýs
árs. Úti veður vont. Hvassviðri og
slydda. Ekki óvenjulegt miðað við
árstíma. Ég rangla inn á kaffihús.
Inn í hlýjuna. Notalegur kliður
mannfólksins tekur á móti mér.
Meira að segja kunnugleg andlit.
Ásta frænka, Guðbjörg og Bryndís.
Og litli Sævar Magnús. Þau höfðu
farið í bæinn á svo hryssingslegum
degi sér til dægrarstyttingar. Ég
hafði orð á því við konumar hversu
vel þær litu út. Þær brostu. Sævar
Magnús hámaði í sig kleinu ljós-
fagur yfirlitum.
Að kvöldi þvoðu tárin burt gleði
andlita þeirra. Ó hvað allt var ömur-
legt. Aldrei hafði ég heyrt neitt svo
óraunverulegt. Maggi dáinn. Andlit
urðu hrímföl. Smátt og smátt
breyttist fréttin í sannleika. Hörmu-
legt sjóslys. Bergþór KE 5 hafði
farist og með honum tveir menn.
Sól sigin í haf. Hvers vegna?
Þessi nálægð dauðans kom öllu á
hreyfingu. Bara orð fundust ekki.
Sársaukafull reynsla orðin til. Jörð-
in sem við höfðum gengið á svo
ömggum skrefum var færð úr
skorðum. Hvers vegna hann? Þessi
sterkbyggði. hlýi maður. Hann sem
hafði ieitt böm sín þar sem hafgol-
an lék um möstur skipanna.
Myndir liðinna ára hrúgast upp.
Vingjamleg og heiðarleg framkoma
hans, sem var mikilvæg unglingi á
viðkvæmu skeiði. Nærgætni hans
var afdráttarlaus eins og gleði hans.
Mér lærðist að greina þá eiginleika
sem maður þekkir aðeins af raun.
í hús hans komu margir. Magnús
Geir talaði við alla, vísaði engum
frá er til hans leitaði. Honum veitt-
ist sú hamingja að verða gagnlegur
fyrir aðra. Það var gott að biðja
hann um hjálp. Hann brást aldrei.
Árla morguns gekk hann síðan
til skips. Hann kvaddi konu sína
innilegar en nokkm sinni fyrr.
Morguninn sá verður þannig hinn
fegursti í lífi hennar. Slíkur var
hann. 011 hegðun hans sem endra-
nær í samræmi við einlægni hans.
Það var engin undankomuleið.
Öllu er afmörkuð stund.
Skip hans bar hann í burtu frá
ströndum okkar. Við stöndum eftir
í flæðarmálinu. Hljóð. Öldumar
sleikja fætur okkar. Eg trúi að hann
hafi tekið þessum umskiptum með
reisn. Hann elskaði lífið án skilyrða.
Sfðasti jóladagur var ánægjuleg-
ur í faðmi flölskyldunnar. Eg finn
enn góðvildina í traustu handtaki
hans. Við gengum saman kringum
jólatréð. Eg er þakklát fyrir þá
kveðjustund. Á svipstundu getur
sólin brennt okkur.
Hann er sjómaður. Hann gerði
sér glögga grein fyrir smæð manns-
ins í allri sinni stærð. Fjölskylda
hans nýtur nú vel fyrirhyggju hans.
Endalokin em hluti af lífi okkar —
nokkuð sem fæst okkar kæra sig
um að vita. Þannig verður minning
hans okkur vinum hans öllum styrk-
ur í lífsbaráttunni.
Veit ég enn hvað það er að brosa?
Við stöndum í flæðarmálinu. Það
verður alltaf heilög stund. Indælt
er ljósið og ljúft er fyrir augun að
horfa á sólina. Guð blessi minningu
Magnúsar Geirs Þórarinssonar.
Rúna
Hjartkæran vin okkar, Magga,
höfum við misst í slysi. Við eigum
mjög góðar minningar um hann sem
geymast um alla framtíð. Hann var
alltaf svo góður við okkur, bömin,
ekki bara við okkur, heldur við alla.
Þess vegna þótti öllum svo vænt
um hann. Hann sagði alltaf já þeg-
ar maður bað hann um eitthvað,
hann var alltaf svo kátur og góður.
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég lita má.
Guðs míns ástarbirtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá,
hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
Hinsta kveðja.
Sigurrós Ösp, Þórður Snær
og Bjarki Freyr.
Mig langar að minnast með ör-
fáum orðum vinar míns og skip-
stjóra, Magnúsar Þórarinssonar,
sem fórst með Bergþóri KE 5 út
af Garðskaga 8. janúar sl.
Kynni okkar Magga hófust þegar
ég sótti um pláss á bát hjá honum.
Upp úr því þróaðist með okkur vin-
átta, sem hvergi bar skugga á í þau
19 ár, sem liðin eru síðan 17 ára
óhamaður unglingur sótti um há-
setapláss á Andra KE 5. Það má
segja að þá hafi ég gengið á fund
þess manns sem átti eftir að hafa
hvað mest áhrif á líf mitt.
Hann reyndist mér eins og væri
hann faðir minn og verða mér allt-
af minnistæð einkunnarrorð hans:
„Vinnan er móðir alls.“
Maggi var einstakur persónuleiki
og hafði mikil áhrif á mig og
lífsskoðun mína. Við vomm einmitt
að heija okkar tuttugustu vertíð
saman. Sárt er að horfa á eftir slíku
mikilmenni og mjög hæfum skip-
stjóra.
Maggi reyndist mér og fjölskyldu
minni einstaklega vel og þegar erf-
iðleika bar að höndum var Maggi
alltaf til staðar, ráðagóður vinur í
raun, eins og endranær. Hann kom
oft í heimsókn og hans er sárt sakn-
að á heimili mínu.
Ég, Haddý og bömin munum
ævinlega minnast Magnúsar Þórar-
inssonar með sérstökum hlýhug og
söknuði. Vottum við Ástu, bömum
hennar og tengdabömum okkar
innilegustu samúð.
Sverrir Víglundsson
Það var bjartur og fallegur morg-
unn þegar síminn hringdi hjá mér
í Sönderborg f Danmörku. Þessi
bjarti og fallegi morgunn varð eftir
þetta símtal sá dimmasti sem ég
hef nokkum tímann kynnst. Þetta
var símtalið frá Islandi, þegar mér
var tjáð að mb. Bergþór KE 5 hefði
farist daginn áður og minn ástkæri
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tendaföður, afa og langafa,
JÓNS V. DANÍELSSONAR
frá Garðbæ, Grindavík.
Loftur Jónsson,
Daníel Jónsson,
Elías Jónsson,
Inga Jónsdóttir,
Eyrún Samúelsdóttir,
Birna Bjarnadóttir,
Elin Jónsdóttir,
Birgir Davíðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður og afa,
GEIRS HERBERTSSONAR
prentsmiðjustjóra,
Bergþórugötu 59,
Reykjavik.
Geir Geirsson,
Guðbjörg Geirsdóttir,
Guðrún Geirsdóttir
Anna Sólmundsdóttir,
Hálfdán Örlygsson,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vin-
áttu við andlát og útför
GESTS GUÐMUNDSSONAR,
Heimalandi,
Hrunamannahreppi.
Ása María Ólafsdóttir
og fjölskylda.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður, bróður, afa og langafa,
SIGMUNDAR JÓNSSONAR
verkamanns,
Hörgatúni 11,
Garðabæ.
Álfheiður Björnsdóttir,
Gréta Þ. Sigmundsdóttir, Kristján Normann,
Jóhanna S. Sigmundsdóttir, Eiríkur Hjaltason,
Birna J. Sigmundsdóttir,
Kolbrún S. Sigmundsdóttir, Jón Torfason,
Kristján P. Sigmundsson,
Oddríður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.