Alþýðublaðið - 16.06.1932, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
9
Iðnsjrningin 1932
í sambandi við sýninguna sem opnuð verður á
morgun, geta sýnendur látið flytja 15—20 mín-
útna útvarpserindi um atvinnurekstur sinn.
Ennfremur eru sýningargluggar í sýningarskál-
anum við aðal inngang að sýnungunni, ekki
allir leigðir. Menn snúi sér til skrifstofu sýningar-
innar, sími 1106.
Deilur milli Knattspyrnuráðsins og stjórn-
ar Í.S.Í. annars vegar og K.R.hinsvegar.
----- (Frh.)
greitt sjómönnum og smábátaeig'
endum 70 krónur fyrir hvert fisk-
skippund, en á siama tíma greiddu
pau þeim 45 kr-ónur. Slík verzl-
unaraðferð, slík afætu-pólStík í
framMðslulífi okkar ldtlu þjób-
a:r hlýtur að hafa örlagaríkar af-
Mö'ingar; og pegar til lengdar
lætur getur slíkt ekki skapað
annað en hreinustu vandræði
fyiúr um 90% af pjóðinni.
Á þessu sviði parf að gera
breytingu. Og hin íeina rétta
breytimg til batnaðar er sú, að
togararnir séu teknir af eimstak-
lingunum og gerðdr út í félagi af
rikisval dinu og pieiiim starfs-
manniahópi, sem við þá viinnur.
Verður svo petta samfélag að
hafa á hendi ekki eiimigömgu út-
gerðarhliðina, heldur og vei’zlun-
arhliðina líka. Nú dugar ekkert
kák. Ekkert nerna róttæk bneyt-
ing, sem er miðuð við það eitt,
livað pjó'ðdnni sem heilid sé fyrir
beztu, getur bjargað. Nú sem
stendur er alit í sundrungu. Hið
eina, siem er sameinað, eru mienin-
irndr, sem viinna sannan við fraim-
lefóslutækin. Starfs.mannaldöi'ð er
samiednað við að framllieiða, en
verðimiæti f ramJieiðslunn a r er
siundrað. Ef vel tækist að salm-
eina hið sumdraða, pá færu vand-
ræðin að minfca, eri pað gengur
brjálæði næst að ætla sér að sam-
eina mienn undir vald peirra, sem
nærast á pví að sundra auðnum,
verðmætunum, láta pau. iekki
ganga pangað, sem pau verða að
fara til að pjóðinni geti vegnað
vel, heldur til örfárra manma, sem
enga hlutdeild eiga að hafa í
framllieiðsilulífi pjóðariinniar.
Æsimgagreimar Vísiiis og Mgbl.
bera vott um fádæma samvizku-
leysi. Því a’ð þó að það sé efcki
niema eðlilegt, að íhalds'mienin og
kapítaiistiar sjái ekki út fyrir siinn
eigin diisik, þá verður pó að
vænta pess, að peir fin® að ef
pesisu beldur áfram enn um hríð,
þá hilýtur líka að minka á peirra
eigin ddski. Þvi kreppa er upp-
lausn, og pó að auðváldinu taikist
uim mokkurt skeið að varna þurö
í sínuim eigin sjóði mieð stöðvun
atvinnutækja, skerðingu kaup-
gjalclis, hækkuðu vöruverði, lækk-
Uðu afurðagjaldi og sneiðilngu á
lífshögum alpýðufólks, pá hlýtur
að leiða að pví, að auðvaldspjóð-
félagið sjálft hrynji í rústitr.
1 æsinigaskrifum Mgbi. og Vísdis
er því haldið fram, að orsakirnar
að vandræðunium liggi í ofháu
kaupgjaldi verkafóilksins.
Þeim mönnum, seatn pannig
skrifa, fer eins og viitfirringi, sem
situr hlæjandi og spriklandi fót-
um á mæni húss, er sitendur í
björtu báli. Hverjum einasta
mianni er kunnugt. að kaup verka-
fólkis er ekki svo hátt að þaö
geti Hfað af pví. Kaupið er nú
kr. 1,36 um klist. hér i Reykjavík
Þ. e. 3 672 kr. á ári mieð 10
stunda vinnu á dag í ,45 vikur.
Ef verkalýðurinn hefði þetta kaup
á ári, pá myndi haran geta fleytt
íram iífinu, en hie'.dur ek'ú
meira, en það pýðir ekki að
leggja petta kaup til grundvallar,
pví nœstum engínn daglauraamiað-
ur hefir haft þetta kaup S sdðtuistu
tvö ár. Laragsamlega flestir hafa
haft frá 1400 kr. og Upp í 2
pús, kr. — og af pví getiur emginn
f jölskyldumiaður lifað, svo að pað
sé nokkuð lif, eða treysta rit-
stjórar „MgbL“ og „Vísis“ sér til
pess? — Það er hætt við, að
þeir pyrftu fljótt að leita til fá-
tækrafulltrúararaa, ef peir ættu að
Íifa af pessu kaupi.
Vandræði kreppu-skipulagsilns
hafa sýnt rófegum og hugsaradi
mönnum, hvernig íhaidísfiorkólf-
árnjr eru í raun og veru. Sfcrif
peirra nú pessa daga sýna, að
peir horfast ekki í augu viið á-
standið eins og pað er, belidur
taila um alt amnað og reyna með
því að færa fólkið frá hinum
réttu viðfanigsiefnum, en hin réttu
viðfangsefni allra sannra drengja
eru: að svifta Mraa fáu öllium yfiir-
ráðum í fjáimála- og athafna-
lífi pjóðarinraar.
í slands bankamálin.
Eins og sagt hefir verið frá hér
í blaðinu, hefir Magnús Guð-
mundsson dömisimálaráðherra fyr-
skipað, að skjölin í íslmnds-
bankamáildrau yrðu send aftur í
stjórnarráðið til frekari athugun-
ar. En Mran fyrri dómsmálaráð-
heira, Jónas frá Hriflu, hafði sent
pau lögreglustjóra og fyrirskip-
að siakamáiaranrasókn og máls-
höfðun.
Fyrverandi og núverandi dótmis-
málaráðherra hafa á mörgiur
málum mjög ólíkar skoðanir, og
almenningi er kunnugt um, að
pegar Jónas tók við af Magnúsi,
pá hreytti hanra mörgu pví, er
Magnúsi hafði gera látið.
Það ætti pví ekki að þurfa að
vera nedtt athugavert pó Magnús
vildi láta athuga betur pær á-
kvarðanir Jóinasar, sem ekki eru
komnar til framkvæmda.
En það er dálítið öðni máli að
gegna með petta íslandsbanka-
mál, pví almenningi er nú kunn-
ugt urn, að fu.ll ástæÖa er þar til
sakamálararansóknar.
Það má pví ætla, að pessi fœk-
ari athugun á málinu, sem Magn-
ús Guðmundsson hefir fyrirsklp-
að, sé á pví, hvort nokkra átyllu
muni vera hægt að firana tiil pess
að stöðva málið, en ekki tii pess
að athuga, hvort ástæða hafi ver-
ið til pess að höfða það.
En átylluraa tíl pess að stöðva
Mandsha-nkamátíð mun ekki viera
hægt að firana.
F. U. J. I ráðS er, að F. U. J« fari
í skemtiferð á sunnudaginn kem-
ur, ef veður leyfir.
Hér hafa hiras vegar orðið pau
ranistök á, a'ð fiormaðrar Kraatt-
spymuráðsins hefir brotiíð starfs-
regltir ráðsiras mteð því að af-
henda ekki bréfið á réttum tíma
tíl pesis marams í ráðdnra, sem ann-
ast skyldi skráningu nýrra féiaga
frá K. R. Araðvitað gat ráðdð látið
formanra sinn sæta ábyrgð fyrir
pessa vanræksiu, ein að öðru leyti
eT pað iraálinu óMðfcomandii, þar
siem slík verkasilriftíng jinnan ráðs-
ins getur ekki haft áhrif á rétt
hinna einstöku fólaga. Það skiiftir
hér engu máli, hvort Kraattspyrniu-
ráðdð tekur trúaraleg orð íot-
manrasins eða ekM.
Af pessu er ljóist, að úrskurð-
irnir erra rangir að því er
M. J. snertór, og af sömu á-
stæðra á ekM ákvæði 19. gr. við
um kappleikinn 30. ág. s. 1., sem
ég tel að hafi ranglega verið ó-
giltrar.
Um sektina er það að segja,
að hún gæti vel verið rétt, erada
pótt sýnt hafi verið, að hin 2 at-
riðin séra rörag, og skal það nú
athugað.
I úrskurði Knattspyrnuráðsins
segir, að K. R. sé dæmt í siekt
samkv. 3. gr. akn. reglna I. S. I.
lum knattspyrnumót, en í úlfskurði
stjórnar I. S. I. er ekki vitniað í
3. gr„ heldur sagt að K. R. sé
dæmt fyrir að óhlýðnaist bamni
Knattspyrnuráðisins samkv. 5. gr.
Hegningarbálks í. S. í. Það er
einraig tekið fram í forsieradum
fyrir úrskurði Knattspyrnuráðsins,
að sektin sé dæmd vegna Öhlýðni
við Knattspyrnuráðið.
Það er pá fyrst að athuga, að
skv. 3. gr. reglna í. S. í. bier að
dæma félag í siekt fyrir að van-
rækja tiikynningaraskyldu sína
sam'kv. sömu graein,. Hins vegara er
(engin heknlilld í peirri grein tii að
dana einisitök félög x sekt íyrir
almiennia óMýðrn við Knattspyrnu-
ráðið.
Þar sem ekki vterður failist á
pað, að K. R. haö hrotið ákv.
3. gr. um tólkynningarskyMuna,
pá vantar að sjálfsögðu skiilyrðin
ti'l að beita sektarákvæði; 3. gr.
Hefði hins vegar 3. gr. verið braot-
in, pá bar auðvitað að beita sekt-
arákvæðum þeirrar greinar, án
tólldts til óhlýðni K. R. við Knatt-
spyrnraráðið. Að þessu leyti eru
báðir úrskurðimir sjálfum sér ó-
samkvæmir.
Þá er að eiras að athuga, hvort
samt var ekki ástæða ti! að dæma.
K. R. í sekt samkv. Hegningai-
hálki í. S. I. fyrir öhlýðni við
KnattspymiuráðiÖ.
Það mál virðist pannig vaxið,.
að gjaldkeri Knattspyrniuráðsins
kemrar að máld við pjálffceraniara
K. R. og tjáir honram, að
pilturinn M. J. hafi ekki
verið tilkyntrar til Knattspyrnu-
ráðisins á réttum tíma og megi
því ekki kappa á haustmótinu,
Þjáifkennarinn virðást hafa sagt
gjaldkeranum pað, að hér væri
uim misskilning að ræða, og hafi
honum þá virzt, að sendimaður
Knattspyrnraráðsins félili frá bann-
inu.
Við þetta er það að athraga, að
slík tilkynnirag sem pesisi hefði
átt að koma skrifleiga frá for-
manni Knattspyrnuráðsins eða
Knattspymraráðinu í heiild og
siendast formanni eða sitjórn K,
R. Það er ekki upplýst að pjálf-
kennari háfi vieniíð í stjórn féliags-
ins raé að það sé venja, að hann
veiti slíkiun tiilkynningum mót-
töku fyrir félagsins hönd og held-
ur ékki upplýsit u,m pað, hvort
hann hefdr tílkynt petta til stjórn-
ar félags síras eða ekki. Loks hefir
þjálfkennaxanum ekM verið gef-
inn kostur á að færa sönnrar á
pá staðhæfingra sína, að hana hafí.
haft ástæðu tíl að ætla, aö sendi-
maðrar ráðsdns fólli frá banrainu.
Mér virðist því að stjórn I. S.
I. hefðii átt að vísa úrskurðinum
um þetta atri'ði heinx aftur til
fraekari rannsóknar, og tieil pví
báða úraskrarðiraa ranga, einnig að
pessu lieytí.
Reykjavík, 10. dez. 1931.
Ólafura Þorgrímisison.
lögfræðingur.
Eins og lesendur geta sjálfir
s,éð, pá er álit lögfræðdngannia
mjög greinilegt og ber alveg sam-.
an, bæði hvert við ainraað og eiinn-í
ig við þau rök og þann sfciilning,
er fram kemrar hjá stjóm K. R.
í þessu máli.
Vi'ð gerðum nú ráð fyrir að fá
svar frá stjórn í. S. í. nokkuð
bráðJega, en svo liðu 2—3 mán-
uðir, að ekkeit svar kom.