Morgunblaðið - 18.03.1988, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. MARZ 1988
47
Minning:
*
Olafur Sveinsson
rafvirkjameistari
Fæddur 18. júlí 1920
Dáinn 9. mars 1988
Lífið er hverfult og enginn veit
er æviröðull rennur. Þannig er okk-
ur öllum varið, á morgni lífsins
göngum við hress til starfa, en vit-
um ei hvar, hvenær eða hver nætur-
staður verður.
Ég hefi stundum leitt hugann að
því, hvað ég mundi gera, ef ég fengi
upplýsingar að morgni um hver
ganga dagsins yrði. Ég hugsa að
mér yrði stundum um megn að
ganga þann dag til enda, ef vissan
um ógengin spor væri skýr í meðvit-
undinni.
Síðastliðið vor átti ég því láni að
fagna að kynnast Ólafi Sveinssyni,
rafvirkjameistara. Þau kynni eru
mér fersk og sérstaklega skýr í
minni. Ólafur var að draga sig í
hlé frá löngu ævistarfi. Hann hafði
ásamt Hauki Þorsteinssyni, raf-
virkjameistara, valinkunnum
manni, ráðist í stofnun rafverktaka-
fyrirtækisinns Haukur og Ólafur
sf., fyrir nær 40 árum. A þessum
tíma hafði þeim félögum tekist að
byggja upp eitt af öflugustu fyrir-
tækjum í sinni grein. Ólafur hafði,
er af kynnum okkar varð, stórkost-
legar hugmyndir um, hvernig hann
ætlaði að veija ævikveldi sínu. Það
var gaman að hlusta á hann ræða
um og skipuleggja, hvernig hann
ætlaði að byggja sér undraveröld á
æskuheimili sínu, Butru í Fljótshlíð,
en þá jörð á Ólafur og hafði komið
sér upp sumarhúsi, þar sem hann
og kona hans, Dóra, áttu saman
gleðistundir.
Ólafur var kvæntur Dóru Aðal-
heiði Magnúsdóttur frá Vestmanna-
eyjum. Þau eignuðust fjögur mann-
vænleg böm, Magnús er þeirra elst-
ur og starfar sem rafvirki hjá Mjólk-
ursamsölunni. Síðan koma Sigmar
Steinn, Halldór og. Ragnheiður.
í fýrrasumar fómm við starfs-
félagamir hjá Hauki og Ólafi, Ant-
aris í skemmtiferð í Þorsmörk. Þar
kynntist ég þeim hjónum Ólafi og
Dóm mest. Olafur var þar kominn
á æskuslóðir. Þar var hann kominn
í sinn draumaheim, þangað sem
hugurinn leitaði löngum. Hann fór
með okkur í gönguferðir, las sögu
landsins úr huga sér og leiddi okk-
ur aftur í tíma þjóðsagna, sagði
sögur og lýsti kennileitum . . .
Þekkirðu fjöllin, þung við skýja svif?
í þoku stikar múllinn hamraklif.
í hellafylgsnum fomt býr dreka kyn,
þekkirðu þau?
(Goethe)
Þannig leiftraði hann í hugarsýn
með okkur um ónumdar byggðir
landsins.
Eins og ég sagði í upphafi, þá
veit enginn er æviröðull rennur, en
endalokin flýr enginn. Okkur verður
alltaf jafnhverft við er við heymm
andlátsfregn, við emm aldrei nægi-
lega undirbúin.
Ólafur veiktist sl. haust, stuttu
eftir ferðina okkar ógleymanlegu,
þegar hann flaugst á við okkur og
var hrókur alls fagnaðar. Hann
hafði verið hraustur alla sína ævi.
Þess vegna hlýtur slík frétt að valda
harmi hveijum, sem til þekkir.
Við félagamir hjá Hauki og
Ólafí, Antaris hf. flytjum Dóm
Aðalheiði og bömum þeirra okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
þann, sem öllu ræður, að leiða og
styrkja þau sem bést.
Þið leyfið mér í ljúfum draumum svífa,
er laða hug og foma söngva ýfa,
ég einn míns liðs mig aftur sjálfan finn,
i angan blóma lauga huga minn!
Nú þýtur lag í ljúfum greniviði
og loftið skelfur allt af fossaniði,
en skýin hníga og drúpir þoka í dal
og dimmir nótt og skyggir himinsal.
(Goethe)
F.h. starfsfélaga,
Kristján B. Þórarinsson
Í dag fer fram í Langholtskirkju
minningarathöfn um Olaf Konráð
Sveinsson, rafvirkjameistara,
Nökkvavogi 12 í Reykjavík, en hann
verður jarðsettur frá Breiðabólstað-
arkirkju í Fljótshlíð, laugardaginn
20._þ.m.
Ólafur var fæddur á Butru í
Fljótshlíð 18. júlí 1920, sonur Ólaf-
ar Halldórsdóttur á Butm og Sveins
Böðvarssonar, sem lengi bjó á Uxa-
hrygg á Rangárvöllum.
Olafur ólst upp hjá móður sinni
á Butm og þótti snemma liðtækur
til allra verka.
Um tvítugsaldur flytst Ólafur til
Reykjavíkur og lærir rafvirkjun hjá
Eiríki Hjartarsyni.
Árið 1949 stofnar hann ásamt
samstarfsmanni sínum, Hauki Þor-
steinssyni, Raftækjavinnustofuna
Haukur og Ólafur, sem brátt varð
öflugt og vinsælt fyrirtæki í sam-
taka höndum þessara mætu manna.
Sinn stóra vinning hreppir Ólafur
þegar hann 20. október 1945 geng-
ur í hjónaband með Aðalheiði Dóm
Magnúsdóttur frá Vestmannaeyj-
um. Vom þau mjög samhent um
alla hluti, eignuðust fjögur mann-
vænleg börn, en þau em: Magnús
Helgi, kvæntur Guðbjörgu Stefáns-
dóttur, Sigmar Stéinar, kvæntur
Sigríði Hansdóttur, Halldþr, kvænt-
ur Líneik Jónsdóttur og Ólöf Ragn-
heiður, gift Sigurði Ármannssyni.
Og nú áttu þau níu barnabörn og
eitt bamabarnabam.
Þetta er í fáum orðum lífshlaup
Ólafs Sveinssonar og mættj þar
mörgu við bæta, því maðurinn var
ekki einhamur í hveiju sem hann
tók sér fyrir hendur og fór þar sam-
an að vera mikilvirkur, vandvirkur,
með einstaka verkþekkingu á
hverskonar viðfangsefnum, þannig
að eftir var tekið. Þó var maðurinn
hógvær og lítillátur og vildi hvergi
láta á sér bera. En kannski var það
þess vegna að hugurinn var alltaf
í jafnvægi, ekki þrúgaður af streitu
framagosans, að hann átti svo auð-
velt með að draga réttar ályktanir,
persónuleikinn mótaður af reynslu
viturs manns.
Ólafur var hrókur alls fagnaðar
í góðra vina hópi, en hvergi var
hann sælli en austur í Fljótshlíð í
sumarbústaðnum, í faðmi fjölskyld-
unnar, þar sem hann var að hlúa
að nýjum græðlingum og segja
bamabömunum sínum hvernig
lundurinn myndi líta út að nokkrum
árum liðnum.
Ég, sem þessar línur rita, eins
og eflaust fleiri sem standa í óbættri
skuld við Ólaf, er ósáttur við hvað
hann hverfur fljótt af sviðinu. En
við straum tímans þýðir ekki að
deila.
Það verður okkur þó styrkur
lengi enn að hafa átt svona góða
fyrirmynd.
Matthias Kristjánsson
Fallinn er í valinn ástkær frændi
minn, Ólafur Konráð Sveinsson.
Eftir stutta en snarpa glímu við
manninn með ljáinn varð þessi góði
drengur að gefa eftir.
Það var í desember að systir mín
bar mér þau tíðindi að Óli væri
mikið veikur og setti að mér beyg
því hann var einn af þeim mönnum
sem sjaldan eða aldrei varð mis-
dægurt. Við fráfall Ólafs er horfinn
af sjónarsviðinu eftirminnilegur
persónuleiki og góður frændi og
langar mig til að minnast hans á
þessari sorgarstund.
Ólafur fæddist að Butru í
Fljótshlíð, foreldrar hans voru Ólöf
Halldórsdóttir frá Butru og Sveinn
Böðvarsson frá Uxahrygg. Ungum
var honum komið í fóstur að Mos-
hvoli í Hvolhreppi hjá Margréti
Jónsdóttur og dætrum hennar,
Steinunni og Sigríði Sveinsdætrum.
Reyndust þær honum eins og bestu
mæður og átti Óli þar góða daga.
Var honum ávallt hlýtt til þeirra
mæðgna eftir veru sína hjá þeim.
Hjá þeim mæðgum var Óli til tíu
ára aldurs er hann fluttist til móður
sinnar sem þá var flutt til Vest-
mannaeyja. Var hann rúmt ár þar
en þaðan fluttu þau að Butru og
var Óli þar fram yfír tvítugt er
hann fluttist til Reykjavíkur og hóf
nám í rafvirkjun hjá Eiríki Hjartar-
syni rafvirkjameistara. Með honum
í námi var Haukur Þorsteinsson og
stbfnuðu þeir að loknu námi raf-
verktakafyrirtækið Haukur og Ól-
afur og ráku það saman þar til á
síðasta ári er þeir seldu fyrirtækið.
Var þetta traust og vel rekið fyrir-
tæki enda samviskusamir dugnað-
armenn sem að því stóðu. Byggðu
þeir stórhýsi í Ármúla 32 þar sem
fyrirtækið var til húsa auk þess sem
þeir leigðu stóran hluta þess út.
Árið 1945 gekk hann að eiga
eftirlifandi konu sína Dóru Magnús-
dóttur frá Vestmannaeyjum en þau
höfðu þekkst frá æsku. Var þar
stigið mikið gæfuspor því hjóna-
bandið reyndist' hamingjuríkt ög
voru þau samhent í öllu sem þau
tóku sér fyrir hendur. Eignuðust
þau fjögur böm, Magnús Helga sem
starfar sem rafvirki í Reykjavík,
Sigmar Steinar sem skírður var í
höfuðið á þeim systrum frá Mos-
hvoli sem áður var getið. Er hann
húsgagnasmiður og býr í Kópa-
vogi. Halldór, matsveinn sem býr í
Reykjavík, og Ólöfu Ragnheiði sem
er snyrtifræðingur að mennt en hún
býr að Bifröst í Borgarfírði. Hafa
þau öll erft mannkosti foreldranna
í ríkum mæli, hæversk og traust.
Það kom snemma í ljós að Ólafur
var bæði handlaginn og útsjónar-
samur. Atorkumikill var hann og
unni sér aldrei hvíldar. Þegar löng-
um starfsdegi lauk tók við heima-
vinna í bílskúmum en þar sinnti
hann áhugamálum sínum af sama
krafti og öllu öðm sem hann tók
sér fyrir hendur. Þar vom smíðaðir
hinir ótrúlegustu hlutir og má þar
nefna sumarbústaðinn sem hann
reisti í landi Butm í Fljótshlíð.
Hafði hann alltaf sterkar taugar
til„Hlíðarinnar“ og átti sumarbú-
staðurinn og ýmsar framkvæmdir
tengdar honum hug hans allan und-
anfarin ár. Má einnig nefna brú-
arsmíði yfír lækinn sem rennur
framhjá bústaðnum, geymsluhús,
skógrækt og rnargt fleira. Fannst
mörgum að Óli væri oft á tíðum
að reisa sér hurðarás um öxl við
sumarbústaðarsmíðina en af útsjón-
arsemi og þrautseigju leysti hann
hvert verkefnið á fætur öðm. Alltaf
er mér minnisstæður afréttarinn
sem Óli hafði smíðað svo hann
gæti heflað allt timbrið sem fór í
bústaðinn og ýmis fleiri verkfæri
smíðaði hann til að auðvelda sér
vinnuna og fór hann ekki alltaf
mddar slóðir í þeim efnum.
Þótt ég hafi þekkt Óla frá því
ég fyrst man eftir mér held ég að
kynni okkar hafí verið hvað nánust
þegar hann og Halli sonur hans
höfðu hesta í fjárhúsi afa míns,
Torfa Þorbjömssonar. Þar kynntist
ég best dugnaði og ósérhlífni Óla.
Hann var rólegur og yfírvegaður í
öllu því sem hann tók sér fyrir hend-
ur og aldrei var hægt að sjá að
mikið væri að gera hjá honum þrátt
fyrir erilsaman rekstur fyrirtækis-
ins þar sem hann sjálfur vann
manna mest að öðmm starfsmönn-
um ólöstuðum. Eigi að síður var
Óli raeð afkastameiri mönnum sem
ég hef þekkt. Ekki man ég til þess
að hann hafi nokkm sinni verið svo
upptekinn að ekki hafí hann haft
tíma til að spjalla við mig í róleg-
heitum eða veita mér eða öðmm
aðstoð á einn eða annan hátt.
Ósjaldan leitaði ég til hans með
ýmislegt og var hann ávallt fljótur
að liðsinna mér. Gilti þar einu hvort
væri á vinnustað eða heima. Átti
ég margar góðar stundir með Óla
þar sem við ræddum um hin ýmsu
mál allt frá heimspekilegum vanga-
veltum til hversdagslegra dægur-
mála. Bara það eitt að spjalla við
Óla drykklanga stund færði manni
hluta af þeirri miklu sálarró sem
hann bjó yfir og leið mér alltaf
betur eftir að hafa hitt hann og
notið samveru með honum stutta
stund. Þrátt fyrir að Óli væri mjög
hæverskur hafði hann. ákveðnar
skoðanir á flestum hlutum sem ein-
kenndust mjög af stefnufestu og
sterkri réttlætiskennd. Náttúruunn-
andi var hann mikill og lýsti hann
oftsinnis áhyggjum sínum yfír
hversu mannskepnan væri mikið
farin að taka fram fyrir hendur
móður náttúru. Ferðalög stundaði
hann mikið og er mér þar sérstak-
lega minnisstæð hún „Gilitrutt"
sem var gamall Weapon-trukkur
sem Óli og Haukur meðeigandi í
fyrirtækinu höfðu smíðað yfír og
þótt hægt hafí farið yfir þá bar hún
Óla og Dóru og ferðafélaga þeirra
margar ferðirnar um óbyggðir
landsins. Hér hefur fátt eitt verið
nefnt af lífshlaupi Óla og mætti
sjálfsagt lengi bæta við.
Nú þegar Óli er horfínn yfír
móðuna miklu höfum við sem áttum
því láni að fagna að kynnast þessum
atgervismanni góðar minningar
sem munu lifa. Eg vil fyrir mína
hönd,, móður minnar og systra
þakka Óla fyrir hversu vel hann
reyndist okkur alla tíð
Við biðjum góðan Guð að blessa
Dóru, böm, tengdabörn og bama-
böm á sorgarstundu og megi minn-
ingin um góðan dreng veita þeim
styrk.
Valdimar Kristinsson
Hann Óli afí er dáinn, en fyrir
okkur barnabömum hans sem urð-
um þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast honum mun að eilífu lifa
minningin um afa sem var svo ein-
staklega laginn við að láta böm
dunda í kringum sig þar sem hann
var að sýsla eitt og annað heima við.
Og einhvern veginn var hann svo
ótrúlega þolinmóður og skilnings-
ríkur á hugsanagang bama og allt-
af tilbúinn að hlusta á vangaveltur
þeirra.
Hann kenndi ómótuðum sálum
að umgangast landið og bera virð-
ingu fyrir því á allan hátt, jafnframt
því að njóta þess sem fyrir augu bar.
Heimsókn í sumarbústaðinn til
afa og ömmu var alltaf ævintýri
líkust, þar sem alltaf var hægt að
fá að róta í mold eða búa til kofa.
Þar lærðu ungar sálir líka að skynja
umhverfí sitt og taka tillit til fugl-
anna sem þar bjuggu. Þannig skildi
hann á margan hátt eftir í huga
okkar uplifanir sem em hverri
manneskju dýrmætur fjársjóður og
ógleymanleg minning um elskuleg-
an afa sem við vomm svo 'lánsöm
að fá að umgangast.
Barnabörn og barnabarnabarn
Minningarathöfn um Ólaf fer fram
í Langholtskirkju í dag, föstudag,
kl. 15. Jarðarförin fer fram á morg-
un, laugardag frá Breiðabólstað í
Fljótshlíð kl.14.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við fráfall og útför móður okk-
ar, tengdamóður og ömmu,
FRIÐRIKU EGGERTSDÓTTUR,
Ásvallagötu 59.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu fyrir góða umönnun.
Sjöfn Jóhannsdóttir,
Erna Jóhannsdóttir,
Guðmundur Jóhannsson,
Hrefna Jóhannsdóttir,
Unnur Jóhannsdóttir,
Bergrún Jóhannsdóttir,
Gerður Jóhannsdóttir,
barnabörn og
Knútur Magnússon,
Þór Birgir Þórðarson,
Edda B. Jónasdóttir,
Björgvin Bjarnason,
JónGunnar Jóhannsson,
Stefán Unnar Magnússon,
Jóhannes Eliasson,
langömmubörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
ÞÓRIS VALDIMARSSONAR,
Munkaþverárstrœtl 8,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á handlæknisdeild
og gjörgæslu Fjóröungssjúkrahúss Akureyrar.
Guðrún Kristjánsdóttir,
Þór Þórisson,
Sigrún Þórisdóttir, Björn Halldórsson,
Erna Þórey Björnsdóttir, Gunnar Þórir Björnsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem heiðruöu minningu brói
okkar,
SIGURJÓNS JAKOBSSONAR
frá Sogni.
Þökkum hlýhug og samúð.
Kristín Jakobsdóttir,
RagnarJakobsson,
Guðlaugur Jakobsson,
Guðmundur Jónsson
og fjölskyldur.
Lokað
í dag vegna jarðarfarar KRÍSTÍNAR LIUU BERENTS-
DÓTTUR, frá kl. 13.00 til kl. 18.00.
Peysudeildin,
Aðalstræti 9.