Morgunblaðið - 09.04.1988, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. APRÍL 1988
Feðffaminning:
Gunnlauffur Þorgils
son — Árni Kristinn
Gunnlaugsson
Gunnlaugur
Fæddur 25. sept. 1946
Dáinn 12. mars 1988
Árni Kristinn
Fæddur 24. október 1967
Dáinn 12. mars 1988
Og þá varð allt svo hljótt við helfregn þína,
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið,
Sem hugsar til þín aila daga sína.
(Tómas Guðmundsson).
Laugardaginn 12. mars sl. bárust
mér þau hörmulegu tíðindi að
Knarramess KE 399 væri saknað
og að brak hefði fundist á floti á
þeim slóðum sem vitað var síðast
um bátinn. Um borð voru mágur
minn Gunnlaugur Þorgilsson, sonur
hans Ámi Kristinn og annar ungur
drengur, Birkir Friðbjömsson.
Til að byrja með héldum við
dauðahaldi í vonina um að þeim
hefði tekist að komast í björgunar-
bát og myndu finnast fljótlega. En
með hverri klukkustund sem leið
dofnaði sú von og að kvöldi varð
maður að horfast í augu við þá stað-
reynd að fá aldrei aftur að sjá eða
heyra Gulla, þennan duglega og
skemmtilega mann og að lífí þess-
ara þriggja vösku sjómanna væri
lokið.
Gulli, eins og hann var alltaf
kallaður, var fæddur þann 25. sept-
ember 1946 á ísafírði og var sá
sjötti í röðinni af 10 systkinum.
Foreldrar hans em Þorgils Amason
og Lára Magnúsdóttir sem búsett
em á ísafírði. Að framfleyta svo
stórri flölskyldu á erfíðum tímum
var ekki alltaf létt verk, en öll þeirra
böm komust vel til manns og ekki
síst Gulli sem var athafna- og dugn-
aðarforkur.
Gulli kvæntist Ingibjörgu Þór-
hallsdóttur árið 1967 og eignuðust
þau fjögur böm: Ama, sem nú hef-
ur fylgt pabba sínum yfir landa-
mærin miklu, Jón, Bám og Þórey.
Gulli og Imma slitu samvistum
fyrir nokkmm ámm, en á milli
þeirra ríkti áfram vinátta sem getur
tengt fólk saman eftir svo mörg
sameiginleg ár. Um svipað .leyti
kynntist Gulli Eygló Kristjánsdóttur
og bundust þau tryggðaböndum þó
hvorki væm þáu gift né byggju í
sama húsi. Hún var sönn stoð og
stytta Gulla í öllum hans afhöfnum
og vinnufélagi hans fram á hans
síðasta dag
Ég sem þetta skrifa kynntist
Gulla skömmu eftir að ég giftist
Ásbimi bróður hans. Gulli og fjöl-
skylda hans bjuggu þá á Neskaup-
stað og sumarið 1974 fómm við
hjónin „hringveginn" eins og svo
margir aðrir og gistum þá hjá þeim
Gulla og Immu. Það þarf ekki að
orðlengja það, en í þessari heimsókn
kynntist ég þeim mesta ærslabelg
og grínista sem mér hefur til þessa
hlotnast viðkynning við. Fyrsta
kvöldið á Neskaupstað var ég kom-
in með verk bæði í maga og kjálka
af hlátri. Þegar Gulli „komst í stuð“
var hann alveg óborganlegur. Frá-
sagnagáfa hans var með ólíkindum
og lék hann alltaf.allar persónur
sem við sögu komu. Þó að Gulli
grínaðist þannig með menn og
málefni, þá var hann aldrei rætinn,
hann sá bara skoplegu hliðamar á
lífinu svo miklu betur en við hin.
Meira að segja núna á þessum erf-
iðu vikum síðan hann fórst hefur
skopskyn hans hjálpað okkur yfír
erfíða hjalla. Hugurinn reikar til
baka á vettvang minninganna og
þá koma upp í hugann ýmis
skemmtileg atvik og prakkarastrik
sem gera það að verkum að í miðri
sorginni verðum við að skellihlæja.
En þrátt fyrir gáskann sem ein-
kenndi hann var Gulli ekki síður
maður alvöru og einbeitni og hlýju
átti hann líka að miðla okkur.
Fannst mér þetta ekki síst áberandi
síðasta sumar er hann og Eygló
komu hingað til Djúpuvíkur í heim-
sókn til okkar hjónanna. Þá fundum
við hversu mikið hann bar hag okk-
ar fyrir bijósti og að hann hikaði
ekki við að breyta ferðaáætlunum
sínum vegna þess að við þörfnuð-
umst aðstoðar í nokkra daga. Og
þó að langt væri á milli þeirra
bræðra í landfræðilegum skilningi
þá var ekki hið sama að segja um
samband þeirra, því að þeir töluðu
oft saman í síma. Það var alltaf
gaman að spjalla við Gulla.og oft
kom fyrir að hann hringdi til okkar
utan af sjó. Það getur heldur ekki
talist nema eðlilegt, vegna þess að
frá unga aldri var starfsvettvangur
hans sjórinn og var hann vart kom-
inn af unglingsaldri er hann eignað-
ist sinn fyrsta bát. Útgerð smábáta
hefur aldrei verið tekin út með
sældinni og máltækið segir að
„aldrei sé á vísan að róa“, en Gulla
tókst með sinni þrautseigju og bar-
áttugleði að komast býsna langt á
þeim vettvangi. Hann réri fyrstu
árin frá Neskaupstað en síðar frá
Sandgerði eftir að fjölskyldan flutti
á Suðumesin. Fyrir nokkrum árum
keypti Gulli fískverkunarhús sem
hann gerði á miklar endurbætur og
hafði þar orðið menn við verkun á
saltfíski. Einnig seldi hann ferskan
físk beint til útlanda í gámum sem
var töluvert arðbærara en sala inn-
anlands.
Þegar ég var að setja þessar línur
á blað báðu tengdaforeldrar mínir
mig að bæta við einhveiju frá þeim.
Sonarmissir er alltaf erfíður, en í
þessu tilfelli leyfí ég mér að full-
yrða að áfallið sé óvenjumikið og
að auki er þetta fyrsta skarðið sem
höggvið er í þennan stóra systkina-
hóp. Þorgils og Lára þakka Gulla
syni sínum og Áma sonarsyni
sínum samfylgdina og þau biðja
Guð að leiða þá um ókunna stigu.
Þau munu aldrei gleyma þeim
+
Konan mín og móðir okkar,
GERÐUR BJÖRGMUNDSDÓTTiR,
Túngötu 8,
Stöðvarfirði,
lést í Landspítalanum 7. apríl.
Grétar Jónsson og börn.
Móðir okkar,
er látin.
t
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR,
fyrrum húsfreyja Bergi, Keflavík,
Börnin.
mörgu jólum sem þau eyddu nú á
efri ámm hjá Gulla og Immu. Ekki
heldur öllum hringingunum frá
Gulla bæði úr landi og af sjó. Að-
eins tveim dögum fyrir slysið talaði
hann við „gömlu konuna" eins og
hann orðaði það, utan af sjó, hress
að vanda en lét illa yfír aflabrögðum
og gæftaleysi.
í dimmum skugga af löngu liðnum vetri,
mitt ljóð til þín var ánim saman grafið.
Svo ungur varstu, en hvarfstu út á hafíð,
hugljúfur, glæstur, öllum drengjum betri.
(Tómas Guðmundsson).
Þegar kemur að því að segja ein-
hver orð um Áma gerist mer óhægt
um vik. Hvoru tveggja er að ég
þekkti hann miklu minna en pabba
hans og einnig er svo ungur maður
nærri því eins og óskrifað blað hvað
lífsreynslu varðar. En vonandi bæt-
ir þar einhver um sem betur þekkti
hann en ég. Mér fínnst svo ótrúlega
stutt síðan við fjölskyldan vorum
viðstödd fermingu hans. Engan ór-
aði þá fyrir því að lífsbraut hans
yrði svo stutt og má víst þakka
fyrir að framtíðin er okkur hulin
hvað slíkt varðar.
Söknuður okkar allra er sár, en
auðvitað sárastur hjá þeim sem
stóðu þeim feðgum næst í daglegu
lífi.
Elsku Lára og Þorgils, Imma og
böm, Eygló og fjölskylda, við Ási
og bömin okkar sendum ykkur
hugheilar samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Djúpuvík í aprfl,
Eva.
í dag, 9. apríl, fer fram í
Njarðvíkurkirkju minningarathöfn
um þá sem fórust með mb. Knarra-
nesi 11. mars sl. Með honum fórust
Gunnlaugur bróðir minn og sonur
hans Ami.
Mig langar með örfáum orðum
að senda mínum kæra bróður hinstu
kveðju. Þar er margs að minnast,
en einkum hans góða og glaðværa
viðmóts. Eftir að hann fluttist suður
var hann alltaf mættur til að taka
á móti manni ef hann mögulega
gat. Það besta við Gulla var að þó
maður væri eitthvað niðurdreginn
og miður sín gat hann alltaf komið
manni til að brosa og það er mikils
virði í lífinu. Alltaf átti maður at-
hvarf í íbúðinni hans, það var alveg
sjálfsagður hlutur. Að leiðarlokum
vil ég þakka honum allt sem við
áttum saman, þær stundir em
ógleymanlegar.
Einnig kveð ég með hlýjum huga
frænda minn sem átti svo stutta
Blóma- og
w skreytingaþjónusta w
*' hvert sem tilefnið er. 'm
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álíheímum 74. sími 84200
ævi. Þeir höfðu alltaf verið sam-
rýndir feðgamir og kvöddu þetta
líf saman. Ég bið Guð að blessa
minningu þeirra og gefa eftirlifandi
ástvinum styrk.
„Tíminn stedjar sem streymi á,
stýrum í Jesú nafni,
Þótt bátur sé smár og báran há
þá brosir hans land fyrir stafni.“
(S.E.)
Hjördís
Ég vil minnast Áma vinar míns,
sem fórst af slysförum, ásamt föður
sínum og skipsfélaga. Við Ámi
kynntumst á sjómannadaginn 1986
og urðum við mjög góðir vinir upp
frá því.
Hann Ámi var góður drengur og
tryggur vinur. Vin eins og Áma
eignast maður aðeins einu sinni og
tekur mig sárt að kveðja hann svona
skjótt og skyndilega. Með þessum
fátæklegu órðum vil ég votta fjöl-
skyldu hans samúð mína í þeirra
mikla missi, er þau hafa orðið fyrir
og bið Guð að styrkja þau og blessa.
Þú ljós sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn.
I gegnum bárur, brim og voðasker
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem bam ég þekkti fyrr.
(Newman)
Huginn S. Þorbjörnsson
Okkur langar til að minnast
frænda okkar Áma Kristins, sem
fórst með Knarramesinu KE-399
þann 12. mars síðastliðinn ásamt
föður sínum, Gunnlaugi Þorgils-
syni, og vini, Birki S. Friðbjöms-
syni.
Ami Kiddi eins og hann var kall-
aður fæddist á Neskaupstað 24.
október 1967, sonur Ingibjargar
Þórhallsdóttur og Gunnlaugs Þor-
gilssonar. Hann var elstur fyögurra
systkina en næstur honum er Jón
Agnar, 19 ára, þá Bára, 12 ára,
og yngst er Þórey, 11 ára.
Fram að 10 ára aldri bjó Ámi
Kiddi á Neskaúpstað ásamt fjöl-
skyldu sinni í litla húsinu við Mela-
götuna eins og við kölluðum það.
Þangað var alltaf gaman og nota-
legt að koma. Kringum þá bræður
söfnuðust venjulega margir krakk-
ar og var því oft mikið líf og fyör
á sandhólnum sem var við húsið,
en hann var mjög vinsæll staður
fyrir hina ýmsu leiki og uppátæki,
svo þeir sem gátu og fengu að vera
með nutu sín svo sannarlega en
aðrir fylgdust með úr fjarlægð.
Árið 1977 fluttist fjölskyldan til
Njarðvíkur og tókst á við þær breyt-
ingar sem fylgja því að flytja úr
rótgrónu umhverfí á nýjan stað.
Helsta áhugamál Árna Kidda
fram eftir aldri var fótboltinn og
var hann tekinn fyrir af krafti eins
og annað sem hann fékk brennandi
áhuga á. En á unglingsárunum
breytast viðhorfín og margt fer á
annan veg en ætlað er. Var það svo
með Ama Kidda, því tónlistaráhug-
inn tók við af fótboltanum og varði
hann miklum hluta af sínum frítíma
í þetta nýja áhugamál.
Eftir að grunnskólanámi lauk fór
Ami Kiddi út á vinnumarkaðinn og
vann hann lengst í landi við ýmis
. störf en síðustu 2—3 árin var hann
á sjó með föður sínum. Vom það
hans orð að þar líkaði honum vel
og þar vildi hann vera.
Sumarið 1982 er okkur minnis-
stætt því þá fór Ámi Kiddi ásamt
Jóni bróður sínum og nokkmm öðr-
um fjölskyldumeðlimum til Sikileyj-
ar. Við sem vomm með honum þar
munum seint gleyma því hversu
ríka áherslu hann lagði á að færa
mömmu sinni og systmm eitthvað
fallegt úr þessari ferð. Því það ein-
kenndi Áma Kidda nokkuð hve
annt honum var um móður sína.
Já, við þekktum Áma Kidda sem
krakkar og hafði hann ákveðnar
skoðanir og hugmyndir á hlutunum.
Á seinni ámm hafði samskiptum
fækkáð vegna ólíkra áhugamála en
við fínnum fyrir því að hann var
einn úr frændsystkinahópnum.
Elsku Imma, Jón Agnar, Bára
og Þórey. Við biðjum góðan guð
að vera með ykkur á erfíðum stund-
um. Innilegar samúðarkveðjur.
Ég fel í forsjá þina,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þin, svo blundi rótt.
(Matth. Jochumsson.)
Þórhallur, Soffía, Elva
Rut, Þórhildur, Ester,
Agnes.
Birkir Steinn Frið-
björnsson - Minning
Fæddur 16. maí 1970
Dáinn 12. mars 1988
í dag kveðjum við og minnumst
okkar einlæga vinar Birkis Steins,
er kvaddi þennan heim aðeins sautj-
án ára að aldri okkur öllum að óvör-
um.
Hann var einn af þeim er aldrei
skorti lífsþrótt eða gleði og áttum
við margar góðar stundir með hon-
um. Hvert sem hann fór fylgdi hon-
um gleði og hamingja svo gaman
var að vera með honum.
Hann var einlægur og traustur
vinur, var alltaf til staðar ef hans
var þörf og lét aldrei á sér standa
að gera öðrum gott jafnvel þótt það
þýddi að hann þyrfti að fóma sínum
áformum.
Hraustur var hann og ekki skorti
dugnaðinn. Hann valdi lífsbraut
sína snemma. Öll tengdist hún sjón-
um á einn eða annan veg og veitti
vinnan honum lífsánægju er hann
leit á sem áhugamál jafnt sem
lífsafkomu.
Þó svo hann sé ekki meðal okkar
lengur, lifír hann enn í hjörtum
okkar og vart líður svo dagur að
við minnumst hans ekki í gjörðum
okkar.
„Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi.
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt."
(Valdimar Briem.)
Andreas Jacobsen,
Ástrún Signrbjömsdóttir,
Melkorka Signrðardóttir,
Óskar Marino Jónsson.