Morgunblaðið - 26.05.1988, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. MAÍ 1988
55
orðaði hann það með þessum
hætti: „Ekkert er eins dásamlegt
eins og vera niðursokkinn í eitt-
hvert starf, eiga sér áhugamál og
geta sinnt þeim. Það er að mínu
viti innihald lífsins — sjálf lífsfyll-
ingin ...“ — Svona hugsaði Jón
Siguijónsson alla ævi og mikil
gæfa væri það þjóð og hveijum
einstaklingi, ef slíkur hugsunar-
háttur gæti enn ráðið ríkjum — í
samræmi við breytta tíma þó.
Draumurinn fagri um lífsfyll-
inguna átti eftir að rætast að veru-
legu leyti. Þegar heilsa hans fór
loksins að batna, jókst honum
áræði. — Um þetta leyti kynntist
hann konu sinni, Kristbjörgu
Maríu Ólafsdóttur frá Skoruvík á
Langanesi, f. 17.11. 1919, d.
22.11. 1984. Nokkru áður, eða á
fímmta áratugnum, hafði hann
keypt jörðina Hamra í Laxárdal.
Sú jörð hefur mikið afréttarland,
vítt og gjöfult. Þau hjónin hófu
þó ekki búskap á Hömrum, heldur
tóku þau jörðina Fjós við Búðardal
á leigu. Lítil voru efnin fyrst í stað,
en jörðin landþröng fýrir sauð-
fjárbúskap. Sagðist honum syo frá
að á Fjósum hefði hann mjög no-
tið afbragðsgóðra granna, en á
hinn bóginn var sumarbeitin á
Hamrafjalli ríkuleg og góð. Enda
er skemmst frá því að segja að
um nálega tveggja áratuga skeið
rak Jón eitt afurðamesta sauð-
fjárbú í héraðinu, alls um 500 fjár
þegar flest var.
A þessum árum kynntist undir-
ritaður þeim Kristbjörgu og Jóni
á Fjósum. Oft lá leiðin í Búðard-
al, en þau bjuggu rétt við verslun-
arhúsin. Tveir elstu drengirnir
þeirra, þeir Magnús og Gunnar,
voru hjá mér í skólanum að Laug-
um. Mér féll einstaklega vel við
þessa fjölskyldu, bæði foreldrana
og ekki síður drengina. Jón minnti
mig um margt á Magnús bróður
sinn, en hann fórst í flugslysinu í
Búðardal 13. mars 1947 og með
honum hvarf mér besti vinur
æskuára minna. Jón var jafnan
léttur í máli og viðræðugóður,
smáglettinn og hrókur alls fagnað-
ar á góðri stund.
Hreinskiptinn var hann í við-
skiptum og þurftu samningar við
hann ekki að vera skriflegir, allt
stóð sem stafur á bók.
Þau hjónin eignuðust 4 syni sem
allir eru nú búsettir í Reykjavík.
Þeir eru: Magnús Jóhann f. 23.1.
1949, starfsmaður í Álverinu í
Straumsvík. Gunnar Ólafur, f.
27.10. 1950. Lauk prófí úr Stýri-
mannaskóla. Helgi Ingólfur, f.
23.4. 1955, sakadómari í
Reykjavík. Kristinn Siguijón, f.
11.5. 1958, vinnur á ljósritunar-
stofu.
Árið 1970 flutti Jón með fjöl-
skyldu sína til Reykjavíkur. Krist-
björg var þá með erfíða, ólækn-
andi veiki og hann sjálfur með
þverrandi krafta. Þau bjuggu á
Ásvallagötu 46. Heilsu Kristbjarg-
ar fór stöðugt hnignandi og að
síðustu ósjálfbjarga sjúklingur,
sem þurfti mikla umönnun. Jón
annaðist hjúkrun og alla daglega
hjálp, sem hún þurfti með. Hann
gerði það með þeim hætti að slíks
munu fá dæmi. Kom þá gleggst í
ljós hvílíkur mannkostamaður
hann var. — Þess er þó skylt að
geta að Jensína systir hans veitti
heimili þeirra ómetanlega hjálp öll
árin. — Kristbjörg andaðist árið
1984.
Ævintýrið í ríki Qallavíðáttunn-
ar stóð stutt en það veitti Jóni
ómælda ánægju í minningunni.
Þegar maður kom á heimili hans
var margt riQað upp frá liðnum
árum. Stundum var þá stutt í hlát-
ur hans, þennan sérstaka, kitlandi
og glettna hlátur. Þrátt fyrir öll
áföllin á lífsleiðinni átti hann í
huga sér þá heiðríkjubletti, sem
aldrei sló skugga á.
Sonur síðasta selsmalans í Döl-
um hvarf yfír móðuna miklu þegar
grös taka að gróa í Hamrafjalli
og Gaflfellsheiði. Við skaut moldar
og gróðurs átti hann erfiða en
minnisstæða göngu, sem nú að
leiðarlokum skal þökkuð og virt.
Einar Kristjánsson

HérSérðuAðRétrjEfnin
í Rétrj Litunum
Geta Gert Kraftaverk
Ætlarðu að breyta til svo
ummunar?
&>&&***
Þá eigum við flísar, parket, gólfdúka og veggfóður
í úrvali mynstra og áferða.
Við hjálpum þér
við valið og blöndum síðan málningu í litum
sem fara vel með, að þfnum smekk
eða okkar ráðum.
Til að vinna vel
úr þessum efnum þarftu rétt áhöld.
Þau eigum m
viðöll ásamt gnægð
góðra ráða, - þú skilur, við erum fagfólk.
M 191
Síðumúla 15, sími (91)84533
- Rétr LlTURlNN!